မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္

အခန္း(၄)မွအဆက္-

စာအုပ္ဖတ္ရင္းပင္
စားပြဲထိုးေလးလာခ်ေပးေသာ
လက္ဖက္ထမင္းကိုခပ္သြက္သြက္
စားလိုက္ အေအးပုလင္းကို
တစ္ငံုေသာက္လိုက္နဲ႔ ဝင္း၏ဘဝ
အတြက္ေတာ့သုခဘံုတမ်ွပင္
ျဖစ္ပါသည္။သို႔ေသာ္ၾကာရွည္မခံ
လိုက္ဘဲသုခဘံုကိုပ်က္စီးေစမည့္
အသံမ်ားသည္မဖိတ္ေခၚဘဲ
ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။
"ဝူး ဝူး……ဝူး ဝူး"
ဆိုင္ကယ္သံုးစီးကိုစက္သတ္ျပီး
ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္တို႔သည္
ဆိုင္ထဲသို႔လ်င္ျမင္စြာဝင္လာပါေတာ့
သည္။သိလိုက္ပါျပီ။ေဝယံပိုင္ျဖိဳးတို႕
အုပ္စုပင္ျဖစ္မည္။ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္
ျဖင့္-
"အဲ့ဒါမွာ ဒုကၡပဲ တစ္ဝိုင္းမွလည္း
မလြတ္ဘူး"
ထူးေအာင္ေက်ာ္ ကေျပာလိုက္ေလသည္။
"မင္းတို႔ငါေျပာသားပဲ ဒီခ်ိန္လူက်တတ္မွန္းသိရဲ႕သားနဲ႔
ေစာေစာသြားရေအာင္ဆိုမွ
တစ္ေယာက္ကလည္း လိုင္းေပၚကမဆင္းနိူင္
ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း
Gameေဆာ့မပ်က္နဲ႔
အခုေတာ့ ထိုင္စရာေနရာေတာင္
မရွိေတာ့ဘူးမလား?"ဟူ၍ေဝထြန္းက
လႊတ္ေဟာက္ေလေတာ့သည္။
"ကဲပါကြာ ဘယ္သူ႔မွအျပစ္တင္မေန
ပါနဲ႔ေတာ့ အတန္းခ်ိန္လည္းေနာက္
က်ေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္စားရဖို႔အေရး
ႀကီးတယ္ ကိုယ္နဲ႔သိတဲ့သူဝိုင္းေလး
ဘာေလးမရွိဘူးလား? ၾကည့္ပါဦး"
"ေအး ငါလည္းၾကည့္ေနတာပဲ"
"ဟိုး သစ္ပင္ေအာက္မွာေတာ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္တည္း
ထိုင္ေနတာေတြ႕တယ္"
"လာကြာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာေတာ့
ၾကည့္ရမွာပဲ"
"ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါေမာင္ေဝယံ
ရယ္ ပါးေတြယားပါတယ္ေနာ္"
"မင္းကလည္း စစ္မေရာက္ခင္
ျမားကုန္မေနစမ္းပါနဲ႔ ေျပာတတ္ရင္
ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္အလကားစီးရ
ပါတယ္"
"ေအးပါကြာ ဒါဆိုလည္း မင္းေရွ႕က
သြား ငါတို႔နွစ္ေယာက္ကေနာက္က
လိုက္မယ္"
"ေၾသာ္ ေတာ္ေတာ္တရားက်စရာ
ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပင္ထိုေကာင္မေလး
ရွိရာဝိုင္းသို႔လွမ္းလာလိုက္ပါသည္။
အနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ
"အစ္မ အစ္မ"
မ်က္မွန္ထူႀကီးေအာက္မွမ်က္စိ
တို႔သည္တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္
ေလသည္။ထိုအခါေဝထြန္းမွ
"ေဟ့ေကာင္ အဲ့ဒါအစ္မ မဟုတ္ဘူး
ငါတို႔အခန္းထဲကေလ"
"ဝင္းလဲ့ျဖဴ မလား?"
ထူးေလးမွဝင္ေထာက္လိုက္ေလ
သည္။
"ဟုတ္တယ္ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ"
"ဒီလိုပါဟာ Canteenမွာဝိုင္းေတြ
အကုန္ျပည့္ေနတာနင္လည္းအျမင္ပဲ
အတန္းခ်ိန္ကလည္း(၁၅)မိနစ္
ေလာက္ဘဲလိုေတာ့လို႔ ဒီဝိုင္းမွာ
ငါတို႔ထိုင္လို႔ရမလား?"
"ပံုမွန္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ငါက
တစ္ေယာက္တည္းေအးေဆးေနခ်င္
တာေလ အခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ
ေတာ့ခြင့္ျပဳပါတယ္ ဒီဆိုင္ကငါပိုင္
တာလည္းမဟုတ္ဘူးေလ ထိုင္ပါ"

