စာအဆိပ္ နဲ႔ စိတ္အစာ

Credit - Photos

မဂၤလာပါ...စတီးမစ္ျမန္မာမိသားစုမ်ားခင္ဗ်...
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ ဇီ၀လုိအပ္ခ်က္အရ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း
အစားအစာမ်ားကုိ ကုိယ္ခႏၵာအတြက္ မွီ၀ဲသုံးေဆာင္ေနၾကရသလုိ
စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ စာေပမ်ားကုိ
စိတ္အဆာေကြ်းတဲ႔အေနနဲ႔ ေလ့လာဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔စားသုံးမိတဲ႔ စာေပဟာ အဆိပ္သင့္ မသင့္ ဆန္းစစ္ဖုိ႔
လြန္စြာအေရးၾကီးလွပါတယ္။အစားအစာမွာ အဆိပ္သင့္သလုိပါပဲ။
အဆိပ္သင့္စာေပမ်ားကုိ မွီ၀ဲမိပါက
ကုစားဖုိ႔ခက္ခဲတဲ႔ စိတ္ေရာဂါမ်ားဟာ မိမိတုိ႔စိတ္တြင္းမွာ ကိန္းေအာင္းေနကာ
ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လုံး အဆုိးသံသရာထဲကုိ က်ေရာက္သြားႏိူင္တဲ႔အထိ
အႏၱရယ္ရွိလွပါတယ္။အထူးသျဖင့္ ယေန႔ေခတ္အခ်ိန္ကာလမွာ
သတင္အခ်က္မ်ား၊အစုံအစုံေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ
လြယ္ကူလ်င္ျမန္ေသာအရွိန္နဲ႔ ကမာၻ႕တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသုိ႔
ကူလူးဖလွယ္ႏိူင္ၾကပါျပီ္။အေကာင္းအဆုိးေရာေထြးယွက္တင္ေနတဲ႔
အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ေနရာအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
လြယ္ကူစြာျမင္ေတြ႔ေနႏိူင္ၾကပါျပီ။ဥပမာ-ေဖ့စ္ဘုခ္လုိမ်ိဳးေနရာဟာ
အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ လူငယ္မ်ားအတြက္ အႏၱရယ္ရွိလွပါတယ္။
အသိဥာဏ္ႏုနယ္ေသးတဲ႔ လူငယ္လူရြယ္မ်ားအတြက္ေတာ့
အဆိပ္သင့္ မသင့္ဆုိတာကုိ ခြဲျခားေရြးျခယ္ႏိူင္စြမ္း မရွိၾကေသးပါဘူး။
တစ္ေန႔က ဗီဒီယုိဖိုင္ေလးတစ္ခု ၾကည့္လုိက္မိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵနဲ႔ ေကာ်င္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြ
အေမးအေျဖလုပ္ေနၾကတာေလးပါ။အဲဒီမွာ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က
ဆရာေတာ္ကုိ ေမးေလ်ာက္ပါတယ္။ဆရာေတာ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးကုိ
သူ့စိတ္အေျခအေနကုိၾကည့္ျပီး တေျဖးေျဖး တဆင့္ျခင္း ေျဖၾကားသြားပါတယ္။
ဒါဟာ မိစာၦ႒ိဒိအယူအဆျဖစ္တယ္ လုိ႔လဲ မိန္႔ၾကားပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေလးေမးတဲ႔ အေမးက
" "တကယ္လုိ႔မ်ား နိဗာန္ကုိ မေတာ္တဆေရာက္ခဲ႔ရင္ ျပန္ထြက္လုိ႔ရႏိူင္မဲ႔
နည္းေလးမ်ားရွိပါသလား ဘုရား၊အစကေတာ့ ဘုရားရွိခုိးရင္ နိဗာန္ေရာက္ဖုိ႔
ဆုေတာင္းမိတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီမွာ ဘာမွမရွိဘူးဆုိတာသိရေတာ့
ဆုမေတာင္းရဲေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္ခဲ႔ရင္ ျပန္ထြက္ဖုိ႔ နည္းလမ္းရွိပါလား" "တဲ႔။

ဒါကုိၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ဒီလူငယ္ေက်ာင္းသားေလးဟာ အသိဥာဏ္အဆိပ္သင့္ေနပါျပီ။
နိဗာန္ဟာ မေတာ္တဆမေရာက္ႏိူင္ဘူးဆုိတာ သူမသိခဲ့ပါဘူး။နိဗာန္ဆုိတာ ပ်င္းရိျငီးေငြးစရာလုိ႔
သူ႔စိတ္မွာ ထင္မွတ္ေနပါျပီ။ျပန္ထြက္လုိစိတ္ရွိေနသမွ်ေတာ့ ေရာက္ရွိေအာင္
က်င့္ေဆာင္ႏိူင္ဖုိ႔ အင္အားဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိႏိူင္ဘူး ဆုိတာကုိ သူနားမလည္ေသးလုိ႔ပါ။
အခ်ိန္မွီ ျပဳျပင္နားလည္ႏိူင္ပါေစ လုိ႔လဲ ဆုေတာင္းေပးမိပါရဲ႕။

"အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ"ဆုိသလုိ အေျခခံမူလ အုတ္ျမစ္ဟာ
အေဆာက္အဦတစ္ခု ေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ျမဲဖုိ႔ လြန္စြာအေရးပါလွပါတယ္။
မရင့္က်က္ေသးတဲ႔ အသိဥာဏ္ထဲမွာ အဆိပ္သင့္အယူအဆမ်ား
စိမ့္၀င္သြားခဲ႔မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ေတြရဲ႕အနာဂတ္ဟာ မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ။
(သန္းၾကြယ္သူေဌးၾကီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ႔ ဘီလ္ဂိတ္(BillGates)ဟာ
သူ႔သားသမီးေတြကုိ အသက္(၁၈)ႏွစ္ျပည့္ကာမွ ကုိယ္ပိုင္မုိဘုိင္းဖုန္း
ကုိင္ေစတယ္လုိ႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။)
ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ္႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကုိလဲ ဦးေႏွာက္အဆိပ္သင့္ျခင္း
မျဖစ္ေစဖုိ႔ အုပ္ထိန္းသူလူၾကီးသူမမ်ားမွာ တာ၀န္အျပည့္ရွိပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ အယူအဆ အေတြးေခၚ
အျပဳအမွု အေျပာအဆုိ အေရးအသားေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕
အတြင္းစိတ္မွတဆင့္ ေပါက္ဖြားလာၾကရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၵဘုရားက ( ကာယကံ၊ ၀ဇီကံ ၊ မေနာကံ) ဆုိျပီး ေဟာမြက္ခဲ႔ပါတယ္။
(မေနာကံေျမာက္)စိတ္နဲ႔ ၾကံစည္ျပီးမွ (၀ဇီကံေျမာက္) ဆုိျပီး ႏွုတ္နဲ႔ေျပာၾကရပါတယ္၊
ျပဳသင့္ ျပဳထုိက္ ျပဳခ်င္သည္မ်ားကုိ (ကာယကံေျမာက္) ကုိယ္ေတြ႔လက္ေတြ ျပဳလုပ္ၾကရပါတယ္။
အဲဒီျဖစ္စဥ္ကုိ အေျခခံျပီး ရိုးရွင္းစြာေျပာရရင္ အမွတ္မွားရင္ အေတြးမွားပါမယ္၊
အေတြးမွားရင္ (အေျပာ၊အေရး၊အျပဳအမွု) အလုပ္မွားပါမယ္၊
အလုပ္မွားရင္ေတာ့ ရလဒ္မ်ားဟာ မိမိကုိယ္ကုိ သာမက
ပတ္၀န္းက်င္ေလာကကုိပါ ထိခုိက္ပ်က္စီးသြားေစပါေတာ့တယ္။
မိမိကုိယ္ကုိ ထိခုိက္အက်ိဳးယုတ္ေစျခင္းဆုိရာမွာ ယခုမ်က္ေမွာက္ကာလ
သာမက အခန္႔မသင့္ရင္ သံသရာအဆက္ဆက္အထိပါ
ထိခုိက္ဆုံးရွုံးနစ္နာ သြားေစပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ အမွတ္မွားျခင္းရဲ႕ ရလဒ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။
အဆိပ္သင့္စာေပလုိ႔ ေျပာတဲ႔ေနရာမွာ (အျပာစာေပ၊ ညစ္ညမ္းစာေပ)ေတြပဲ ဆုိလုိတာ
မဟုတ္ပါဘူး။သဘာ၀ဓမၼနဲ႔ ဆန္႕က်င္ေနတဲ႔ စာေပမ်ား အားလုံး
အဆိပ္သင့္စာေပထဲမွာအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။

အက်ိဳးယုတ္ျခင္းကုိ အဆုံးစြန္အထိညႊန္းဆုိျပရမယ္ဆုိရင္
ကမာၻ႕အသိအမွတ္ျပဳ ဘာသာတရားအားလုံးမွာ မိမိတုိ႔ယုံၾကည္ရာ
ေနာက္ဆုံးလြတ္ေျမာက္ရာေနရာ ဘုံဗိမၼာန္ဆုိတာရွိေနျမဲပါပဲ။
အကယ္ေရြ႕ အမွတ္သညာသာ မွားသြားခဲ႔ရင္ ထုိထုိအရာဌာနမ်ားသုိ႕
ေရာက္ရွိလြတ္ေျမာက္ႏိူင္ျခင္း မရွိေတာ့ပဲ သံသရာထဲမွာ
အဆုိးေတြေပြ႔ပုိက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနေတာ့မွာ ဧကံျဖစ္ပါေၾကာင္း
ေျပာရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္မယ္ဗ်။

အားလုံး အားလုံး လုိအင္ျပည့္ႏိူင္ၾကပါေစ။

ခ်စ္ေသာအားျဖင့္ @Builderb

See U again !