အေရာင္းခံ

ေအာင္ျမင့္ အိမ္တြင္ေနထိုင္ရသည္မွာ အဆင္မေျပ ဆင္းရဲေသာ မိသားစု အေျခအေနတို႔ေၾကာင့္ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ရန္အတြက္ လိုအပ္လာသည္ ။ လက္လုပ္လက္စား ျဖစ္ေသာ သူမ်ားအၾကား အတန္းေက်ာင္းမွာလဲ ျပီးဆံုးေအာင္ မေနခဲ႔ရေသာ သူတို႔ကို လက္ယတ္ေခၚလွ်က္ရွိေသာ အလုပ္မ်ားမွာ မ်ားစြာ ၾကမ္းတမ္းလွေပသည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔သူ ေရႊလုပ္ငန္းတြင္ ေန႔စားဆိုေသာ အလုပ္အား လုပ္ကိုင္ရန္ ေရႊးခ်ယ္ခဲ႔ေလသည္ ။ ေနရပ္တြင္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ ပန္းရန္ လက္သမား စေသာ အလုပ္မ်ားမွာလည္း ပညာမတတ္ခင္ဆိုလွ်င္ လုပ္ခ အလြန္နည္းလႊန္းလွသည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ပင္ပမ္းေသာ္လည္း ေတာထဲသို႔ တိုးရေပေတာ႔မည္ ။

ေအာင္ျမင္႔ ထိုလုပ္ငန္းမ်ားျဖင္႔ မရင္းနီးေပ သို႔ေသာ္ ထိုေရႊလုပ္ငန္းႏွင့္ ရင္းနီးေသာ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္၏ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေသာ စကားသံမ်ားၾကားတြင္ ႏွစ္ေမ်ာသြားမိသည္ ။ သူ အလုပ္လုပ္ရမည္႔ေနရာသို႔လည္း အခမဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးမည္ ျဖစ္သည္ ။ မည္သည္႔အရာမွ စိုးရိမ္စရာ မလို ထို႔ျပင္ စက္ပိုင္မွာ ထိုအေဒၚၾကီးႏွင့္ အေတာ္ရင္းနီးေလသည္ ဟု ဆိုေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္တြင္ ထိုအေဒၚၾကီးေနာက္မွ လိုက္ပါျပီး သူ အလုပ္လုပ္ရမည္႔ေနရာသို႔ ေရာက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူ႔ကို လိုက္ပို႔ခဲ႔သူမ်ား ျပန္သြားၾကေလသည္ ။

_{Image source}

ထို႔ေနာက္မွာေတာ႔ ပင္ပမ္းၾကီးစြာျဖင္႔ ေအာင္ျမင္႔တစ္ေယာက္ ေရႊေတာဆိုေသာ ေနရာတြင္ အလုပ္ၾကမ္းမ်ားလုပ္ကိုင္ရင္း ေအာင္ျမင့္တြင္လည္း ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင္႔ေပါ႔ ။ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ထိုေနရာတြင္ သံုးစရာ လုပ္အားခ အနည္းငယ္ကို ထုတ္ယူရန္ သူေဌးထံသို႔ သြားေရာက္ခဲ႔ေလသည္ ။ ထိုေန႔မွပင္ စတင္ကာ ေအာင္ျမင့္ ေမ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားေပ်ာက္ျပီး ဝမ္းနည္းစြာျဖင္႔ အလုပ္ခြင္ ဝင္ရေတာ႔သည္ ။

သူလုပ္ကိုင္ရမည္ျဖစ္ေသာ လုပ္အားခ တစ္ႏွစ္စာအား သူ၏ အေမ က်န္းမာေရး အေျခေန မေကာင္းသျဖင္႔ဆိုကာ သူ႔အား လိုက္ပို႔ခဲ႔ေသာ အေဒၚၾကီးမွ ထုတ္ယူသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရေလသည္ ။ သူ႔အားလိုက္ပို႔ခဲ႔သူ၏ စကားမ်ားကိုယံု၍ အမ်ိဳးေတာ္သည္ဟု သူေျပာခဲ႔သည္မ်ားကို ေနာင္တရမိသည္ ။ သူေဌးမွလည္း သူေပးလိုက္ရသည္႔ေငြႏွင္႔ တန္ရာ သူ႕အား တစ္ႏွစ္တာ ခိုင္းေတာ႔မည္ ။ ေအာင္ျမင့္ ထြက္ေျပး၍မရ ထိုေနရာတြင္ လုပ္အားခေက်ရန္ တစ္ႏွစ္ လုပ္ေပးရေလသည္ ။ တစ္ႏွစ္တာ အတြက္ဟုဆိုေသာ္လည္း တစ္ရက္စာ ၅၀၀၀ ကို ၃၆၅ ျဖင္႔ ေျမာက္၍ ယူသြားျခင္း ျဖစ္သျဖင္႔ ေအာင္ျမင္႔ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္သည္႔ ရက္မ်ားႏွင္႔ဆိုလွ်င္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေအာင္ ဆပ္ရေလသည္ ။ ထို႔ျပင္ အျပန္လမ္းစားရိတ္ႏွင္႔ ထိုေနရာတြင္ ကုန္က်ေသာ အသံုးအေဆာင္စားရိတ္မ်ားအတြက္ ေအာင္ျမင္႔ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ပင္ ေခ်ႊေခ်ႊတာတာ သံုးစြဲကာ လုပ္ကိုင္ခဲ႔ရသည္ ။

ေအာင္ျမင့္ရရွိေသာ ငါးေထာင္မွာ မတန္ေလာက္ေအာင္ပင္ပန္းသည္ ။ လယ္ကြင္းျပင္ထဲမွ ကၽြဲႏႊားမ်ားထက္ပင္ ပိုဆိုးသည္ ။ ဆီတစ္ပီပါစာေလာက္ကို ပုန္းမ်ားျဖင္႔ ခြဲကာ ေတာင္အဆင့္ဆင့္ ထမ္းယူရသည္ ။ စက္ေရႊ႔ က်င္းအသစ္ေဖာက္ မ်ိဳးစံုေသာ ဆင္းရဲျခင္းမ်ားႏွင္႔ ရင္ဆိုင္ရသည္ ။ သံတိုင္ကိုင္ကိုင္ရေသာ လက္မ်ားမွ အသားမာမ်ားသည္ အေပၚသို႔ ျမင္႔ေမာက္စြာ ေနရာယူထားသည္ ။ သူ႔ေနရပ္တြင္ အလုပ္တစ္ခုႏွင္႔ ပတ္သက္ေသာ ပညာသင္၍ လုပ္လွ်င္ပင္ တစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းေကာင္းတတ္ေျမာက္ေလာက္ေလျပီ ။

တစ္ခါတစ္ရန္တြင္ ေရာင္းစားခံရသည္ဆိုရာတြင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္မွမဟုတ္ တစ္ဘဝလံုးမဟုတ္ေတာင္ အခ်ိန္ပိုင္းႏွင္႔ ေရာင္းစားသြားခဲ႔သည္မ်ိဳး ရွိေလသည္ ။ ေအာင္ျမင့္ကဲ႔သို႔ပင္ ျပဳလုပ္ခံရျပီး အလုပ္လုပ္ရင္း အသက္ဆံုးရံုးသြားသူမ်ားလည္း မ်ားစြာ ရွိၾကေလသည္ ။

အမည္ပင္ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ႔ေသာ ခဏတာ ဆံုျဖစ္သူ တစ္ေယာက္၏ ကိုယ္ေတြ႔အား ေရးသား ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။

MSC - 9

@domelay (အေတြးမ်ွင္ေလးမ်ား)