Ontkrachte onmacht
Het is niet je lichaam waar tegen ik praat en ook niet je persoonlijkheid. Met je lichaam heeft je geest een vorm, en met je geest krijgt je persoonlijkheid een vorm. Laat de persoonlijkheid even, zodat dit een vorm kan krijgen.
Het is dat andere, waar ik tegen praten wil... Dat wat je geest vult is van hier en dat wat je lichaam vult is van je geest. Maar dat wat je laat begrijpen is van voorbij beide. Het is tegen die “ik” dat ik praten wil: je wezen. Zoals er tegen je gepraat wordt opdat je groeien zal en je de waarheid van jezelf zal kennen. Opdat je weet dat niemand een ander heeft gemaakt; zo heb je ook jezelf niet gemaakt. Je moet jezelf daarin leren kennen, opdat je weten kunt dat wat je bent het Al is en dat het Al in je is. Als je het verwerpt verwerp je het Al, maar als je het toelaat laat je het Al toe.
Ik zeg het je zo direct mogelijk, opdat je gaat begrijpen. Opdat je niet meer hoeft te zoeken of te leren of begrijpen, maar je kunt zien. Opdat je in iedere fase van je leven jezelf zal toestaan waar je naartoe gaat, ook als het je eerst terugbrengt naar hoe je als kind was. Opdat je denken zal als dromen en weten zal als zijn. Opdat je direct zal ervaren en meegaat met de stroom, opdat je niet achterblijft. Opdat je groeit van zaad tot boom... en van boom naar vrucht naar boom. Opdat je opstijgen zal van de wereld naar de Hemel, naar het Al, het Heel, het Zijn. Opdat je hier niet achterblijft, maar vergevend bent en vertrouwend in de veranderingen in je manier van zijn.
Jouw kwaliteit is die van het Geheel: je bent Het, ook in afgescheidenheid.
Je kan hier kiezen hoe je wilt gaan, naar boven of naar beneden. Maar als je voor jezelf gaat denken, worden je dromen je werkelijkheid. Het geheel begint vanzelf te bloeien. Het wordt vanzelf lente, vanzelf zomer.
Je kunt mee opstijgen en loslaten wat van hier is. De herfst zal de doden laten vallen en de winter zal ze gaan bevriezen, om ze eens te meer te gaan ontdooien, maar je zal het zelf moeten kiezen.
Vertrouw en geef jezelf een kans, om de archetypen van je wezen te verkiezen boven alle andere; om de uiterlijkheid te laten, door je geest te ontdoen van z'n beleving van de werkelijkheid... opdat je geest zichzelf vervullen kan en je groeien kan als wezen, uit dat waar het geheel je mee vervullen wil: eeuwigheid.
Het is niet van deze wereld… en zo ben jij ook niet van hier. Je bent een expressie van het geheel en je kan er weer naar terug. Je hoeft hier niet te blijven dwalen, in het duister en de nacht. Je hebt een eigen licht in je. Laat het op jezelf schijnen, uiteindelijk toont het je zijn kracht als liefde.
Dat wat in jou is, blijft over. Je lichaam, dat kan sterven. Maar je bent, als je het weet, dat wat altijd al in je was en wat hier altijd al geweest is. Het geheel is in vrijheid geboren en aan je gegeven om het met elkaar te delen en er voor elkaar te zijn. We zijn allen van dezelfde. We kunnen hier niet anders zijn. We zijn in werkelijkheid allemaal heel en al. Iedereen is daadwerkelijk dezelfde, God, gesplitst in miljarden mensen, allemaal een fractal.
Verwezenlijkt tot jouw lichaam, is Hij als de ontkrachte kracht die niets kan zonder dat jij het wilt. Je mind wordt baas en de intelligentie die dat mogelijk maakt is God zelf, zonder controle of macht. Je zal het moeten begrijpen, zodat je gaat zien dat het zo is. De machtigste en de krachtigste is machteloos als de mind van mens. Jij wilt Het, Het niet jou. Jij bent het “Je” van Hem... en jij sloopt Hem of maakt Hem heel.
