ငယ္ငယ္တုန္းက စာသင္သားဘဝ ( ၂ )

မိမိ စာသင္သားဘဝ ေရာက္ခဲ႕သည္ကား ပါရမီပါခဲ႕ေသာေျကာင့္ဟု ထင္မိပါသည္။ အဘယ္ေျကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုကဲ႕သို ့ သာသနာျပဳဖို ့ကံပါလာသည္ကို တစ္ခါမွ မေတြးခဲ႕ဖူးေခ် ။မိမိတြင္ ေမြးခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္နွမ သံုးေယာက္ရွိပါသည္။ မိမိကား အျကီးဆံုးျဖစ္ျပီး မိမိေအာက္တြင္ မိန္းခေလး၊ ထိုမိန္းခေလးေအာက္တြင္ ညီအငယ္ဆံုးျဖစ္ျပီး၊ အသက္ကသံုးနွစ္စီ ကြာျကသည္ ။ မိမိထက္အရင္ မိမိ၏ ညီအငယ္ဆံုးက ကိုရင္ဝတ္ကာ စာသင္တိုက္အရင္ ထြက္ေနေလျပီ။ သူကား ေလးတန္းမ်ွသာ ပညာသင္ဖူးသည္ ။ေလးတန္းေျဖဆိုျပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကိုရင္ ဝတ္ေပးထားျခင္းျဖစ္ျပီး ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ဆိုေတာ့ အေမက ေက်ာင္းတတ္ဖို ့အတြက္ လူထြက္ခိုင္းေလသည္။ သို ့ေသာ္ ေက်ာင္းအပ္မည့္ရက္မွာပဲ ကိုရင္မထြက္ခ်င္ဘူးဟု ဆိုကာ ေမာ္လျမိဳင္စာသင္သြားသည့္ ဦးဇင္းငယ္နွင္ ေမာ္လျမိဳင္သို ့ လိုက္သြားေလသည္ အေမ့မွာေတာ့ မ်က္ရည္စက္လက္နွင့္ ေမာ္လျမိဳင္ထိလိုက္ျပီး ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ၊ေျခာက္တစ္ခါ လူထြက္ခိုင္းေသာ္လည္း ဟင္အင္းသာ ျငင္းေနသျဖင့္ အေမလည္း လက္ေလ်ာ့ျပီး ေနလိုကေနပါေစဆိုျပီး စာသင္တိုက္မွာ ထားခဲ႕ရေတာ့သည္ ။

ညီငယ္နွင့္ ျပန္ေတြ႕သည္အခ်ိန္ကား မိမိ ၁၀ တန္းတတ္ေနသည့္အခ်ိန္ ၂၀၀၆- ၂၀၀၇ နိုင္ငံေရး မျငိမ္မသက္ျဖစ္ေနသည့္အခ်ိန္မို ့ ညီငယ္ ကိုရင္လည္း ရြာျပန္လာေလသည္ ။သူမ်ားေယာင္တိုင္း လိုက္မေယာင္မိဖို ့ တာဝန္ယူျပီး ေခၚသြားသည့္ ဦးဇင္းငယ္က ျပန္လာပို ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ထိုအခ်ိန္မွ မိမိနွင့္ ညီငယ္တို ့ ဆံုခြင့္ရသည္။ " ကိုရင္ ေမာ္လျမိဳင္မွာ စာသြားသင္တာ ဘာေတြ သင္ရတာလဲ ဆိုေတာ့ ေဟာ့ဒါက ကစၥည္းသဒၵါ၊ ေဟာ့ဒါက သျဂဳိလ္ ၊ ေဟာ့ဒါက ဝိနည္း စသည့္ ပါဠိစာအုပ္မ်ား ထုတ္ျပေလသည္ မိမိကား ၁၀ တန္းထိ ပညာအရည္အခ်င္းရွိသည္ သို ့ေသာ္ ကိုရင္ငယ္ျပသည့္ စာအုပ္မ်ားကို မဖတ္တတ္ေပ။ ပါဠိဆင့္ေတြ မ်ားသလို စာလံုးေတြကလည္း ေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြက မ်ားသည္။ ဒါနဲ႕ ကိုရင့္စာေတြကလည္း ဘာေတြမွန္းမသိဘူး။ စာလံုးကလည္းေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ဖတ္ပါမ်ားရင္ မ်က္စိပါပ်က္မယ္ အဲ႕ဒါျကီးကေတာ့ မသင္ခ်င္ဘူး။ ဆိုျပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ျငီးတြားခဲ႕သည္မွာ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္ ။

ေနာက္ေတာ့ ညီငယ္ကိုရင္လည္း စာေမးပြဲ ရွိသည္ဟုဆိုကာ ေမာ္လျမိဳင္ ျပန္သြားေလသည္။ မိမိသည္လည္း ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေျဖဆိုေနသည့္အခ်ိန္မို ့ ့မိဘမ်ားကလည္း မိမိကိုသာ အေရးထားသည္။ ညီငယ္ဆီေတာင္ ဖုန္းမဆက္ျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ထိုအခ်ိန္က ဖုန္းတစ္ခါဆက္ရဖို ့ပင္ မလြယ္ကူေပ။ စာသင္တိုက္ထဲတြင္ ဖုန္းလာသည့္အခါ မိုက္နွင့္ ေလာ္စပီကာနွင့္တပ္ကာ ေအာ္ေခၚရသည္ ျပီးလ်ွင္ ျပန္ေခၚရသည္။ ဖုန္းတစ္ခါဆက္ဖို ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ရသည္ ။ထို ့ေျကာင့္ အဆက္အသြယ္ သိပ္မလုပ္ျကေပ။ ဒီလိုနွင့္ မိမိ စာေမးပြဲျပီးေတာ့မွ အေမက ေျပာသည္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ မိသားစုေတြ ေမာ္လျမိဳင္သြားျကမည္ ။ကိုရင္ငယ္လည္း ဝင္ေတြ႔ရင္း က်ိဳက္သလႅံဘုရား စသည္လည္း ဖူးျကမည္ေပါ့။ မိမိကားရန္ကုန္ကလြဲျပီး ဘယ္မွ ေရာက္ဖူးသူမဟုတ္ေပ။ ယခုလို ခရီးထြက္မည္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာအားရပင္ ေပ်ာ္ရႊင္မိေလသည္။ ေနာက္ေန ့ျကေတာ့ ရထားျကီးနွင့္ ေမာ္လျမိဳင္သို ့ မိသားစုလိုက္ ခ်ီတတ္လာခဲ႕ျကသည္။

( ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါဦးမည္ )

မိမိအား ခ်စ္သူ ၊မုန္းသူ ထိုထိုလူ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း ၊ ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းနွင့္ ျျပည့္စံုနိုင္ျကပါေစ။

Author -@gunapeya
MSC-181