ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္
ေတာင္ထိပ္ေပၚက ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္မွၾကည့္လိုက္ရာ ျမင္ကြင္းသည္အဆံုးမရွိ၊အပိတ္မရွိ။တျဖဴး းျဖဴ းတိုက္ခတ္လာေသာေလျပည္ကလည္း ရွဴ ရႈိက္လို႔ပင္မဝ၊အရသာရွိလိုက္ပါ၏။ရင္ျပင္မွျမင္ကြင္းသည္ ၾကည့္၍မဝနိုင္ေအာင္ရွိပါ၏။ေတာင္ေပၚကိုမတက္ခဲ့ခင္က မိမိအေပၚမွာ စီးခဲ့ေသာ မိုးခဲ့ေသာ ထီးခဲ့ေသာ မားခဲ့ေသာ အေဆာက္အဦ နွင့္ သစ္ပင္ဝါးပင္တို႔သည္ ယခုအခါ၌ မိမိ၏စီးျခင္း မိုးျခင္း ထီးျခင္း မားျခင္းေအာက္ ေရာက္ရွိေနေလၿပီ။အေပၚစီးမွ ျမင္ရေသာ
ျမင္ကြင္းက်ယ္သည္ အလွပင္လယ္အျဖစ္ အသြင္ေဆာင္သြားၾကပါ၏။ဤေတာင္သည္ ျမင့္၏၊မား၏။
ေစာက္၏။ဤေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္ဖို႔ မုခ္သံုးဆင့္ ေစာင္းတန္းသံုးဆင့္ကိုျဖတ္ေက်ာ္၍ တက္ခဲ့ရ၏။
ေတာင္ေပၚကိုတက္ၾကမည္ဟု သူငယ္ခ်င္းတစ္စု
အားခဲလာၾကရာ ေတာင္ေျခအေရာက္၌ပင္ ေတာင္၏ျမင့္မားမတ္ေစာက္မႈကိုၾကည့္၍ ပထမမုခ္နွင့္ေစာင္းတန္းမ်ွပင္မတက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ျပန္လွည့္သြားၾက၏။ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ ႕က ပထမမုခ္နွင့္ေစာင္းတန္းအဆံုးထိတက္ၿပီးမွ ျပန္လွည့္သြားၾက၏။ဒုတ္ိိယမုခ္နွင့္ေစာင္းတန္းကိုမတက္ေတာ့ေပ။အခ်ိဳ႕ကတ ုတ္ိယမုခ္နွင့္ေဆာင္းတန္းဆံုးေအာင္တက္ၿပီး တတိယမုခ္နွင့္ေစာင္းတန္းေရာက္မွ ဆက္မတက္ေတာ့ပဲျပန္လွည့္သြားၾက၏။တတိယမုခ္နွင့္ေစာင္းတန္းအဆံုးဆိုလ်ွင္ဘုရားရင္ျပင္သို႔ေရာက္ၿပီျဖစ္ပါ၏။ယခု ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ၌ မိမိတစ္ေယာက္တည္းသာ။ ရင္ျပင္ေတာ္သို႔ေရာက္ဖို႔ရန္ ေစာင္းတန္းအလယ္က လက္ရနး္တန္းကိုအားျပဳတက္ခဲ့ရပါ၏။ လက္ရန္း ကို ကိုင္မထားပါက အခ်ိန္မေ႐ြး လဲက်နိုင္ လန္က်နိုင္ပါ၏။ေတာင္တက္ခရီးမွာလက္ရန္းတန္းကိုကိုင္ဖို႔လိုပါ၏။ေလျပည္သည္ အရပ္ရွစ္မ်က္နွာက ပန္းရနံ႔အားလံုးကိုေဆာင္ယူလာပါ၏။တိမ္မိမယ္တို႔သည္ ယိမ္းအက အကြက္ဆန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ က ျပေနပါ၏။ငွက္ေပါင္းစံုတို႔သည္
ရံခါ ေတးဆိုလိုက္ ရံခါ ကကြက္ခင္းလိုက္နွင့္ တိမ္မိမယ္နွင့္အလွၿပိဳင္ေနပါ၏။ ျမစ္ဧရာျပင္၌ လိႈင္းၾကက္ခြပ္တို႔ျမဴးးေနၾကပါ၏။ကိုတံငါသည္ ဧရာ၏ရင္ခြင္၌
တျင္ိမ့္ၿငိမ့္ေမ်ာပါရင္း အိမ္အျပန္လမ္းသီခ်င္းကိုသီေနပါ၏။နိမ့္တစ္ခါ ျမင့္တစ္ခါျဖင့္ ရွည္လ်ားစြာျဖစ္တည္ေနေသာ ေတာင္တန္းသည္ ရွိုက္ဖိုႀကီးငယ္နွင့္စြဲမက္ဖြယ္ မိန္းမလွတစ္ဦးလဲေလ်ာင္းေနသလိုရွိပါ၏။ဒီျမင္ကြင္း ဒီအလွမ်ားကို က်န္ရစ္ေလေသာသူငယ္ခ်င္းတို႔အားေျပာျပရပါဦးမည္။သူတို႔သည္ ယံုၾကည္လက္ခံၾကမည္လားေတာ့မသိပါ။
