Starting life or atrip

kolinn (54) in introduceyourself • 7 years ago (edited)

ထိုင္းနိုင္ငံသို႔ထြက္ခြာျခင္း (သို႔) က်ြန္ေတ့ာ္ဘဝရဲ႕ နိဒါန္း!!!!!

        (ျဖစ္ရပ္မွန္)

ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝကအရမ္းကို ၾကမ္းတမ္းၿပီးေတ့ာ ဆင္းရဲလြန္းပါတယ္ အိုးပိုင္အိမ္ပိုင္
႐ွိဖို႔ေနေနသာသာ အိမ္ေလးတစ္လံုး ေသးေသးေလးေတာင္ ေကာင္းေကာင္းငွါးမေနႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး
ညီကိုေမာင္ႏွမေတြ အရမ္းမ်ားလြန္းလွတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစုမွာ အေဖနဲ႔အေမလည္း အသက္ျကီးျပီဆိုေတ့ာ သားေယာက်ၤားေလးျဖစ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ဟာ
သားႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ညီငယ္/ညီမငယ္တို႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးနဲ႔ပညာေရးကို ငဲ့ညာွၿပီးေတ့ာ
ကြၽန္ေတာ့္ပညာေရး တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ရန္ အေဖနဲ႔အေမ့ကို ခြင့္ေတာင္းေလသည္

အေဖနဲ႔အေမမွာ ေက်ာင္းမထြက္ေစခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ျပင္းျပေနတဲ့
စိတ္ဆႏၵကိုမတားဆီးႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး

ထိုင္းနိုင္ငံမွာအလုပ္သြားလုပ္ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔အိမ္နီးနားကလူေတြ အဆင္ေျပေနတာေတြ႔ေတ့ာ က်ေနာ္လည္းထိုင္းႏိုင္ငံမွာသြားၿပီး အလုပ္သြားလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတ့ာသည္

ဟိုးးး လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္တုန္းကဆိုရင္ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ခါလိုမ်ိဳး
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္မွာ တရားဝင္အလုပ္
သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္နိုင္ရန္အတြက္ အလြယ္တစ္ကူအခြင့္လမ္းေတြမ႐ွိခဲ့ပါဘူး အေပၚလမ္း ေအာက္လမ္းဆိုတာ႐ွိပါတယ္ အေပၚလမ္းဆိုတာ တရားဝင္သြားတာပါ
ေအာက္လမ္းဆိုတာ တရားမဝင္ ခိုးလမ္းကေနသြားၾကတာပါ

အေမ့မွာေတ့ာ မရွိမဲ့စု စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြေပးျပီးေတ့ာ ျပဲေနတဲ့လြယ္အိပ္အစုပ္ကေလးထဲကို
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဝတ္စား သံုးေလးစံုနဲ႔ လမ္းမွာအလြယ္တစ္ကူ စားဖို႔အတြက္ မားမားေခါက္ဆြဲေျခာက္ ေလးငါးထုပ္ကို အေမ့ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႔အတူထည့္ေပး႐ွာေလေတ့ာသည္

ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားရဖို႔ခက္ခဲလြန္းလွတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ မိသားစုဘဝေ႐ွ႕ေရးအတြက္
မသြားခ်င္ပဲနဲ႔
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ အလုပ္သြားလုပ္ရန္ အေဖနဲ႔အေမ့ကို လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုး၍ ႐ွိခိုးကန္႔ေတ့ာၿပီး ထြက္ခြာလာခဲ့ေလေတ့ာသည္......

အခ်ိန္ကား ၂၀၀၁ခုနစ္ ၁၂လပိုင္း အရမ္းကိုေအးလြန္းလွတဲ့ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ပါတယ္

"ကဲ ကဲ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ သြားၾကမယ္ေဟ့ ကားထြက္ေတ့ာမယ္"
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးတဲ့ လူပြဲစား ကယ္ဒီ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားေလေတ့ာသည္

စတင္ေရာက္ရွိလာေသာ ေနရာကား ကရင္ျပည္နယ္ ုျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ နယ္စပ္ျဖစ္တဲ့ ျမဝတီျမိဳ႕ေလးျဖစ္ပါတယ္

ကယ္ဒီ "အာလံုးတန္းစီၾကပါ လူေရမယ္ နံမည္ေခၚရင္ ထြက္လာေပးပါ"

