မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-2599326788fbe

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၂)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-8d9f292f7367e

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၃)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-7679adaa43f75

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၄)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-bd06d2c93897b

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၅)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-0517a44f2e346

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၆)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-40118d6c1439a

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၇)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-3b5e945415a01

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၈)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-20d17b24ebf9b

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၉)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-d82358c5ee72e

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁၀)
https://steemit.com/myamar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-3ee1a5ebd61ef

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁၁)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-7b880eea37528

အခန္း(၁၀)မွအဆက္-

"အစ္ကို ရျပီ"
စားပြဲထိုးေကာင္ေလး၏အသံေၾကာင့္
က်ြန္ေတာ္တို႔စကားဝိုင္းမွာရပ္တန္႔
သြားပါေတာ့သည္။
"ကဲ သားႀကီးတို႔ ဘယ္လိုမွေတာ့
မေအာက္ေမ့နဲ႔ကြာ ငါပိုက္ဆံရွင္းခဲ့
မယ္ သြားျပီ"
"ေအးပါကြာ ရပါတယ္ မင္းမွာလည္း
မျပီးဆံုးနိူင္ေသးတဲ့တာဝန္ေတြထမ္း
ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာသိပါတယ္"
"မင္းကေတာ့ လုပ္ျပီ"
"ငါကစတာပါကြာ သြား သြား
မင္းသူငယ္ခ်င္းေစာင့္ေနရတာ
ၾကာေနလိမ့္မယ္"
"ေအးေအး ျပန္ရင္ ဆိုင္ကယ္ျဖည္းျဖည္းစီးသြားဦး"
"ေအးပါ ေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"

ဝူး………ဝူး………

စန္းေသာ္တာအိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာ
အခါ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွဖုန္းကိုထုတ္ကာ
ဖုန္းေခၚလိုက္ပါေတာ့သည္။
"ဟယ္လို"
"ေအး နင္ထြက္လာေနျပီလား?"
"ငါ နင့္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနျပီ"
"ေအး ေအး ငါလာျပီ"

မၾကာမီျခံတံခါးတြန္းဖြင့္သံကိုၾကား
လိုက္ရျပီး ေသာ္တာ ထြက္ေပၚလာ
ပါေတာ့သည္။
"ကဲ သြားၾကစို႔"
"ေရာ့ ဦးထုပ္ေဆာင္ဦး"
"ရျပီလား ေမာင္းေတာ့မယ္"
"ေအး ရျပီ ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနာ္"

ဝူး………ဝူး………

နန္းၾကီးသုပ္ဆိုင္ေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာ
အခါဆိုင္ထဲသို႔တစ္ခ်က္အကဲခတ္
ၾကည့္မိလိုက္ပါသည္။
ဆိုင္ထဲတြင္လူမမ်ားေပ။
"လာ ဟိုေထာင္ဆံုးက ဝိုင္းကို
သြားရေအာင္"
ေသာ္တာဦးေဆာင္သည့္ေနာက္သို႔
သာလိုက္ခဲ့မိပါေတာ့သည္။
"အန္တီ နန္းႀကီးသုပ္ နွစ္ပြဲ"
"တစ္ပြဲက ဆီဝါနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔မထည့္ဘူး"
"သမီးကေရာ…"
"ရတယ္ ထည့္ခ်င္ရာအကုန္ထည့္"

"နင္ခုထိ ငရုတ္သီးမစားနိူင္ဘူးေပါ့"
"ေအးေလ ငါမွအစပ္မစားတာ"
"နင္ကေတာ့ တကယ္ပါပဲ
ေယာက်္ားေလးျဖစ္ေနျပီးေတာ္ေတာ္
ဇီဇာေၾကာင္တယ္"
"နင္ သိရင္ ျပီးသာပဲ"
"အံမယ္ ေလသံကမာလွခ်ည္လား
အားကိုးေတြဘာေတြရွိေနျပီထင္ပါရဲ႕"
"မရွိပါဘူးဟာ"
"ေဝယံ ေဝယံ နင္နွင့္ငါ မူႀကိဳကတည္း
ကေပါင္းလာတာ နင္ငါ့ကိုဘယ္တုန္း
ကညာလို႔ရဖူးလို႔လဲ"
"ေဟာဗ်ာ နင္ဘာေတြသိထားလို႔လဲ"
" 'ဟိုေန႔ကနားကပ္ဝယ္တာဘယ္သူ႔
အတြက္လဲ'လို႔ငါမေမးခ်င္ဘူးဟာ"
"အာ ေသပါကြာ သတင္းကလည္း
ေပါက္ၾကားလြယ္လွခ်ည္လား"
"ငါက အစၥေရးမွာေထာက္လွမ္းေရး
ပညာသင္ထားတာေလ"
ေဝယံ၏ငိုင္က်သြားေသာရုပ္ႀကီးအား
ေသာ္တာသည္ကေလးတစ္ေယာက္သဖြယ္လ်ွာထုတ္၍ေျပာင္ျပပါေတာ့
သည္။
"ဒါနဲ႔ နင္ကဘယ္လိုသိတာလဲ"
"မခက္ပါဘူးဟာ အဲ့ဆိုင္မွာအလုပ္
လုပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးက
ငါတို႔အိမ္မွာ အိမ္အကူလုပ္တဲ့
အေဒၚႀကီးရဲ႕သမီးေလ
ညတုန္းကသူ႔အေမကိုလာႀကိဳရင္းနဲ႔
ငါနဲ႔ေတြ႕တာ ငါမဝတ္ေတာ့တဲ့
အဝတ္အစားေလးေတြေပးခ်င္လို႔"
"အဲ့ဒါနဲ႔ အစ္မသူငယ္ခ်င္းအစ္ကိုႀကီး
ဆိုင္ကိုလာျပီးနားဆြဲဝယ္သြားေသး
တယ္ဆိုတာကိုလက္ေထာက္ခ်
လိုက္တယ္ေပါ့"
"နင္သေဘာေပါက္လြယ္သားပဲ
မဆိုးပါဘူး"
"ေအးပါဟာ မထူးေတာ့ပါဘူး ငါေျပာျပပါ့မယ္
ဟုတ္ျပီလား?"
"ဒီလိုမွေပါ့ဟာ"
"ကဲကဲ စားရင္းေျပာၾကတာေပါ့ဟာ"

အေျခအေနအေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို
အက်ဥ္းမ်ွသာရွင္းျပလိုက္ျပီးေသာ
အခါ-
"နင္မွားတာေပါ့ဟ"
"ဘာလို႔လဲဟ"
"နင္ကနင့္ဘက္ကေတာင္ဘာမွမေသ
ခ်ာေသးဘဲနဲ႔ နင့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အလိုက်
ဒီလိုမ်ိဳးေတြသြားလုပ္တာကိုး"
"နင္ေျပာတာလည္းဟုတ္ပါတယ္"
"ကဲကဲ နင့္ကိုယ္နင္ေသခ်ာေအာင္
အရင္ဆံုးစဥ္စားပါဦး
ငါတစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္
သူငယ္ခ်င္း"
"ေျပာေလ"
"တစ္ခါတစ္ေလမွာနွလံုးသားရဲ႕
အလိုကိုလိုက္ျပီးအက်ိဳးဆက္ကိုမွ
ဦးေနွာက္ကေျဖရွင္းနိူင္ေအာင္
ႀကိဳးစားပါ အခုနင့္ပံုစံကဦးေနွာက္က
ေရွ႕ေရာက္လြန္းေနတယ္
နင္ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ျပီးအခ်ိန္မေရြး
ငါနဲ႔တိုင္ပင္လို႔ရပါတယ္"
"ေအးပါ ငါ့ကိုယ္ငါျပန္သံုးသပ္ပါ့မယ္"
အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ေတာ့ဆို္င္ကယ္
စီးေနရင္ေသာ္တာနွင့္စကာမေျပာျဖစ္
ပါ။အိမ္ေရာက္သည့္အခါ၌လည္း
နႈတ္ဆက္ရုံသာနႈတ္ဆက္၍ျပန္လာ
ခဲ့ေတာ့သည္။ေသာ္တာေျပာသည့္
စကားမ်ားကိုေတာ့အေလးအနက္
ေတြးမိေနပါေတာ့သည္။နွလံုးသားနွင့္
ဦးေနွာက္ေရာေထြးေနသည့္သကာလ
ေတာ့ဤပုစၧာမ်ားအားအေျဖထုတ္၍
မရနိူင္ပါ။သို႔ေပမဲ့နည္းလမ္းေတာ့
လည္းရွိနိူင္ပါေသးသည္။ ။