လူသားတိုင္း၏ရင္တြင္း၌ မိမိကိုယ္တိုင္တက္ၾကရမည့္
နွလံုးသားေတာင္ဟူသည္ရွိပါ၏။ထိုေတာင္ထိပ္၌
ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္လည္းရွိပါ၏။ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္သို႔ေရာက္
ရန္ လမ္းသံုးသြယ္ရွိရာ တစ္သြယ္တစ္သြယ္စီ၌
သံုးဆင့္စီရွိပါသည္။ထိုလမ္းသံုးသြယ္ကို ျဗဟၼစိုရ္ေစာင္းတန္းဟုေခၚၾကပါစို႔။ျဗဟၼစိုုရ္ေစာင္းတန္းသည္
၁။ေမတၱာေစာင္းတန္း
၂။ကရုဏာေစာင္းတန္း
၃။မုဒိတာေစာင္းတန္း ဟု ေစာင္းတန္သံုးခုကြဲသြားပါသည္။မိမိႀကိဳက္ရာ ေစာင္းတန္းမွတက္ပါ။ေစာင္းတန္းဆံုးလ်ွင္ ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္သို႔ေရာက္မည္ျဖစ္ပါ၏။
ေမတၱာေစာင္းတန္း၌ အဆင့္သုံးဆင့္ရွိပါသည္။
၁။အာဒိေမတၱာ=ေမတၱာဦး (ပထမဆင့္ေစာင္းတန္း)
ဘာသာ လူမ်ိဳး အသားအေရာင္ အနီးအေဝးစသည္မခြဲျခားပဲ သတၱဝါအားလံုးအေပၚေကာင္းက်ိဳးလိုလားစိတ္ စတင္ထားျခင္းသည္ ေမတၱာဦးေခၚ ေမတၱာေစာင္းတန္း၏ ပထမအဆင့့္ကိုတက္ေရာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
၂။မေဇၥ် ေမတၱာ=အလယ္ေမတၱာ(ဒုတိယေစာင္းတန္း)
အစပ်ိဳးထားခဲ့ေသာ ေမတၱာဦးကိုရွင္သန္အသက္ဝင္လာေစဖို႔ ကိုယ္အားဥာဏ္အားစိုက္ထုတ္လာျခင္းသည္ ေမတၱာေစာင္းတန္းဒုတိယအဆင့္ကိုတက္ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္ပါ၏။ဤအဆင့္သည္ ပထမအဆင့္ထက္ ခက္ခဲ၏။ပင္ပန္း၏။ေတာင့္ခံနိုင္သူရွား၏။စိတ္ပ်က္စရာမ်ားစြာကိုႀကံဳေတြ႕ရမည္ျဖစ္၏။
၃။ပရိေယာသာနေမတၱာ=အဆံုးေမတၱာ(တတိယ
ေစာင္းတန္း)
ဒုတိယအဆင့္ႀကံဳေတြ႕ရေသာၿငီးေငြ႕စရာ စိတ္ပ်က္စရာမ်ားကိုသည္းခံေက်ာ္လႊား၍
ေမတၱာလုပ္ငန္းကို ရည္မွန္းထားသည့္အတိုင္းေအာင္ျမင္သည္အထိ ႀကိဳးစားနိုင္ခဲ့ျခင္းသည္ တတိယဆင့္ေမတၱာေစာင္းတန္းကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ထိုသူသည္ ေမတၱာေစာင္းတန္းသံုးဆင့္ကိုေအာင္ျမင္စြာ တက္ေရာက္နိုင္ခ့ၿပီမို႔ ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္သို႔ေရာက္ရွိပါေလၿပီ။
နွလံုးသားေတာင္၏ ဤေမတၱာေစာင္းတန္းကို တက္ဖူးပါၿပီလား။ေစာင္းတန္းဘယ္နွဆင့္ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ပါသနည္း။တက္ဖို႔ရန္ဆႏၵပင္မရွိ။ေတာင္ေျခမွာ ထာဝရေနသြားမည္ဟု ခံယူထားပါသလား။မိမိကိုယ္တိုင္ေမး၍ မိမိကိုယ္တိုင္ေျဖရေပမည္။
ကရုဏာေစာင္းတန္းမွာလည္းသံုးဆင့္ရွိ၏။
၁။အာဒိကရုဏာ=ကရုဏာဦး:(ပထမဆင့္)
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနေသာ အဆင္
မေျပျဖစ္ေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုက္အဝန္းကို
