In een dorp woonde een onschuldige dochter, Sheila haar naam. Hij houdt van spelen aan de rand van het bos. Haar moeder herinnerde haar altijd niet te ver in het bos. De dorpelingen geloofden dat mensen die te ver in het bos gingen nooit zouden terugkeren. De binnenkant van het bos was bedekt met dichte mist. Niemand kan de weg naar huis vinden als ze verdwaald zijn. Sheila herinnert zich altijd de boodschap van haar moeder. Maar hij was ook nieuwsgierig naar het mistige gebied.
moeder. Maar hij was ook nieuwsgierig naar het mistige gebied.
Elke keer als ze ging spelen, voorzag Sheila's moeder hem altijd van een zak koe
Elke keer als ze ging spelen, voorzag Sheila's moeder hem altijd van een zak koekjes, snoep, chocolade en een fles vruchtensap. Sheila kwam vaak aan de grens grens in het bos. Hij zit onder een boom en geniet daar van zijn lunch. Sheila stond te popelen om het mistige gebied in te stappen. Maar hij was bang.