سرو کهن ابرکوه

من برای اولین بار امروز در به مجله در مورد سرو کهن ابرکوه مطالبی رو خواندم که خیلی برام جالب بود.

از هر طرف که وارد شهر شوی، سرو کهن سال مانند فانوس دریایی، ما را به بندر کویر و خورشید تابان آن فرامی‌خواند.

این وصف زیبا رو مارکوپولو در کتاب خاطراتش در مورد سرو ابرکوه نوشته.

این درخت که یکی از آثار طبیعی ملی ایرانه، در شهر ابرکوه قرار داره و یکی از پیرترین موجودات زنده‌ی دنیاست. این سرو با ۴۰۰۰ سال سن، سومین درخت کهن سال دنیاست و این موضوع نشون میده که مردم ایران در پیشینه‌ی خودشون ارزش درخت و درختکاری و اهمیت به طبیعت رو دارن.

این سرو زیبا از نظر قدمت در ایران مقام اولین، در آسیا دومین و در جهان سومین موجود زنده رو به خودش اختصاص داده.

محیط سرو ابرکوه در روی زمین به یک و نیم متر و ارتفاع اون به بیست و پنج تا بیست و هشت متر می‌رسه.

مستوفی در کتاب نزهت‌القلوب که در سال ۷۴۰ هجری قمری نوشته، درباره‌ی ابرکوه چنین می‌نویسه:
در آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد.

دانشمند روسی الکساندروف، عمر این سرو رو بیش از ۴۰۰۰ سال تعیین کرده و برخی افسانه‌ها کاشتن اون رو به زرتشت نسبت می‌دن و برخی دیگه هم به پسر حضرت نوح، یافث.

دور این درخت حصارکشی شده و نگهبان هم داره ولی از بی فرهنگ بودن بعضی از افراد چقدر متاسف می‌شیم وقتی که اقدام به تخریب این درخت(و البته بقیه‌ی درختان هم) با نوشتن یادگاری روی تنه‌‌ی درخت و شکستن شاخه‌هاش و بالا رفتن از درخت می‌کنن!!