ထိုဆင္းရဲမႈ အဆင္မေျပမႈမွ လြတ္ေစေအာင္လုပ္မည္ဟုစိတ္ဆုျဖတ္ျခင္းသည္ ကရုဏာပထမေစာင္းတန္းကို တက္ေရာက္နိုင္သူျဖစ္ပါသည္။
၂။မေဇၥ် ကရုဏာ=အလယ္ကရုဏာ(ဒုတိယဆင့္)
ပထမအဆင့္က အစပ်ိဳးခဲ့ေသာ အဆင္မေျပမႈမ်ားဖယ္ရွားေရးကို စိတ္ကူးသာမဟုတ္ေတာ့ပဲကိုယ္အား ဉာဏ္အားစိုက္ထုတ္လုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ ကရုဏာဒုတိယေစာင္းတန္းကို တက္ေရာက္နိုင္သူျဖစ္ပါသည္။အခက္ခဲမ်ား ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာမ်ား စိတ္ပ်က္စရာမ်ား ပင္ပန္းမႈမ်ား ပထမအဆင့္ထက္မ်ားျပားရႈပ္ေထြးလာၿပီျဖစ္ပါ၏။
၃။ပရိေယာသာနကရုဏာ=အဆံုးကရုဏာ(တတိယ)
သူတစ္ပါးတို႔၏အဆင္မေျပမႈကို
ဖယ္ရွားေပးျခင္း၌ ရည္မွန္းခ်က္အဆံုးထိေရာက္ေအာင္အားထုတ္ျခင္းသည္ ကရုဏာေစာင္းတန္းတတိယအဆင့္တက္ေရာက္နိုင္သူျဖစ္ပါ၏။စိတ္ပ်က္စရာေၾကာင့္ေနာက္မဆုတ္ခဲ့။ပင္ပန္းမႈေၾကာင့္ မပ်က္ကြက္ပဲ အဆံုထိကူညီေပးျခင္းျဖစ္၏။
စကားစပ္၍ ကရုဏာေစာင္းတန္းအဆံုးထိတက္ေရာက္ခဲ့သူ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္အေၾကာင္းကိုေျပာျပလိုပါ၏။
တစ္ခါက မုဆိုးတစ္ေယာက္ဟာ ေတာနက္ထဲမ်က္စိလည္လမ္းမွားရံုမက ေခ်ာက္နက္တစ္ခုသို႔ပါျပဳတ္ၾကခဲ့၏။ အားကိုးရာမဲ့ ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးစဥ္ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ ေရာက္လာၿပီး အားမငယ္ဖို႔ ေခ်ာက္ထဲမွထမ္းထုတ္ၿပီး ႐ြာျပန္လမ္းထိပို႔မည့္အေၾကာင္းအားေပးစကားေျပာၾကား၏။ေမ်ာက္သည္ ကရုဏာပထမေစာင္းတန္းကို တက္ၿပီးသြားေလၿပီ။
ထို႔ေနာက္ မုဆိုးကို ကုန္းပိုး၍ ေခ်ာက္ကိုတက္၏။ေလးလံလွေသာမုဆိုးကို ထမ္းတက္ခဲ့ရ၍ ေခ်ာက္အေပၚေရာက္ေသာ္ ပင္ပန္းလြန္အားျပတ္ကာ မုဆိုး
ေပါင္ေပၚ၌အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ကရုဏာဒုတိယေစာင္းတန္းကို ေမ်ာက္မင္းတက္ၿပိီးျဖစ္၏။မုဆိုးကား
ယုတ္မာေလၿပီ။အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေမ်ာက္မင္းကို ရိကၡာအတြက္ ေက်ာက္ခဲနွင့္ထု၏။ ကံေကာင္းစြာ
ေမ်ာက္ကားမေသ။ေမ်ာက္သည္သစ္ပင္ထက္သို႔ေျပးတက္သြား၏။သို႔ေသာ္ ထြက္ေျပးမသြား။သူ႔စကား
အတိုင္း ႐ြာျပန္လမ္းေရာက္သည္အထိ သစ္ပင္တစ္ပင္မွတစ္ပင္ကူး ေသြးစက္ခ် လမ္းျပရွာ၏။ကရုဏာတတိယေစာင္းတန္းကို မရ ရေအာင္ တက္ျပသြားျခင္းျဖစ္၏။မုဆိုးကား ႐ြာမေရာက္မီေျမမ်ိဳ ခံရ၏။ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္သို႔ ကရုဏာေစာင္းတန္းမွတက္ျပသြားေသာေမ်ာက္မင္းျဖစ္ပါ၏။
မုဒိတာေစာင္းတန္းလည္းသံုးဆင့္ရွိ၏။
၁။အာဒိမုဒိတာ=မုဒိတာဦး(ပထမဆင့္)
တစ္ပါးသူ၏ေအာင္ျမင္မႈ အဆင္ေျပမႈ