               အခန္း(၁၂)

နိူဝင္ဘာလ၏ေန႔ရက္မ်ားသည္လည္း
တျဖည္းျဖည္းနွင့္ကုန္ဆံုးလာခဲ့ရာ
ေကာလိပ္/တကၠသိုလ္အသီးသီး၏
အတန္းတင္ေအာင္စာရင္းမ်ားသည္
လည္းထြက္ေပၚလာၾကပါေတာ့သည္။
ယခုနွစ္တြင္တကၠသိုလ္ဝင္တန္း
စာေမးပြဲေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္လည္း
၄င္းတို႔၏သက္ဆိုင္ရာေက်ာင္းအသီး
သီးသို႔တက္ေရာက္ရန္ တက္ၾကြ
ေနလ်က္ရွိပါသည္။
က်ြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕မွာလည္း
ဒုတိယနွစ္အတြက္ေက်ာင္းအပ္ရန္
ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ရွိေနပါေတာ့သည္။
စိမ္းလဲ့တို႔အဖြဲ႕နွင့္ေတြ႕ေသာ္လည္း
ေက်ာင္းအပ္သည့္ကိစၥျဖင့္သူတို႔ေရာ
ကိုယ္တို႔ပါအလုပ္ရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္
ျပံဳးျပနႈတ္ဆက္ရုံထက္ပို၍စကား
မေျပာခဲ့ရေပ။

"မင္းအနားမွာ အျမဲ ေနခ်င္တယ္
မင္းရဲ႕ပံုရိပ္ေလးပဲ တမ္းတခဲ့
သူငယ္ခ်င္းလို႔ေျပာေနေပမဲ့
ငါ့ရင္ထဲကခ်စ္ေနအျမဲ……"

ညသည္မေမွာင္လွေသာ္လည္း
လည္းမသာလွေပ။

ဖုန္းRingtoneသံၾကား၍ၾကည့္လိုက္
မိရာ

"ဟယ္လို"
"ေအး ငါ စိမ္းလဲ့ပါ"
"အင္း သိတယ္ ေျပာေလ"
"ငါအကူအညီေတာင္းစရာေလးရွိလို႔
ပါ"
"အင္း ေျပာၾကည့္ေလ
ငါကူညီနိူင္တာဆိုရင္ကူညီမွာေပါ့"
"ဒီနွစ္Emajorကိုတက္ခြင့္ရတဲ့
1st yearေတြကိုဘယ္မွာၾကည့္လို႔
ရမလဲ"
"ေက်ာင္းမွာဘဲ ရွိမွာေပါ့
နင္သိခ်င္တဲ့သူရဲ႕ခံုနံပါတ္သိမွျဖစ္မွာ"
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးဟ ငါကအကုန္လံုး
သိခ်င္တာ"
ေဝယံ၏စိတ္ထဲတြင္ေတာ့သိလိုက္ပါ
ျပီ။
"ငါ့ကိုစမ္းသပ္ေနတာပါ့လား?"

ဆက္လက္ေစာင့္စားဖတ္ရႈပါရန္-

Written by:Aung Thar Kyaw
@aungtharkyaw
MSC-138