ခံုသံုးခံုကိုလ်င္ျမန္စြာယူ၍
ေရာက္မလာေသးေသာစားပြဲထိုးကို
ေစာင့္မေနဘဲ Canteen၏မီးဖိုထဲ
အထိၾကားေစရန္ မွာစရာရွိတာမ်ား
ကိုသံုးေယာက္သားေအာ္ဟစ္မွာယူ
ၾကေလေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္အစားအစာမ်ားေရာက္
လာေသာအခါ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေဘးနား
တြင္ရွိေနသည္ဟူေသာအေတြးကို
ေမ့ေဖ်ာက္ကာ သြက္လက္စြာ
သံုးေယာက္သားတက္ညီလက္ညီ
စားၾကပါေတာ့သည္။
စားျပီးေသာအခါမွ
"မိတ္ဆက္မေနေတာ့ဘူးဟာ
တစ္ခန္းတည္းသူငယ္ခ်င္းေတြပဲ
ငါတို႔နာမည္ေတြေတာ့သိမွာပါ
နင့္ကိုမသိတာခြင့္လႊတ္ပါဟာ
အခန္းထဲမွာမိန္းကေလးေတြက
အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ မသိနိူင္ဘူးေလ"
"ဟုတ္ပါျပီ ငါနားလည္ပါတယ္"
"နင္နဲ႔ေတြ႕လို႔ေပါ့ဟာ မဟုတ္ရင္
ငါတို႔မွာဟိုစကားပံုလို ဘာအိေျႏၵမရ
ဆိုလားဘဲ အဲ့လိုျဖစ္ေနမွာ"
"ဟား နင္တို႔အဖြဲ႔ကေတာ့အတန္းထဲ
မွာလည္းဟာသေတြေတာ္ေတာ္
ေျပာတယ္ေနာ္ တီခ်ယ္ေတြရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ေတြလည္း
ဟုတ္တယ္"
"ဟဲဟဲ ဒါကေတာ့ေက်ာင္းသားဘဝ
အနွစ္သာရပဲေလ"
"ကဲကဲ အတန္းေနာက္က်ေတာ့မယ္
စားျပီးၾကျပီမလား? သြားရေအာင္ေလ"
"မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္အေနနဲ႔ ငါရွင္းလိုက္မယ္ေလ"
"မလုပ္ပါနဲ႔ဟာ အားနာစရာႀကီး"
"ေနပါေစ ငါတို႔ကခင္တတ္ပါတယ္"
"ဟုတ္ပါျပီ ဒါဆိုလည္းသြားၾကစို႕"

အတန္းထဲတြင္မသိသူမရွိေသာ
ေယာက်ာ္းေလးသံုးေယာက္နွင့္
တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆး
ေဆးေနတတ္ေသာမိန္းကေလးတို႔
အတူတူအတန္းထဲဝင္လာေသာအခါ
ပံုမွန္မဟုတ္ေသာအေျခအေနျဖစ္၍
အခန္းထဲမွရွိသမ်ွလူမ်ားအနည္းငယ္
ေတာ့အံ့အားသင့္တာတီးတိုးေျပာေန
ၾကပါေတာ့သည္။သို႔ေသာ္လည္း
က်ြန္ုပ္အတြက္ဒီေန႔အဖို႔
မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး
အမွတ္မထင္ရရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္
ေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာတို႔ျဖစ္ေပၚမိ
ပါေတာ့သည္။

