Dina transaksi sapopoé, urang mindeng ngagunakeun duit kertas jeung koin. Uang kertas dijieunna tina katun sangkan teu gampang ruksak sanajan dicekel atawa diknead atawa teu kahaja dilelepkeun dina cai. Samentara éta, koin dijieunna tina aluminium, kuningan, tambaga, atawa nikel, tangtosna, leuwih awét ti duit kertas. Fisik, dua jenis duit ieu jelas béda dina hal durability, koin leuwih awét ti duit kertas. Samentara éta, functionally, duit kertas leuwih praktis pikeun transaksi nominal badag dibandingkeun duit logam.
Pikeun koin anu didamel tina logam, éta mangrupikeun salah sahiji zat atanapi unsur anu utamina dicirikeun ku konduktivitas listrik sareng termal anu luhur. Penampilan fisik unsur logam tiasa ditingali dina warna anu opak dugi ka ngagurilap, sareng mangrupikeun konduktor panas sareng listrik anu saé. Kalolobaan logam anu malleable sarta pangleuleusna, tapi dina kanyataanana, logam anu denser ti elemen séjén. Logam umumna ductile, sarta bisa hammered atanapi permanén dipencet dugi aranjeunna cacad tanpa megatkeun atawa cracking sarta ogé fusible atawa bisa dilebur tur ductile atawa bisa stretched pikeun ngabentuk kawat rupa. Kira-kira salapan puluh hiji tina saratus dalapan belas unsur dina tabel periodik mangrupa logam jeung sésana mangrupa nonlogam atawa métaloid. Sababaraha unsur nunjukkeun sipat logam sareng nonlogam dina waktos anu sami.