သာလြန္မႈတို႔ကို ေထာက္ခံဝန္းရံ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမည္ဟု စိတ္ထားျခင္းသည္ မုဒိတာပထမေစာင္းတန္းတက္ၿပီးျခင္းျဖစ္ပါ၏။
၂။မေဇၥ် မုဒိတာ=အလယ္မုဒိတာ(ဒုတိယဆင့္)
စိတ္ကူးရံုျဖင့္ရပ္မထား။သူတို႔အဆင္ေျပမႈေအာင္ျမင္မႈေတြကို ေရရွည္တည္တဲ့ခိုင္ၿမဲေအာင္ ကိုယ္အားဉာဏ္အားစိုက္၍ ျပဳ လုပ္ေပးျခင္းသည္
မုဒိတာ ဒုတိယေစာင္းတန္းကိုတက္ၿပီးျဖစ္ပါ၏။
၃။ပရိေယာသာနမုဒိတာ=အဆုံးမုဒိတာ(တတိယဆင့္
ႀကံဳေတြ႕ရေသာ အက်ပ္တည္းမ်ား အခက္ခဲမ်ား အားပ်က္ဖြယ္ရာမ်ားကိုည္ခံ၍ အဆံုးေရာက္သည္အထိ အနစ္နာခံေပးဆပ္လိုက္မႈသည္
မုဒိတာတတိယေစာင္းတန္းကိုတက္ၿပီး၍ ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္သို႔ ေရာက္သူျဖစ္ပါသည္။
ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဘယ္ေစာင္းတန္းမွတက္တက္ တက္ေရာက္သူတို႔ လဲမက် လန္မက် ျပဳတ္မက်ဖို႔ ကိုင္ထားရမည့္လက္ရမ္းကား ဥေပကၡာျဖစ္ပါသည္။ဥေပကၡာလက္ရမ္းကိုမကိုင္ပဲ ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္ေရာက္ေအာင္တက္နိုင္သူကား မရွိသေလာက္ရွားပါသည္။
ဥေပကၡာဆိုသည္မွာ ကံ ၏လက္သည္းဝွက္တားျမစ္ခ်က္တို႔ကို နားလည္လက္ခံၿပီး လုပ္ဆဲအလုပ္မ်ား
အရွိန္ေလ်ာ့မသြားေအာင္ထိန္းထားျခင္းကိုေခၚပါသည္။ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ မိုးေတြဘယ္ေလာက္႐ြာ႐ြာ တစ္ဂါလံပံုးသည္ ဒိထက္ပိုၿပီးလက္ခံမည္မဟုတ္ပါ။ေမွာက္ထားေသာအိုးသို႔ေရဝင္မည္မဟုတ္ပါ။ဒီအတြက္ မိုးသည္ စိတ္ပ်က္ရမည္မဟုတ္။႐ြာၿမဲ႐ြာေနရပါမည္။
ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ မည့္သည့္ေစာင္းတန္းကတက္တက္ နွလံုးသားေတာင္ထိပ္က ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္ကိုေရာက္နိုင္ပါသည္။ထိုရင္ျပင္မွၾကည့္လ်ွင္
ခရစ္ယာန္ဘုရာေက်ာင္း ဟိႏၵ ူဘုရားေက်ာင္း
ဗလီေက်ာင္း ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း
စသည္စသည္တို႔သည္ အလွရႈခင္းအျဖစ္သာ
အသြင္ေဆာင္ပါေတာ့၏။ထိုရႈခင္းအလွကို ရင္ျပင္ေပၚမေရာက္သူတို႔အား ဘယ္လိုလက္ခံေအာင္ေျပာရမည္မသိ။အမ်ားစုက ေတာင္ေပၚေရာက္အမွတ္တရအက်ႌကို ေတာင္ေျခေစ်းဆိုင္က ဝယ္ဝတ္ၿပီး
ရပ္႐ြာထဲ အႂကြားသန္ေနၾကသူတို႔သာမ်ား၏။
ပထမမုခ္ေဆာင္းတန္းပင္တက္ခဲ့ၾကသူတို႔မဟုတ္။
သူတို႔အတြက္ ထိုအက်ႌက မရွိမျဖစ္။ရင္ျပင္ေရာက္ေအာင္တက္ခဲ့သူအတြက္ အက်ႌသည္အေရးမပါေတာ့။သူ႔မွာ ေျပာမဆံုးနိုင္ ခံစားမဆံုးနိုင္ေသာ အလွရႈခင္း
အလွပင္လယ္ႀကီး ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား။
နွလံုးသားေတာင္ထိပ္က ျဗဟၼစိုရ္ရင္ျပင္မွာ
အလွတရားေတြခံစားၾကပါစို႔။