****က်ေနာ္သိက္ခ်စ္ရပါေသာ***ေကာင္ေလးorေကာင္မေလး
အပိုင္း၂
ဦးဇင္ေယာ္႐ွ႕ေနႀကီးဦးေသာင္းဟန္ဆီဖုန္းဆက္ပီးဘယ္ေလာက္ပင္မၾကာဦးေသာင္းဟန္တို႔သားအဖေရာက္လာကာဦးဇင္ေယာ္ကသူပိုင္ဆိုင္သမ်ွအေမြအားလံုးသူသမီးနာမည္နဲလဲြေပးေလသည္
"ကဲ့..ကစၥေတြအားလံုးၿပီးၿပီဆိုေတာ့က်ေနာ္တိုျပန္လိုက္ပါအူးမယ္ဦးဇင္ေယာ္"
"ေဖေဖ့ကိုစားဖူးပြင့္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အန္ကယ္"
"ရပါတယ္..ဒီကတူမေလးအကူညီလိုရင္လည္းေျပာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေက်းဇူးတင္သည့္အၾကည့္နဲဦးဇင္ေယာ္ေခါင္းညိတ္ျပသည္
ဖူးပြင့္ဦးေသာင္းဟန္တို႔သားအဖကိုႏူတ္ဆက္ေနရင္း
"ေဒၚၾကည္"..ေဒၚၾကည္"
အျပင္မွျပန္လာေသာမာယာကေဒၚၾကည္ၾကည္ကိုေအာ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား
"လာပါၿပီ႐ွင္"
"မသြားနဲ႔ေဒၚေလးၾကည္ေဖေဖနားမွာပဲေနပါ"
ဦးေသာင္းဟန္တို႔သားအဖနဲ႔အတုူဖူးပြင့္အေပၚထပ္မွဆင္းလာေတာ့ေဒၚမာယာဖူးပြင့္ကိုျမင္ကာမ်က္လံုးပင္ျပဳူးသြားေလသည္
"ေ႐ွ႕ေနႀကီးဦးေသာင္းဟန္တို႔ပါလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ေဒၚမာယာဦးဇင္ေဇာ္ကအေမြကစၥစာခ်ဳပ္လုပ္ဖို႔မွာလို႔လာရတာပါ"
"ဟင္..မာယာအတြက္ေရာဘယ္လိုေျပာလဲ"
"ေဒၚမာယာအတြက္တိုက္ခမ္းတခန္းကားတစီးေနာက္ၿပီးဘဏ္ထဲပိတ္ဆံသိန္း၂ရာထည့္ခိုင္းထားပါတယ္"
"ဒါ..ဒါဆိုဖူးပြင့္က"
ေလာဘေဇာတက္ကာမ်က္နာကေၾကာက္စရာပင္ေကာင္းေနသည္
".က်ေနာ္တိုကိုျပန္ခြင့္ျပဳပါဦး"
"ေကာင္းပါၿပီ႐ွင္"
...ဖူးပြင့္ေလးလည္းေရာက္လာတာကိုး"
"ဟုတ္ပါတယ္အန္တီမာယာ"
"ေဒၚၾကည္..ေဒၚၾကည္ေခၚေနတာမၾကားဘူးလား"
"ေဒၚၾကည္ကိုဖူးဖြင့္ေဖေဖနားမာပဲေနဖို႔မွာထားလို႔ပါ"
ဖူးပြင့္စကားေၾကာင့္ေဒၚမာယာမ်က္နာတင္းသြာကာေျခေဆာင့္၍ထြက္သြားသည္
"ကလင္..ကလင္..."
