“ပ႒ာန္းတရားရြတ္ဖက္ေသာအခါ ျဖစ္ေပၚလာတက္ေသာ အခတ္အခဲမ်ားေျဖရွင္းနည္း”

“နတ္ပင့္ ဂါထာ’’
သမႏၱာ စကၠ၀ါေဠသု ၊ အၾတာဂစၦႏၱဳ ေဒ၀တာ။
သဒၶမၼံ မုနိရာဇႆ၊ သုဏႏၱဳ သဂၢေမာကၡဒံ။
အနက္ျပန္-----
သမႏၱာ - ဤစၾက၀ဠာခြင္ ပတ္၀န္းက်င္မွ၊ စကၠ၀ါေဠသု- စၾက၀ဠာေပါင္း တိုက္တစ္ေသာင္းတို႕၌ ၊ေဒ၀တာ- နတ္ျဗဟၼာတို႕သည္။ အၾတ- ဤ(ပ႒ာန္း)တရား ေဟာရာ ရြက္ဖက္ပူေဇာ္ရာဌာနသို႕ ၊ အာဂစၦႏၱဳ -လာေရာက္ၾကကုန္ေလာ့။ မုနိရာဇႆ - မုနိတို႕ဘုရင္ အရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ ၊သဂၢေမာကၡဒံ- နတ္ျပည္နိဗၺာန္အက်ဳိးေပးတက္ေသာ ၊သဒၶမံၼ- (ပ႒ာန္း)တရားေတာ္ကို ၊သုဏႏၱဳ - နာလွည့္ၾကကုန္ေလာ.။
ဦးစြာပထမေတာ့ ပဌာန္းတရားေတာ္ႀကီးကို မရြတ္ဖက္မပူေဇာ္မွီ နတ္မ်ားကိုပင့္ေဆာင္ထားရမည္။ ထိုသို႕ေသာအခါ မိမိေနအိမ္ သို႕ နတ္မ်ားေရာက္ရွိကာ တရားနာၾကလိမ့္မည္ ထိုအခိုက္တြင္ နတ္အေသးအမႊားလို႕ေခၚတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေလးေတြက ေခတၱခဏ ေဘးကို ဖယ္ခြာသြားတက္စျမဲပါ ။ မေကာင္းတဲ့ မိစၦာနတ္မ်ားလည္း အနီးနားကိုေတာင္ကပ္ခြင့္မရၾကပါ ။ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ကလည္း ကေလးငယ္ေလး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ ေသခါနီးမွာ ပ႒ာန္းတရားပူေဇာ္ေနတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီအိမ္ကို မိစၦာနတ္မ်ားလာခြင့္မရဘဲ ေဘးမွာဖယ္ခြာေနရတယ္ အဲ့ဒီေတာ့ ေသမင္းကေခၚရမည့္ရက္ ကုိေက်ာ္လြန္သြားရင္ေခၚခြင့္မရဘဲ မိစၦာနတ္ျပန္သြားခဲ့ရတယ္ ပ႒ာန္းတရားေၾကာင့္ လူငယ္ေလး အသက္ခ်မ္းသာရခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေတာ္ရွိခဲ့ပါတယ္။(ျမန္မာလိုေျပားၾကေတာ့ ဘုရားကု ကုတယ္တဲ့ ဘုရားယၾတာတဲ့... )လူေတြေျပားၾကတာေနာ္။ တကယ္ေတာ့ ပ႒ာန္းတရားေၾကာင့္ နတ္မင္းႀကီးေတြ အိမ္မွာေရာက္ေနေတာ့ နတ္မိစၦာေတြမကပ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ ။ (တစ္နည္းေျပားရလွ်င္ေတာ့ လူႀကီးတိုင္းမွဴး ေလာက္လာရင္ေတာင္ လူဆိုးသူခိုးေတြၿငိမ္ေနၾကသလိုဘဲ ။နတ္မင္းႀကီးေတြ ရွိေနေတာ့ ေသမင္းနတ္က အနားေတာင္ ကပ္ခြင့္မရဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပါ။)
“ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာမွာ နတ္စစ္သူႀကီး( ၉ )ပါး၊ နတ္တပ္သား (၂၈ )ပါးရွိတယ္လို႕ေတာ့၊ ေလ့လာမွတ္သားဘူးပါတယ္ .....”
