Yaşam mücadelesi!!!!

Ve işte Güneydoğu Anadolu Bölgesi'de yaşamanın ne demek olduğunu anlıyorsun. Kardeşimi hastahaneye götürmek için çıktığımız yolda köprü bomba ile patlatılmış. Kardeşimi hastahaneye yetiştirmenin yollarını aradık. Köprünün bir ucunda biz. Diğer ucunda enişte.. o kargaşanın içinde, kendi kargaşanmızı yaşıyoruz. Uzun süren bekleyişten sonra yürüyüş yo ile geçişler başladı. Geçişler başladı. ama yol tehlikeli olması nedeni ile herkes gecemiyordu. Hastamız var diye bize geçiş verildi. Yüz doksan iki kilometre yol sanki bitmedi. Hastahaneye vardığımizda eniştem kardeşimii kucağına alıp, doktor diye bağırarak koştu. Doktor muayenesini yaptı. O bekleyiş, annemin kahrolması, içten içe acı yaşaması ve ağlaması yüreğimizi yaktı. Belli bir süre sonra eniştem boynu bükük bir şekilde bize doğru geldi.iste o zaman annem kendini yerden yere atınca, bayıldı.