"ဟဲလို"
"မမဖူးခ်ိဳေလးေမေမမူးလဲလိုေဆးရံုတင္လိုက္ရတယ္ခ်ိဳေလးေလာေနတာဆိုေတာ့အိမ္တံခါးေသခ်ာမပိတ္ခဲ့ရဘူး"
"ဟုတ္ပါၿပီိမမခုလာခဲမယ္"
"ခ်ိဳေလးကိုစိတ္မဆိုးနဲေနာ္မမ"
"မဆိုးပါဘူးညီမေလးရယ္အန္တီကိုလည္းဂ႐ုစိုက္ဦး"
"ဟုတ္ကဲ့မမအ့ဆိုဒါပဲေနာ္မမခ်ိဳေလးဖုန္းခ်ေတာ့မယ္"
"အင္း"
ခ်ိဳေလးဆိုသည္မွာဖူးပြင့္နဲညီအမလိုခင္ၾကသည္ဖူးပြင့္ရန္ကုန္ျပန္လာေတာ့ဖူးပြင့္အိမ္တြင္ခ်ိဳေလးတို႔သားအမိကိုထားခဲခင္းပင္
"ေဒၚေလးၾကည္"
"ေျပာေလသမီးေလး"
"သမီးေတာင္ႀကီးကိုခနျပန္မလို႔ေဖေဖ့ကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးပါေနာ္မၾကာပါဘူး၂ရက္ေလာက္ပါပဲ"
"စိတ္ခ်ပါကြယ္"
"ေဖေဖေဒၚေလးၾကည္တိုက္တဲ့ေဆးေလးေတာ့မွန္မွန္ေသာက္ပါသမီးမၾကာပါဘူးခ်က္ခ်င္းျပန္လာပါ့မယ္"
ဦးေနေဇာ္ေခါင္းညိတ္ျပသည္
ေဒၚမာယာကေတာ့ဖူးပြင့္တို႔ဘာေျပာေနသလဲေခ်ာင္းနားေထာင္ေနတာဘယ္သူမွမသိၾကေပ
ဖူးပြင့္အိမ္ကထြက္လာေတာ့၁နာရီပင္ေက်ာ္ေနပီ
"ဟင္"
ဖူးပြင့္ကားမွန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ဆိုင္ကယ္တစီးအေနာက္မွလိုက္လာကာဖဴးပြင့္ကားကားေ႐ွ႕မွဆိုင္ကယ္ကိုဟိုလွည့္သည္လွည့္ေမာင္းေန၏
"ေတာက္..ဘယ္လိုလူလဲ"
"ပီ..ပီ..ပီ"
ထိုလူကဖူးပြင့္ကိုဂ႐ုပင္မစိုက္
"ေတာက္"
ဖူးပြင့္ကားကိုအခ်ိန္ျမင့္တင္ကာေမာင္းလိုက္သည္
ထိုစဥ္ဆိုင္ကယ္ေပၚမွလူကဖူးပြင့္ကားမွန္နေဘးနားကပ္လာကာအိပပ္ထဲမွေသနပ္ထုပ္၍ဖူးပြင့္ကားမွန္ဆီတည့္တည့္ျပစ္ထည့္လိုက္သည္
"ဒိန္း"
ေသနပ္သံကားလူသူနည္းပါးလွသည့္လမ္းထဲၾကယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚသြားသည္
"ဆရာ..ေသနပ္သံမဟုတ္လား"
လိေမၼာ္ျခံထဲလိေမၼာ္သီးေကာက္ေနရင္းတိမ္လေရာင္တပည့္ဖိုးထူးကလာေျပာသည္
"တခုခုေတာ့ေနမွာေပါ့ကြာ"
"တခုခုဆိုဘာျဖစ္လဲမသိဘူးဆရာ"
"မင္းကြာကိုယ့္အလုပ္မဟုတ္ရင္အသာေနပါလား"
ဖိုးထူးပါးစပ္ပိတ္သြားသည္
"ေနအေတာ္က်ေနၿပီအိမ္ျပန္ရေအာင္ပစၥည္ူေတြကားေပၚတင္ေတာ့ဖိုးထူး"
"ဟုတ္.ဆရာ"
ဖိုးထူးကားေပၚလိေမၼာ္သီးေတြတင္ၿပီးေနာက္တိမ္လေရာင္တ္ို႔အိမ္ျပန္လာၾကသည္
"ဆ..ဆရာ...ကား.ဟိုမွာ"