အခန္း(၄)

မေန႔တစ္ေန႔ကမွပင္
အမိတကၠသိုလ္ႀကီးဆီသို႔ေရာက္ရွိ
လာခဲ့သည္ဟုထင္မွတ္ရေသာ္လည္း
သံုးလတာအခ်ိန္မ်ား
ကုန္ဆံုးသြားေသာအခါ
ပထမပညာသင္နွစ္၏စာေမးပြဲၾကီးကို
ရင္ဆိုင္ေတြ႕ၾကံဳလာရပါေတာ့
သည္။ဒီလိုနဲ႔ပင္ စာေမးပြဲၾကီးျပီးဆံုး
သြားသည့္အခ်ိန္၌ေနရပ္ဌာနီအသီး
သီးဆီသို႔ျပန္ၾကေသာေၾကာင့္
ေက်ာင္းႀကီးထဲတြင္ ေႏြရာသီ၏
ေရွ႕ေျပးပံုေဆာင္ျဖစ္ေသာသစ္ရြက္
ေျခာက္မ်ားသည္ေလရူးနွင့္အတူ
ေဆာ့ကစားလ်က္ တကၠသိုလ္ဝန္း
အတြင္းမင္းမူစိုးမိုးက်န္ရစ္ေနပါ
ေတာ့သည္။က်ြန္ုပ္ေမာင္ေဝယံ
သည္လည္းေႏြရာသီ၏ျဖစ္စဥ္အ
တိုင္းေတာင္လြမ္းရမလို ေျမာက္လြမ္း
ရေတာ့မလိုျဖစ္ေနကာထိုင္လိုက္
ထလိုက္ျဖင့္ေမ်ာက္မီးခဲကိုင္မိသည့္
ပမာ ဂဏာမျငိမ္ျဖစ္ေနပါေတာ့
သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ေဝထြန္းကို
သတိရလာ၍
"ငါ့ေကာင္ႀကီး ဘာလုပ္ေနတယ္မသိဘူး
အပ်င္းေျပဖုန္းဆက္ဦးမွ"
Contacts listမွWai Htunဟူေသာ
Nameကိုရွာ၍ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ
သည္။
"တူ……တူ……"
"Hello သားႀကီးေျပာ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ ပ်င္းလို႔
ဆက္လိုက္တာပါ မင္းေရာဘာေတြ
လုပ္ေနတုန္း"
"ငါကေတာ့စုလႈိင္ထြန္းနဲ႔ခုတေလာ
အဆင္ေျပေနတာ ဒါနဲ႔မင္းဟိုဘာလဲ
codeေတြေလကြာ"
"Programmingပါဟ"
"ေအး မင္းေျပာတဲ့ဟာေတြမလုပ္
ေတာ့ဘူးလား?"
"လုပ္ေတာ့လုပ္တာေပါ့ ဒီေလာက္
ရာသီဥတုကပူေနတာ ဦးေနွာက္ကို
အနားေပးဦးမွေပါ့ ဒါနဲ႔ခုနက
ေျပာတာေလးစကားလမ္းေၾကာင္း
မလႊဲပါနဲ႔ စုလႈိင္ထြန္းဆိုတာက
ဘယ္သူလဲဟ"
"ငါတို႔အခန္းထဲကေလ"
"ေဟ ဟုတ္လား?"
"မင္းကိုငါျပတယ္ေလ Uptown
Girlsေတြထဲကတစ္ေယာက္ဆိုတာ"
"ေအး မင္းေျပာမွသတိရတယ္
မင္းထည့္ေပးတဲ့Fileေတြမၾကည့္
ရေသးဘူး စာေမးပြဲတြင္းကတည္းက
laptopကိုကိုင္မိမွာဆိုးလို႔
ေသတၱာထဲထည့္သိမ္းထားတာ"
"ဒါဆိုၾကည့္လိုက္ဦး ဒါနဲ႔မင္းအကုန္
ၾကည့္လိုက္ဦးေလကြာ မင္းၾကိဳက္တဲ့
သူပါရင္Facebook Accountနွင့္
Phone Noပါတာပဲ နည္းနည္းပါးပါး
အပ်င္းေျပလႈပ္ရွားေပါ့ကြာ"
"ေအးေအး အဲ့ဒါဆိုအခုဘဲၾကည့္
မယ္ကြာ မင္းေျပာတဲ့ေကာင္မေလးကို
အရင္ၾကည့္လိုက္မယ္"
"မင္းကလည္း ခ်က္ခ်က္ႀကီးေနာ္"
"ကဲပါကြာ ဒါပဲ ငါေနာက္မွဖုန္းျပန္
ဆက္လိုက္မယ္"
"ေအးေအး ဒါပဲေနာ္ Bye Bye"
ဖုန္းခ်ျပီးChargerကိုယူ၍ဖုန္းကို
အားသြင္းထားလိုက္ပါသည္။
laptopတင္ထားေသာစားပြဲဆီသို႔
သြားကာPowerဖြင့္လိုက္ပါေတာ့
သည္ခဏအၾကာWindowတက္လာ၍
Programမ်ားနွင့္Softwareမ်ား
Runေနရာမွျငိမ္သြားသည္အထိ
ေစာင့္ကာေဝထြန္းထည့္ေပးေသာ
File မ်ားကိုရွာေဖြမိပါေတာ့သည္။

