လံု႔လ ဝိရိ နဲ႔ ညဏ္ပညာ (Diligence and good idea)

အပိုင္း ( ၁ )
Part ( 1 )

     လံု႔လဝိရိယဆိုတာ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ အသက္႐ွင္ေနထိုင္သူတိုင္း မ႐ွိ

မျဖစ္႐ွိသင့္တဲ့ အရာပါ ။ လူေတြတင္မကပါဘူး ၊ တိရိစာၦန္ေတြ အတြက္
လည္း မ႐ွိမျဖစ္တဲ့ အရာပါ ။ က်ားတစ္ေကာင္ဟာ သားရဲတစ္ေကာင္ကို အမဲလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ထိုသားရဲကို ခ်က္ခ်င္းရတာမဟုတ္ပဲ ။ လံု႔လ
ဝိရိယေတြထုတ္ၿပီး အေမာဆို႔တဲ့ထိ လိုက္ဖမ္းဆီးၿပီးမွ ဝမ္းေရးျဖည့္ၿပီး
စားေသာက္ၾကရတာပါ ။

        ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔တင္ျပခ်င္ပါတယ္ ။ ဒီပံုျပင္

ေလးကေတာ့ လူတိုင္းၾကားဖူးေနက်ျဖစ္မွာပါ ။ တစ္ခါတစ္ေလ တရားတိတ္
ေခြေတြဘာေတြမွာေတာင္ ၾကားရေလ့႐ွိတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ ။ ငယ္ငယ္
ကလည္း လူႀကီးေတြေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္ ။

      တံငါသည္ႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ သူရဲ႕ ဝမ္းေရးနဲ႔ မိသားစု စားဝတ္

ေနေရးအတြက္ တံငါအလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္ရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီတံငါသည္ဟာ ပင္
လယ္ထဲကို ငါး႐ွာထြက္ရင္း တစ္ေန႔ သူ႔ရဲ႕ပိုက္ကြန္မွာ ငါးသံုးေကာင္ဖမ္းမိခဲ့
ပါတယ္ ။ မိထားတဲ့ငါးေလးသံုးေကာင္ကို ပိုက္ကြန္ကေနျဖဳတ္ၿပီး ေလွရဲ႕ ဲဝမ္းဗိုက္ထဲကို ထည့္ထားခဲ့ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီငါးသံုးေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္
ဟာ အစာစားေနရင္း ပိုက္ကြန္ထဲမွာ ၿငိခဲ့ရတဲ့အတြက္ အစာမဝခဲ့ရပါဘူး ဒါ
ေပမယ့္ သူေတြးေနတာက

" ငါေနာက္ေန႔မကူးခင္မ်ား ဒယ္အိုးထဲေရာက္မ
လားမသိဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ ကံမကုန္ရင္ေတာ့ ပင္လယ္ထဲမွာ ငါျပန္ၿပီး အ
သက္႐ွင္ႏိုင္ပါတယ္ ေလ ၊ သတၱဝါဆိုတာကလည္း ေသတစ္ေန႔ ေမြးတစ္ေန႔
ေသေန႔ေစ့ရင္ေတာ့ေသရမွာပဲ ၊ မေသရေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူျပန ္လႊတ ္မွာပါေလ ၊ ကံသာလွ်င္ အမိ ကံသာလ်ွင္ အဖပဲ ၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ရဲ႕ ကံတရား
ကိုပဲ ငါအားကိုးေတာ့ "

ဆိုၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အသက္ကို ကံအေပၚပဲ ပံုခ်ကာ ေလွရဲ႕ဝမ္းဗိုကတစ္ေနရာ
မွာ လႈပ္႐ွားမႈမလုပ္ပဲ အဲ့ဒီလို စဥ္းစားေတြးေတာေနပါတယ္ ။ သူဟာ ညဏ္
လည္းမထုတ္ ဝိရိယလည္းမသံုးပဲ ကံကိုယံုကာ ေအးေအးေဆးေဆး နဲ႔ ပ်င္း
ရိစြာနဲ႔ ေတြးေတာေနတာပါ ။

           ေနာက္ထပ္ငါးတစ္ေကာင္ကေတာ့ သူ႔လိုၿငိမ္ေနတာမဟုတ္ပဲ 

" ငါဟာ ကံတရားကိုပဲ အားကိုးေနရင္ ေဟာဒီပင္လယ္ထဲမွာ အေဖာ္ေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ၊ ငါနဲ႔ဘဝတူ ငါးေတြ ငါ့ရဲ႕အေပါင္းအသင္း သူ
ငယ္ခ်င္းေတြကို အခုလို ဒီတံငါသည္က ဖမ္းၿပီး သတ္ျဖတ္ေနတာေတြ မ်ား
လွေနၿပီ ၊ ဒီလူရဲ႕ လက္ထဲကိုေရာက္တာဟာ ေသမင္းရဲ႕လက္ထဲကို ေရာက္
ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ၊ ကံကိုအားကိုးေနလည္း ငါ့အတြက္ ဘာမွ ထူးလာ
ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ ။ ဒါေၾကာင့္ လံု႔လဝိရိယနဲ႔ လြတ္ေျမာက္ေအာင္
ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္ "

ေတြးၿပီးေတာ့ ေလွရဲ႕ ဝမ္းထဲမွာ ခုန္ၿပီးရင္း ခုန္ေနပါတယ္ ။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ
ေတာ့ အခ်ိန္႐ွိခိုက္ လံု႔လစိုက္ရမယ္ ၊ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ရဲ႕လံု႔လဝိရိယဟာ ငါ့
ရဲ႕ကံတရားပဲလို႔ေတြးၿပီး ခုန္ထြက္ေနတာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေလွရဲ႕ဝမ္း
ကႀကီးေတာ့ သူဘယ္လိုပဲ ၾကဳိးစားႀကိဳးစား ထြက္မရျဖစ္ေနပါတယ္ ။ အဲ့ဒီ
လို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခုန္ေနတာကို ကိုတံငါသည္ႀကီးကေတြ႔တဲ့အခါ

" ဒီငါး အခုလိုခဏခဏခုန္ေနတာ ၾကာၾကာထားရင္ ငါစားရေတာ့မွာ မ
‎ဟုတ္ဘူး ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒင္းကို ပညာေပးမွရမယ္ "

ဆိုၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို အသင့္ပါလာတဲ့ သစ္သားတုတ္နဲ႔ ထုခ်လိုက္ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီအခါမွာေတာ့ လံု႔လဝိရိယ အျပည့္နဲ႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ငါးဟာ အရင္ဆံုးပဲ
ေသမင္းနဲ႔ေတြ႔သြားခဲ့ရတာပါတယ္ ။

---

အပိုင္း( ၂ ) ကိုဆက္လက္အားေပးပါအံုးခင္ဗ်ာ

Author - @henryba (Aung Ko Oo)

Thanks you all .................