Voor onze zonden
Praktisch iedereen kent de woorden: “Jezus stierf voor onze zonden”. En zoals met vele van Jezus' woorden, hebben ook deze meerdere betekenissen. Het betekent onder andere dat Jezus het zondigen heeft laten gaan, maar er zit ook een connotatie bij dat dat iets met ons te maken heeft, en het houdt mensen al millennia bezig, doordat ecclesiastische en doctrinematige uitleg ervan, moet leiden tot de acceptatie van Jezus als God en de overgave van je leven aan Jezus als God… In werkelijkheid is het de overgave aan en acceptatie van de gevoeligheid van je wezen, waaraan Jezus zich gelijkstelt.
Hij is Dat, want jij bent Dat.
Om voor je zonden te sterven, betekent dat je het zondigen psychisch hebt doorzien, zodat, door je herkenning ervan, het uit je mind verdwijnt… Je sterft ervoor. Je sterft een psychologische dood voor de zonden van de onvolwassen mind, waarmee de mind volwassen wordt. Maar het is daarmee geen fysieke de dood. Het is de dood van het ego, om heel opnieuw geboren te worden, als wezen, uit jezelf. Om voor je zonden te sterven is om op te staan uit de dood van het ego en geboren te worden als je wezenlijke zelf. Als ziel, als spirit... met eeuwig leven.
Maar zoals bij vele van Jezus' uitspraken, had het ook een andere betekenis. Dat is Jezus' gave, gratie en kracht en macht. Jezus' uitspraken zijn zwanger met betekenis en waarde, wanneer ze in hun totaliteit worden gezien.
Jezus liet zichzelf tevens fysiek doden voor zonden, door de zondaren om hem heen in schril contrast tot hemzelf te laten staan. Jezus leerde ze het zonden te laten, maar ze konden Jezus niet allemaal volgen. En Jezus liet ze dan, waardoor ze ertussenuit staken en ze zichzelf zodoende aangewezen, met hun zonde. De zondaren staken ertussenuit, waardoor je de zonden van de mind gemakkelijk kan herkennen. Op die manier wees Jezus aan wat zonden zijn en daarom tevens dat zondigen anti-leven is… waarmee het dus niet van God is, maar van de mind: van dat wat zich slechts voordoet als een wezen: de persoon met de persoonlijkheid.
Jezus toont met zijn woorden en zijn leven, met de gebeurtenissen en zijn uitleg daarvan, exact hoe de mind in zondige toestand is en hoe je zal zijn als je jezelf daarvan hebt bevrijd: gecentreerd en daardoor geheel jezelf.
Het is te herkennen dat Jezus zichzelf liet doden voor exact de omstandigheden die nodig zijn om voor eenieder aan te wijzen dat het archetypische van je eigen leven, je wezen is. Jezus offerde zich op om het contrast tussen eerlijk en oneerlijk voor eens en altijd duidelijk te maken. En daarom echoot Jezus' naam in eeuwigheid. Hij toonde liefde en werd gedood. Waardoor hij voor eeuwig zal worden herinnerd.
Jezus' leidde zijn leven dusdanig dat de zonden zichzelf verrieden in de mensen om hem heen, doordat hij ze in contrast tot het wezenlijke van hemzelf liet zijn… Om de zondige minds van die mensen hem dan vervolgens tevens te laten minachten, uitlachen, treiteren, pijnigen, martelen en zelfs doden.
Jezus toont een authenticiteit aan leven, een authenticiteit aan de compassie van het bestaan dat leven altijd weer schoon en onschuldig laat ontstaan… Om zichzelf vervolgens te laten mishandelen, terwijl hij totale liefde bleef tonen, zodat de schrilheid van dat contrast, je wezen voor je aan aanwijst: daar waar jij werkelijk leeft. Voor jou en mij en ons allemaal.
Voor iedere zonde van de mind, werd er een pijn op hem gelegd door de omstanders die zijn woorden niet konden verdragen, omdat ze Jezus' woorden eerder wilden bezitten en er macht mee claimen, zoals ze deden met alle teksten over het innerlijk van de mens.
