Mind, het gesloten labyrint
Ratio gebruiken is denken in loopings. Ratio is altijd circulair en opzichzelfstaand. Alle logica is circulaire logica. Al het redeneren is circulair redeneren. We hebben er enorm veel opzichzelfstaand machines mee kunnen bouwen, doordat we het rationeel en logisch hanteren. Maar redeneren gaat verder dan ratio, want reden is niet beperkt tot logica, maar het geeft stem aan het hele veld van menselijke vermogens. Ratio is eindeloos in z'n mogelijkheden van complexiteit, maar zo complex als de ratio ook kan denken… het maakt wielen. Reden is daartoe niet uitsluitend beperkt. De methode van rationaliteit kan ons persoonlijk niet helpen groeien, omdat het vergoelijkt en gelijk heeft volgens vergelijking met logica en syntaxis. Het houdt ons daarin slechts in steeds complexere mate op dezelfde plaats, maar persoonlijk worden we er niet bewuster van, terwijl reden ons daartoe duidelijk wel kan helpen.
De eenheid is voor de ratio het circulaire, en de oneindigheid is de complexiteit ervan. Maar het verlaat de mind daarmee niet, het is slechts handig om iets mee te maken.
Ratio is zo: het maakt het eenvoudige complex, want de ratio is zelf een complex. Het kan door z'n intrinsieke functionaliteit niet buiten z'n eigen hoedanigheid stappen. Rationaliteit kan ons daarom niet regeren, het houdt ons steevast in hetzelfde stramien. Maar reden kan ons helpen om allemaal te gaan begrijpen, dat, omdat voor de mens, het irrationele ook bestaat, geen rationaliteit alleen kan helpen.
Natuur is niet rationeel, natuur is flow. Natuur beweegt zich in en uit elkaar en zit zichzelf daarin niet dwars. Natuur zorgt zelf voor balans, zolang het de ruimte maar heeft… en dan zorgt de natuur voor ons allemaal. En hoeft de mens alleen de natuur maar te beschermen, door er een hoeder voor te zijn. Natuur leeft morphogenisch wat het is, omdat dat de enige manier is om te kunnen leven. Alle andere manieren zijn stagnerend en dus eindigend en leidend naar de dood.
Als mensheid lijken we er echter gebrand op te zijn, om het leven uitsluitend volgens de ratio vorm te geven. Dat brengt echter met zich mee dat alles een complex is geworden. Door de werking van het ego willen we vervolgens het liefst alles zo complex mogelijk maken, maar daardoor hebben we het eenvoudige leren negeren. We willen alles gesystematiseerd hebben en voor alles een eenduidige oplossing hebben: een oplossing die voor alle voorvallen te hanteren is… maar daarmee dammen we onszelf steeds verder in.
Al het complexe op de wereld heeft de inherente eigenschap dat het ook heel direct kan, en daarmee, eenvoudig. Hele ingewikkelde systemen leiden uiteindelijk tot eenvoudige menselijke handelingen of het verplaatsen van dingen. Het is dat de ratio uitsluitend daar z'n functionaliteit in nuttigheid heeft. De ratio is ongeschikt om er mensen mee te regeren. De ratio is goed om systemen mee te laten functioneren, maar we hebben onszelf ermee in de nesten gewerkt, doordat we aan het gebruik van de systemen, abstracte waarden koppelen: de abstracte waarden van geld, status en tijd... waardoor de werkelijke waarde van dat waar de systemen voor zijn, er nu niet meer in te vinden is.
Zoals we te werk gaan is een reflectie van hoe we intern functioneren: het is een reflectie van hoe we functioneren als rationeel egoïsche mens. Ego projecteert overal symbolische waarden op, omdat het zelf slechts symbolisch is. En ratio maakt het ego opzichzelfstaand, omdat het dat als enige kan met ideologische kennis. Zo bouwen we er een symbolische identiteit mee, die op ideologische wijze slechts in complexiteit verder uitgroeit tot aan onze eigen ondergang of bevrijding. -Want we gaan óf verder onszelf vernietig, óf we gaan ontwaken voor het mysterie dat de werkelijkheid is.
In complexheid is ratio net zo goed circulair, maar door de complexiteit ervan is dat niet zomaar te zien: het is labyrintelijk; het is een opzichzelfstaand labyrint geworden, een complex, maar dan opzichzelfstaand, en daarom zonder uitgang… waardoor ons leven veel circulaire routines heeft, maar waardoor we niet echt cyclisch leven. We kunnen er geweldig complexe machines mee maken, zoals computers en verbrandingsmotoren, medische apparatuur, deeltjesversnellers en complexe systemen, zoals het internet, economische systemen, monetaire systemen, psychologische modellen en wetgeving…
De ratio is echter volledig nutteloos om het menselijk innerlijk mee te benaderen en daarmee is het nutteloos om er mensen mee te regeren, anders dan dat iedereen volgens dezelfde zienswijzen moet leven… waardoor leven juist sterft, omdat het rationeel noch zin noch vreugde kent.
Een computer kan altijd hetzelfde doen en op dezelfde manier, want een computer is een dood systeem dat z'n algoritmen kan blijven draaien. Een auto is ook een dood systeem en kan in principe ook lang blijven draaien, zelfs z'n wielen zijn rond en wij rijden er rondjes in. Ook een deeltjesversneller is cirkelvormig. Alles wat met de ratio gemaakt wordt, functioneert als geheel circulair en/of opzichzelfstaand. Het rationele denken kan niet anders. Het doet dat zo.
Ratio kan daarmee niet buiten zichzelf stappen. Het is goed voor de dingen en daarmee handig voor ons comfort en gemak… De ratio, samen met het ego, zijn voor de buitenwereld, maar niet voor de andere vlakken van menselijke mogelijkheden en interacties. Het maakt dingen die bij herhaling gebruikt worden of dat op zichzelf doen. Het bouwt systemen en denkt methodisch. Het is een mogelijkheid van je mind en je hersenen. Het heeft z'n nutten en z'n functie, maar het is slechts wat het denken ermee doet. Het herhaalt routines… het voegt eraan toe en herhaalt, of haalt eraf en herhaalt, het neemt over van anderen en herhaalt; het maakt meer of minder complex en herhaalt.
Er is geen weg uit, anders dan het simpelweg stop te zetten en het te laten. Dat is meditatie, de enige meditatie: waar je stopt met de inhoud van je mind bezig te zijn en je slechts kijkt naar de aanwezigheid ervan: dat is waar inzichtelijkheid vandaan komt.
Meditatie is het meest eenvoudige wat je ooit zal leren te doen, want er is veel energie voor nodig om de persoonlijkheid in stand te houden, maar als je er geen moeite meer voor doet, val je eruit: om het denken los te laten is geen kracht nodig, je valt eruit, zoals bladeren van de bomen vallen. Bladeren dalen langzaam en zonder moeite naar de aarde, en moeiteloos is hoe je je denken loslaat, waarna je eruit zakt, terug in je eigen aarding.
Geen gedachte kan je uit het denken doen stappen. Geen ratio kan er een systeem voor maken, want het is juist de ratio waar je als mens geen zinvolheid uit kunt halen, alleen nuttigheid… tenzij het een eigenschap van jouw wezen is om hier iets mee te doen.
Geen filosofie kan je ermee helpen, geen Meester kan het voor je doen, geen retraite kan het je leren, geen methode gaat ooit voldoen, geen stappenplan is er te doorlopen en geen moeite kan er ooit voor worden gedaan. Alle moeite die je doet, houd je exact daar waar je bent. Je moet letterlijk niet-denken, om uit het labyrint van het denken te komen. Je moet het loslaten, maar je houdt het al zolang vast, dat het loslaten van het denken een ongemakkelijk gevoel voor je met zich meebrengt... en daar kan je het aan herkennen.
Je weet precies hoe dit moet, want je laat het denken geregeld los. Je laat het denken geregeld gaan: als je een zware taak af hebt of als je alleen onder de douche staat, of als je in bad ligt, of als je alleen bent, of net voordat je in slaap valt… Het zijn die momenten wanneer je plots de beste ideeën en inzichten hebt. De vraag is... wie ben je dan? Omdat we niet lang genoeg in niet-denkende staat doorbrengen, maar slechts korte momentjes hier en daar, leren we onszelf maar minimaal kennen, waardoor “het grote werk” maar niet van start komt: massale realisatie van ons Zelf; door de voltallige mensheid.
Het denken laten gaan, om de menselijke beleving te kunnen uitdragen… het komt maar niet van de grond, want we laten het denken maar niet los als het om onszelf gaat. We blijven daardoor rondjes draaien met onszelf: we laten onszelf er niet in gaan. We vertrouwen onszelf niet, zelfs al heb je nooit een gewelddadige actie ondernomen; we vertrouwen onszelf niet, dat we elkaar niets doen.
