အားနာတတ္ေစခ်င္

ဟိုေလ။ ဖုန္းေျပာရင္ေလ လိုရင္းတိုရွင္းေျပာဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးလားဟင္။ အေၾကာင္းအရာတခုကို အခ်က္က်က်ေျပာဆိုတတ္ဖို႔ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကိုမသိတာ။ တဖက္ကနားေထာင္ေနတ့ဲကိုယ့္မွာ သူဘာေျပာခ်င္တာပါလိမ့္ဆိုၿပီး စဥ္းစားေနရတာနဲ႔ကို နားေတြပူေခါင္းေတြရွဳပ္။ ဥပမာဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ေဆးရံုတက္တ့ဲသတင္းတခုကိုေျပာတယ္ဆိုပါစို႔။ ဒါဟာအေရးႀကီးသတင္းပဲ။ ဘယ္မွာကားတိုက္သြားလို႔ အခုေဆးရံုတင္ထားရတယ္။ လိုရင္းကဒါပဲ။ အ့ဲဒါကို ေဆးရံုမတက္ခင္ တပတ္ေလာက္အလိုကတည္းက အျဖစ္ေတြကိုစီကာပတ္ကုံးေတြေျပာတာဆိုတာ။ ျပန္ေျပာျပမယ္ေနာ္။ :D

• '' လြန္ခ့ဲတ့ဲတပတ္ကေလ နင့္အန္တီေပါ့ ေစ်းဝယ္ထြက္တာ။ အိမ္ကအကူေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္လည္းပါတယ္။ ေစ်းဝယ္တယ္ဆိုတာကဟယ္ ဧည့္သည္ေတြလာမွာမို႔။ ဟိုမိသားစုေလ သိတယ္မလား။ အခုအေမရိကန္ကေနအလည္ျပန္လာေတာ့ေလ သူတို႔ကို ထမင္းဖိတ္ေကြ်းဖို႔ ေစ်းသြားဝယ္တာ။ ဝယ္တာကလည္း ငါးသားေလာက္ဥခ်ည္းပဲ တပိႆာ။ ၾကက္သားနဲ႔ ပုစြန္ထုတ္ကပဲ တပိႆငါးဆယ္။ ၾကက္သားကဟယ္ ပါလာတ့ဲကေလးေတြကို အခ်ိဳခ်က္ကေလးလုပ္ေကြ်းဖို႔။ ပုစြန္ထုတ္ကလူႀကီးေတြအတြက္တ့ဲ။ အ့ဲဒါကိုဟယ္ နင့္အန္တီေပါ့ ပုစြန္ထုတ္က အေကာင္ႀကီးေတာ့ တပိႆာကို ငါးေကာင္ပဲပါတယ္ဆိုၿပီး ေနာက္တပိႆာထပ္ဝယ္တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ ဘယ္ေလာက္ေလးလဲဆိုတာ။ အသီးအႏံွေတြနဲ႔ ငါးဖယ္ျခစ္ေတြလည္းပါေသး။ ေကာင္မေလးေတြကလည္း မႏိုင္မနင္းနဲ႔ေပါ့ဟယ္။ အ့ဲဒါ ငါ့ေယာက္်ားက ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေျပာတာကို လမ္းေလ်ွာက္ရင္းေစ်းဝယ္ခ်င္လို႔တ့ဲ။ အျပန္လာႀကိဳမယ္ဆိုတာလည္းမရဘူး။ သူက်န္းမာတယ္ဆိုတာျပခ်င္တာေလ။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္။ အခုတေလာ ဟိုနာမည္ႀကီးေနတ့ဲ အေမရိကန္အားေဆးေလးေသာက္ေနေတာ့ နင့္အန္တီကလန္းဆန္းေနတာဟ့ဲ။ အ့ဲလိုေဟ့ အ့ဲလို။ မေျပာခ်င္ဘူး။ အိမ္မွာဆိုလည္း သူက ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ရမွ။ အမေလးးဟယ္ အ့ဲေန႔က ဧည့္သည္ေတြဆိုတာ ခုႏွစ္ေယာက္ေတာင္လာတာ။ အိမ္မွာဝုန္းခတ္ေနတာေပါ့ဟယ္။ ကေလးေတြကပူလို႔ဆိုၿပီး မေနတတ္လို႔ အဲယားကြန္းကိုအဆုံးထိဖြင့္ေပးထားရတယ္။ ဒါေတာင္ မခံႏိုင္လို႔ အငယ္မအခန္းကအဲကူလာေရာ ငါ့အခန္းက အဲကူလာေရာ အျပင္ထုတ္ၿပီး ဖြင့္ထားရတယ္။ သူတို႔လည္း လက္ေဆာင္ေတြယူလာတာေပါ့ဟယ္။ ငါတို႔က အလွႀကိဳက္ေတာ့ အေမရိကန္မိတ္အလွျပင္ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးဝယ္
  ူလာတာ။ အ့ဲဲလိုေပါ့ဟယ္။ သူတို႔ျပန္သြားၿပီးတ့ဲအထိလည္း အေမက အေကာင္းဟ့ဲ။ ေပ်ာ္လို႔ရႊင္လို႔။ ငါတို႔ကေတာင္ ဝမ္းသာေနတာ ။ေအာ္ ငါတ္ု႔အေမလန္းေနတယ္ေပါ့။ အ့ဲမွာဟယ္ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ရွန္ဂရီလာက ပင္လယ္စာဘူေဖးစားခ်င္လို႔ဆိုၿပီး အိမ္ကသားသားန႔ဲသူ႔အေဖက တစခန္းထတယ္။ အ့ဲေတာ့ အေမကလည္း မစားတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ သူလည္းနဲနဲစားမယ္ဆိုၿပီး ဘြတ္ကင္လုပ္ၿပီးေနာက္ေန႔မွာေတာ့ သြားလိုက္ၾကတာ။ ငါတို႔အကုန္ ငါးေယာက္ဟ့ဲ။ ေအာင္မေလးးး ျမန္မာေငြနဲ႔ဆိုတေယာက္ကို ငါးေသာင္းဝန္းက်င္က်တယ္ေလ။ မတန္ႏိုင္ဘူးေပါ့ဟယ္။ စားခ်င္ေနေတာ့လည္း။ အ့ဲလိုစားၾကေတာ့ နင့္အန္တီက ဂဏာန္းေတြပဲစြတ္စားတာဟ။ ငါ့မွာေလ စိတ္ပူလို႔။ ဝမ္းမ်ားေလ်ွာမလားေပါ့။ စားလို႔ေသာက္လို႔ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္။ အ့ဲဒီ့အထိလည္း အေကာင္းပဲဟ့ဲ။ အိမ္ျပန္ၿပီးရုပ္ရွင္ေတာင္ၾကည့္ေနေသးတာ။ အ့ဲမွာဟယ္ ေနာက္ေန႔က် ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး။ ဗိုက္ထဲမေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ဝမ္းသြားတာ သုံးခါ။ သုံးခါေလာက္နဲ႔ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုၿပီး အေမလည္းေပါ့ ငါလည္းေပါ့သြားၾကတာ။ အ့ဲေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သူပဲေစ်းသြားမယ္တ့ဲ။ ဟိုေန႔ကပုစြန္ထုတ္ကဧည့္သည္အတြက္ပဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔အိမ္သားေတြအတြက္ ႏွစ္ပိႆာေလာက္သြားဝယ္မယ္တ့ဲ။ ေစ်းသြားခါနီး ဝမ္းတခါထပ္သြားေသးတယ္။ ဟယ္ တေအာင့္ေနေတာ့ ဖုန္းဝင္လာတာပဲ။ အေမကားတိုက္ခံရလို႔တ့ဲ။ ငါ့မွာဟယ္ ပူထူသြားတာ။ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္ေပါ့ဟယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိပ္စိုးရိမ္ရတာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးေျပာမွ ဟင္းခ်ႏိုင္တာ။ အေမက မူးၿပီး ယိုင္သြားတ့ဲအခ်ိန္မွာ ကားနဲ႔တိုက္မိတာတ့ဲ။ ဝမ္းသြားထားတ့ဲအရွိန္နဲ႔ဆိုေတာ့ အသက္ကႀကီးၿပီမလား မခံႏိုင္ျဖစ္သြားတာေနမယ္။ ပြန္းရံုပ့ဲရံုေလးပဲ။ ဒါေပမယ့္ဟယ္ သိတ့ဲအတိုင္းပဲ ဒီသတင္းကို ၾကားၾကေတာ့ ေဆးရံုကိုလိုက္လာၾကတ့ဲလူဆိုတာ မနည္းဘူး။ ကားေတြမ်ားတန္းစီေနလို႔ ငါ့မွာအားေတြေတာင္နာတယ္။ တကယ္က ဘာမွျဖစ္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ စိတ္မပူဖို႔ ငါလည္းရွင္းျပရတယ္။ အ့ဲလိုအ့ဲလို။ နင္လာမွာလား။ ဘာမွမဝယ္ခ့ဲနဲ႔ေနာ္။ ဒီမွာ အျပည့္အလ်ွံပဲဟဲ့။ တျခားကုတင္ေတြေတာင္မ်ွေပးပစ္ေနရတာ။ ေအးေအး ငါလည္း လူတိုင္းကိုလိုက္ရွင္းျပေနရတာနဲ႔ကို မအားပါဘူးဟယ္။ ေအးေအး ဒါပဲေနာ္။ လာမွ အေသးစိတ္ေျပာျပေတာ့မယ္။ '' တ့ဲ။

• ညွယ္ ။ လာမွအေသးစိတ္ေျပာျပမယ္ဆိုတာ ေဆးရံုမတက္ခင္ တလေလာက္အလိုကအေၾကာင္းေတြပါ ပါလာအုံးမလားလို႔ ေတြးမိၿပီး ဒါသေတြထြက္ဆိုတာ။တဖက္လူကိုအားမနာတတ္တာမ်ား။ကားတိုက္ခံရၿပီး ေဆးရံုတက္တ့ဲသတင္းကိုအရင္မေျပာဘဲ ေသာက္က်ိဳးနဲေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ေတြေျပာၿပီး နားပူေအာင္လုပ္တယ္။ သူ႔စကားနားေထာင္ရင္းနဲ႔ သူ႔အေမ ေဆးရံုတက္တယ္ဆိုတာေတာင္ ေမ့ၿပီး ကိုယ့္မွာ ပုစြန္ထုတ္ႀကီးေျပးျမင္လိုက္ ဂဏာန္းႀကီးေျပးျမင္လိုက္နဲ႔။ ေနာက္ဆုံးမွ ကားတိုက္ခံရမွန္းသိတယ္။ အေရးေပၚလူနာဆို ေသြးလြန္ၿပီးနတ္ျပည္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ သူကပြားလို႔ေကာင္းတုန္း။

• ေျပာျပတာပါ။ လူဆိုတာ သူ႔ဖို႔ကိုယ့္ဖို႔ စဥ္းစားတတ္ရတယ္။ ကိုယ္က အားေပမယ့္ တဖက္မွာ အားခ်င္မွအားမွာ။ တခါတေလ ဟလိုလို႔ထူးဖို႔ေတာင္ မအားတတ္ၾကတာ ကိုယ္ေတြ႔ပဲ။ အ့ဲေတာ့ ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုရင္ တဖက္ကို စကားေျပာလို႔ရလားဟင္လို႔မေမးဘဲ စြတ္ၿပီးေျပာေတာ့ တဖက္မွာ ဖုန္းခ်ရအခက္။ :/ လူခ်င္းေတြ႔ရင္လည္း အစအဆုံးမကနားေထာင္ရအုံးမွာကို ဖုန္းနဲ႔တင္ နာရီဝက္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာေအာင္ ေျပာျပႏိုင္တာ အ့ံမဆုံး ၾသမဆုံးျဖစ္ရတယ္။ ေျပာႏိုင္စိန္ေတြ။ ဘယ္သူကဘာဆိုတာ သိေနတာေတာင္မွ ပုစြန္ထုတ္ေတြ ရွန္ဂရီလာေတြ အေမရိကန္ေတြ တြင္တြင္ေျပာသြားတာကို ကိုယ္ေတာ့ ၾကြားတယ္ထင္တာပဲ။ ကားတိုက္မႈတခုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ငါတို႔သထိန္းေတြဆိုတာ ကပ္ဒိုးေလးဝင္ယူသြားတာ။ :/ မသြားဘူး ။ ေဆးရံုသြားမၾကည့္ဘူး။ ခရီးသြားရမွာမို႔လို႔ ေျပာၿပီး တမင္ကိုသြားမေတြ႔ဘူး။ ကိုယ္ေတြက ယုတ္ယုတ္ပဲ။ ေက်ာပူလည္းမခံႏိုင္ဘူး။ နားပူလည္းမခံႏိုင္ဘူး။ ေစာင္ၾကြားတ့ဲဒဏ္လည္းမခံႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ကသာၾကြားခ်င္တာ ကိုယ့္လာၾကြားရင္ မ်က္ေစာင္းခ်ည္း ႏွစ္ဆယ့္တစ္ခါေလာက္ထိုးပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ ဟုတ္တယ္။

စုမြန္သြယ္
msu 057

Photo source