ႀကက္ဥကုန္သည္

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေလာက္ဆီက ဖားကန္႔မွာ ကြ်န္ေတာ္သံုးဘီးေမာင္းခဲ႕ဖူးေသးတယ္ဗ်။ အဲဒီလိုသံုးဘီး ေမာင္းလိုက္တာ လူေတြက ကြ်န့္ေတာ့္ကို ႀကက္ဥသည္လို႔ ေခၚႀကတယ္။ သံုးဘီးေမာင္းတာ သံုးဘီးဆရာလို႔ မေခၚပဲ ႀကက္ဥသည္ လို႔ေခၚႀကတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္စိလည္သြားမွာ အမွန္ပဲ။ အဲဒါေလးကို ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ ဒီလိုဗ်။

ဖားကန္႔ဆိုတာကလည္း ရတနာေက်ာက္စိမ္းေတြ ထြက္လို႔သာ ျမိဳ႕လို႔ အမည္ရေနတာ။ တကယ္က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္။ ေတာင္ကုန္ေတြေပၚမွာ တည္ထားရတဲ႕ ျမိဳ႕ကလည္း ျဖစ္သလို လမ္းေတြကလည္း အတက္အဆင္းေတြနဲ႕ေပါ့။ ပစၥည္းပစၥယေတြ ဘာေတြ သယ္ဖို႔ျပဳဖို႔ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္လို သံုးဘီးဆရာတို႔ ေထာ္လာဂ်ီ ဆရာတို႔ကိုငွားျပီး သယ္ႀကျပဳႀက ရတာေပါ့ေလ။

ကြ်န္ေတာ္ သံုးဘီးေမာင္းတုန္းက ဖားကန္႔ ကားဝင္းနဲ႕ ေစ်းနား တစ္ဝိုက္မွာပဲ လုပ္စားေနတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ကားကြင္း ေစ်းကလည္း လမ္းေလးတစ္လမ္းသာ ခ်ားျပီး ကပ္ရပ္ရွိေနတာေလ။ ကားကြင္းထဲမွာ ေနတာမ်ားေတာ့ ကားသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕လည္း ရင္းႏွီးေနျပီး သူတို႔ကားေပၚပါတဲ႕ ပစၥည္းေတြကို ျမိဳ႕ထဲတို႔ ေစ်းေပၚတို႔ ေခါက္တို ကဲ႕ရမဲ႕ ဟာမ်ိဳးဆို ကြ်န္ေတာ့္သံုးဘီးနဲ႕ ပဲ အပို႔ခိုင္းႀကတာက မ်ားတာေလ။

ဖားကန္႔ေစ်းဆိုတာကလည္း က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးနဲ႕ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚမွာ တည္ထားတာရယ္။ ကားကြင္းနဲ႕ လမ္းတစ္ခုပဲ ျခားတယ္ဆိုေပမဲ႕ ေစ်းက ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ကားကြင္းက ေအာက္မွာေပါ့။ တစ္ရက္ ကားေပၚမွာ ပါလာတဲ႕ ႀကက္ဥ တိုက္ႏွစ္ဆယ္ကို ကားသမားက ေစ်းေပၚကို သြားပို႔ဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္ သံုးဘီးကို ငွားတယ္။ သူတို႕က ေစ်းကုန္းေပၚ ဝင္လို႔မရဘူးေလ။ သံုးဘီးခက ေလးေထာင္ရတယ္ ႀကက္ဥတိုက္ေတြ တင္ဖို႔ ခ်ဖို႔က အလုပ္သမားအဖြဲ႕ ပါျပီးသား ကြ်န္ေတာ္က ေမာင္းပို႔ ေပးယံုေလးပဲ ဆိုပါေတာ့။

သံုးဘီးခကေတာ့ ေလးေထာင္ရတယ္။ ေအာက္ကေန အေပၚကို ေမာင္းပို႔ရံု ပဲ ဆိုေတာ့တန္ပါတယ္။ ေစ်းကုန္းေပၚကို ႀကက္ဥတိုက္ႏွစ္ဆယ္နဲ႕ဆိုေတာ့ ရိုးရိုးဂီယာနဲ႕ ေမာင္းလို႔မရဘူး ထြမ္စဖာ ခ်ိတ္ျပီးမွ ေမာင္းရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမာင္းတက္လာခဲ့တာ ေရွ႕ဘီးက ကုန္းေပၚေရာက္ေနျပီ ေနာက္ႏွစ္ဘီး က ကုန္းတက္ေနတုန္း ဂြ်တ္ကနဲ ေနာက္ဘီးေတြကို ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ႕ ကေရာင္းအံုထဲက ထြမ္စဖာ လင္ပန္းနတ္ေတြက ျပတ္ထြက္ကုန္ပါေရဗ်ာ။

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ကုန္းေပၚေရာက္လု ေရာင္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ႕ သံုးဘီးက ဂီယာေတြ အကုန္ဖရီး ျဖစ္ျပီး ႀကက္ဥတိုက္ႏွစ္ဆယ္နဲ႕ အတူ အရွိန္နဲ႕ ေအာက္ကို ျပန္လိမ့္ဆင္းပါေလေရာ။ ေနာက္ျပန္ႀကီး အရွိန္နဲ႕ျပန္ဆင္းေနတာဆိုေတာ့ ဘရိတ္ကလည္း ဘယ္လိုမွအုပ္လို႔ မနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ ေအာက္က လမ္းေပၚမွာ ခရီးသည္တင္တဲ႕ကားက ေရာက္လာတဲ႕အခ်ိန္ ခရီးသည္ေတြေရာ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားေတြေရာ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတာ။ ဘရိတ္ကလည္းဖမ္းလို႔မရ ဝင္တိုက္ကုန္ေတာ့မွာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ စဥ္းစားဖို႔အခ်ိန္ကလည္း မရဘူး ျဖစ္္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဆိုျပီး သံုးဘီးလက္ကိုင္ကို ေခါက္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ သံုးဘီးက လားရာလမ္းေႀကာင္းကေန ေခါက္ခ်ခံလိုက္ရေတာ အရွိန္မထိန္းနိုင္ပဲ ေမွာက္သြားေရာဗ်ိဳ႕။

ကြ်န္ေတာ္လည္း လမ္းေဘးလြင့္က်သြားျပီး ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဘာမွမျဖစ္လိုက္ေပမဲ႕ ႀကက္ဥ ေတြကေတာ့ ကြဲကုန္ပါေရာ။ ႀကက္ဥေတြကြဲတာက ေတာ္ေသးတယ္။ ေအာက္က လူေတြသာ တိုက္မိလို႔ ေသေက် ဒဏ္ရာ ရကုန္ရင္ မလြယ္ဘူးေလ။ အဲဒီႀကက္ဥ အကြဲေတြထဲက ေကာင္းတဲ႕ဟာေတြကို ေရြးလိုက္ေတာ့ တစ္ဝက္နီးနီးပဲ အေကာင္းရေတာ့တယ္။ က်န္တဲ႕ဟာေတြအတြက္က ေလ်ာ္ေပးလိုက္ရတယ္။ ရတာေလးက ေလးေထာင္ထဲ။ ေလ်ာ္ေပးလိုက္ရတာက ရွစ္သိန္းေက်ာ္တယ္။ ႀကက္ဥအကြဲေတြထဲက ေရာင္းလို႔ရတဲ႕အကြဲေလးေတြကို တစ္ေထာင္ဖိုးအလံုး ႏွစ္ဆယ္ေလာက္နဲ႕ နီးစပ္ရာလဲ ျပန္ေရာင္းလိုက္ရေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ႕ အိမ္ကလူေတြက ျပန္ေရာင္းမရတဲ႕ ႀကက္ဥ အကြဲေတြကို ပူတင္းလုပ္ျပီး စားႀကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အရက္နဲ႕ျမည္းဖို႔ ေက်ာ္စားတဲ႕သူက ေက်ာ္စားေပါ့ေလ။ သူတို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားႀကတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စားစရာမရွိ ေလ်ာ္စရာရွိဆိုသလို ရွစ္သိန္းမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေလ်ာ္ေပးလိုက္ရျပီး ႀကက္ဥဆို မျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို မုန္းသြားတယ္။ အဲဒီကေရွ႕ သံုးဘီးေမာင္းေနတဲ႕ ကာလတစ္ေလ်ာက္လံုး သံုးဘီးဆရာလို႔ မေခၚႀကပဲ ႀကက္ဥသည္လို႔ပဲ နံမည္တြင္ေနေတာ့တာပါပဲ။ လုပ္တဲ႕အလုပ္က သံုးဘီးေမာင္းတာ ေခၚႀကတာက ႀကက္ဥသည္ တဲ႕။

Photos Credit >>>Google

Author>>>@aungzawhtwe

MSC : 014