"အခုထိုင္းကိုသြားမယ့္မင္းတို႔ေတြက လမ္းစရိတ္ကို ေငြလက္ငင္းမေပးႏိုင္တဲ့လူေတြေနာ္ ဟိုေရာက္တဲ့အခါ ၆လအလုပ္လုပ္ၿပီး ဒီေငြေတြကို ဆက္ရမယ္ အလုပ္ပိုင္႐ွင္ သူေ႒းဆီကေန လမ္းစရိတ္ေတြကို ငါတို႔ေငြႀကိဳယူထားၿပီးၿပီ"

ကြၽန္ေတာ္တို႔လို
ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ
အတြက္မွာေတ့ာ အေႂကြးစနစ္ျဖင့္ ကယ္ဒီလူပြဲစားမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးေတ့ာ
ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔သြားၾကရပါတယ္ ႐ွင္း႐ွင္းေလးေျပာရရင္ ဘန္ေကာက္သြားဖို႔ လမ္းစရိတ္မရွိတဲ့အတြက္ ၆လကြၽန္ခံၿပီး လုပ္ဆပ္ရမွာပါ

က်ေနာ္တို႔ ထိုင္းကိုသြားမယ့္
လူမ်ားမွာ အားလံုးေပါင္း လူငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္႐ွိသည္
အသက္၅၀ေက်ာ္အရြယ္
အသက္ႀကီးသူေတြလည္းပါၾကသည္ အသက္၉ႏွစ္ေက်ာ္၁၀ႏွစ္ရြယ္
ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ မိသားစုေတြလည္းပါျကသည္ မိန္းမပ်ိဳအရြယ္ေလးေတြလည္းပါသလုိ အိမ္ေထာင္ကြဲ တစ္ခုလပ္ေတြလည္းပါၾကသည္ လူစံုတက္စံုပါဘဲ မသိရင္ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာတာလား ထင္မိပါသည္...

ဒီလိုနဲ႔ ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာ နယ္စပ္စည္းမ်ဥ္းျဖစ္ေသာ ေသာင္ရင္းျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ျခမ္းသို႔ကူးရန္ စက္ေလွေပၚသို႔ တက္ျကေလေတ့ာသည္

ျမန္မာႏိုင္ငံကေန စတင္ထြက္ခြာရေတ့ာမွာမို႔ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေတ့ာ ဘယ္ကိုလြမ္းလို႔ ဘယ္ကိုေဆြးေနမိမွန္းမသိပါ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတ့ာ အေမနဲ႔ရြာကို လြမ္းေနမိတယ္

စက္ေလွကူးၿပီးတာနဲ႔ တစ္ဘက္ကမ္းနဖူးအေပၚတြင္ ကားနႇစ္စီးေစာင့္ေနေလသည္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ထိုကားေပၚသို႔ တက္္ျကသည္ တက္ၿပီးတာနဲ႔ ခဏေလာက္အၾကာတြင္ ကားမႇာစတင္ထြက္ခြာသြားေလေတ့ာသည္....

ကားစီးေနရင္းနဲ႔ က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာေတ့ာ အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္သာ တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ကားစီးျပီးအၾကာမွာ ကားရပ္သြားပါေတ့ာသည္ ကားေပၚကဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရတာကေတ့ာ လူသူကင္းမဲ့ေနတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြနဲ့႔ ေက်ာပိုးအိပ္တစ္လံုးကို လြယ္ထားၿပီး ခေမာက္ေဆာင္းထားကာ မီးျပင္းျပင္းနဲ႔ေဆးျပင္းလိပ္ကိုခဲထားေသာ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါ ထိုလူမွာ လူပြဲစားကယ္ဒီတို႔ရဲ႕ အားထားရေသာ ေတာင္ေပၚကရင္လူမ်ိဳး လမ္းျပကယ္ဒီသာျဖစ္ပါသည္....

"မင္းတို႔အားလံုး ေသခ်ာနားေထာင္ၾကပါ အခုမင္းတို႔ကို သူကလမ္းျပေခၚေဆာင္သြားလိမ့္မယ္ သူ႔စကားကို အခုခ်ိန္ကစၿပီး ဘန္ေကာက္မေရာက္ခင္အခ်ိန္ထိ မင္းတို႔နားေထာင္ရမယ္ အခုဒီေနရာကေနစၿပီး လမ္းေလ်ွာက္ခရီးထြက္ရမယ္ ထၼင္းစားဖို႔အတြက္ကို လမ္းခရီး တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ေနရာေတြမွာ ငါတို႔လူေတြ႐ွိတယ္ မင္းတို႔ကိုထၼင္းေကြၽးဖို႔အတြက္ ေစာင့္ေနၾကလိမ့္မယ္ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုမွာခ်င္တာက ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္ဖို႔အတြက္ ဘယ္ႏွရက္အထိ လမ္းေလ်ွာက္ရမယ္ဆိုတာ အတိအက်မေျပာႏိုင္ဘူး လမ္းခရီးမွာ အဖမ္းအဆီး မ႐ွိရင္ေတ့ာျမန္ျမန္ေရာက္မယ္ အားလံုးေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔နဲ႔ အျမန္ေရာက္ၾကပါေစ" လူပြဲစားကယ္ဒီမွာ ဤကဲ့သို႔ ေျပာၾကားၿပီး လမ္းျပကယ္ဒီနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ထားရစ္ခဲ့ၿပီး ထြက္ခြာသြားေလေတ့ာသည္....