“အဲဒါကိုရွင္းျပဦးမယ္...”
မဟာသမယသုတ္စေသာ စာေပမွာ နတ္စစ္သူႀကီး (၉) ပါး ဟူ၍ ရွိတယ္....
ဒါေပမည့္ ေသျခာေတာ့မေဟာထားဘူး၊ သူတို႕က ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ နတ္စစ္သူႀကီး မဟုတ္လို႕တဲ့။
ေဟာထားတဲ့ နတ္ စစ္တပ္သား (၂၈)ဦးေတာ့ ေဟာထားတယ္ ...
၁။ ဣေႏၵာနတ္
၂။ ေသာမနတ္
၃။ ၀ရုဏနတ္
၄။ ဘုရဒြါဇနတ္
၅။ ပဇာပတိနတ္
၆။ စႏၵနတ္
၇။ ကာမေသဌနတ္
၈။ ကႏၷဳဃ႑ဳနတ္
၉။ နိဂ႑ဳနတ္
၁၀။ ပနာဒနတ္
၁၁။ၾသပမညနတ္
၁၂။ မာတလိနတ္
၁၃။ စိတၱေသနနတ္
၁၄။ နေဠာရာဇနတ္
၁၅။ ဇေနသဘနတ္
၁၆။ သာတာဂိရိနတ္
၁၇။ ေဟမ၀တနတ္
၁၈။ ပုဏၰကနတ္
၁၉။ ကရတိယနတ္
၂၀။ ဂုဠနတ္
၂၁။ သိ၀ကနတ္
၂၂။ မုစလိႏၵနတ္
၂၃။ ေ၀ႆာမိတၱနတ္။
၂၄။ ယုဂႏၶရနတ္
၂၅။ သုပၸေရာဓနတ္
၂၆။ ဟိရိနတ္
၂၇။ ေနတၱိနတ္
၂၈။ မႏၵိယနတ္
သိၾကားမင္းမွာ ဒီနတ္စစ္သူႀကီးႏွင့္တကြ တစ္ျခား နတ္စစ္သူႀကီး ေတြ နတ္တပ္သားေတြရွိေသးတယ္ ဒါေပမည့္ ....
ဒီ (၂၈)ပါးကေတာ့ အထူးအာဏာေပးျခင္း ခံရတဲ့နတ္ေတြေပါ့ ၊လူျပည္ကိုသြားလာျပီ လူျပည္မွာ ရွိတဲ့ ရုကၡစိုးတို႕ လူျပည္မွာရွိတဲ့ နတ္ေတြ ကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတဲ့နတ္ေတြေပါ့ ......
လူ႕ျပည္မွာရွိတဲ့ ရုကၡစိုးတို႕ဘာတို႕က လူေတြ သစ္ပင္ခုတ္လွဲတဲ့ အခါမွာရုကၡစိုးတို႕က လူေတြကို ဒုကၡေပးတက္ၾကတယ္ အဲဒီရုကၡစိုးတို႕ လူျပည္မွာရွိတဲ့နတ္အေသးမြားေလး ေတြကို လူတို႕အား ဖမ္းစားျခင္းမျပဳေအာင္ နိတ္စက္ျခင္းမျပဳေအာင္ ဆုံးမႏွိပ္ကြတ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာရ နတ္ တပ္သား (၂၈)ပါးေပါ့ကြယ္၊ သူတို႕ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရမည္လို႕မေဟာထားဘူး၊ ထိုနတ္ေတြကို ေတာလမ္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ ခရီးသြားတဲ့အခ်ိန္ အလွဴလုပ္တဲ့အခ်ိန္ မိမိကုသိုလ္ကို အမွ်ေပးေ၀ရမည္လို႕ပဲ ေဟာထားတာ.....
ပဌာန္းတရားနာလာၾကတဲ့နတ္ေတြထဲမွာ သိၾကားမင္းတို႕ တစ္ျခားတပါးေသာ နတ္ေတြလည္းပါတယ္ အဲဒါဆိုေတာ့ လူျပည္မွာ ရွိတဲ့ ရုကၡစိုးတို႕ တစ္ျခားေသာ နတ္ေသးေသးေလးေတြက အိမ္မွာမကပ္ႏိုင္ဘဲ ေဘးကို ဖယ္ေနၾကရတာေပါ့ ....
