Eeuwige coïtus
De hele natuur is een uiting van orgasme en het is een eeuwig voortdurend iets. De hele natuur is in een permanente staat van cyclisch orgasme, door getijden, gemoedstoestandencycli en bewustzijnscycli. Alle bomen verwelken en komen weer in bloei. Alle dieren leven, planten zich voort en sterven. Alle planten groeien, dragen vrucht en sterven af. De levenscycli van al het leven, leeft en sterft, leeft en sterft ad infinitum… waarmee er dus geen dood is, maar er een eeuwig leven is. De dood is zoals de boom afsterft… hij komt weer op. Voor lichamen los van de aarde is het slechts niet zichtbaar.
Voor eeuwig schuift de in mannelijk en vrouwelijk gesplitste natuur zich in en uit elkaar, om tot permanente zelfbevruchting te komen op alle vlakken. Er is als zodanig geen dood en leven, maar eeuwige coïtus.
De natuur blijft geven van zichzelf en blijft zich splitsen om zich met zichzelf te verenigen als “een ander” en dan alles weer terug te nemen, terwijl om het opnieuw te laten bestaan als enige mogelijkheid. Het bestaan is voor eeuwig zelf-schonend: het is schoonheid door eeuwige coïtus.
Wij kennen het kleine orgasme van onszelf: het lichamelijk orgasme door seksuele coïtus… maar het grote orgasme, wat de natuur is, brengt de eeuwige coïtus met zich mee. Het is de interactie die zich afspeelt tussen bewustzijn en lichaam-geest, dat is een orgastisch iets. Het voegt zich naar elkaar en is versmolten met elkaar: het laat constant cellen delen, afsterven en vernieuwen, het laat je organen alles regelen, zodat jij vrij kunt zijn.
Een constante coïtus, conceptie, geboorte, leven, afsterven en coïtus, vindt er als je lichaam plaats. Een geboorte, groei, deling, afsterving en geboorte vindt plaats. Het is een constant proces van creatie. Een zelforgastisch gebeuren.
Je kan je ervan bewust worden dat dit orgastisch gebeuren, zich constant in je afspeelt, door heel stil te worden met je lichaam en uitsluitend te voelen wat je lichaam aan het doen is, zonder ook maar iets aan je lichaam zelf te bewegen. Zonder ook maar iets te bewegen, kun je met het orgastische van jezelf in aanraking komen: door te voelen in je lichaam, terwijl je doodstil zit of ligt. En dat mogelijk uren achter elkaar, totdat het gemakkelijker wordt.
Het is voor velen te intens om zomaar even mee te maken. Het gebeurt zo: als je bijvoorbeeld in bed ligt om te gaan slapen, maar je laat jezelf nog niet in slaap vallen, en in plaats daarvan ga je je lichaam voelen met je aandacht en terwijl je jezelf iedere trilling en vibratie van je lichaam laat gewaarworden, kun je je aandacht langzaam met de sensatie ervan laten versmelten.
Je kunt je aandacht in de trillingen laten opgaan, waardoor je er één mee wordt. En hoe langer je dit voelen en versmelten oefent, hoe meer je mind onthoudt van alle kleine “onzichtbare” trillingen en vibraties die je opvalt… Je kan er zover in “verdwijnen” dat het te intens wordt om mee te maken. Het gaat nog veel verder dan alleen die eerste gewaarwording en het stopt niet totdat het geheel inzichtelijk is ... totdat het als licht zichtbaar is; totdat je mind er op een dag een compleet plaatje van kan maken... waarmee plots even het licht aangaat en er een moment verlicht helder zien is in je innerlijk. Het innerlijk van het eeuwig wezen.
Als je met zulke trillende sensaties kunt zijn, dan zal je bemerken dat het zich organiseren kan tot golven van extase, die, wanneer ze intens genoeg zijn, je zo naast je lichaam kunnen zetten.
Je ligt misschien alleen maar met jezelf in bed, maar het ontstijgt volledig alle seksuele extase die je maar kan hebben. Zo intens is het.
Ze zeggen wel dat niets lekkerder dan seks is . Maar dat is niet waar. Je bent zelf een seksueel wezen, ook zonder een ander. En de extase van meditatie stijgt boven alles uit. In je vindt de eeuwige coïtus plaats. En dat is iets, dat, als je erin opgaat, je tot de ontdekking doet komen dat het overal in je lichaam plaatsvindt, gelijktijdig, permanent… En om het op te merken is het enige wat je hoeft te doen… Niets. -Absoluut helemaal niets.
Je aandacht is vereist in voelen, zonder ervan af te wijken. Zonder te knipperen, als het ware. Dat is het grote geheim… niets doen.
Zo eenvoudig is de natuur.
Je kan helemaal niets doen voor meditatie. Sterker nog, alles wat je doet leidt je ervan af. En zodra iets je afleidt kan je niet meer bewust alert zijn. Want dan worden de inhoud en vorm van de mind belangrijker dan je wezenlijk essentiele hoedanigheid. De inhoud van je mind wordt dan belangrijk en niet je lichaam en zeker niet de aandacht die in beide is en die beide animeert.
De hoedanigheid van je wezen, de zo-heid van je leven, heeft de kwaliteit van extase. Voelen is daarom de meest voor de hand liggende “methode” om te gebruiken en niet de subtiliteit van ademhalen of de speciale onderdelen daarvan of allerlei speciale houdingen die je moet aannemen, want ze zijn er slechts de afgeleiden van.
Je hoeft er geen speciale posities voor aan te nemen of in lotus houding te zitten. Al die dingen zijn er slechts om je minder snel afgeleid te laten zijn en je energieën bij je te houden. Houdingen kunnen het gemakkelijker maken, dat is alles, maar alleen de aandachtelijke versmelting met het zweverige en dromerige is waar je verdwijnt.
Het kan door het zitten in de lotushouding gemakkelijker zijn om het je te laten opvallen, maar het is geenszins noodzakelijk of vereist. Het is je aandacht waar het om gaat: dat is, je bewustzijn wat je een focus geeft, totdat het zo totaal is dat het zichtbaar is dat het je “het zien” bent.
Het is je aandacht, waarmee je je bewustzijn een opening geeft om het op te richten. Je richt bewustzijn met je aandacht, want bewustzijn is zelf in de aandacht aanwezig. De focus dient niet geconcentreerd te zijn, maar het moet je zover omvatten als je je ontspannen kunt, opdat het je hele lichaam bevat en daarmee je hele mind... zodat je je wezen opvalt en je hele meditatie verandert.
Hoe groter je aandachtigheid, hoe meer je van je eigen innerlijke constructie kunt zien, hoe completer je overzicht wordt. Ondertussen, terwijl je dit “oefent”, kom je overal in jezelf je overtuigingen tegen, waarmee ze wegvallen… Ook kom je tegenstrijdigheden tegen die in uiteinden aan elkaar te zien zijn, en daarmee in eenheid oplossen. Het lost zichzelf op.
Zo kom je dichter en dichter bij waar het omgaat, dichter en dichter bij wie je bent … iets van eeuwigheid.
Links:
De Waarheid
book: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000073003093/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000075577107/