ညေနေမွာင္ရီစျပဳလာၿပီ
လမ္းျပ "ကဲ သြားၾကမယ္ေဝ့ အားလံုး သတိဝရိယ႐ွိၾကပါ လမ္းသြားတဲ႔အခါ စကားအက်ယ္ႀကီးမေျပာရဘူး ေျပာတာကို ၾကားၾကလားေဝ့"
ဘန္ေကာက္သို႔ေရာက္ရန္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေျခလ်ွင္ခရီးျဖင့္စတင္
ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါၿပီ
လယ္ကြင္းျပင္ေတြကိုေက်ာ္ စပါးခင္းေတြကိုျဖတ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားမေျပာဘဲ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း ခ်ီတက္လာၾကသည္

အခ်ိန္ကား ည၁၁နာရီေလာက္႐ွိပါၿပီ ညေနကတည္းက လမ္းေလ်ွာက္လာရလို႔ ေျခေထာက္ေတြမွာလည္း ေမွ်ာ့ေတြကြၽတ္ေတြတြယ္ကပ္ေနၿပီး
မသယ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ေညာင္းကိုက္လာသည္ ကေလးေတြနဲ႔ အသက္ရြယ္ႀကီးသူေတြ ဘယ္လိုေနရႇာမလည္း ေတြးရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္
"ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္ လမ္းထပ္ေလ်ွာက္ရင္ အေ႐ွ႕မွာ ထမင္းစားနားမယ့္ေနရာ ေရာက္ေတ့ာမယ္ေဝ့"
လမ္းျပကယ္ဒီ၏ ေျပာစကားသံျဖစ္သည္

တစ္ျဖည္းျဖည္းလမ္းေလ်ွာက္လာျကရင္း ေျပာင္းဖူးစိုက္ခင္းနားကိုေရာက္လာျကပါသည္ ေဟ့ာ ေတြ႕ပါၿပီ ဟိုးး အေ႐ွ႕နားတြင္ မီးေရာင္မိွန္ျပျပနဲ႔ တဲအိမ္ေလးတစ္လံုးပါ
"ေရာက္ၿပီေဝ့
ဒီမွာခဏထမင္းစားနားၾကမယ္ ထမင္းထုတ္သယ္ဖို႔ လူႏွစ္ေယာက္ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ၾက"
လမ္းျပကယ္ဒီေခၚေဆာင္ရာသို႔ က်ေနာ္အပါဝင္ လူႏွစ္ေယာက္ ထမင္းထုတ္သြားသယ္ၾကသည္
ထမင္းဟင္းေတြသယ္ၿပီးျပန္အလာ ထမင္းထုတ္ေတြကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လိုက္ေဝေပးေနစဥ္ အဖြဲ႔ထဲမွ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွာ
"ဟင္ ဟင္းေတြကလည္း ဘယ္လိုေတြမွန္းလည္းမသိဘူး ခရမ္းလံုးသီးနဲ႔မွ်စ္ေတြကို ေရလံုျပဳတ္ထားတယ္ေတ့ာ"
ထိုအခါ လမ္းျပကယ္ဒီမွေျပာေသာ စကားမွာ
"ဟိတ္ စားႏိုင္ရင္စား ေစာက္ေခ်းမမ်ားနဲ႔ မစားႏိုင္ရင္ေပး ေတာထဲေရာက္ရင္ ဒီထက္ဆိုးမွာေဝ့"
ေကာင္မေလး တိတ္သြားသည္ ဘာမွဆက္မေျပာရဲေတ့ာေပ ဆက္ေျပာရင္ ငတ္မွာေသခ်ာေနၿပီ

လမ္းျပ "ထမင္းစားၿပီးၾကရင္ ခဏတစ္ျဖဳတ္အနားယူၾကေဝ့ သန္းေခါင္ေက်ာ္ ည၁နာရီထိုးရင္ ခရီးျပန္ထြက္မယ္ မနက္အာ႐ုဏ္မိုးလင္းမွ
ျပန္နားရမယ္ ဒီေနရာက အဖမ္းစီးစိတ္မခ်ရလို႔ ညပိုင္းပဲ ခရီးသြားမယ္ေဝ့"
လမ္းျပကယ္ဒီရဲ႕ ထိုသို႔ေျပာစကားေၾကာင့္ အားလံုးမ်က္လံုးမ်က္ဆံေတြျပဴးကုန္ၾကသည္

ခရီးသြား "ဘာ႐ွင့္! အဲ့ဒီအခ်ိန္ သြားရေအာင္ ႐ွင္႐ူးေနလား မနက္မွသြားလို႔မရဘူးလား႐ွင့္"

လမ္းျပ "ေဟး မသြားခ်င္တဲ့လူ႐ွိရင္ အခုကတည္း ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ၾက ငါနဲ႔မလိုက္နဲ႔ လိုက္မယ္ဆိုရင္ ငါ့စကားနားေထာင္ မေထာင္ရင္ ဒီမွာေတြ႔လား"
လမ္းျပကယ္ဒီသည္ သူ႔ခါးၾကားထဲမွ ပစၥတိုေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ျပေလသည္
သြားပါၿပီ အခုမွတစ္ကယ့္ကို ဘိုေအာင္ဒင္နဲ႔မွ လာေတြ႔ေနပါျပီ
ဘယ္သူမွ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာရဲျကေတ့ာပါ

ဒီလိုနဲ႔ထမင္းစားေသာက္ ခဏတစ္ျဖဳတ္အနားယူၿပီး ခရီးျပန္လည္ထြက္ခြာလာၾကသည္

"အားး အမေလးေတ့ာ"အဖြဲ႔ထဲမွ အသက္ႀကီးတဲ့ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ ေအာ္သံျဖစ္ပါတယ္

လမ္းျပ "ဘာျဖစ္တာလည္း လမ္းသြားရင္ အသံမထြက္ရဘူးလို႔ ငါဘယ္ႏွခါေျပာရမလဲ"

အေဒၚႀကီး "မဟုတ္ပါဘူးေတာ္ ဒီေလာက္ ေမွာင္မဲေနတာ ဘာမွမျမင္ရေတ့ာ ခလုပ္တိုက္ ေခ်ာ္လဲတာပါ အား နာလိုက္တာ႐ွင္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္"

လမ္းျပ "မျမင္ရလည္း တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆြဲၿပီးေတ့ာ ေလ်ွာက္ၾကပါ"

အေဒၚႀကီး "႐ွင္ကလည္း အခုလို ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရမယ္ဆိုလည္း ႀကိဳေျပာပါလားေတ့ာ လက္ႏိုပ္ဓာတ္မီးေလး ဘာေလးဝယ္ထားတာေပါ့ေတာ္"

လမ္းျပ "ဒီမွာ ဘြားႀကီး ေသာက္စကားမမ်ားနဲ႔ သြားစရာ႐ွိတာသြား ဆက္ေျပာရင္ လက္ေရာသြားမယ္"

အေဒၚႀကီး "#$^%-.?%!%$:..."
ပြစိပြစိနဲ႔ ဘာေျပာေနမွန္းမသိေတ့ာပါ

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္အၾကာထိ လမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့ျကတာ လယ္ကြင္းျပင္ေတြ စပါးခင္းေတြ ေျပာင္းခင္းေတြ ေတာင္ယာေတြ ေက်ာ္ျဖတ္လာအၿပီးမွာေတ့ာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလည္းထြက္လာေတ့ာမယ္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေတာစပ္နားအထိ ေရာက္လာၾကသည္

လမ္းျပ "အေ႐ွ႕က ေတာထဲေရာက္ရင္ နားၾကမယ္ေဟ့"

မနားလို႔လည္းမရေတ့ာပါ လူေတြအားလံုးလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကုန္ၾကၿပီ မိန္းမသားေတြနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ ပိုလို႔ဆိုးပါတယ္ သနားဖို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္လည္း မျကာခင္မွာ ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္ေတ့ာမယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ သူတို႔ေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတ့ာ အျမဲတက္ႂကြေနၾကပါတယ္

"ကဲ အားလံုးပဲနားေထာင္ၾက ဒီနားတစ္ဝိုက္မွာ (ေတာေရွာေလာ)သစ္ေတာအဖြဲ႔ေတြ႐ွိတယ္
ငါတို႔ေတြ ဒီမွာညေန ေနဝင္တဲ့အထိ နားၾကမယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စကားေတြမေျပာၾကပါနဲ႔ အကယ္၍ ဖမ္းခံထိလို႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ခဲ့ရင္ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္ဖို႔အတြက္
ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ဒီလိုပဲျပန္လာရမွာေဝ့"
အားလံုးမွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္႐ွာဘဲ လမ္းျပကယ္ဒီေျပာေသာ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေနၾကသည္

"ဒီေတာထဲမွာ ခရီးပိုၾကမ္းမယ္ မင္းတို႔မွာ ပိုက္ဆံေတြပါလာၾကရင္ ကိုယ္စားမယ့္ရိကၡာေတြကို တစ္ခါတည္း ဝယ္ၿပီးသယ္ရမယ္ (ဥပမာ ဆန္ဆီဆား ငါးေျခာက္ငါးျခမ္း)ၿပီးေတ့ာ လက္ႏိုပ္ဓာတ္မီးမ႐ွိတဲ့လူေတြ ဓာတ္မီးဝယ္ရမယ္ ဒါေပမယ့္ဓာတ္မီးအႀကီး မရဘူး ေသးေသးဘဲရမယ္ အဲ့ေသးေသးေလးေတာင္ မီးေခါင္းအဝမွာ ပိတ္စအဝတ္ ပါးပါးေလးအုပ္ထားရမယ္ ညပိုင္းလမ္းေလ်ွာက္တဲ့အခါ ျမင္ရရံုေလး ဓာတ္မီးကိုအသံုးျပဳရမယ္"

ခရီးသြား "ဝယ္ဒါေတ့ာ ဟုတ္ပါၿပီ ငါတို႔မွာပါတဲ့ေငြက ျမန္မာပိုက္ဆံပဲ႐ွိတာ သံုးလို႔ရပါ့မလား ဒီေတာထဲမွာေကာ ဝယ္လို႔ရတဲ့ ဆိုင္႐ွိလို႔လား"

လမ္းျပ "ဒီအနီးနားမွာ ေတာင္ေပၚကရင္(ထိုင္းလူမ်ိဳး)ရြာေလးတစ္ရြာ႐ွိတယ္ အဲ့ဒီမွာ ငါသြားဝယ္ေပးမယ္ မင္းတို႔ေတြဒီမွာေနခဲ့ျက ပိုက္ဆံကေတ့ာ ဒီေနရာအထိပဲ သံုးလို႔ရေတ့ာမယ္ ေ႐ွ႕ဆိုသံုးလို႔မရေတ့ာဘူးေဝ့"

လူအားလံုးမွာ ပိုက္ဆံမ်ားထုတ္ၾကၿပီးေတ့ာ လမ္းျပကယ္ဒီကို မွာယူစရာ႐ွိတာ မွာယူၾကေလသည္ က်ေနာ့္မွာေတ့ာ ဘာမွမမွာႏိုင္ပါဘူး ရြာမွာတုန္းက အေမထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္မွာ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက လမ္းမွာ သံုးရင္းနဲ႔ကုန္သြားခဲ့ပါၿပီ ဒါေပမယ့္ အေမထည့္ေပးလိုက္တဲ့ မားမား ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ ငါးထုတ္ေတ့ာ႐ွိေနေသးသည္

"ေဝ့ ဟိုတစ္ေယာက္ မင္းေကာဘာမွမဝယ္ဘူးလား"
လမ္းျပကယ္ဒီသည္ က်ေနာ့္ကိုလွမ္း၍ေျပာျခင္းျဖစ္သည္

က်ေနာ္ "မဝယ္ေတ့ာဘူး ေမာင္ေက်ာ္(ကရင္လို အစ္ကိုႀကီးလို႔ေခၚသည္) က်ေနာ့္မွာ စားဖို႔ရိကၡာပါလာတယ္"

လမ္းျပ "ေအး ေအး ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ ဒါနဲ႔ ဓာတ္မီးေကာ မဝယ္ဘူးလား"

က်ေနာ္ "မဝယ္ေတ့ာဘူး ေမာင္ေက်ာ္ က်ေနာ့္အတြက္မလိုဘူး ျမန္မာျပည္မွာ ခဏခဏမီးပ်က္လို႔ အေမွာင္ထဲမွာ ေနသားၾကေနၿပီဗ်"

လမ္းျပ "ေသာက္စမ္းႀကီးပါလား ေအး ေအး ဘာမွမမွာရင္လည္း ၿပီးေရာေဝ့"

ပိုက္ဆံမ႐ွိလို႔ က်ေနာ့္မွာဘာမွမဝယ္ႏိုင္ခဲ့ပါ ထိုအခါ အဖြဲ႔ထဲက က်ေနာ့္အနီးနား႐ွိ ေကာင္မေလးက

"အစ္ကိုေလး ဘာျဖစ္လို႔ ဘာမွမဝယ္တာလည္း ပိုက္ဆံမ႐ွိရင္ ညီမေပးမယ္ေလ"
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ သူတစ္ပါးကို ကူညီခ်င္တဲ့စိတ္ဓာတ္က တစ္ကယ္ကို ခ်ီးက်ဴးစရာပါ

က်ေနာ္ "ရပါတယ္ ညီမေရ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ အစ္ကို႔အတြက္ ဘာမွမလိုေတ့ာပါဘူး"
တစ္ကယ္တန္းျကေတ့ာ ေကာင္မေလးကူညီေပးတာကို လိုခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အားနာတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ျငင္းဆန္လိုက္မိသည္

လမ္းျပကယ္ဒီ ထြက္သြားၿပီး ေန႔လည္၁၂နာရီေလာက္အၾကာမွာ ျပန္ေရာက္လာေလသည္ သူနဲ႔အတူ လူတစ္ေယာက္ အထုတ္အပိုးေတြ ထမ္းသယ္ၿပီးေတ့ာ ပါလာသည္
"ကဲ ကဲ ကုိယ့္ပစၥည္းေတြကိုယ္လာယူၾက
ငါတို႔ေတြ ညေန၅နာရီထိုးတာနဲ႔ ခရီးထြက္ၾကမယ္ေဝ့"

အရမ္းကိုိေအးလြန္းလွတဲ့ ေဆာင္းရာသီမွာ ခ်မ္းရေကာင္းမွန္းမသိ ေအးရေကာင္းမွန္းမသိ လမ္းအတြင္တြင္ေလ်ွာက္လာခဲ့ၾကရာ ည၁၂နာရီေလာက္ေတ့ာ႐ွိမည္ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာကလည္း နက္သထက္နက္လာသည္ ဆက္ေလ်ွာက္လာၾကရင္းနဲ႔
ေတာင္ေတြၾကားထဲက လႇ်ိဳေျမာင္းထဲသို႔ေရာက္လာၾကသည္ လ်ွိေျမာင္းၾကားထဲကေန က်ေနာ္တို႔ လမ္းေလ်ွာက္ၾကရသည္
ခရီးကလည္း အလြန္ကိုၾကမ္းပါသည္ ဂမူဂထစ္ ေက်ာက္ခဲလံုးေတြကို မျမင္မစမ္းနဲ႔ လက္နိုပ္ဓာတ္မီးမပါတဲ့ က်ေနာ့္မွာ ေတာင္ေဝွးတစ္ေခ်ာင္းကို အားကိုးလ်က္ သူမ်ားမီးလင္းအေရာင္နဲ႔ လမ္းေလ်ွာက္ရပါသည္
လူေသေကာင္ေတြလို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စကားမေျပာၾကဘဲ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သာ ဂ႐ုတစ္စိုက္ထားၿပီးေတ့ာ ေလ်ွာက္ေနၾကရသည္

"အ အမေလး ေသပါၿပီေတာ္"

လမ္းျပ "ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလည္း လမ္းကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေလ်ွာက္ျကပါ"

ခရီးသြား "ခလုပ္တိုက္လဲတာ မျမင္လိုက္လို႔ပါ"

လမ္းျပ "ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္ က်န္ခဲ့ရင္ ထားခဲ့မွာေနာ္"

ညျကီးအခ်ိန္မေတာ္ ေတာထဲ ခရီးသြားလာေနရေတ့ာ ဘယ္ကိုေရာက္လို့ ္ဘယ္ေပါက္ေနၿပီလည္းမသိေတ့ာပါ
"အေ႐ွ႕မွာ တစ္ေအာက္နားၾကမယ္ေဝ့"
ဒီလိုနဲ႔ လမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့ျကရာ မနက္အာ႐ုဏ္တက္ေတ့ာမည္ ေအးကလည္းေအး ခ်မ္းကလည္းခ်မ္း လူေတြလည္း ဘယ္သူမွေ႐ွ႕ဆက္မေလ်ွာက္ႏိုင္ၾကေတ့ာပါ အရမ္းကိုပင္ပန္းေနၾကပါၿပီ

လမ္းျပ "ခရီးကေတ့ာ အေတာ္ေလးေပါက္လာၿပီ ဒါေပမယ့္ ေလးပံုတစ္ပံုစာေလာက္ပဲ ႐ွိေသးတယ္ ေ႐ွ႕မွာဆက္ေလ်ွာက္ရမယ့္ လမ္းေတြကပိုၾကမ္းတယ္ ေတာင္ေတြကိုေက်ာ္ရမယ္ ေရတံခြန္ေတြလည္းျဖတ္ရမယ္ ဒီေတာထဲမွာ ေတာပုန္းဓားျမေတြလည္းရွိတယ္ ေ႐ွာင္ကြင္းၿပီး သြားရမယ္ သစ္ေတာအဖြဲ႔ကိုလည္း ေရွာင္သြားရမယ္ ၿပီးေတ့ာ ဒီေတာေတာင္ေတြထဲမွာ ဝက္ဝံေတြ က်ားသစ္ စသည့္သားရဲတိရစာၦန္ေတြလည္း ရွိတဲ့အတြက္ေျကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လမ္းခရီးက ပိုျပီးျကမ္းမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္
ကေလးေတြနဲ႔ မိန္းမသားေတြ အသက္ႀကီးသူေတြလည္းပါေနေတ့ာ ညပိုင္းမွာ ခရီးသြားဖို႔အဆင္မေျပေတ့ာဘူး မနက္ပိုင္းလင္းတဲ့အခ်ိန္ ခရီးဆက္မွာျဖစ္တယ္"

ေတာထဲမွာေတ့ာ ျဖစ္သလိုေန ျဖစ္သလိုအိပ္ၾကရသည္ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔အတြက္လည္း ျဖစ္သလိုပါဘဲ ထမင္းခ်က္ဖို႔အတြက္ မီးေမႊးတဲ့အခါမွာလည္း မီးခိုးထြက္လို႔မရပါဘူး ေဘးပတ္က်င္ကေန က်ေနာ္တို႔႐ွိေနတဲ့ေနရာကို အသိခံလို႔မျဖစ္ပါ ထမင္းခ်က္ရင္လည္း ေျမက်င္းတူး ျပီးရင္ျပန္ဖို႔ျပီးေတ့ာခ်က္ရပါတယ္ ဥပမာ မီးေသြးဖုတ္သလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔
ခ်က္ရပါတယ္ က်ေနာ္စားဖို႔အတြက္ကေတ့ာ အေထြအထူးမလိုပါ မားမား႐ွိတဲ့အတြက္ ဒီတိုင္းေဖာက္စားၿပီး ေရေသာက္ဗိုက္ေမွာက္ေနလိုက္သည္

လမ္းျပကယ္ဒီမွာေတ့ာ NOKIA Keypad ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေလသည္ ေမ်ာက္လက္ထဲအုန္းသီးထည့္ေပးလိုက္သလိုမ်ိဳး ဟိုေနရာသြားၿပီး ဖုန္းေလးေျမာက္လိုက္ ဒီေနရာသြားၿပီးဖုန္းေလးေျမာက္လိုက္နဲ႔ တစ္ကယ္ေတ့ာ Phone Signalမ႐ွိလို႔ိ ဖုန္းလိုင္းမိတဲ့ေနရာကို ူ႐ွာေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ေနာက္ဆံုး ဖုန္းလိုင္း႐ွာမရတဲ့အဆံုးမွာေတ့ာ သစ္ပင္ျမင့္ျမင့္အေပၚသို႔ တက္သြား႐ွာေလသည္ တစ္ေအာင့္ေလာက္အၾကာ သစ္ပင္ေပၚကေန ျပန္ဆင္းလာသည္

"ကဲ အားလံုးဘဲနားေထာင္ၾကပါ အခုပဲ သတင္းရထားပါတယ္ ေ႐ွ႕လမ္းခရီးမွာ အဖမ္းအစီးေတြ႐ွိေနတယ္ (ေတာေ႐ွာေလာ)သစ္ေတာအဖြဲ႔နဲ႔
(ေတာေမာ)လဝက
(တာဟန္) စစ္တပ္နဲ႔ သံုးဖြဲ႔ေပါင္းၿပီးေတ့ာ ေတာနင္းၿပီး လိုက္လံဖမ္းဆီးေနတယ္လို႔ သတင္းပို႔လာတယ္ ငါတို႔အေ႐ွ႕ကေနသြားတဲ့ တစ္ျခားအဖြဲ႔ေတြလည္း ဖမ္းခံထိသြားၿပီ ငါတို႔ေတြသတိဝရိရ႐ွိဖို႔လိုတယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သူတို႔ကို ေ႐ွာင္ကြင္းၿပီးသြားမယ္ အကယ္၍ သူတို႔နဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႔ရင္ မေျပးၾကပါနဲ႔ မေျပးႏိုင္လို႔ အေနာက္ကေန ေသနတ္နဲ႔ပစ္ဖမ္းရင္ ဘန္ေကာက္မေရာက္ဘဲ ေသေနလိမ့္မယ္ ဖမ္းခံထိရင္လည္း သူတို႔ငါတို႔ကို ဘာမွလုပ္လို႔္မရပါဘူး ျမဝတီကိုပဲ ျပန္ပို႔ေပးပါလိမ့္မယ္ အခ်ဳပ္ထဲေနရလည္း တစ္ပတ္ေလာက္ပါဘဲ တစ္ခုအထူးမွာခ်င္တာကေတ့ာ ငါပါအပါအဝင္ ဖမ္းခံထိခဲ့မယ္ဆိုရင္ လမ္းျပဘယ္သူလဲလို႔ေမးရင္ မသိဘူးလို႔ဘဲေျဖပါ ဒါမွမဟုတ္လည္း လမ္းျပထြက္ေျပးသြားၿပီလို႔ဘဲေျဖေပးျကပါ စိတ္မပူျကပါနဲ႔ ငါတစ္ကယ္ထြက္မေျပးပါဘူး မင္းတို႔ေတြနဲ႔အတူ႐ွိေနမွာပါ အကယ္၍ လမ္းျပ ငါပါဆိုၿပီးေျပာတဲ့ လူကေတ့ာ အသက္ခ်မ္းသာလိမ့္မယ္ မထင္ပါနဲ႔ " လမ္းျပကယ္ဒီမွာ ဤသို႔ေျပာၾကားေသာအခါ အားလံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတ့ာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ အဖြဲ႔ထဲမွ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဆိုရင္လည္း
"ဖမ္းခံထိရင္လည္း ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတ့ာမွထပ္မလာေတ့ာဘူး"
တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတ့ာလည္း
"ဘုရား ဘုရား ကယ္ေတာ္မူပါ
ေတာေစာင့္နတ္ ေတာင္ေစာင့္နတ္မ်ား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမတို႔အား အဖမ္းအစီးမခံရေအာင္ ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေတာ္မူပါ"
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကေတ့ာလည္း
"ဒီေလာက္ထိ လမ္းေလ်ွာက္လာတာ ဘန္ေကာက္ကဘယ္ေနမွန္းမသိေသးဘူး ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ေတာေတာင္ေတြခ်ည္းဘဲ ဆက္လည္းမသြားခ်င္ေတ့ာဘူး"
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးေအာင္ က်ေနာ့္နားထဲမွာ ၾကားေနရေပမယ့္ က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘန္ေကာက္သို႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္သြားဖို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္

လမ္းျပ "ကဲ အားလံုးပဲ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ သြားၾကမယ္ေဝ့"
"
"
"

အပိုင္း(၂)

ဆက္လ်က္အားေပးၾကပါရန္...

ဝါသနာအရ ကိုယ္တိုင္ေရး ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ

စာေရးဆရာမဟုတ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အေရးသားညံ့ဖ်င္းမႈ႕မ်ား ႐ွိခဲ့ပါက ေက်းဇူးျပဳ၍ သည္းခံျပီးဖက္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ

ဆက္လက္ႀကိဳးစား အားထုတ္ေရးသားသြားပါမည္

အခုလို steemitတြင္ ဝင္ေရာက္ေရးသားခြင့္ရသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ားႏွင့္တစ္ကြ steemitအဖြဲ႔သားမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္႐ွိပါသည္။

Photos: Google Images #Credit

Writer @KoLinn
MSC - 160

introduceyourself new life myanmar steemit

7 years ago by kolinn (54)

$9.55

Authors get paid when people like you upvote their post.
If you enjoyed what you read here, create your account today and start earning FREE STEEM!

Sort Order:

Trending

[-]

kachinhenry (66) · 7 years ago

ျဖစ္ရပ္မွန္ကိုယ္ေတြ႕ကို ေရးထားတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ တခုတ္တရနဲ႔ ေစာင့္ဖတ္ပါမယ္။ အခုလို ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို စြန္႔ခြာၿပီး တျခားတိုင္းျပည္မွာ ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနၾကသူအားလံုးကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။