Voordat jij er was, was Hij er
Stel, je vriend zegt je iets waar je op dat moment niet van weet wat je erop moet terugzeggen. Maar als je naar huis wandelt en je zingt een liedje en ziet een vogel vliegen... weet je plots wat je had moeten zeggen. Juist omdat je er niet over nadacht, kwam er plots een echo van voorbij jezelf in je op. Je was even onwetend, en toen was er een weten. Je dacht even niet na en toen was er een gedacht die niet van jezelf kwam, maar die zomaar in je opkwam. Je mind was daar even niet in gebruik, waardoor je mind door bewustzijn kon worden gebruikt op de wezenlijke manier die je werkelijk bent.
Je dacht niet na over wat je vriend zei en je innerlijk gaf ineens een weerslag. Je gaf jezelf de mogelijkheid voor je bewustzijn om z'n intelligentie over het probleem te laten gaan, en jij, als je persoonlijkheid, had geen controle over je mind. Je was in een “eruit gevallen” toestand. Je was in een losgelaten toestand, waardoor je wezenlijk met jezelf was. Je was er even niet als ego, waardoor je wezenlijkheid er was. Je was even één met je spirit, met je wezen, waardoor God heel dichtbij je was... en alles was gelijk duidelijk.
Je gaat pas iets begrijpen doordat je het bewustzijn in je voor laat gaan. Om je wezen te begrijpen hoef je niets te leren, je moet jezelf zien, door je wezen te lezen. Je moet in de onwetende toestand zijn om daadwerkelijk iets te begrijpen, maar in die toestand ben jij er niet om dat te doen: je moet vertrouwen hebben en loslaten.
Zo ben je ooit geboren als wezen: geheel één met het bewustzijn in je. Onwetend, ja, helemaal goed en heel… en toen was Hij er al. Na ongeveer een jaar of drie, en vooral als je met tegenzin bezig moest zijn, doet dit je persoonlijkheid ontstaan: jij, zoals je nu bent, kwam dus later, want Hij was er al… Jij, als wezen, was er al voordat jij er was als persoonlijkheid. Zo was Hij er al voordat je geboren was. Ja, zo was Hij er al voordat er geboorte was. Ja, voordat er ook maar iets was, was Hij er al.
Johannes de doper zei: “Hij die na mij komt is groter dan mij, want Hij bestond al voordat ik er was”. Johannes heeft het over de toestand waarin hijzelf is… hij heeft het niet over z'n lichaam of geest. Johannes had z'n ego doorzien, maar hij was nog niet bij het einde, maar hij kon op z'n vingers natellen dat als hij al zover zou komen met inzichten, dat er iemand zou komen die het was gelukt om de hele mind te doorzien.
Johannes werd vervolgens vermoord doordat Herodias hem niet kon dulden, omdat hij haar doortraptheid doorzag en zij begreep dat hij haar doorzag. Waardoor haar ego zich ging verweren en ze dat projecteerde.
Net zo werd Jezus gekruisigd doordat hij de Schriftgeleerden doorzag en hun ego's dat niet konden verdragen en zij dat projecteerden.
Zowel Johannes als Jezus werden gedood, omdat de doortrapte geleerden en machtigen de waarheid niet langer konden verdragen. Ze durfden niet meer in de aandacht te staan, en ze hoopten zo dat het daarmee klaar zou zijn, want anders vielen ze allen door de mand. En ze vielen dus. Ze vielen op. De geleerden en machtigen bleken niet zo geleerd en niet zo machtig, want rotheid is niet te verstoppen voor iemand die het rotte in zichzelf heeft doorzien. De Schriftgeleerden hebben geprobeerd om Jezus stilletjes weg te werken, zodat ze gewoon verder konden gaan waar ze gebleven waren, maar het was niet zo… De boodschap bleef.
De macht die ze met Jezus' woorden verkregen, gebruikte de “geleerden” slechts om iedereen valse omschrijvingen te geven. Maar omdat de geleerden zelf niets gezien hebben en ze daarom niets weten, hadden ze Jezus' woorden toch nodig om de bevolking tot volgeling te maken: volgeling van de doctrine die hen als tussenpersoon tot God maakte.
Het is altijd zo geweest. Het ego wil God zijn, maar het kan slechts schijnheilig zijn.
De mind wil bezitten wat vrij is … totdat de mind zelf bevrijd is.
De waarheid komt nu nog steeds meestal achteraf, doordat we het ego zich laten uiten, of doordat er niet genoeg moed is om het hart te uiten, of doordat we ons wezen niet herkennen, of doordat we niet onwetend willen zijn of geen vertrouwen hebben en we niet kwetsbaar en open durven zijn… We zijn permanent in gebruik en daardoor zijn we geblokkeerd. We zijn niet losgelaten, maar we houden vast aan alles wat we maar denken te weten. En daardoor weten we dus niets, waardoor we later weten, als de geblokkeerde momenten voorbij zijn, als we even onwetend zijn… en we alles weten, omdat we dan één met Hem zijn.
Als je je ontspant, en de situatie die tot je blokkering leidde is voorbij, dan komt plots de zinvolle respons in beeld, in plaats van dat je een instinctieve reactie geeft. De instinctieve reactie kan overeenkomen met de innerlijke respons, maar zal daarin nooit totaal kunnen zijn… Alleen respons kan totaal zijn, omdat het van je wezen komt en niet van je mind.
Als je in gesprek met een ander geblokkeerd raakt, heb je een overtuiging die de ander een status geeft die zeggenschap over je heeft. De overtuiging dat een ander macht over je heeft, zorgt ervoor dat je eigen expressie stagneert: het weerhoudt je ervan om uit te spreken wat gezegd moet worden, doordat je de tijd niet neemt om je innerlijk te laten zeggen wat nodig is.
De problemen die vervolgens ontstaan doordat iemand zich superieur of inferieur gedraagt, zorgt ervoor dat ernaar gehandeld wordt door beide personen, door de projectie van het eigen egoïsche of de eigen geblokkeerde toestand. Het patroon dat dit schets is een maatschappelijk ingeburgerde gewoonte geworden... iets wat een psychologische beschrijving van een natuurlijk fenomeen heeft doen ontstaan. Het is echter geen natuurlijk iets: het is uit gedragspsychologische conditionering ontstaan: het is zo in je geprogrammeerd doordat de leermomenten van je leven een ideologische imprint dragen, terwijl je nooit zelfreflectie werd bijgebracht.
De reden waarom je niet reageert zoals het later in je opkomt, ook al is wat je zegt waar… is je programmering. En de “reden” is ratio.
De problemen van de wereld van mensen vinden daar hun hardnekkige karakteristiek, omdat we er nooit over verteld kregen. Het was allemaal verboden kennis, en het is dat eigenlijk nog steeds.
Door te leren uiten wat vanbinnen in je opkomt door er taal en expressie aan te geven, zullen problemen in eerste instantie echter niet verdwijnen, maar zullen er mogelijk groter door worden, omdat de problematiek ervan dan zichtbaar wordt. Maar het zal wel enorm opluchten, en dat is de goede weg. Wat dat betreft ben je nog nooit zo erg in de problemen geweest, totdat je weet wat je zeggen moet op het moment dat het ertoe doet... en het dan weet te vocaliseren.
Om de hele maatschappelijke schertsvertoning gaande te houden, krijgen we niet geleerd om uit te spreken wat er in ons opkomt... We gaan daarvoor later in ons leven naar een cursus -mm. We krijgen geleerd om voor ons te houden wat we denken. We krijgen geleerd dat het niet netjes is om iets negatiefs te zeggen, ook al is het waar of zelfs de waarheid. We krijgen geleerd om onze emotionele uiting te onderdrukken, waardoor de verandering naar het wezenlijke niet komt.
Maar waarheid krijgt een nieuw bestaansrecht in onze wereld. De bescherming van onze sociale maskers staan niet langer primair voor iedereen. De maatschappelijke façade die het rollenspel werkelijkheid noemt, is impliciet en expliciet de grens van de mogelijkheid om een ander te benaderen, want de façade verstopt een deceptieve persoonlijkheid die z'n egoïsme alleen laat uitdrukken als des duivels. En daar wil niemand aan herinnerd worden, waardoor we het niet leren loslaten en niemand eruit groeit.
De show van de persoonlijkheid is de opsmuk van de mind, die een paradijselijk vrije wereld weerhoudt te zijn... Het is iets wat vele Meesters hebben aangewezen. Slechts enkelen konden hun leven uitleven zoals ze zelf wilden, want velen die openbaar maakten wat de waarheid is, werden daarvoor vermoord. Het geheel is zo hardnekkig geworden dat het amper voor te stellen is welk een wereld we hier eigenlijk hebben, en hoe de wereld eruit gaat zien wanneer dat niet langer zo is. Het feit dat de gevoelens in je lichaam een taal spreken zonder woorden die door je conditionering tot een ongeziene kracht heeft kunnen worden, is de reden dat er geen liefde is in de wereld… Het hart ontbreekt eenvoudigweg.
God toont zich niet in de mens, omdat wij het niet toelaten… omdat wij niet beseffen hoe Hij in ons is, en hoe Hij zich beweegt als jou.
Zodra iemand ergens de waarheid over zegt, wordt hij meestal verwijderd in plaats van verweerd. Laat staan als het over de waarheid van religie gaat. We hebben het echter allemaal in ons om te gaan herkennen waardoor we blokkeren, en daarmee de programmering te doorbreken en het schouwspel te laten gaan voor leven. We hebben het in ons om meer te zijn dan getrainde mensen die goed zijn in passieve gehoorzaamheid aan uit conditionering ontstane maatschappelijk, ideologische of religieuze gedragscodes… We hebben het in ons om de stap te nemen, en terug te vallen op eerlijke onwetendheid, waarmee we wezenlijk menselijk worden en we het Goddelijke hebben bereikt…
Slechts één stap is nodig, slechts één stap van vertrouwen. Want ja, Hij is al in je voordat jij er bent als persoonlijkheid. Ja, voordat jij bestond, was Hij al. Ja, Hij was al voordat je geboren was. Ja, zelfs voordat de wereld was, was Hij er. Ja, voordat alles was, was Hij.
Links: