စိတ္တေစၦ (2)

သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ မရိပ္မိၾက။ အိပ္ယာထဲေရာက္မွ ကိုေအာင့္ကိုေျပာျပရသည္။ ကိတ္မုန္႔ေပၚက ဖေယာင္းတိုင္မႈတ္တုန္းကတခါ မီးငယ္ေဘးမွာ လူတေယာက္အတူမီးမႈတ္ေနသလိုခံစားရေၾကာင္းႏွင့္ ပန္ကန္ျပားတခ်ပ္လိုတ့ဲကိစၥ ေျပာျပေတာ့ ကိုေအာင္က စိတ္ထင္တာျဖစ္မွာပါဟုေျပာသည္။ ကိုေအာင့္ကိုၾကည့္ရသည္မွာ မနက္ျဖန္ခရီးထြက္မွာကိုပဲ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံရသည္။ မနက္ေစာေစာသြားရမွာမို႔ ဒီညကိုေစာေစာအိပ္ၾကမယ္ဟုေျပာသည္။ က်န္တ့ဲသူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ အသီးသီးအိပ္ယာခင္းၿပီး အိပ္ကုန္ၾကၿပီ။ ကိုေအာင့္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္း မ်က္လုံးမွိတ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလၿပီ။ မအိပ္ႏိုင္သည္မွာ မီးငယ္တေယာက္သာ။ တစုံတခုျဖစ္ေနသည္ကိုမီးငယ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ စဥ္းစားမရ။ ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ စဥ္းစားရင္းသာေခါင္းမူးလာသည္။ ဟိုဘက္ေစာင္းလိုက္ဒီဘက္ေစာင္းလိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ခ့ဲသည္။ မနက္ေလးနာရီခန္႔တြင္ ဖုန္းမ်ားမွ အလွည့္က် အလန္းျမည္လာၾကသည္။ မႏုိးမွာစိုး၍ အေယာက္ေစ့ဖုန္းကိုအလန္းေပးထားေသာေၾကာင့္ မနက္ေလးနာရီခန္႔တြင္ ဖုန္းအလန္းမ်ားျဖင့္ဆူည့ံေနေတာ့သည္။ လူုေျခာက္ေယာက္ ဖုန္းေျခာက္လုံးရဲ႕ ေအာ္ျမည္သံက အားလုံးကို အားလုံးအိပ္ယာမွထ၍ တက္ၾကြေစသည္။ ေရခ်ိဳးရန္ျပင္ၾကသည္။ စကားသံမ်ားျဖင့္ဆူညံေနၿပီး အားလုံးတက္ၾကြေနၾကသည္။ မီးငယ္ကေတာ့ မအိပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေခါင္းထဲမွာ မူးေနာက္ရီေဝေနသည္။ ' မိန္းကေလး ေတြေရအရင္ခ်ိဳးၾက '
ကုိေအာင္ကေအာ္ေျပာသည္။ ကိုေအာင္တို႔ေယာက္်ားေလးသုံးေယာက္ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာထြက္၍ေဆးလိပ္ေသာက္ၾက စကားေျပာၾကျဖင့္ မီးငယ္တို႔မိန္းကေလးမ်ားေရခ်ိဳးၿပီးသည္ကိုေစာင့္ေနၾကသည္။ မီးငယ္တို႔မိန္းကေလးသုံးေယာက္စလုံး ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းၿပိဳင္တူခ်ိဳးၾကသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္ တဘက္မ်ားျခံဳကာေရခ်ိဳးခန္းမွအထြက္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားရသည္။ စႏၵာက တံခါးဘုသီးကိုလွည့္ၿပီးအဖြင့္တြင္ ရိပ္ကနဲေျပးသြားေသာ လူ အရိပ္တခုကိုေတြ႔လိုက္ၾကသည္။မီးငယ္တို႔ ေရခ်ိဳးတာၾကာ၍ သူတို႔ေယာက္်ားမ်ား တံခါးလာေခါက္သည္ဟုပင္ ထင္လိုက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ မထင္သည္မွာ မီးငယ္တေယာက္သာရွိသည္။ မေန႔ကတည္းက တခုခုမွားေနသလိုခံစားခ့ဲရသည္မဟုတ္ပါလား။
မီးငယ္တို႔အလွျပင္ေနခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္တို႔ အိမ္ထဲဝင္လာၾကသည္။ စႏၵာကသူ႔ေယာက္်ားကို မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္ၿပီး
' ခုနက ဘာလို႔တံခါးလာေခါက္တာလဲ။ ၿပီးရင္လွမ္းေခၚမွာေပါ့ ' လို႔ရန္ေတြ႔သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အားလုံးက တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကသည္။ စႏၵာ့ေယာက္်ားက ေဝခြဲမရေသာမ်က္ႏွာထားျဖင့္
' ငါတို႔သုံးေယာက္လုံး အခုမွ အိမ္ထဲဝင္လာတာ 'ဟု ခပ္ေလးေလးေျပာသည္။ သူေျပာမွပင္ အားလုံးက ထိတ္လန္႔ၿပီး ၿငိမ္သြားၾကသည္။ ကိုေအာင္သည္လည္း မ်က္ႏွာမွာ အေျဖရွာမရေသာအရိပ္အထင္းသားေတြ႔ရသည္။ ကိုေအာင္တို႔ သုံးေယာက္စလုံးလည္း တခုခုျဖစ္ေနၾကသလိုပင္။ မီးငယ္က ရင္တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနသည္။ ညကတည္းက ကိုေအာင့္ကိုေျပာျပထားသည္မဟုတ္ပါလား။ အားလုံးရဲ႕စိတ္ထဲတြင္ တစုံတခုျဖစ္ေနသည္ဆိုတာကို ခံစားေနရသည္။ ကိုယ္စီကိုယ္စီ စိတ္မသန္႔မႈျဖစ္ေနၾကသည္မဟုတ္လား။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္က ' ကဲ မီးငယ္တို႔ စႏၵာတို႔ ရီျမင့္တို႔ ခနလာထိုင္အုံး ' ဟု စကားဆိုလာသည္။ မီးငယ္ကဘစိတ္ထဲ ဇေဝဇဝါျဖစ္တာကလြဲလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ စႏၵာေရာ ရီျမင့္ေရာ ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနၾကသည္။ ခုနက ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္ေတာ့ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕အရိပ္ကုိ မီးငယ္တို႔သုံးေယာက္စလုံး ေတြ႔ခ့ဲရသည္မဟုတ္လား။ အဝတ္အစားျမန္ျမန္ဝတ္ၿပီး ကိုေအာင္တို႔နားမွာသြားထိုင္ၾကသည္။ ကိုေအာင္အပါအဝင္ က်န္ႏွစ္ေယာက္စလုံးလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္ေနသည္။ ဘာျဖစ္တာလဲ ခန္႔မွန္းမရ။ မီးငယ္တို႔ေရာက္ၿပီး ခနၾကာသည္အထိ ကိုေအာင္ကဘာမွမေျပာဘဲၿငိမ္ေနသည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့မွ ' ငါတို႔ ခရီးမသြားၾကရင္ေကာင္းမယ္ ' ဟုေျပာသည္။ မီးငယ္တို႔မိန္းကေလးသုံးေယာက္က ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ဟာကနဲျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ဒီခရီးကို ရက္အၾကားႀကီးကတည္းက ေမ်ွာ္လင့္ခ့ဲသည္မဟုတ္ပါလား။ အမ်ားႀကီးျပင္ဆင္ခ့ဲၿပီးမွ ခရီးမသြားရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္လဲ သိခ်င္ေနၾကသည္။ ကိုေအာင္က ဆက္ရွင္းျပသည္။ ' အားလုံးေနာ္ မေၾကာက္ၾကနဲ႔။ မေန႔ကတည္းက မီးငယ္ငါ့ကိုေျပာတယ္။ တခုခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ။ ငါက သိပ္မယုံတတ္ေတာ့ စိတ္ထင္တယ္ပဲေျပာလိုက္မိတယ္။ အခုေတာ့ တကယ္ပဲ တခုခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ငါလက္ခံလိုက္ၿပီ။ 'ကိုေအာင္က စကားနဲနဲေျပာၿပီး တံေတြးမ်ိဳခ်သည္။ တစုံတခုကို အေလးအနက္စဥ္းစားေနပုံလည္းရသည္။ ေနာက္မွ စႏၵာ့ေယာက္်ားထူးေမာ္က သူတို႔ၾကံဳခ့ဲရတာကိုေဖာက္သည္ခ်သည္။ မီးငယ္တို႔ေရခ်ိဳးေနစဥ္ ကိုေအာင္တို႔သုံးေယာက္ ဝရန္တာမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္းစကားေျပာၾကသည္။ ထိုစဥ္ ေဆးလိပ္ဘူးတဘူးလုံး ေပ်ာက္သြားသည္။ သူတို႔လိုက္ရွာေနစဥ္ ခုနကေနရာမွာျပန္ေတြ႔သည္။ အားလုံးက ရယ္ေမာလ်ွက္ ေစာေစာထရေတာ့ အျမင္ေဝဝါးၿပီးမ်က္စိေမွာက္တာပါကြာဟုေျပာလိုက္'ၾကသည္။ ထိုခနတြင္ အသံတသံၾကားရသည္။ ' မ်က္စိမေမွာက္ပါဘူး ' ။ အားလုံးတေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္လ်ွက္ မင္းေျပာတာလား သူေျပာတာလားျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားကုန္ၾကသည္။ သုံးေယာက္ထဲတြင္ ဘယ္သူမွေျပာတာမဟုတ္ေၾကာင္း သုံးေယာက္စလုံးသိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အသံသည္ သူတို႔ထိုင္ရာေနရာအတြင္း၌သာ ေပၚထြက္လာျခငျဖစ္သည္။ သုံးေယာက္လုံး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားၾကသည္။' ဘာလဲကြ ဘယ္ေကာင္က လာေခ်ာင္းေနတာလဲ ' ဟု ရီျမင့္ေယာက္်ား ေဇာ္ေဇာ္က ထေအာ္သည္။ ထိုစဥ္ ရယ္သံၾကားရသည္။ ရယ္သံႏွင့္အတူ မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြ ဟုပီပီျပင္ျပင္အသံတသံၾကားလိုက္ၾကသည္။ သုံးေယာက္စလုံး ၾကက္ေသေသလ်ွက္ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြျမန္သြားၾကသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေယာက္်ားရင့္မႀကီးေတြပဲေျပာေျပာ ယခုလိုသိသာထင္ရွားစြာ ေျခာက္လွန္႔မႈမ်ိဳးကိုေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားမိသည္။ သုံးေယာက္စလုံး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ ခရီးမသြားဘဲ မနက္ျဖန္က်မွ ဘုန္းႀကီးပင့္၍ ပရိတ္ရြတ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။

ဆက္ရန္ရွိေသးသည္။

စုမြန္သြယ္
MSU - 57

Photo credit - http://www.angelsghosts.com