Vanalles proberend en oefenend, kom je echter toch steeds dichterbij. Het lost je op. Je natuur heeft er als vanzelf moeite mee om je in de persoonlijkheid te houden en die hele constructie te laten bestaan. Het zijn je rationele faculteiten, waarmee je de mentale constructie van egoïsche persoonlijkheid hebt gebouwd… met je natuur. En uit reflectie bouwen we alles in de wereld exact zo… met de natuur. We ontzien onze eigen natuur erin en we bouwen daardoor een constructie door de natuur slechts als materiaal te zien. We ontzien de natuur om ons heen. We gebruiken de natuur: we gebruiken de natuur op, uit reflectie van wat we met onszelf doen. We gebruiken onszelf op. We branden langzaam maar zeker op en nemen de hele natuur en de mensheid met ons mee, omdat we maar niet loskomen van het rationele denken. We leven zonder besef over, hoe we samen met de natuur moeten bestaan. We beleven slechts ons leven, maar we hebben daardoor zelf geen leven… nog niet.
We hebben daardoor alles gebouwd als systemen die we vervolgens aan elkaar gekoppeld willen zien, maar die alle opzichzelfstaand functioneren. De systemen zijn geïsoleerd van elkaar, doordat de mens die ze bouwt met een ego is belast. Het is daarom tevens een reflectie van die toestand. We zitten daardoor zelf vast in de daaruit voortkomende systematische, opzichzelfstaande en geïsoleerde functionaliteit. We bouwen alles als zuivere reflectie van hoe we zelf zijn.
Maar als we zelf anders worden, dan zal alles anders gaan. Als we het euvel doorzien is de wereld gered van ons eigen geweld. Je kan echter niet leren anders te doen, door de problemen te proberen te verhelpen, als die problemen voortkomen uit de systematiek van je eigen functioneren. Je maakt door je oplossingen, de volgende problemen slechts complexer.
Doordat de wereld met het ego is gebouwd, maken we het tevens zo dat het ook allemaal eigendom van iemand is, en blijft iedereen het geheel willen bezitten en constructies bedenken om het te kunnen behouden. We bezitten daarmee niet de oplossingen voor de problemen, maar we bezitten de problemen zelf, omdat we bezeten zijn van de “complex genererende ratio”. Vervolgens, omdat het ego blijft, doordat onze ideologische kennis ons heeft geleerd ons ego te cultiveren, kan alles er voor je beleving prima uitzien, maar de symboliek ervan verstopt dat het aan de binnenkant disfunctioneel is en kapot. En is er overal oorlog door, en manipulatie, corruptie, moord, fraude etc. …
We hebben onze systematiek in symbolische waarden met de ratio gebouwd, waardoor het een opzichzelfstaande set systemen is geworden, en waardoor we denken dat we niet zonder kunnen. Het kan ook niet: niet zoals we zijn. We zijn zelf de oorzaak dat het systeem er zo is: we hebben het zelf gebouwd … het is een reflectie van hoe we zelf zijn. Maar het probleem is niet dat! Want wij kunnen veranderen!
Het probleem is, dat het systeem nu dicteert hoe de mens moet zijn, terwijl het de reflectie van de mens zelfs is, maar het systeem opzichzelfstaand is en we het moeten bedienen voor inkomen. Waardoor, uit reflectie, wij weer dezelfde blijven.
Om de cyclus te doorbreken, moeten we afwijken van het systeem, maar dat is illegaal gemaakt. Om uit het systeem te stappen en zelf een vrije wereld te maken, wordt door officiële instanties gezien als terrorisme en het vereist een aanpak die net zo bestempeld wordt, al komt er nooit geweld aan te pas.
Een andere manier om dit alles te zeggen is: we hebben onszelf een leven verschaft, gevuld met bezigheden en afleidingen die ons ervan weerhouden onszelf te zien als een uiting van dezelfde natuur die ons alles geeft wat we maar nodig hebben om voor ons te maken wat we maar willen, maar we hebben er vervolgens iets mee gemaakt wat ons ervan weerhoudt er los van te leven.
Het heeft ertoe geleid dat we geheel voorziend zoeken naar de redenen achter al de oorlogen en de zin van het leven en God… Maar we zoeken “de reden van het leven”, omdat we uitsluitend een ideologische rationaliteit krijgen aangeleerd en we daarom denken dat alles een objectieve, logische verklaring heeft; net zo zoeken we “de zin van het leven”, omdat het systeem ons niet onze eigen zinvolle bezigheden leert manifesteren. In plaats daarvan laat het systeem ons een verplicht “ontwikkeltraject” afleggen, waardoor we geen zinvolheid cultiveren, maar egoïsme. We kunnen vervolgens God niet vinden, omdat we kunstmatig en gesystematiseerd zijn gaan functioneren, en we daardoor onze natuurlijke staat zijn gaan negeren: welke Gods leven is. Er is daardoor slechts incidenteel een mens die zichzelf leert kennen, waardoor die mens onbegrijpelijk wordt voor iedereen met een rationele, ideologische of religieuze kijk op de wereld.
We doen wat we doen voor elkaar, voor de toekomst, voor onze kinderen… om het ooit goed te hebben: om ons ooit te kunnen gaan ontspannen; om ooit te gaan genieten; om ooit onze eigen zin te gaan doen... maar het “ooit” ervan gaat nooit komen, want de insteek blijft: ooit. Het systeem heeft net zo, de functionaliteit van zichzelf centraal staan, doordat het met dezelfde rationaliteit is gebouwd. We hebben er systemen mee gebouwd die eenieder nodig hebben om de systemen operationeel te houden. Maar om dat te kunnen, moet de mens zelf systematisch functioneren, en dat kan alleen vanuit de rationele persoonlijkheid. Die persoonlijkheid, om te ontstaan, dient vervolgens gedwongen te worden om z'n zinvolheid te laten gaan en z'n nuttigheid primair te stellen… waardoor het systeem blijft functioneren, maar waardoor de mens nooit levend en delend wordt.
We denken dat het systeem is voor de continuering van werk en inkomen, zodat we een leven hebben, maar het is niet zo. Het systeem is er om ons zo snel mogelijk een gevangenis om ons heen te laten bouwen; een gevangenis waar we zelf in vast komen te zitten. De systemen op onze wereld, zoals die door overheden, industrieën en geïnstitutionaliseerde religies, de systemen van economieën, legers, orden en culten, staan daarin niet ter dienste van al de bevolkingen of de mensheid in het geheel, maar slechts ter dienste van de elite ervan… en de mensheid is er de speelbal van.
Praktisch niemand op de wereld wordt nu nog in vrijheid geboren. We worden allemaal automatisch in één of andere systematiek geplaatst, waarmee we afhankelijk zijn geworden van de systemen die we denken te maken om ons onafhankelijk te maken. Al de kleine levendigheid is uit de maatschappijen verdwenen en geconcentreerd in steden, centra, holdings, conglomeraten, kartels en politieke systemen ... die ons niet gaan helpen zinvol te worden, maar slechts op zichzelf bestaan voor de continuering van de status quo in machtsverschil.
Net zo zijn we religie in rationaliteit gaan vormgeven, waardoor het exact het tegenovergestelde effect kreeg dan waar het voor is. In plaats dat religie ons leert onszelf te bevrijden van de mind en het ego is het een “egoïsche persoonlijkheid creërend”-methodologie geworden. Want alles wat met rationaliteit wordt gedaan, wordt een opzichzelfstaande systematiek. Geen systeem kan je bevrijden van systematiek: het is intrinsiek onmogelijk. De vrijheid van het ego is uitsluitend door individuen te bereiken, maar niet door gesystematiseerde of georganiseerde religies… want het ego kan niet vrij worden, het ego kan verdwijnen of oplossen of losgelaten worden.
Het ego kan niet vrij worden. Het ego is nu vrij… dat is waarom er problemen zijn.
Maatschappij en religie zijn beide ideologisch en ze zijn beide slechts uitingen van de gesloten structuur van de egoïsche mind. “Het systeem” is slechts om de mind te knechten, om een cultuur in de mind te cultiveren die tot cult aanzet. De egoïsche mind zit in z’n structuur vast door ideologische kennis als resultaat van de cultivering van persoonlijkheid door culten die daarmee culturen vergiftigen tot de mensheid zich vrijwillig als onderdaan overgeeft aan deze occulte orden. -We worden tegen onszelf gebruikt, maar niets zal de mensheid ervan weerhouden zich hiervan te bevrijden.
Links:
De Waarheid
book: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000073003093/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000075577107/