ေခတၱရန္ကုန္

Credit image source
မဂၤလာပါ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၁၈ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ကိုတာဝန္တစ္ခုနဲ႔သြားေရာက္ရပါတယ္။ေတာင္ငူ-ရန္ကုန္ သိပ္မေဝးလွပါဘူး။အျမန္လမ္းကေနသြားရင္ ၁၅၄မိုင္ ပဲရိွပါတယ္။သို႔ေသာ္လည္း အစိုးရဝန္ထမ္း ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာရိွတ့ဲ မိဘအိမ္ကိုတစ္ႏွစ္ေနလို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။အခုလို ယာယီတာဝန္နဲ႔သြားလာခြင့္ရတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနရတာေပါ့။ဒါေၾကာင့္လည္း ခရီးစရိတ္ မိမိဘာသာအကုန္ခံၿပီး သြားပါရေစဆိုကာ ခြင့္ပန္၍ ရန္ကုန္ကို ထြက္လာခ့ဲပါတယ္။

ေတာင္ငူမွာရိွတ့ဲ မငယ္ေလး ကားလက္မွတ္ဂိတ္မွာ စံုစမ္းေတာ့ မနက္ ၈,၉,၁၀ နာရီ ရန္ကုန္သြားမယ့္ကားေတြရိွေၾကာင္းနဲ႔ အျမန္လမ္းကား ၉နာရီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာတ့ဲအတြက္ ၉နာရီကား လက္မွတ္တစ္ေစာင္ ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ပစၥည္းကေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးနဲ႔ laptopအိတ္တစ္လံုးပါပဲ။ရန္ကုန္ကို ဦးပိုင္အစု႐ွယ္ယာသြားထည့္မယ့္ ေငြသားေတြလည္းပါတာဆိုေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဥစၥာေခ်ာက္ၿပီး တစ္ပိုက္ပိုက္နဲ႔ေပါ့။ကားကမွန္လံု အဲကြန္းကားဆိုေပမယ့္ လူအားနဲ႔ အဲကြန္းအား မမ်ွ႐ွာေတာ့ ေခြၽးတၿပိဳက္ၿပိဳက္က်ေအာင္ပူလွပါတယ္။အလယ္ခံုကအစ မလြတ္ေအာင္ တင္ေနေတာ့ အဲကြန္းလည္း ဘယ္ႏိုင္ ေတာ့မလဲ။ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေခြၽးတစ္လံုးလံုး အနံ႕တစ္လံုးလံုးနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ညေန ၃နာရီ ေလာက္ေရာက္ပါတယ္။

Credit image source
သာမန္ယခုလို ပစၥည္းေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ရန္ကုန္လာ ရတယ္ဆို taxi ငွါးစီးေလ့မရိွပဲ YBSနဲ႔သာ သြားေလ့ရိွပါတယ္။YBSတစ္ဆင့္ထဲစီးတာနဲ႔ မိမိတို႔လမ္းထိပ္ထိ ေရာက္တာကိုး။အခုကေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ ကားေပၚမွာ ခါးပိုက္ႏိုက္ခံရမွာစိုးၿပီး တက္စီသာငွါးစီးလိုက္ပါတယ္။ကိုယ့္ပိုက္ဆံေတြမဟုတ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ေပ်ာက္႐ွသြားရင္ လစာကိုမသံုးဘဲ ၄ႏွစ္ေလာက္စုၿပီးျပန္႐ွာရမယ့္ ေငြအေမာက္ဆိုေတာ့ ဥစၥာေခ်ာက္ ရတာေပါ့။တက္စီငွါးေတာ့ ေအာင္မဂၤလာ ကားဝင္းကေန ေျမာက္ဒဂံုကို ၅ေထာင္ပဲေပးပါတ့ဲ။ကိုကပဲ တန္လိုက္တာ ဆိုၿပီးသူ႔ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ ပံုစံျဖစ္ ေနတယ္။ဒါနဲ႔ က်ေနာ္သြားေနက်ပါ ဒီလမ္းကို အမ်ားဆံုး ၃ေထာင္ပဲ ေပးရပါတယ္ ဘာညာေျပာမွ ၃ေထာင္နဲ႔ေစ်းတည့္သြားပါေတာ့တယ္။ဒီလိုနဲ႔ အေမ့အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမက ဝမ္းသာအားရႀကိဳဆိုပါတယ္။ငါ့သားေလးလာမယ္ဆိုလို႔ ဟင္းေကာင္းခ်က္ထားေၾကာင္း၊အရင္တစ္ေခါက္ကထက္ပိန္သြားေၾကာင္း၊ထမင္းလမ္းမွာစားခ့ဲသလား အစရိွသျဖင့္ ေျပာဆိုကာ က်ေနာ္လက္ေမာင္းကိုဆြဲ၍ အိမ္ထဲသို႔ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။က်ေနာ္ကလည္း အိမ္ေရာက္မွ အေမခ်က္တ့ဲ လက္ရာနဲ႔အမုန္းဆြဲမယ္ဆိုၿပီး လမ္းမွာ အေအးပဲေသာက္ၿပီး ဘာမွမစားဘဲ တမင္အဆာခံလာတာဆိုေတာ့ ေရာက္တာနဲ႔အဝတ္အစားလဲၿပီး ထမင္း တန္းစားေတာ့တာပဲ ။အေမကလည္း က်ေနာ္အားရပါးရစားေနတာၾကည့္ၿပီးေဘးကေနတျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ၊သားထည့္စားေနာ္၊ဒါေလးကဘာေလး၊ဘယ္လိုခ်က္ထား တာဘာညာနဲ႔ ေဘးကရပ္ေနတာနဲ႔ အေမသြားနားပါ၊သားဘာသာထည့္စားပါမယ္လို႔ ေျပာယူရတ့ဲ အထိပါပဲ။