Helen ontstijgt al je visie en vermogens. Helen stijgt boven alles uit, totdat het zelfs wanneer je sterft aan jezelf ontstijgen zal.
Je bent niet je lichaam, niet je geest, niet je vorm of inhoud, maar dat wat van binnenuit zichzelf gewillig geeft, toen jij geboorte kreeg. Vrij gaf Hij zich aan je weg, om je met Hem te laten doen. Die vrijheid bleek te veel voor toen. Kan je het begrijpen of probeer je iets te doen? Wil je het bezitten, terwijl alles altijd is wat Hij eerst was?
Je kan dit niet benaderen. Je kan het wel misbruiken. Je kan ook begrijpen met je geest dat je dat moet laten. Vernietig Het en je vernietigt Jezelf.
Je kan niet zonder Hem en Hij niet zonder Jou... want je bent een deel van Hem en Hij is daarmee symbiotisch. Alles verkeert in de staat als waarin het is gegoten. Jij en Ik en Zij en Wij. Het is Ons, Het is Heel, Het is Al, Het is een Zijn. Het is een wezen, maar voorbij… Je bent wat je zoekt, altijd. Het kan niet anders zijn.
Het geheel is jou en in je en overal om je heen. Het is hier op aarde niet te vinden in gebouwen van hout en steen. Je kan ernaar zoeken zolang je wilt, maar de dag dat je gaat kijken is de dag dat je direct vindt.
Je zal “het” vinden waar je staat, want het is altijd waar jij bent. Je was waar je naar zocht en het zal altijd zo blijven zijn…
Zelfs als onbewuste duisternis in woede de wereld overstemt, is en blijft het leven altijd Het Zelf.
Begrijp wat hier gaande is. Snap hoe je werkt en wie je bent. Verspil geen moeite aan bezit en nemen, als je ook delend kunt zijn. Doe geen moeite om je leven vorm te geven, maar ga slechts door alle open deuren in jezelf. Ze staan voor je open zodat je weet waar je moet gaan.
Doe de stap naar binnen. Waag de sprong in het diepe van je wezen. Neem de handreiking van het hogere aan, en gooi je ego om. Stap weg bij de verleider en kom thuis in het voelen. Groei ogen in je wezen opdat je licht gaat gloeien en het op alles schijnen zal wat nu in duisternis is gehuld... opdat je je verdeling heelt en je gaat zien dat er heelheid is. Overal, alom.
Het zit in je als intrinsieke mogelijkheid. En niets kan je ervan weerhouden om je aandacht naar jezelf te draaien, zodat de beelden uit je geest kunnen verdwijnen en de tempel van je Vader weer schoon is. Ontdaan van de valse die er heerschappij over claimde.
Het geloof van religie is de beeldvorming van waarheid. Maar waarheid is niets om in te geloven. Het is iets om te verwezenlijken. Het is iets om tot wezen te maken.
Het ware geloof van religie is trouw. Als Jezus zegt dat je moet geloven, dan zegt hij je dat je trouw moet zijn aan jezelf… Hij vraagt je niet om een beeld in je geest te onderhouden, dat is om je geest te gebruiken om niet trouw te zijn aan jezelf maar aan een beeld.
Ongelovig is degene die niet trouw is aan z'n wezenlijke drive, inclinatie en toeval, gelovig is degene die trouw is aan zichzelf en de herkenning van zijn zintuigen en bewustzijn: degene die niet denkt met de beelden van de geest, maar met de dromen van zijn wezen, en de directheid van zien.
En zelfs op het moment van sterven is er nog een kans om het te doorzien en vrij te zijn. De tegenstellingen in je zijn slechts in dans, en de mind gelooft slechts wat die zich herinnert en is geconditioneerd om dat te projecteren op ieder herkend probleem. Het is een spel wat met ons wordt gespeeld en het maakt een systeem met je hier op aarde, terwijl je je half-half door je leven beweegt.
Links: