ریزش مو و انواع مختلف آن

ریزش مو می‌تواند فقط در ناحیه‌ی سر بروز کند و یا اینکه تمام بدن را در بر بگیرد. ریزش مو ممکن است بر اثر علل ارثی، تغییرات هورمونی، وضعیت‌های پزشکی، و یا مصرف داروهای مختلف بروز نماید. تمام افراد ممکن است دچار ریزش مو شوند، ولی به‌طور شایع‌تر در مردها مشاهده می‌شود.

اصطلاح طاسی معمولاً به ریزش موی اضافی در ناحیه‌ی سر اطلاق می‌شود. ریزش مو که بر اثر علل ارثی اتفاق می‌افتد، از شایع‌ترین انواع طاسی است. بعضی از افراد مشکلی با بروز طاسی ندارند، ولی خیلی از افراد نیز با روش‌های مختلف به دنبال پنهان کردن و درمان کردن این مشکل می‌گردند. مثلاً از روش‌های مختلف آرایش مو یا کلاه و روسری استفاده می‌کنند. در عین حال، درمان‌های پزشکی مختلفی نیز وجود دارد که می‌تواند از پیشرفت ریزش مو جلوگیری کرده و یا باعث رشد مجدد موها شود.

‏علایم و پیشرفت ریزش مو بستگی به علت آن دارد. در برخی از موارد، ریزش مو به‌صورت ناگهانی ایجاد می‌شود، درحالی‌که در برخی دیگر از موارد، به‌صورت تدریجی پیشرفت می‌نماید. برخی از انواع ریزش مو موقتی هستند، درحالی‌که برخی انواع دیگر به‌صورت دایمی بروز می‌کند.

معمولاً شایع‌ترین نوع ریزش مو به‌صورت تُنُک شدن و کم شدن تدریجی تراکم موها در بالای سر است. این شایع‌ترین نوع است که هم در مردها و هم در زن‌ها با افزایش سن مشاهده می‌شود. در مردها، غالباً خط رویش مو از ناحیه‌ی پیشانی به‌صورت حرف M عقب‌نشینی می‌کند. در زن‌ها، معمولاً خط طبیعی رویش مو در ناحیه‌ی پیشانی حفظ می‌شود، ولی خط فرق آنها به تدریج پهن‌تر می‌شود.

یکی دیگر از انواع ریزش مو به‌صورت لکه‌های مدور ریزش مو مشاهده می‌شود. به این نوع ریزش مو آلوپسی آرئاتا گفته می‌شود، که معمولاً فقط در ناحیه‌ی سر دیده می‌شود، البته ممکن است در ریش و ابرو نیز بروز کند. این نوع ریزش مو ممکن است با خارش نیز همراه باشد و معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد.

در پاره‌ای از موارد مشاهده می‌شود که بر اثر یک شوک عاطفی و فیزیکی ناگهانی که به فرد وارد می‌شود موها به‌طور ناگهانی شل می‌شوند و ممکن است دسته‌دسته بر اثر شانه کردن و یا شستن موها جدا شوند.

در بعضی از بیماری‌های قارچی نیز ریزش مو مشاهده می‌شود که معمولاً به آنها کچلی (ringworm) می‌گویند.