KOD’nun sürümü
Sahne isimi J. Cole tarafından tanınan Jermaine Lamarr Cole, 20 Nisan 2018'de beşinci stüdyo albümü KOD'unu sunmak için geri döndü. Cole ekseriyetle toplumu bir şekilde sallamak veyahut uyandırmak isteyen müzikle yine canlanır, bu yüzden projeyi piyasaya sürülmesinden dört gün önce duyurduğunda ne olduğunu görmek için heyecanlandım. Davanın hemen peşinden, KOD dinleyiciye uyuşturucu bağımlılığından sosyal medya bağımlılığına kadar bir hayli konuda bir inceleme sunuyor, hem de vergi paramızın nereye gittiğini sorguluyor. “Uyuşturucu Üzerine Çocuklar, Kral Aşırı Dozu, İblislerimizi Öldürmek” mananına gelen KOD, insanlar olarak kusurlarımıza ve bu kusurlarla nasıl başa çıkacağımıza değin cesaretli bir bulgu. Albüm, “akilane seçmemiz” gerektiği ile ilgili dinleyiciyi, dinleyiciyi hayattaki şahsi meselelerimizle nasıl başa çıkmayı seçtiğimizi düşünmeye teşvik eden bir ikazla açıyor. Cole’un son albümü 4 Your Eyez Only (4YEO), Amerika’daki siyah insanlar için eşit fırsatları reddeden bir toplumda sistematik baskıyla sarsılmış bir küçüklük arkadaşı hayatına bir bakış açısı olarak hizmet ediyor. 4YEO'da, konuya, rastgele bir şey seçme hakkını soymak için yapılan baskıcı sisteme akıllıca verilen seçim yapma talihi verilmedi. KOD, bilhassa bu genel sistematik meselelere odaklanmamaktadır. Bu sefer, J. Cole, çoğumuzun kendimiz için yarattığı iblislere ve bu iblisleri nasıl yönetebileceğimize karar verdi. Sual şu, dinliyor muyuz?
Hip-Hop kafaları vs. New Age Rap
KOD'un rap müziğinin neresinde bulunduğunu daha iyi anlamak için, evvela hip hop müziği içinde büyüyen nesiller arası ayrılma için hayati bir anlayış olmalıdır. Hip-hop / rap, ana kültürde daha fazla popülerlik kazandığından, türün daha yeni olan çocuklarında ses, stil ve bazılarının maddeden söz edeceği dönüşümüne tanık oluyoruz. Dönüşüm pek çok etkene bağlı olabilir, kuşkusuz ki bunlardan biri daha çok insanın rap ile ilgilendiği ve sonik kabiliyetlerini keşfetmek istediği gerçeği. Bu, rap topluluğu içindeki iki büyük fan tabanı arasında kuvvetli bir uyumsuzluk yaratıyor. Bir kampı “yeni yaş rap”, diğerini “hip-hop başkanları” olarak tanımlayabiliriz. Merdiven grubu tipik olarak J. Cole ve Kendrick Lamar olmak üzere iki çağdaş örnekle “şuurlu rap” sanatçılarını takdir eder. “Şuurlu rap” terimini kullanmanın dahi hip-hop kafalarından memnunsuz bir reaksiyon vereceğini hayal ediyorum. İçsel olarak, rap, genellikle şuurlu rap ile ilişkilendirilen bir kelime olan lirizm temellidir. Ananesel hip-hop kafasına göre, kimi rapçilere “şuurlu” olarak işaret edilmedeki hayal kırıklığı, kuşkusuz ne olduklarını kabul etmekte başarısız olmalarıdır - gerçek rapçiler.
Yeni çağ rap, türün ananesel temellerine daha az odaklanır ve daha çok ağır tuzak vuruşlarına, ortam seslerine, akılda kalıcı akışlara ve duygusal kancalara odaklanır. Bir deney olarak, Brooklyn lirikçi Skyzoo’nun “9595 Bad Boy Logosu” nu (2017) yeni yaş rap fenomeni Juice WRLD’nin “All Girls Same Same” (2018) ile beraber yan yana getirip farklılıkları gözlemleyin. Türün her iki stili de yasal ve değerlidir, ancak değişik stiller hip-hop fanbazında nesiller arası bir ayrım yarattı. Sözgelimi Jay-Z veya Royce da 5’9 ”gibi sanatçıların zeki lirizmini ve karmaşık kelime gösterimini seçenek eden hip-hop kafaları, kollarını diğer rap tarzlarına açıp açmayacaklarını tartışıyor. Madvillainy ya da Mos Def ve Talib Kweli’nin Black Star gibi albümlerinden gelen her bir kelimeyi yeni yaş rapiyle ilgilenmeyen insanları tanıyorum. Bunun tersi de aynı derecede doğrudur. Lil’un Uzi Vert ve Travis Scott’ın, Illmatic’ten geçemeyen, etkilendiği insanları tanıyorum. Bu ayrılmayı anlamak, J. Cole'un rap oyununda neden kutuplaştırıcı bir figür haline geldiğini anlamak için anahtardır.