Iemand die z'n mind laat, doorziet al de listen van de mind, waardoor zo iemand “de gevaarlijkste” wordt genoemd. Het werd niet herkend dat zo iemand je juist helpt, terwijl hij tegen je is… terwijl degene die zegt “voor je te zijn”, je echte vijand is, maar je die niet herkent, omdat die zich in schijnheiligheid en status waadt… iets wat je van hen moest leren waarderen.
Maar Jezus probeerde zijn leven niet te redden om ergens anders verder te gaan. Jezus wilde een statement maken, zodat het duidelijk kon zijn. Door de gruwel van al het geweld om hem heen, offerde hij zichzelf op voor de herkenning van jouw wezen. Iets wat andere Meesters in tijden van groot onrecht ook hebben gedaan, waarmee ze dus worden vermoord… en er een nieuwe schijnheilige de woorden overneemt en er een imperium mee begint.
Jezus toont je eenvoudig dat een leven zonder liefde en vrijheid geen leven is, en tevens dat leven eeuwig is. Zonder vrijheid is er geen leven. De schijnheiligen kiezen eenvoudigweg voor een nieuwe geboorte op een andere plaats. En omdat je geboren wordt zover als je wezenlijk bent op je moment van sterven, gaat je wezen slechts weg om weer terug te komen in de schoot van een nieuwe vrouw.
Maar als je volledig bewust bent geworden, en je hebt het licht vanbinnen gezien, dan weet je dat leven eeuwig is… en dan is er dus geen dood voor jou.
Jezus' liet zijn leven een zichtbare en te-begrijpen pijn leggen op al de manieren waarop de mind symboliek hanteert. Waardoor je door zijn pijn, de werking van het archetypische van je spirit kunt herkennen. Zodat je op je wezen pijn gaat projecteren, waardoor je daarmee je ziel herkent.
De geprojecteerde pijn komt zo niet echt bij je ziel aan, je tormenteert jezelf er niet mee, maar het wijst je ziel heel effectief aan.
Het tormenteert je nu, omdat je die pijn blijft herinneren, maar de hint niet snapt. Het effect wat Jezus heeft, wordt slechts gruwelijker in beeld gebracht, omdat je het niet snapt… het is psychologisch, niet wezenlijk.
Je ziel is er onaangeraakt door. Je ziel vormt zich naar je egoïsche mind en is daar nu door vervormd. En het is die mentale persoon die bij iedere dood sterft, om te verbranden en nooit meer te bestaan… maar wij cultiveren het steeds weer.
Om je wezen zo aan te wijzen zoals Jezus dat doet, reflecteer je eerst zijn gratie en het inzicht in de mind wat hij tentoonspreidt, Jezus' schoonheid en Jezus' onwankelende liefde en compassie, waarmee je mind de positieve pool van je mind activeert en je je wezen kunt bemerken door de vibratie ervan… waarmee het je eerste aandacht trekt. Maar als je dan Jezus' pijn reflecteert, door de gruwel die hij met zich liet doen, slaat je mind om naar de negatieve pool, en je wezen wordt dan nog directer waarneembaar, omdat het je gevoeligheid is… En zie, je ziel is Dát, en zie lang genoeg, het zal eeuwig zijn. Het duurt jaren voor een “volwassene”, omdat zij kinderachtig bleven en daar een web mee bouwden in hun mind. Maar een kind kan het begrijpen… daarom, houdt ze speels en ongetraumatiseerd. Bescherm dat. Laat dat zichzelf zijn in alle kinderen. -Dan zal er een mens van komen die als Jezus zal zijn… en die daarmee Jezus is.
Je wezen is het Dát wat daar in je lichaam voelt… Dát, wat als je lichaam en geest bestaat. En als je eenmaal handig wordt om je aandacht bij je gevoeligheid te houden, dan geef je daarmee je wezen aandacht, en het zal groeien en bloeien totdat het Al is als jou(w).
Jezus wilde niet dat je pijn blijft projecteren of dat je met zijn lijden leeft. Hij wilde dat je je leven niet verder zou verspillen, waardoor je steeds weer sterft. Hij wilde dat je slechts als herkenning het positieve en negatieve van de mind doorziet als symbolisch, zodat je je aandacht naar binnen keert en je je wezen aandacht gaat geven, zodat je eeuwig zal leven. Kom, wordt het feest.
En door “Dát!” te zijn, helemaal totdat je met je aandacht volledig met je innerlijk gevoel versmelt, een heleboel keren, dan komen al de mentale blokkades, overtuigingen vanzelf in beeld, waardoor je ze een voor een gaat doorzien en ze alle zo moet laten vallen om maar verder en verder te kunnen versmelten in het diepste van het Zelf. Op den duur zal je aandacht vanbinnen kunnen blijven drijven, en je zal je met het Zelf verenigd kunnen blijven, maar uitsluitend in nedirige overgave in een liefde voor verandering. “Hét!” is overgave, en dan ben je waarlijk en wezenlijk één… Maar je zal het nooit zo bemerken, toch ben je er voor eeuwig anders door. Je wordt erdoor gewassen en gemasseerd, als door het geboortekanaal. Je mind wordt erdoor van al z'n noties ontdaan, maar jij moet ze zelf laten vallen. Jij moet de nederigheid zelf worden, in diepe meditatie. Je gaat erdoor als wezen bestaan. Ja, je wordt opnieuw geboren. Je zal slechts eeuwig groeien en veranderen in al het leven, en je zal eeuwig zo zijn… want jij bent dat.
Jezus wijst je spirit aan op de meest effectieve manier die er is. Hij gebruikt je auto-hypnotische onbewuste toestand. Hij gebruikt de reflecterende en projecterende eigenschappen van je geest om je je aandacht bij je wezen te laten houden. Daarna hoef je alleen daaraan te geven wat daarvandaan komt… aandacht.
Jezus gebruikt de symbolische weerslag die zijn pijn in jou heeft als leergereedschap… en hij doet dat dusdanig dat zelfs zijn pijn voor je van nut kan zijn, en je door omstandigheid alsnog kunt weten waar je met je aandacht moet zijn om eeuwig leven te hebben. Hij gebruikt zijn stervende adem om, want niets anders lijkt door te dringen en men deed toch wat ze maar wilden doen. Hij werkte het zelf zo voor dat zelfs zijn dood gebruikt kon worden, als hij er niet meer was. Jezus was De Grootste Meester ooit, en ik denk niet dat er ooit een grotere kan zijn.
Je moet je aandacht bij jezelf houden, maar niet bij wat je mind verzint. “De aandacht moest bij de leest”, zei Jezus… De aandacht moet niet zozeer bij de wereld om je heen, maar de aandacht moet bij waar je spirit leest… Lezen heeft spiritueel niets met boeken te maken, het is hoe je aandacht ziet. Nou, aandacht, zie je zelf. En daar waar het zien is, is waar je leeft.
Door Jezus' pijn te zien, kan jij iets zien van jezelf. Jezus' was een Meester vuurdoper. Ja, de man kon op water lopen; hij liet de woorden van zijn taal, je zo naar je wezen doen lopen. En als je hem dus geloofde, dan liet je zijn woorden je mind van het symbolische gebruik maken voor het enige Juiste om ermee te doen. Je liet je voor de verandering eens dusdanig bespelen dat de hypnose ongedaan gemaakt wordt.
Jezus was zonder twijfel de meest gevaarlijke mens en de meest lieve mens en meest gevoelige mens en de meest genadige mens die ooit heeft bestaan.
De man kon op water lopen met de bewoording en handelingen van zijn leven, om de hele wereld duidelijk te kunnen maken wat de spirit is. Jezus hield het niet bij het cognitieve, om je slechts te vertellen waar het omdraait. Hij gebruikte zijn hele wezen en het hele leven daarbij. Jezus gebruikte zijn mind, gevoelens en emoties, zijn wezen en de grootsheid daarvan, ja hij gebruikte zelfs de dood van zijn eigen lichaam, om de mensheid zo'n meesterlijke punt te maken van waar je met je aandacht moet zijn om je wezen tot leven te wekken en eeuwig te zijn... dat het eeuwig zou blijven bestaan… zoals het heeft gedaan.
Jezus nam zijn beslissingen dusdanig dat zijn hele leven in het teken stond van de herkenning van de spirit door ieder mens.
Door de gebeurtenissen van Jezus' leven én zijn dood, kan eenieder Jezus kennen als hemzelf en tevens eeuwig leven hebben.
De overgave aan de situatie die Jezus doodt, geeft eeuwig leven aan een ander… En zie: Jezus leeft. Hij is er weer… Hij is nooit weggegaan.
Als je Jezus' pijn ziet, en je voelt het in je hele lijf; je ziet zijn pijn, maar de omstandigheden waar hij in was, doen je liefhebben... “DAAR!” zegt die toestand, “DAAR is je spirit”… Zie dan, draai je aandacht naar binnen en versmelt even. Kom even thuis. Wees even dat. Ga erin op. Draai je om om naar binnen te gaan. Dat hele gevoel in je lijf waarin je versmelten kan. Dát.
En ga met je aandacht daar naartoe de komende paar jaar, zoveel als je kan. Oefen het “Dat”!
Je voelt het! ...Waarmee je je wezen aandacht geeft. Je zelfreflecteert daar, en je bemerkt er amper iets van, behalve een kanteling van je aandacht naar dat doffe gevoel achter je gezicht en in je hele lijf.
Je geeft daarmee aan God wat van God is: aandacht…
Je maakt je leven compleet… Je aandacht zo bij jezelf houdend, komt het moment vanzelf dichterbij. Je mind lost op en je wezen groeit, en op een dag word je geboren als wezen, in en uit, jezelf.
Het lukt niet zomaar, zeker bij de ouderen niet. Het duurt soms maanden om in de juiste toestand te geraken. Het is niet als trance, maar je ervaart het wel zo. Je bent gewoon bij bewustzijn, maar je ontspant dingen in je, waar je maar spanning vindt. Je blijft rustig zitten en accepteert steeds weer wat je ziet. Je laat alles vallen wat je maar kent en telkens als je dat doet herken je dat er nog meer is wat je kan laten vallen, maar wat niet lukt.
Je leven is nog nooit van binnenuit bekeken, je hebt er nog nooit je ogen open gedaan. Je hebt er nog niets van gezien op deze manier en daarom is het eerst een proces van falen. Het geeft niet, kom rustig steeds weer terug. Blijf je wezen je steeds weer ontvallen en je aandacht is daarmee terug.
Zo moet je leven om te groeien en een vervuld en voldaan leven te hebben… met je aandacht daar, bij Hem… bij Het... bij Haar… bij het Zelf, bij je wezen die je mind tot spirit maakt…
Je moet je aandacht bij jezelf houden, zodat je gaat bemerken dat al je intuïties van je leven, slechts de momenten waren dat je even je mind uitdeed en je één met je spirit was.
Je deed de mind even uit, en toch was je. Je zette de mind van je af. Je deed de mind uit als kleding die je draagt, waardoor je naakt en kwetsbaar bent en je zo je aandacht naar binnen kunt keren, om volledig intuïtief te zijn.
Als je je aandacht steeds weer bij je wezen houdt, en daar steeds weer terug kunt komen, bij alles wat je doet. Zomaar een seconde naar het innerlijk en dan weer verder met de mind. Dan ben je dichtbij je mogelijkheid om er eens grondig mee te gaan zitten en je een maand of drie af te zonderen om te vasten en te freaken met de mogelijkheden van dat. -mm
Totdat je je hele valse constructie hebt doorzien en je één met je wezen bent geweest, lukt het veelal niet bewust om dusdanig los te laten dat je de hele mind doorziet. Je kan dit niet zomaar soms even laten gebeuren door omstandigheid… tenzij je in een commune bent en je daar door een hele routine gaat.
Je moet opletten wat je doet, zodat je het moment kan vangen en gaat weten hoe je dit doet… Dit in je “hart” zijn, in het centrum van je wezen, één zijn met je spirit. Je doet het soms, maar het is onbewust, en daarom heb je dus niets gezien… Je wist niet dat je daar op moest letten. Je weet niet dat het daarom gaat. Alles draait om aandacht. Dit hele leven, alles. Het groeit door aandacht van elkaar en aan zichzelf… Het draait om Dat!
Jezus' leven was om “Dat!” tot dat van een martelaar gemaakt, door de omstandigheden waarin hij was, omdat hij niet begrepen werd en hij het tot het uiteinde volgde. Jezus bleef met z'n aandacht gefixeerd bij z'n wezen, dwars door alles heen.
En men wil nog steeds niet geloven dat je vanuit je wezen alles doorleeft, wat je mind slechts als beleving kent. Men wilde toen ook niet geloven dat je zo ook kunt leven. Waardoor je vandaag de dag nog steeds kunt herkennen hoe het egoïsche in de geest van de mens functioneert: pijnlijk.
Jezus is daarin een mysticus, maar meer dan mysticus. Jezus doet aan live verlichting… Jezus was een Messias. Hij hoefde je niets te leren, hij hoefde alleen met je te praten, waardoor je je vanbinnen door hem voelde aangeraakt. Je was diep bewogen door zijn inzicht en hij kon het als geen ander verwoorden. Ja, zelfs degenen met zware trauma's en kreupelen, liet hij weer spelend worden. Hij bracht ze weer tot leven, maar anders dan daarvoor. Jezus liet ze weer leven.
Jezus is een anti-hypnotiseur voor je mind, net als alle verlichte Meesters zijn. Jezus is de accepterende, niet-conditionerende kracht die liefde is.
Jezus vertelt je de waarheid: “dé” waarheid. En de waarheid is wat iedereen in staat stelt, om te kennen wat de waarheid van z'n eigen leven is. Het is slechts Jezus' doel dat je de waarheid van je wezen gaat leven. En hij liet het mensen bereiken door duizend voorbeelden. Het is niets om uit je hoofd te leren, het is iets om te begrijpen, zodat je waarlijk je eigen leven gaat leven. Het heeft ook niets met kennis te maken, het heeft met drive te maken. Het heeft met de bron van je drive te maken. Het heeft te maken met waar jouw innerlijk heen wilt.
Jezus doet hetzelfde als de mysticus, maar hij maakt het een openbaar iets. Het probleem met de mysticus is dat hij je verlicht gaat maken, als je maar doortastend genoeg bent en vol lef. Maar ze vertellen je de waarheid mogelijk niet van wat ze met je doen, waardoor de rest van de mensheid achterblijft als ze geen discipelen van die Meester willen of kunnen worden. En de teksten die je van mystici leest zijn mogelijk moeizaam te doorgronden, omdat ze alleen gelden voor de persoon die recht voor de mysticus zat. Mystici zijn persoonlijk, en al praten ze veel over het universele en de perceptie van de mind, het helpt mogelijk de enkeling.
Andere Meesters kenden slechts een openbaar leven en ze spraken dan live en met iedereen over wat ze weten. Terwijl in andere culturen, de Meesters en mystici dat in een commune of ashram doen.
Waardoor zulke Meesters tot redders werden vernoemd en Messiassen, omdat ze in zicht spraken van wat ze wisten en dat vrijelijk deelde en er geen speciale toewijding voor nodig is.
Jezus is zelfs als Meester rebels. Meester zijn was niet genoeg voor hem. Hij wilde zelfs van dat af, omdat het niet werkte vanuit de georganiseerde structuren; het was allemaal gekaapt en het is dat nog steeds.
Uiteindelijk telt alleen de waarheid en verlichting is een peuleschil, waardoor niet iedereen bij een mysticus kan blijven… maar de waarheid voor iedereen is.
Mystici bemoeien zich niet zo met de wereld, maar doen dat slechts via anderen, door wat discipelen van hen leren. Maar om iemand te zijn die iets weet en om dan niet naar voren te stappen is een gemis voor de mensheid en in de Meesters.
Jezus toont als geen andere Meester ooit wat zondigen is, maar het woord heeft z'n ware betekenis nog niet mogen tonen. Jezus noemt zondigen, wat Boeddha lijden noemt. Lijden of zondigen is hetzelfde, en het heeft niets met je lichaam te maken, al zijn fysiek de symptomen ervan te zien in alle vernietiging.
Lijden of zondigen gebeurt met de mind: het is het bewegen van de identificatie met een beleving van de mind. Door je met je mind te bewegen, creëer je in je waak een golfbeweging tussen de overtuigingen in je zienswijzen: je rijgt ze aan elkaar met overtuigingen. Je beleving schommelt daardoor heen en weer.
Dan ben je voor het een, dan weer ertegen. Dan wil je vrijheid, maar kies je strijd. Dan wil je zelf beslissen, maar kies je niet voor verantwoordelijkheid etc.. Je mind schommelt heen en weer, en nooit ben je gecentreerd. De bewegingen van de mind zijn als golven met wensen, hopen, overtuigingen, claims, conclusies en betekenissen. Het creëert golfbewegingen van de mind, waardoor de spiegel die je mind is, niet glad is en daarom niet helder spiegelt, maar het beeld vervormt.
Zoals een zondvloed hele hoge golven zijn, is een zonde een golfbeweging van de mind. Dat heen een weer schommelen in overtuigingen is wat zondigen is. Dit bewegen tussen overtuigingen is wat je mind golvend maakt. En de sinus van die golf is waardoor tijd ontstaat.
Door het bewegen in je mind kun je niet helder zien dat als je niet beweegt, je erin verdwijnen kunt. Door zo stil met jezelf te zijn, verlost de grip die je mind op je wezen heeft. Iets waarvan je dan begrijpt: je bent niet jou, maar Het.
Een geest die niet langer schommelt is een geest die stil is opgestaan. Je geest wordt stil als je in het midden verblijft, waardoor er geen zondigen is. Boeddha noemde het “de middenweg” en Jezus noemt het “bevrijd”, en beide zijn gelijk. Een geest zonder schommeling is een heilige geest. Het is een mind zonder identificatie: een mind die het heeft gelaten, om z'n wezen te blijven negeren.
Jezus noemt dat een Heilige Geest en Boeddha noemt dat een Bodhisattva.
Jezus stierf voor onze zonden, doordat hij stierf voor zijn eigen zonden. Maar beter is om het te zeggen: “Hij stierf voor het zonden.”. Hij stierf daarvoor zowel letterlijk als figuurlijk, zowel fysiek als mentaal, zowel natuurlijk als ook symbolisch... maar vervolgens ging de doelgerichte opzettelijkheid daarvan volledig aan iedereen voorbij doordat het verboden werd en het symbolische in iedereen werd aangewakkerd, waardoor de wezenlijke opzet toen faalde.
Hij stierf voor het zonden van zijn “mens zijn” en hij zal gedacht hebben: “Jullie willen niet luisteren... dan zal ik zelfs de laatste van mijn mogelijkheden gebruiken om je alsnog aan te wijzen, wat je ermee moet doen ... je moet liefhebben, dan komt het altijd uit je wezen … je moet delen, dan bemerk je het vanzelf.”
We zijn gemaakt om lief te hebben. We trekken van nature niet naar wat we niet liefhebben, maar we trekken van nature naar wat we wel liefhebben. Wat we niet liefhebben duwt ons weg, en wat we liefhebben trekt ons aan. We zijn dus gemaakt om lief te hebben, en het is een feit.
We krijgen valsheid aangeleerd. En wel door niet te leren luisteren naar ons innerlijk. We bewegen ons van nature met ons hart en lichaam, en niet met een aangeleerde systematiek, anders zou de natuur ons met een geconditioneerd functioneren geboren laten worden... maar dat doet de natuur niet. We worden geboren zonder conditionering; we worden dus gemaakt om vrij te zijn, en het is een feit.
We hoeven elkaar slechts niet te conditioneren om nieuwe generaties niet met een valse systematiek te laten functioneren.
We krijgen valsheid aangeleerd. Het is een feit. Maar de werkelijkheid is dus: we zijn gemaakt om liefhebbend vrij te zijn.
Laat het tot je doordringen als je hart goed is en je wezen weer vrij wilt zijn: het ego is het zelfverdedigingsmechanisme dat zich uit als we in gevaar zijn. Maar door middel van straffen en belonen bouwen we er een strijdlustige structuur mee, waardoor zelfs het vriendelijk hart van de mens zich ter dienste stelt van strijd... En daardoor verliezen we telkens weer.
Het ego is het gedeelte wat iedere bevolking van de wereld ter harte gaat nemen, omdat het hart van de mens wilt helen en het doet dat zelf, door de ver-nietiging van het ego.
Als de zienswijzen van het ego je verdelen, weet dan dat het ego projecteert. En waar het ego projecteert, daar richt het en vernietigt het extern... waardoor de egoïsche structuur zichzelf geoefend weet, en het zich steeds weer verdedigt tegen z'n eigen afbraak. Terwijl je wezen zich op de mind richt om het ego op te lossen, projecteert de mind die zelfvernietigende kracht die het valse zelf wilt oplossen, door de overtuigingsstructuur van het ego heen, op alles wat de beeldvorming heeft leren zien als vijand.
En daardoor kan het natuurlijke niet ontstaan als wezen.
We zijn dus nog niet geboren als ziel; we leven nog niet als spirit, want we denken dat we de persoonlijkheid zijn. We bestaan nu nog slechts als een mogelijkheid, want we hebben de spirit nog niet ontdekt als ons Zelf.
Jezus bleef trouw aan zijn integriteit, om zijn mind niet te vervuilen en het helemaal puur te houden. Maar wat er gebeurt als je eerlijk blijft tot op het einde, onafhankelijk wat de omstandigheden zijn, is dat je zal worden verraden en vermoord door al die egoïsten die geen aandacht kunnen verdragen omdat dat henzelf verraden zal.
Het ego kan niet tegen waarheid, zoals leugens niet tegen de waarheid kunnen. En overal waar je leugens in jezelf zijn herkent, verdwijnen ze dan ook door aandacht. De waarheid laat de leugen herkennen, maar toont daarmee zichzelf als wezenlijk, als het in jezelf wordt herkent.
Om ook zo in de wereld te zijn, maakt je nu niet snel geliefd, maar het is wel het juiste om te doen. Als je wilt dat de wereld ooit ego-vrij wordt, zodat we wezenlijk gaan leven, dan zal jij ook willen sterven voor het zonden van de mens, omdat je dan innerlijk onbeweeglijk en onaangeraakt gaat zijn… Om dat dan uit te dragen is het juiste om te doen voor de rest van de mensheid, maar je zal dan alle onwaarheden die je tegenkomt blootleggen. En zij die niet heel willen zijn, zullen je haten, omdat het hen, zoals ze zijn, niet kapot wil laten… En daarmee is je eigen heelheid, een bedreiging voor het kapotte.
Rechtschapenheid is de grootste bedreiging voor alle tirannie. En in eenvoudige tijden betekent dat, zoals Jezus gemakkelijk kon herkennen, dat ze hem op Romeinse wijze zouden aanpakken.
Jezus werd stil in de bewegingen van zijn mind… hij stierf voor het zonden… waardoor zijn ego stierf en z'n wezen voor hem ontstond. Jezus stopte het bewegen met overtuigingen en hij liet zijn lichaam ervoor nemen, op zo'n manier dat zijn dood aan eenieder kon duidelijk maken wat zonden is… zelfs na zijn dood. Het is door zijn pijn dat hij onthouden wordt voor wat hij zei en deed. Het is door zijn pijn dat je kan weten hoe je functioneert met het egoïsche, maar ook hoe je leven moet: liefdevol en met aandacht voor het Zelf: als één met je spirit, zodat je één bent met de Vader, zoals de Vader één is met jou.
Jezus' kracht is dat hij de symboliek die hij heeft weten vast te zetten aan je vermogen om je aandacht op je eigen wezen te richten, hijzelf vertegenwoordigd.
Je beleving van Jezus wijst je je spirit…
“Jezus” is je spirit, en hij zit naast God.
Jezus stierf voor de zonden van de mens, doordat hij zijn identiteit liet gaan en zich met geen symbolische waarde meer vereenzelvigde... Jezus stierf voor de symboliek van mentale waarden. Dat is de figuurlijke dood die hij stierf. De dood van het ego. De stop van zondigen.
Maar Jezus stierf ook een natuurlijke dood voor exact dezelfde dingen, en die dood werd door leugenaars en schijnheiligen om hem heen bewerkstelligt. Jezus werd ervoor gekruisigd, want hij bracht teveel leugens van iedereen aan het licht. Jezus doorzag het tot de kern en vertelde daarover. De problematische en inherente vergissing van de rest van de slapende mensheid was vervolgens dat hij daardoor in zijn doelgerichte opzettelijkheid faalde, omdat iedereen symbolisch bleef denken en de enigen die er iets over hadden kunnen zeggen: Jezus en Johannes de doper, beide vermoord werden.
Jezus zegt: “Geloof me”, “Ik zeg je de waarheid”, “Ik ben de waarheid”, “Ik ben het licht”, “Ik ben het leven”, “Ik ben de weg”… maar vervolgens volg je hem niet echt… Je gelooft in hem, en denkt dat uitsluitend hij de waarheid is, dat hij als enige licht heeft. Waardoor iedereen de weg kwijt is, want Jezus antropomorfeerde en verpersoonlijkte zich, om het zodoende als levende te kunnen benoemen. Het leven dat je wezen is, is dat wat “Jezus” is. Jezus sprak de waarheid, en hij is de waarheid, net als alle andere Meesters. Velen denken hen te moeten volgen, maar het “hem” van Jezus verwijst daarmee naar je eigen wezen. En die moet je volgen met je eigen aandacht… en daar vind je de eeuwigheid.
Terwijl hij de wezenlijkheid ermee benadrukt, komt dat gedeelte nou juist niet over… door je geloof dat hij een uitzondering is. Maar als Jezus een uitzondering was, waarom probeerde hij je dan iets te leren? Als je het niet bereiken kunt, waarom sprak Jezus dan? Waarom vertellen Meesters wat ze vertellen? Waarom praten over stilte?
Het wezenlijke deel van je is geen deel, maar het geheel... en daarmee is zijn boodschap nog steeds dezelfde en kan je het er nog steeds in zien.
Door de eenvoudige tijden van toen, door de eenvoudige manieren van doen en de eenvoudige taal, kon de boodschap vereeuwigen. De boodschap is daarmee het eeuwige... en het zal voor altijd zo zijn.
Voel je hart en leef vanuit daar. Heb lief. Vervul jezelf met aandacht en los zo je ego op. Sterf voor het zonden en wees rechtschapen. Sterf voor de hele mind en wordt herboren. Je zal delend worden en er zal met jou gedeeld worden, duizend keer over. Spreek vanuit je wezen, vanuit je aandacht bij jezelf, vanuit je eenheid met je spirit, zoals de spirit één is met jou... en geen leugen kan over je lippen komen, jouw woorden zullen Zijn woorden zijn. Jouw woord zal waarheid zijn. De dood verslagen, zal jij het eeuwig leven zijn. Je zal de weg niet meer kwijt zijn, want je zal de weg zijn.
Als je altijd de waarheid spreekt, zal je door maar weinig mensen geliefd worden, want de wereld is in grote moeilijkheden en de waarheid is confronterend. Jezus zal iets gedacht hebben als: ““Kijk naar mij... Zie wat ik doe: alleen maar goed en waarheidsgetrouw en vredelievend... Maar je begrijpt me niet. Je zal moeten zien dat die duivel in je datgene is wat je verhindert om waarlijk vrij te zijn. Ik zal je demonstreren dat ze me zelfs om vrede zullen doden. Volg me daarin niet, maar kijk slechts. Ze zullen me gewoon doden, zelfs als ik uitsluitend liefheb.””
Door het ego is de mens stekeblind, maar door te zien kan geen ego bestaan, want de werkelijkheid is: het ego is er wel echt, maar het ego is niet echt.
Links: