W wiosce żyła niewinna córka, Sheila jej imię. Uwielbia grać na skraju lasu. Matka zawsze przypominała jej, że nie za daleko w lesie. Wieśniacy wierzyli, że ludzie, którzy poszli za daleko w las, nigdy nie powrócą. Wnętrze lasu pokryte było gęstą mgłą. Nikt nie może znaleźć drogi do domu, jeśli zgubi się. Sheila zawsze pamięta wiadomość od matki. Ale był także ciekawy, jak poznać zamglony teren.
Za każdym razem, gdy chodziła do zabawy, matka Sheili zawsze dostarczała mu torbę z ciasteczkami, słodyczami, czekoladą i butelką soku owocowego. Sheila często dochodziła do granicy w lesie. Siedzi pod drzewem i tam je obiad. Sheila z chęcią wkroczyła w obszar mgły. Ale bał się.