Sebaik-baik Sedekah.
Daripada Abu Hurairah radiyallahu 'anhu, beliau berkata bahawa ada seseorang menemui Nabi sallallahu ‘alaihi wasallam lalu dia berkata,
يَا رَسُولَ اللَّهِ أَىُّ الصَّدَقَةِ أَعْظَمُ أَجْرًا قَالَ أَنْ تَصَدَّقَ وَأَنْتَ صَحِيحٌ شَحِيحٌ ، تَخْشَى الْفَقْرَ وَتَأْمُلُ الْغِنَى ، وَلاَ تُمْهِلُ حَتَّى إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ قُلْتَ لِفُلاَنٍ كَذَا ، وَلِفُلاَنٍ كَذَا ، وَقَدْ كَانَ لِفُلاَنٍ
“Wahai Rasulullah, sedekah yang bagaimanakah yang lebih besar pahalanya?” Baginda menjawab, “Engkau bersedekah ketika saat engkau masih sihat disertai rasa kedekut (rasa berat mengeluarkan harta), saat engkau takut menjadi fakir, dan saat engkau berangan-angan menjadi kaya. Dan janganlah engkau menunda-nunda sedekah itu hingga apabila nyawamu telah sampai di halkum, barulah engkau berkata, “Untuk si fulan sekian dan untuk fulan sekian, dan harta itu sudah menjadi hak si fulan.”
(Hadits riwayat al-Bukhari no. 1419 dan Muslim no. 1032)