ခက္ခဲေလေသာ ေခ်ာေမြ႕သည္႔လမ္းကေလး

အရင္တစ္ခါလည္း ေတြးမိပါေသးသည္ စတီးမစ္ဆိုတာၾကီးက လြယ္လြန္းေနတာလားလို႔ စာေလးေရး ပို႔စ္ေလးတင္ ေကာမန္႔ေလး
ေပး ဘုတ္ေလးအျပန္အလွန္ေပး ေဒၚလာေတြရ ရလာတဲ႔ ေဒၚလာဆိုတာကလည္း ျမန္မာေငြနဲ႔တြက္ၾကည္႔ရင္ သူ႔အထြာနဲ႔သူက
မနည္းမေနာပါလား တန္ဖိုးရွိလို႔ေနသည္။ ျပီးေတာ႔ သူတန္ဖိုးက အရွင္ အနာဂါတ္မွာ ဘာမဆုိ ျဖစ္လာနိုင္သည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ
နဲ႔ ေန႔ရက္ေတြက လွပလို႔ေနသည္။ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရတာေတြက အားတက္စရာေတြခ်ည္႔ပါဘဲလို႔။

ေဟာ ...........တကယ္တမ္းလုပ္ကိုင္ရတဲ႔အခါ အစပထမေတာ႔ ဘာရယ္မသိ အလြန္ေငြရလြယ္ေသာအလုပ္ေလးေတြ႕ျပီေဟ႔လို႔
ဆိုကာ ေရွ႕ကေရာက္ႏွင္႔သူရဲ႕ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ေစတနာေတြ ေရစီးကမ္းျပိဳ လက္တို႔ျပီးေတာ႔ ေဖါက္သည္ခ်
နားေထာင္ေနရင္းေတာင္ သြားရည္က်မတက္ အားေတြက် အကင္းပါးသူပီပီ ဘယ္ေလာက္ကုန္မည္လဲ ဘာေတြရင္းႏွီးရမည္လဲ
ဟာ.........ဘာမွမလို ဘာမွကိုရင္းစရာမလို ဖရီး.............ဖရီး............ဖရီး..............ၾကိဳက္သေဟ႔.......... ဒါမ်ိဳးသေဘာက်တာေပါ႔
အေကာင္႔ေလးေဖါက္ ေစာင္႔ရတဲ႔သံုးေလးရက္ တစ္ပါတ္ ဆယ္ရက္ကို တကဘာေလာက္ၾကာတယ္လို႔ထင္ေသး ေစာင္႔လိုက္ရ
တာ တေမ႔တေမာ

ေရာက္လာပါျပီ အတည္ျပဳစာ အဲ႔ဒီကစလို႔ ကတုန္ကရင္နဲ႔ တစ္ခါမွမေရးဘူးတဲ႔ စာတုိေပစ ရည္းစား စာေတာင္ ေျဖာင္႔ေအာင္မေရး
တက္ခဲ႔ေလေတာ႔ အစအျပဳ ေရးရတာ အဆီအေငၚကမတည္႔ လုပ္ခ်င္သလိုမျဖစ္လဲ ျဖစ္သလိုေလးလုပ္ျပီး ေစ်းဦးေပါက္ တင္လိုက္
ပါေလသည္။ တစ္ပုဒ္စေရး နွစ္ပုဒ္စေရး သံုးေလးငါးပုဒ္ ဘဲဥေလးကြဲတာျမင္ရေတာ႔ ၀မ္းသာလိုက္တာ မိုးမျမင္ေလမျမင္ ခ်က္ခ်င္း
လက္ငင္း သူေဌးျဖစ္ေတာ႔မည္႔ႏွယ္ေပါ႔ အဲ႔သလိုကို အားတက္သေရာရွိလွပါေလတယ္။ တာထြက္ေကာင္းတဲ႔ မာရသြန္ ေျပးပြဲရဲ႕
အစကနဦးျမင္ကြငး္လိုေပါ႔ ဒိုင္း...............ဆိုတဲ႔ သနက္ေဖါက္သံနဲ႔အတူ တာထြက္မွာ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ တိုးေ၀ွ႕ေျပးလိုက္
ၾကတာ ခလုတ္တိုက္လို႔ ေမွာက္ထုိးလဲသူရယ္ တြန္းတိုက္မိလို႔ ယိုင္နဲ႔သြားတာေတြေရာ သူ႔ထက္ငါ ေနာက္မက်ေရး ေရွ႕ကိုေရာက္
ေရး လုလုိ႔ေျပးၾကေလသတည္းေပါ႔............

အခ်ိန္ဆိုတာေလးက ဘာမွ်မၾကာလိုက္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေျခလွမ္းေတြ ေႏွးေကြးလာတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေရေတြဘာေတြ အေမာတေကာ ေသာက္
ရျပီ တစ္ခ်ိဳ႕ ရင္ဘက္ထဲက တစ္ဆို႔လာတယ္။ ေခ်ာင္းေတြေတာင္ဆိုးလို႔ ေမာလိုက္တာမွအရမ္းဘဲ အစပထမလို လူေတြျပံဳခဲမေနေတာ႔ဘူး လူေတြတျဖည္းျဖည္းက်ဲလာတယ္ ေျပးရလႊားရတာ တြန္းတိုက္ တိုးၾကိတ္မေနရေတာ႔ ေျပးေနတဲ႔လူတန္း
ၾကီးက တျဖည္းျဖည္း လူၾကိဳးတန္းၾကိးသဖြယ္ ရထားတန္းၾကီးသဖြယ ္ေရွေမ်ာေမ်ာျဖစ္လို႔လာတယ္ေလ သံုးေယာက္တစ္အုပ္စု
ငါးေယာက္တစ္အုပ္စု လို အုပ္စုေလးေတြ ေျပးေနသလို လူတစ္စုနဲ႔တစ္စု တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္း အလွမ္းေ၀း
လို႔လာတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ေယာက္တည္း ကြဲထြက္လာတယ္ အားလံုးကေတာ႔ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္နဲ႔ ေျခလွမ္းေလးေတြ စည္းခ်က္ညီေအာင္ လွမ္းေနၾကတာခ်င္းတူတယ္ တာထြက္တုန္းကလို အတင္းကာေရာ ေျပးေနသူမရွိေတာ႔ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ မူးလဲသူေတြ
ရွိတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေဟးလားာ၀ါးလားနဲ႔ ကားလမ္းေပၚကေန ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္သြားၾကတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေနာက္က လိုက္လာ
တဲ႔ ကားေပၚတက္သြားၾကျပီ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႔ ဆက္လို႔ ေျပးေနၾကတုန္းဘဲ

စတီးမစ္မွာလည္း အသစ္အသစ္ေတြ ၀င္လာတယ္ အေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ အခ်ိဳ႕ တစ္ဖန္ျပန္လည္ေတြ႕ျမင္ရတယ္
အျမဲတမ္းေတြ႕ျမင္ရသူ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ အသစ္၀င္လာသူေတြ သိပ္မၾကာခင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ႔ရွိတယ္။ အသစ္၀င္တာနဲ႔
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာက အခ်ိဳးက်ေနသလိုပါဘဲ ဒါေပမယ္႔ လူေတြေတာ႔မထပ္ေတာ႔ဘူး။အားလံုးက အသစ္ေတြ အလည္လာသူ
နဲ႔ အေျခခ်သူရယ္လို႔ ခြဲျခားလို႔ရလာတယ္။ တကယ္ေတာ႔ စတီးမစ္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ လုပ္ကိုင္ရတာလြယ္ကူတယ္
အျမဲရွင္သန္ရပ္တည္နိုင္ဖို႔ေတာ႔ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ရတယ္။ စတီးမစ္လမ္းသည္ လြယ္ကူတဲ႔လမ္းမဟုတ္ေလေသာ ခက္ခဲတဲ႔ ေခ်ာေမြ႕ေသာလမ္းကေလးသာျဖစ္ပါေလေတာ႔သည္။
@bobokyaw