هلن کلر

هلن آدامز کلر در سال ۱۸۸۰ در ایالت آلاباما در کشور آمریکا متولد شد. شاید شما هم در مورد او چیزی شنیده باشید. او نویسنده‌ای نابینا و ناشنوای آمریکایی بود. زندگی‌نامه‌ی هلن کلر از این قرار است که در کودکی، درحالی‌که ۱۸ ماه بیشتر زندگی نکرده بود، به دلیل ابتلا به مننژیت بینایی و شنوایی خود را از داده داد.

مادر او که همواره به دنبال این بود که فرزندش را از نظر سطح اجتماعی و تحصیلات به هم‌سالان خود برساند، همواره در جستجوی راهی بود که بتواند به آرزوی خود برسد. او درحالی‌که کتاب یادداشت‌های آمریکایی چارلز دیکنز را مطالعه می‌کرد، در آن کتاب به فردی نابینا و ناشنوا به نام بریچمن آشنا شد. بریچمن پنجاه سال قبل از هلن کلر موفق شده بود تحصیلاتش را در مدرسه‌ی نابینایان پرکینز به پایان برساند.

مادر هلن با اطلاع از این قضیه کودک خود را نزد آلکساندر گراهام بل برد تا از او راهنمایی بخواهد. گراهام بل پس از مشاهده‌ی کودک و بررسی توانایی‌های او، تصمیم گرفت که معلم سی‌ساله‌ای به نام سالیوان را برای آموزش او نزد خانواده‌ی هلن کلر بفرستد. در این زمان، هلن کلر حدوداً شش‌ساله بود.

این واقعه برای کلر آن‌قدر خوشایند و زیبا بود که او شروع زندگی خود را از زمانی می‌داند که معلمش سالیوان برای تحصیل او پا در خانه‌ی آنها گذاشت.

سالیوان از زمانی که اولین آشنایی را با کلر پیدا کرد، تا پایان عمر، یعنی حدود پنجاه سال تمام لحظات خود را صرف آموزش به کلر کرد. او از تمام روش‌ها برای آموختن کلمات، جملات، و معانی به این دانش‌آموز نابینا و ناشنوا کمک گرفت. او ابتدا با فشار دادن علاماتی بر کف دست هلن، او را با حروف و کلمات آشنا کرد، و به‌تدریج مراحل بعدی آموزش، هر چند دشوار، طی شدند.

هلن که از زمان خردسالی تمایل داشت که به دانشگاه برود، در سن ۱۲ سالگی در مدرسه‌ی ناشنوایان شروع به تحصیل کرد. پس از چند سال، موفق شد در کالج رادکلیف ادامه‌ی تحصیل دهد، و به‌عنوان اولین فرد نابینا و ناشنوا از این دانشگاه، البته با تلاش‌های فراوان سالیوان، فارغ‌التحصیل شد.

او از زمان دانشجویی نویسندگی را آغاز کرد و تا پنجاه سال بعد، همچنان به آن ادامه داد. از آثار هلن کلر، علاوه بر کتاب «زندگی من»، یازده کتاب و مقالات متعددی در زمینه‌های مختلف، از جمله نابینایی، ناشنوایی، مسایل اجتماعی، حقوق زنان، به یادگار مانده است.

او با همکاری پیتر سالمون مرکز ملی هلن کلر برای جوانان و بزرگسالان نابینا و ناشنوا را تأسیس کرد. همچنین، در زمینه‌ی حقوق زنان نیز فعالیت‌های بسیاری داشته است.