ผมคิดถึงคนคนหนึ่ง เราอยู่ด้วยกันมาเกือบ 13 ปี
วันหนึ่งเราต้องจากกันไป โดยไม่มีคำร่ำลา
โดยไม่มีคำว่าผมรักเขามากแค่ไหน และเขามีค่ามากกับผมแค่ไหน
ทั้ง ๆ ที่หนึ่งวันก่อนหน้านั้น ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติ
เราอยู่ด้วยกันเกือบตลอด นอนด้วยกันแทบทุกวัน
แต่ไม่ค่อยได้แสดงความรักกันเท่าไร
ถึงอย่างนั้นผมก็รับรู้ได้ว่าเขาก็รักและหวังดีกับผมมาก
ลึก ๆ ผมก็อยากให้เขาอยู่ถึงทุกวันนี้นะ แต่ก็รับความจริงได้นานแล้ว
ได้แต่จินตนาการนะ ว่าถ้าวันนั้นเราได้ร่ำลากัน มันคงจะดีกว่านี้
คงไม่มีคำว่าเสียดาย ที่วันนั้นไม่ได้กอดก่อนไปโรงเรียน..