Początek lat 90-tych. W domach rodzin na świecie króluje konsola Sega Genesis. Ale firma Nintendo ma w zanadrzu swoją konsolę. Nazywa się Super Nintendo Entertainment System lub w skrócie Super NES lub SNES. Sprzedawana za około 210 dolarów w kilka godzin szesnastobitowa konsola poszła do nowych właścicieli w nakładzie 300.000 sztuk.
Co sprawiło że technologia w szarym opakowaniu okazała się strzałem w dziesiątkę? Po pierwsze maskotka Nintendo- Hydraulik Mario i nowa gra z jego udziałem. Super Mario World było całkiem ciekawym spojrzeniem na kultową grę. Nowy sposób skoku, dinozaur Yoshi, który zjadał wszystko co popadnie, nowi przeciwnicy i power-up sprawiło że publiczność postanowiła kupić grę i konsolę. Punktem dla konsoli był też wysokiej jakości dźwięk, grafika 2,5D która dawała grom głębi, oraz tajemniczy chip o nazwie FX. FX to chip który pozwalał na ogrywanie gier trójwymiarowych, dzięki temu chipowi można było zagrać w StarFox'a.
Oczywiście nic nie ma idealnego, każdy zalicza wpadki. Tak samo było z lightgunem SuperScope. Pistoletem nie można było tego nazwać, bo to bardziej przypomina bazookę. Nie była lubiana z kilku powodów. A to za duże, a to żre aż 6 baterii, a to zła konstrukcja. Ale najgorsze uznano za niewygodne usytuowanie przycisku strzału. Poza tym nie działała tak jak zapper z oryginalnego NES'a. Działała w taki sposób że oddając strzał tak naprawdę nie strzelamy do telewizora, lecz do sensora,który wyłapuje gdzie strzelamy i przenosi sygnał do konsolki, a to że to nie było zbyt precyzyjne to już inna historia.
Rok 1994, na rynek trafia nowy konkurent, Sony PlayStation. Rychły koniec SNES jest już blisko. Szef Nintendo szuka sposobu na utrzymanie konsolki przy życiu. Nadchodzi firma Rareware (obecnie należąca do Microsoftu) i wydaje grę Donkey Kong Country. Gra miała na tyle dobrą grafikę muzykę i rozgrywkę co sprawiło że Nintendo na kilka lat było królem konsol.