ဝဋ္လည္တဲ႔ အမတ္

ဟာသတစ္ခုပါ.. ဒါေပမဲ့ပညာေတာ့ပါတယ္ --
လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ေယာက္ ေသသြားၿပီး နတ္ျပည္တံခါး၀ကိုု ေရာက္သြား၏။ သိၾကားမင္းနဲ႔ေတြ႔သည္႔အခါ သိၾကားမင္းက ေျပာတယ္

" အိမ္း ေမာင္မင္းက လူျပည္မွာတုုန္းက လြတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ ... မင္းတိုု႔အတြက္ အထူးျပ႒ာန္းထားတဲ့ စည္းကမ္းတစ္ခုု ရွိေနတယ္ ... အဲဒါကေတာ့ ေမာင္မင္း ငရဲျပည္မွာ တစ္ရက္သြားေနရမယ္ ... ၿပီးရင္ေတာ့ ငရဲျပည္မွာ ဆက္ေနခ်င္လား ... နတ္ျပည္ကိုုလာခ်င္လားဆိုုတာ ဆံုုးျဖတ္လိုု႔ရမယ္ကြယ့္ "

" ဗ်ာ ... က်ေနာ္ ငရဲျပည္မွာ တစ္ရက္သြားေနရမယ္ ဟုုတ္လား ... ဟိုု ... က်ေနာ္ လူ႔ျပည္တုုန္းက ဘုုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ခဲ့ ခဲ့ .... "

" အိမ္း စည္းကမ္းက စည္းကမ္းကပဲကြယ့္ ... သြားေစ"

သိၾကားမင္းႀကီး လက္တစ္ခ်က္ သပ္အလိုုက္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္အမတ္က သူ႕ေရွ႕ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့တယ္။

သူျပန္ႏိုုးလာခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္စိမဖြင့္ရေသးခင္မွာပဲ သူငရဲျပည္ေရာက္ေနၿပီဆိုုတာ သိႏွင့္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္မၾကည့္ရဲေသးဘဲ၊ အျပင္က ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားသံေတြမ်ား ၾကားရမလား ဘာလားဆိုုၿပီး နားစြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာသံမွ မၾကားရဘူး ... အားလံုုးက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းရွိေနတဲ့ပံုု။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ

" ေဟ့လူ ... ထေတာ့ေလဗ်ာ ... ခင္ဗ်ားက
ဒီမွာ ၂၄ နာရီပဲ ေနရမွာ ... အခ်ိန္က သိပ္ရွိတာ မဟုုတ္ဘူး "

သူ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုုက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ... သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက အေတာ္ေလးကိုု သားသားနားနားရွိလွတဲ့ ဟိုုတယ္အခန္းတစ္ခုု ျဖစ္ေနတာကိုု ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။ ခုုနက သူ႔ကိုု လွမ္းေျပာလိုုက္တာ ဘယ္သူလဲ လွမ္းၾကည့္လိုုက္ေတာ့၊ အေနာက္တိုုင္း ၀တ္စံုုသပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ထားတဲ့ ႐ုုပ္ရွည္သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကိုု လက္ထဲမွာ ၀ီစကီခြက္ေလး ကိုုင္ရက္သားနဲ႔ ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။

" ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ "

" က်ေနာ္က ယမမင္းေလဗ်ာ "

ေျပာေျပာဆိုုဆိုုနဲ႔ ယမမင္းဆိုုတဲ့လူက သူ႔ကိုု ၀ီစကီခြက္ ကမ္းေပးလိုုက္ရင္း " ကဲ ... ငရဲႀကီး ၈ ထပ္ကေန ႀကိဳဆိုုပါတယ္ဗ်ား "

" ဗ်ာ ... ဒါက ငရဲႀကီး ၈ ထပ္ ဟုုတ္လား ... ဟိုု ... ဟိုု .... ငရဲသားေတြက ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္တာတိုု႔ ... ဆီအိုုးႀကီးထဲ ထည့္ျပဳတ္တာတိုု႔က ဘယ္မွာတုုန္းဗ် "

" ဟားဟားဟား ... အဲဒါေတြက ေကာလဟာလေတြပါဗ်ာ ... လူေတြက မသိဘဲ အဟုုတ္ထင္ေနၾကတာပါ ... အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာရမွာ ဇာတ္လမ္းက ရွည္ပါတယ္ ... ထားလိုုက္၊ ဒီအခန္းက ခင္ဗ်ားေနရမယ့္ အခန္း ... မီနီဘားထဲမွာ ႀကိဳက္တာတာ ယူေသာက္ အကုုန္လံုုး ဖရီးပဲ၊ အခန္းကိုု တစ္ေန႔တစ္ခါ လာရွင္းေပးမယ္ ... စားေသာက္ခန္းက အေပၚဆံုုးထပ္မွာ၊ ကဲ ... အျပင္ေလး ဘာေလးလည္း ထြက္ၾကည့္လိုုက္ၾကဦးစိုု႔ရဲ႕ "

သူလည္း အဲဒီေတာ့မွ သတိရၿပီး ျပဳတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုု လွမ္းၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ရာသီဥတုုက သာသာယာယာနဲ႔။

သူနဲ႔ ယမမင္း အျပင္ကိုု ေရာက္သြားေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ဘီယာဆိုုင္ေတြ စင္တင္ေတြ ကာရာအိုုေကေတြနဲ႔ စည္ကားေနလိုုက္ၾကတာ ... မာဆက္ေတြေတာင္ ပါေသးတယ္။ ေသာက္စားေပ်ာ္ေပါးေနၾကတဲ့ သူေတြထဲမွာ သူ႔မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြလည္း ပါတယ္။ သူ႔ကိုု ေတြ႕ေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္းက ဟိုု၀ိုုင္းဒီ၀ိုုင္းကူးၿပီး ေသာက္လိုုက္ရေသးတယ္။

ၿပီးေတာ့ ယမမင္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ ဆယ္လီဗ်စ္သီးျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုုလူကလာၿပီး ဆယ္ဖီတြဲ႐ိုုက္လိုုက္၊ ဒီလူကလာၿပီး ဆယ္ဖီတြဲ႐ိုုက္လိုုက္နဲ႔ ဖလန္းဖလန္းကိုု ထေနေရာ။

သူလည္း အဲဒီေန႔ေတာ့ တစ္ေနကုုန္ မိတ္ေဟာင္း မိတ္သစ္ေတြနဲ႔ အတူ ေသာက္စား ေပ်ာ္ပါးၿပီး ေနလိုုက္တာ တစ္ေန႔တာ ဘယ္လိုုကုုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုုက္ဘူး။ ညည္႔နက္လိုု႔ ဟိုုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းခ်တာနဲ႔ တံုုးကနည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေလေရာ။ ေနာက္ေန႔ သူျပန္ႏိုုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သိၾကားမင္းေရွ႕ေမွာက္ကိုု ျပန္ေရာက္ေနတာ ေတြ႕လုုိက္ရတယ္။

အဲသည္မွာ သိၾကားမင္းႀကီးက " ကိုုင္း ... ဘယ္ႏွယ္တုုန္း ... ငရဲျပည္က မင္းထင္ထားသလိုုမ်ိဳးေတာ့ မဟုုတ္ဘူး ထင္တယ္... ဟုုတ္စ "

" တျခားစီပါပဲခင္ဗ် "

" အိမ္း ... အဲဒါကေတာ့ ငရဲျပည္ေပါ့ကြာ ... ဒါကေတာ့ ငါတိုု႔နတ္ျပည္ေပါ့ ... ဒီမွာကေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ... တရားဓမၼအားထုုတ္ၾကတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေပါ့ "

" ဟုုတ္ကဲ့ ... ဟိုု ေျပာရမွာေတာ့ အားနာပါတယ္ သိၾကားမင္းႀကီးရယ္ ... ဟိုုေလ ... က်ေနာ္ ငရဲျပည္မွာပဲ ေနလိုုက္ေတာ့မယ္လိုု႔ စဥ္းစားထားလိုု႔ပါ "

" အိမ္း ... ေကာင္းပါၿပီ ... ဘာမွ အားနာစရာ မလိုုဘူး ... သြားေစ "

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူလည္း သိၾကားမင္းေရွ႕ေမွာက္က ေပ်ာက္သြားျပန္ေလတယ္။ သူျပန္ႏိုုးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္စိမဖြင့္မရေသးခင္မွာတင္ အသံနက္ႀကီးေတြနဲ႔ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားသံေတြကိုု ထိတ္လန္႔စရာ ၾကားေနရတယ္။ မ်က္လံုုးဖြင့္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ အားလံုုးက ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲနဲ႔ က်စ္က်စ္ေတာက္ ပူေလာင္ေနတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ မီးေတာက္မီးလ်ံႀကီးေတြကိုု လွမ္းျမင္ေနရၿပီးေတာ့ အဲဒီဖက္ကေန ေအာ္သံေတြက လာေနတာ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ " ေဟ့ ဟိုုကအသစ္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ကိုု သြားဖမ္းၾကစမ္း .... ဆီအိုုးထဲ ထည့္ရေအာင္ "

လွည့္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ မေန႔က ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ယမမင္းရယ္၊ သူ႔ေနာက္မွာ ခရင္းခြႀကီးေတြ ကိုုင္ထားတဲ့ ငရဲသားေတြရယ္ကိုု ေတြ႕လိုုက္ရတယ္။ သူလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔

" ခဏ ... ခဏေနပါဦး ယမမင္းႀကီးရယ္ .... ဘယ္လိုုျဖစ္ရတာလဲ ... ဟိုု က်ေနာ္ေနရမယ္ဆိုုတဲ့ ဟိုုတယ္အခန္းေရာ ... မီနီဘားေရာ ... ဟိုုစင္တင္ေတြ ကာရာအိုုေကေတြေရာ ... ဘယ္ေရာက္ကုုန္ၾကတာလဲဗ်ာ "

" ေအာ္ ... ဒါက ဒီလိုုေလ ... မေန႔က ငါတိုု႔ မဲဆြယ္တဲ့ေန႔ ... ဒီေန႔က် မင္းက မဲေပးၿပီးၿပီေလ "

Credit>> ✒✒ေမာင္ဘတ္