"Uptown Girls"ဟူေသာFolder
တစ္ခုကိုေတြ႕၍ဖြင့္လိုက္ရာ
HHH
HHMT
SLMO
YSH
TTS
EMNK
HTRS
ဟူ၍Folder(8)ခုကိုအစဥ္လိုက္
ေတြ႕ရပါေတာ့သည္။

ထိုအထဲမွHHHဆိုသည့္Folderကို
အရင္ဖြင့္မိရာေဝထြန္းေျပာေသာ
ေကာင္မေလး၏ပံုကိုေတြ႕ရပါသည္။
ခုမွဘဲမ်က္မွန္းတန္းမိေတာ့သည္။
ကိုယ့္အခန္းထဲကပပင္ျဖစ္၏။
မိန္းကေလး(၈၀)နွင့္ေယာက်္ားေလး
(၂၀)ဟူ၍ေလးပံုပံုတစ္ပံုမ်ွျဖစ္ေသာ
Emajorတြင္မိန္းကေလးအားလံုး၏
အမည္မ်ားကိုသိရန္ဆိုသည္မွာ
ေတာ္ရုံတန္ရုံလိုက္စားမႈျဖင့္ေတာ့
မျဖစ္နိူင္ေပ။ထို႔ေနာက္
Facebook Accountကိုၾကည့္၍
Hsu Hlaing Htunဟုရုိက္ရွာကာ
Addလိုက္ပါသည္။ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕
ေကာင္မေလးဆိုေတာ့လည္း
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းပဲေပါ့။
Timeေပၚရွိposeအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ပံုမ်ားသည္laptop screenေပၚ၌
ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာေပၚလာ
ေလေတာ့သည္။
"ဒီေကာင္ ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက
ျမင္ထားတယ္မသိဘူး ေရြးတတ္သားပဲ"
ဟူ၍တစ္ေယာက္
တည္းစိတ္ထဲမွမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါ
ေတာ့သည္။
ဆက္လက္ေစာင့္စားဖတ္ရႈပါရန္-

Credit Photos:Google and Facebook
Written by:Aung Thar Kyaw
@aungtharkyaw
MSC-138