အဲဒါေၾကာင့္ ပဌာန္းတရားရြတ္ဖက္ျပီးလွ်င္ နတ္ေတြကိုျပန္ပို႕ရတယ္ မပို႕ရင္တစ္ခ်ဳိ႕ကကပ္ေနၾကတယ္တဲ့ ...
(ဥပမာ- အိမ္မွာဆို အိမ္ေစာင့္နတ္က ေဘးဖယ္ေနရတယ္ဆိုပါစို႕ နတ္ႀကီးေတြ မျပန္မခ်င္း အိမ္ေစာင့္နတ္က မိမိအိမ္ကို ျပန္ျပီးမကပ္ႏိုင္ျဖစ္တက္တယ္... )သူတို႕က ျပန္လာခ်င္ေတာ့ ပဌာန္းပူေဇာ္သူကို ဆက္မရြက္ႏိုင္ေအာင္ ဟန္႕တားတက္ၾကတယ္ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဧည့္သည္နတ္ေတြက ပဌာန္းမျပီးမခ်င္းမျပန္ၾကဘူးေလ ၊ အဲဒီေတာ့ ရြက္ဖက္ပူေဇာ္သူေတြကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ မရြက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေတာ့တာဘဲ ....
တစ္နည္းေျပားရလွ်င္ေတာ့ စီးပြားေရးတို႕ လူမႈေရးတို႕ ရႈပ္ေအာင္လုပ္ျပီး စိတ္ကုန္ေအာင္လုပ္တက္တယ္ ...
ဒါကလည္းသဘာ၀ေပါ့ ...
ရြက္ဖက္သူကလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ထားရမယ္ ဘာအတြက္ရြတ္ဖက္တာလည္း အဓိဌာန္ထားရမယ္ေပါ့။ အဲလိုမွမဟုတ္လွ်င္လည္း မရြက္မွီနတ္ကိုပင့္ ၊ရြတ္ဖက္ျပီးလွ်င္ နတ္ကို ျပန္ပို႕ရမယ္.....
နတ္ေတြျပန္မပို႕လွ်င္ေတာ့ ျပႆနာေတြ တတ္တက္ပါတယ္...
နတ္ႀကီးေတြက မျပန္ေတာ့ မူလ ေနရာမွာရွိတဲ့နတ္က ျပန္လာခ်င္လို႕ မလာရလွ်င္ ရြတ္ဖက္သူကို ဒုကၡေပးတက္ပါတယ္ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းေပါ့ ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆို စည္းပြားေရး ၊တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း လူမႈေရး၊ စသျဖင့္ေႏွာက္ ယွက္တက္ပါတယ္....
“ နတ္မ်ားျပန္ပို႕ ဂါထာ ”
ဒါနံ ဒဒႏၱဳ သဒၶါယ၊ သီလံ ရကႏၱဳ သဗၺဒါ။
ဘာ၀နာဘိရတာ ေဟာႏၱဳ ၊ ဂစၦႏၱဳ ေဒ၀တာဂတာ။
အနက္ျပန္----
ဒါနံ -ေပးကမ္းစြန္႕ႀကဲနဲမ်ားမဟူ အလွဴဒါနကို ၊သဒၶါယ- ကံကံ၏အက်ဳိးကိုယံုၾကည္လ်က္၊ ဒဒႏၱဳ-ဘ၀ ေဘာဂ ေတာင္းတမရွိ ပကတိစင္ျဖဴ ေပးလွဴႏိုင္ၾကကုန္သတည္း။ သဗၺဒါ- ေန႕ေရာညဉ့္ပါ ဘယ္ခါမဆို၊ သီလံ- စာရိတၱသီလ ျမတ္သီလကို၊ ရကႏၱဳ- မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္း ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ဘာ၀နာဘိရတာ-သမထ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ၌ ေကာင္းစြာႀကိဳးပမ္းလ်က္ စီးျဖန္းေမြ႕ေလ်ာ္ၾကကုန္သည္။ ေဟာႏၱဳ - ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ အာဂတာ စၾက၀ဠာ ကမၻာေလာကဓာတ္သို႕ ဆိုက္ကပ္ညီညာ ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ။ေဒ၀ါ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႕သည္။ ဂစၦႏၱဳ- သာဓု အႏုေမာဒနာ၀မ္းေျမာက္စြာလွ်င္ ႏႈတ္လွ်ာသံညီးျပဳျပီးေလဘိ မိမိတို႕၏ေနရာ ေပ်ာ္ဘြယ္ရာရိပ္ခန္း ဘုံဗိမာန္ နန္းသို႕ ၾကြျမန္းေတာ္မူၾကပါေစကုန္သတည္း။
အကယ္၍ျမန္း ပဌာန္းပူေဇာ္လို႕ စီ္းပြားေရးလူမႈေရးက်လာတယ္ စိတ္ရႈတ္လာတယ္ ဆက္မရြတ္ဖက္ႏိုင္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ိုဳးဒုကၡေရာက္လာျပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမလည္း ေမးခြန္းတက္လာပါတယ္ ...