"ဘာလဲကြာ"
"ဟို..ဟိုမွာၾကည့္ပါဦးဆရာ"
ဖိုးထူးလက္ညိဳးထိုးျပသည္ေနရာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွသစ္ပင္ကိုဝင္တိုက္ထားသည့္ကားတစီးအခိုးေငြ႔ပင္ထြက္ေနသည္
တိမ္လေရာင္ကားေပၚမွဆင္းကာသြားၾကည့္ေတာ့မိန္းခေလးတေယာက္သတိလစ္ေနသည္
"ဆရာ..အသက္ရိွေသးတယ္"
"မိန္းခေလးမဟုတ္လားသူက"
ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ
မိန္းမေတြကိုစိတ္နာေပမယ့္လူ႔အသက္တေခ်ာင္းကယ္ေကာင္းသည္မို႔တိမ္လေရာင္ကားေပၚတင္ခိုင္းလိုက္သည္
_ၿပီးေရာကားေပၚတင္လိုက္"
ေခါင္းမွာနည္းနည္းထိထားရံုကလဲြတျခားဒဏ္ရာအမ်ားအစားမရိွေပ
"ဟုတ္.ဆရာေဆးရံုကိုသြားမွာလားခုက"
"မင္းငါ့ကိုအမူ႔ပတ္ေအာင္လုပ္ေနတာလားဖိုးထူး"
"မမဟုတ္ပါဘူးဆရာ"
"အိမ္ကိုဘဲေခၚသြားမွာဟိုေရာက္မွဆရာဝန္ေခၚႀကီးေဆးကုေပးမယ္လ်ာမ႐ွည္နဲ႔တက္ကားေပၚ"
"ဟုတ္..ဆရာ"
"က်ီြ"
ကားသံၾကား၍ေဒၚအိခိုင္အိမ္ေပၚမွထြက္လာသည္
"ဟင္"
"သား..ဒါက"
"ဟုတ္တာ္ေမေမလမ္းကာသူကားသစ္ပင္ေအာက္ဝင္တိုင္ထားပံုပဲသတိလစ္ေနလိုေခၚလာတာ"
"ဆရာဝန္ေခၚမွရမွာေပါ့လာလာအထဲျမန္ျမန္သြင္း"
"မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္းေကာင္မေလးကငယ္ေလးရိွေသးတာဘဲ"
_သားကအသက္တေခ်ာင္းမကယ္ေကာင္းတာမို႔သာကယ္လာခဲတာမိန္းမေတြနဲဆိုပတ္သက္ရမွာသားေၾကာက္တယ္ေမေမ"
"ေျသာ္ကြယ္...အသက္တေခ်ာင္းကယ္ေကာင္းပါတယ္သားရယ္
"ဟုတ္ကဲ့ေမေမဒါေၾကာင့္လည္းကယ္လာခဲတာေပါ့"
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
"အား....ကြၽတ္..ကြၽတ္"
ဖူးပြင့္ေခါင္းတခုလံုးနာၾကင္ေနၿပီးမ်က္လံုးပင္ဖြင့္မရ
"သတိရလာၿပီလား"
ဖူး...ဖူးဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲဟင္
"မေန႔ကဒီကသမီးေလးကားလမ္းေဘးသစ္ပင္မွာဝင္တိုက္ပီးသတိလစ္ေနတာေတြ႔လိုအန္တီသားကယ္လာတာပါကြယ္"
"သမီးနာမည္ကဘာလဲ"
"ေမဖူးပြင့္ပါအန္တီ"
"ကဲ့နားလိုက္ပါအူး"
"ဟုတ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အန္တီရယ္_
ဖူးပြင့္ကိုဖူးပြင့္သိလိုက္ရသည္ကသူမလုပ္ၾကံခံရသည္ဆိုတာပါပဲ
ေမ်ာ္..ဆက္ပါအူးမည္။