လူ ...

လူ...လေရး ႏွစ္ေခ်ာင္ျမင္လူ..

လူဆိုတဲ့သေဘာဟာ ပါဠိလို မႏုသတ လို ေခၚဆိုတယ္လို႔ က်မ္းဂန္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးခဲ့ပါတယ္..လူပီသေအာင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ရမလဲ ဘယ္လိုျပဳမူရမလဲ ဘယ္လို ေျပာဆိုဆက္ဆံရမလဲ....

လူတေယာက္ေမြးဖြားလာျခင္းအစ သူ႔အက်င့္ စ႐ိုက္ေတြဟာ သူေမြးဖြားႀကီးျပင္းရာ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္း ပတ္ဝန္က်င္နဲ႔လဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္....
လူတေယာက္မွာ ကိုယ္အမူအရာ ႏုတ္အမူအရာ ေျပာဆိုဆက္ဆံေပါင္းသင္းရတာဟာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြ ကာလံေဒသအလိုက္ ကြဲျပားျခားနားၾကတယ္...

တခ်ိဳ႕ၾကေျပာၾကတယ္ ဝစီမေကာင္းတာ မာတာမိခင္ေၾကာင့္ဆိုသလို ကိုယ္အမူအရာ ႐ိုင္းစိုင္းတာဟာလဲ ဖခင္ေၾကာင့္လို႔ ဆိုပါတယ္။အနဲနဲ႔အမ်ား လက္ခံလို႔ရသလို႔ တျခားဖက္က ၾကည့္ရင္လဲ မိမိ႐ွင္သန္ေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ဆိုလဲ မမွားပါဘူး....

သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာ ဆိုၿပီး ဘယ္လို အျပဳအမူနဲ႔မ်ိဳးဘဲကိုယ္ဘက္ကျဖစ္ျဖစ္ တတ္ေျမာက္ခဲ့ရင္ ဆရာဟာ ဆရာပါဘဲ...က်ေနာ့္ဘဝမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာမ်ားကို ကိုယ္ႏုတ္အမူအရာမဆိုထားနဲ႔ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မေစာ္ကားခဲ့ပါဘူး အခုေခတ္ ၂၀ရာစု ေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြ ႐ိုင္းလာၾကတာ ျမင္ေတြ႔ရမွာပါ...အႀကီးကို အႀကီးမွန္း မသိ ဆရာကိုလဲ ေလးစားရေကာင္းမွန္းမသိ မိဘကိုဘဲ ႐ိုေသရေကာင္းမွန္မသိတဲ့ ေခတ္ျဖစ္လာတယ္
သံုးေလာကထြတ္ထား က်ေနာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ ေဟာၾကားခဲ့သလို ငါဘုရားသာသနာ ႏွစ္၅ေထာင္ဘဲ တည္လိမ့္မယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သလို႔ လူေတြ႔ထား႐ွိရမယ္ အက်င့္အရိယေတြဟာလဲ တျဖည္းျဖည္း ေမးမိန္ခဲ့ၿပီ....

ဆရာသမားကို ပုန္ကန္လာတယ္ မိဘစကားနားမေထာင္ဘဲ ထိုင္ရာစိုင္းတတ္လာၾကတယ္။အဆိုးဆံုးက ကိုယ့္ဆီပညာလာယူတဲ့ ကေလးေတြ သိသြားတတ္ေျမာက္သြားရင္ အာခံခ်င္လာတယ္...မိမိမွာ ပညာလိုခ်င္ရင္ ဆရာသမားေတြကို မိဘလို ႐ိုေသကိုင္း႐ိႈင္းတတ္ရင္ အဲ့ဒီလူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္မဆင္းေတာ့ပါဘူး...အျမဲတန္း အျမင့္ေရာက္ေနလိမ့္မယ္...

ဆုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပညာၿပိဳင္ၾကတယ္ မနာလို မစာၦရိယ အမုန္းတရားေတြ ထားလာၾကတယ္...အဆိုးဆံုးက ကိုယ့္ထက္သာရင္ မနာလိုတာ.....

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အကုန္လံုး မိမိစိတ္မွာ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ဣသာမစၦရိယေတြ မထားေစခ်င္ဘူး....အတင္းေတြ အဖ်င္းေတြ ေသြးထိုးတာေတြ မ႐ွိေစခ်င္ဘူး....

မိမိမွာ တကယ္အရည္အခ်င္း႐ွိရင္ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ျပပါ...သူတပါး ေအာင္ျမင္တာကို မနာလို ဝန္တိုစိတ္ေတြ ႐ွိေနၾကတာဟာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းလိုလို ေတြ႔ျမင္ေနၾကရမွာပါ....အဲ့ဒီစိတ္ကို ဖယ္ထုပ္လိုက္ၾကပါ....

ၿပီးေတာ့ သံသယာဆိုတာ လည္ပတ္ေနတာ အဆံုးမ႐ွိဘူး သတၱဝါေဝေနယ် ေတြဟာ မိမိျပဳမူတဲ့ ကံတရားအလိုက္ ၃၁ဘံု မွာ က်င္လည္ေနၾကရတာပါ...ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အေကာင္း အဆိုး အမွားအမွန္ ကိုခြဲျခားတတ္တဲ့ မႏုသတ လူျဖစ္လာတာကိုက မိမိမွာ ေကာင္းတဲ့ကံ ပါလာခဲ့ၿပီးသားပါ အသံုးခ်တတ္ဖို႔ဘဲ လိုတာပါ...ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာဟာ မိမိရဲ႕ စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုပ္မႈေပၚမူတည္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ လူျဖစ္လာတဲ့ အခါသမရမွာလဲ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳရတာဟာလဲ အလြန္အမင္း ကံေကာင္းတာပါ...မိမိမွာျပဳက်င့္ရမယ္ သီလ ဒါန ဘာဝနာ
သဘာဝတရားရဲ႕ ေလာက အမွန္ တရား
နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ ကို ယခုလက္႐ွိဘဝမွာ ေတြ႔ေနၾကံဳေတြ႔ေနပါလ်က္ ဣသာမိစာၦရိယ အမုန္းတရားေတြ ထားေနမယ္ဆိုရင္..... လူျဖစ္ရတာ လူပီသအံုးပမလား...

ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ လူ႔ဘဝမွာ မလိုအမုန္းတရားေတြ ဖယ္႐ွားရင္ လူပီသေအာင္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ၾကပါလို႔ ဆႏၵ ျပဳရင္း......

ဆန္းမင္းထြန္း