အဲဒါဆိုလွ်င္ေတာ့ ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကို ရြက္ဖက္ရပါမည္။ အက်ဥ္းေလာက္ေတာ့ ဒီေနရာမွာေျပားျပပါမယ္...
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က ရဟန္း(၅၀၀)တို႕သည္ ဘုရားထံမွ ကမၼ႒ာန္းတရားကိုယူျပီး ဟိမ၀ႏၱာႏွင့္တစ္စပ္တည္းရွိတဲ့ ေတာအရပ္ကို သြားျပီး ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ၾကပါတယ္။ ထိုရဟန္းေတာ္ေတြ၏ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ ေတာမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္မွာေနထိုင္တဲ့ နတ္မ်ား(ရုကၡစိုး)နတ္မ်ားမွာ သစ္ပင္၌မေန၀ံ့ဘဲ ကေလးမ်ားကို လက္ကိုဆြဲကာ လွည့္လည္ေနၾကရကုန္သတဲ့။တစ္ေန႕ျပန္ႏိုးႏိုး တစ္ေန႕ျပန္ႏိုးႏိုးနဲ႕ ေစာင့္ေနခဲ့ရာ အရွင္မ်ား မျပန္ေတာ့သည္ကို သိၾကေသာအခါ ထိုအရွင္ရဟန္းမ်ား ေတာမွာ မေန၀ံ့ေအာင္ ညဥ့္အခါ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အဆင္း ၊အသံ ၊အနံ႕ မ်ုဳိးစုံတို႕ျဖင့္ ေျခာက္လွန္႕ၾကကုန္သတဲ့၊ ထိုးအေၾကာင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ ထိတ္လန္႕ၾကျပီး ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ဳိးေတြရ၊ တရားထူးမရၾကဘဲ သမာဓိေတြလည္းမရ ျဖစ္ကုန္သတဲ့....
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေတာကိုစြန္႕ဘို႕ရန္ ဆုံးျဖတ္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္သတဲ့၊ ဘုရားရွင္ကလည္း ထိုရဟန္းတို႕ႏွင့္ သပၸါယျဖစ္ရာ အျခားအရပ္ေဒသသည္မရွိဟု ျမင္ေတာ္မူ၍ ထိုအရပ္သို႕ပင္ျပန္လည္ ေနၾကရန္ မိန္႕ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ဤေမတၱာသုတ္ေတာ္ကို ကမၼ႒ာန္းအလို႕ငွါလည္းေကာင္း၊ အကာအကြယ္ အလို႕ငွါလည္းေကာင္း အရံအတားအလို႕ငွါလည္းေကာင္း၊ သင္ၾကားေပးေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာမွတ္သားဘူးပါတယ္။
အက်ယ္ကို ဖတ္ရႈလိုလွ်င္ သုတၱနိပါတ္ (၁၉၁)၊ခုဒၵကပါဌ(၂၁၅) အဌကထာမ်ားတြင္ၾကည့္ပါ။

chirstonawba (21-7-2018)11:46 PM