က်ေနာ္ရန္ကုန္ကိုသြားရမယ္သိကတည္းက မႏၲေလးမွာရိွေနတ့ဲ ခ်စ္ဇနီးေလးကိုလည္း အလုပ္ေတြပစ္ထားၿပီး ရန္ကုန္ကိုလာခ့ဲဖို႔မွာ ထားပါတယ္။ကိုယ့္ကိုခ်စ္ရင္လာ၊မခ်စ္ရင္မလာနဲ႔ ဘာညာ ေတာ္ကီေတာ့ ခ်ဳပ္ရတာေပါ့။သူလည္း ရန္ကုန္အိမ္မေရာက္တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းရိွတုန္း လာျဖစ္သြားေအာင္နဲ႔ အလုပ္တာဝန္ေတြ ပါးတုန္း ခ်စ္ဇနီးေလးနဲ႔ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔ရေအာင္လို႔ပါ။ဒီလိုနဲ႔ ညေန၆နာရီေလာက္ မႏၲေလးကေန ခ်စ္ဇနီးေလးလိုက္လာတ့ဲကားက ဆိုက္မွာဆိုေတာ့ တစ္ေခါက္ျပန္ၿပီး ေအာင္မဂၤလာကားဝင္းကို သြားႀကိဳ ရပါတယ္။က်ေနာ္ကားဝင္းေရာက္ေတာ့ ကားကဆိုက္ေတာင္ေနပါၿပီ။ကားဂိတ္ထဲမွာထိုင္ၿပီး ဖုန္းနိပ္ေနတ့ဲ သူ႔ကိုလွမ္းေတြ႔ေနရပါတယ္။ထိုစဥ္က်ေနာ္ဆီဖုန္းဝင္လာေတာ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္ဇနီးတ့ဲ။ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ကိုလာမႀကိဳေသးဘူးလား၊ႏွင္းကေရာက္ေနၿပီ တ့ဲ။က်ေနာ္လည္းမအားလို႔လာမႀကိဳေတာ့ပါဘူးကြာ၊ကိုယ့္ဘာသာ တက္စီငွါးၿပီး လာလိုက္ေတာ့လို႔စလိုက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားတ့ဲသူ႔မ်က္ႏွာ ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးလိုက္မိတယ္။က်ေနာ္ကသာသူ႔ကိုျမင္ၿပီး သူက က်ေနာ့္ကိုမွ မျမင္တာကိုး။က်ေနာ္လည္း သူ႔အေနာက္နားကေန အသာကပ္သြား အမကားငွါးအုန္းမလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္အသံကိုမွတ္မိေနတ့ဲ သူက ျပံဳးၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာနဲ႔ လွည့္လာၿပီး လက္သီးေပါက္စေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ္ပုခံုးကိုထုပါေတာ့တယ္...။

ဆက္ရန္.....။
@zinminhtet
Msc.126