ဘဝဟူသည္

aungzin (47) in myanmar • 7 years ago (edited)

ဘဝဟူသည္

Credit image source
လူသည္ေက်ာက္႐ိုင္းတုံးတစ္တုံးက့ဲသို႔ပင္ ျဖစ္သည္။တန္ဖိုးရိွမွန္းသိေပမယ့္လည္း ကုိယ့္ကိုေသြးေပးမည့္ ေက်ာက္ေသြးဆရာ မရိွခ့ဲလ်င္ တန္ဖိုးရိွေသာ ေက်ာက္ေကာင္း တစ္ပြင့္ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ေလာက ၌ မိမိအား သြန္သင္ဆံုးမ သူမ်ား၊သင္ျပေပးသူမ်ားသည္ ေရြအိုး၊ေငြအိုးေပးသူမ်ားႏွင့္ တူေပသည္။ေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္ရဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပြတ္ တိုက္၍ ပံုေဖာ္ရသက့ဲသို႔ ဘဝတြင္လည္း ေလာကဓၶာန္၏ ႐ိုက္ ခတ္မႈကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခံႏိုင္ရည္ရိွစြာျဖင့္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွသာ ေအာင္ျမင္ေသာ လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။ မီးနာမွသံေကာင္းမည္ ဟုသက့ဲသို႔ပင္ ဓားေကာင္းတစ္လက္ရဖို႔ မီးျပင္းျပင္းေပး၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုႏွက္႐ိုက္ခံရသည္။ေလဒဏ္၊ လိႈင္းဒဏ္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖတ္ေက်ာ္ ေမာင္းႏွင္ၿပီးမွသာ ၾကံ႕ခိုင္ကြၽမ္း က်င္တ့ဲသေဘၤာသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ဘဝမွာေအာင္ ျမင္မႈဟူသည္ အလြယ္တကူရတတ္ေသာ အရာမဟုတ္ေပ။ၾကံဳေတြ႕ရတ့ဲ အခက္အခဲအၾကပ္အတည္းမ်ားသည္ မိမိအား အေတြ႔အၾကံဳရင့္ၾကပ္သူအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေပးမည့္ အရာမ်ားဟု မွတ္ယူရေပမည္။

မိမိၾကံဳေတြ႔ရေသာ အခက္အခဲအၾကပ္အတည္းမ်ားသည္ မိမိအား ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးမည့္ အရာမ်ားဟု လည္း မွတ္ယူႏိုင္သည္။အဘယ္ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခက္အခဲမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္းၿပီးႏိုင္ခ်ိန္မွာ ရရိွေသာ ေပ်ာ္ ရႊင္မႈသည္ စစ္မွန္ေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ေက်နပ္အားရမႈပင္ျဖစ္သည္။ထိုေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရႏိုင္ဖို႔ သင္သည္ ေလာက အလယ္ မွာက်န္းမာၾကံ႕ခိုင္စြာရိွ ေနဖို႔လိုအပ္သည္။ေလာကႀကီးကိုအရံႈးေပး လိုက္ပါက အသက္မ့ဲေနေသာသင့္ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးသည္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြကိုထိေတြ႔ ခံစားႏိုင္ေတာ့လိမ့္မည့္မဟုတ္ေပ။

လူအမ်ားစုသည္ သူတစ္ပါး၏ေအာင္ျမင္မႈ၊ရံႈးနိမ့္မႈေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဝမ္းသာလိုက္၊ဝမ္းနဲ လိုက္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကသည္။ကိုယ္တိုင္ ေအာင္ျမင္မႈကို ထိေတြ႔ခံစားဖို္ ့ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသည္။မိမိကိ္ုယ္ကို သိမ္ငယ္ေသာစိတ္ထားေမြးေနသူတို႔သည္ ျမင့္မားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ငါကေတာ့႐ုပ္မလွလို႔ ၊ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္း မရိွလို႔၊ေငြမရိွလို႔ ဟူေသာ အျပစ္မ်ားသာ ျမင္ေနပါက ဘယ္ေတာ့အခါမွ ေအာင္ျမင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။မိမိကိုယ္ကို ထြက္ေပါက္မရိွေအာင္ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ ျပဳသက့ဲသို႔ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။မိမိကိ္ုယ္ကို မယံုၾကည္စိတ္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေဝဖန္ခံရမွာေၾကာက္ရြံ႕စိတ္တို႔ေပါင္းစပ္ လိုက္လ်င္ေတာ့ ဆင္းရဲတြင္းထဲ တစ္လွမ္းျခင္းဆင္းေနသက့ဲသို႔ပင္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။မိမိကုိုကိုယ္ အျပစ္ျမင္ရင္းႏွင့္သာ သိမ္ငယ္ေသာဘဝ၊ရံႈးနိမ့္ေသာဘဝသို႔ ေရာက္ရိွသြားတတ္ၾကသည္။
images (1).jpeg
Credit image source
ငယ္စဥ္အခါကပင္ လမ္းမေလ်ာက္တတ္ခင္က လဲက်တယ္၊ျပန္ထတယ္၊အႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်တိုင္း ျပန္ထခ့ဲျကတာပဲျဖစ္သည္။ငယ္စဥ္အခါက မိမိကုိယ္ကို အျပစ္မျမင္တတ္ၾကေပ။ လူတိုင္း အေျခခံဒီလိုစိတ္မ်ိဳးရိွပါလ်က္ႏွင့္ ႀကီးလာမွသာ ရံႈးနိမ့္စိတ္ေတြဝင္လာျခင္းမ်ိဳး သည္ မျဖစ္သင့္ေပ။ငါးမန္းပံုျပင္ထဲကလိုပင္။ငါးေသးေသးေလးေတြရိွေသာ ေရကန္ထဲသို႔ ငါးမန္းတစ္ေကာင္ကိုထည့္လိုက္သည္။ထိုငမန္းက ငါးေသးေသးေလးေတြကို စားေလေတာ့သည္။ထို႔ေနာက္ ထိုကန္ ထဲတြင္ငါးမန္းနဲ႔ ငါးေသးေသးေလးေတြၾကား မွန္တစ္ခ်ပ္ထားလိုက္ေသာအခါ ငါးမန္းသည္ ငါးေသးေသးမ်ားအားစားရန္ျပဳတိုင္း မွန္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုက္ခံရသည္။ႏႈတ္သီး၌ေသြးစို႔လာသည္။စားရန္ျပဳတိုင္းျပဳတိုင္း မွန္နဲ႔တိုက္၍ နာက်င္လာေသာအခါ လက္ေလ်ာ့လာေလသည္။ထိုအခါမွ မွန္ခ်ပ္အားဖယ္ေပးလာသည္။ငါးမန္းသည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရံႈးနိမ့္ထားသည့္အတြက္ သူ႔ကိုယ္ သူယံုၾကည္မႈမရိွေတာ့ေပ။ငါးေသးေသးေလးေတြ သူေဘးမွာကူးခတ္ေနေသာ္လည္း စားရန္အားမထုတ္ေတာ့ေပ။ေလာက၌လည္းထိုက့ဲသို႔ပင္ျဖစ္သည္။ဘဝမွာ အခက္အခဲေတြ၊ဆံုးရံႈးမႈေတြကို ၾကံဳေတြရတာမ်ားလာေသာအခါ မိမိတြင္ ရိွေသာ အစြမ္းအစကို ယံုၾကည္မ့ဲသြားတတ္သည္။အခြင့္အေရးရေနပါလ်က္ အခြင့္အေရး ကိုျမင္ေအာင္ မၾကည့္တတ္ေတာ့ေပ ။ဘဝတစ္ေလ်ာက္လံုး ေဘာင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတြင္သာေနထိုင္သြားရေပေတာ့သည္.......။