သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရား၏ ငယ္ဘဝအခက္အခဲ

သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးဟု ဆိုလိုက္သည္နွင့္ သီတဂူေဆးရံုမ်ား သီတဂူဗုဒၶတကၠသိုလ္မ်ား အေျမာက္အမ်ားဖြင့္လွစ္ျပီး အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးေနသည့္ ဘုန္းရွင္ကံရွင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကိုသာ ျမင္တတ္ျကသည္ ။ ထိုကဲ႕သို ့ေသာ လိုရာျပည့္သည့္ ဘဝမေရာက္ခင္အခ်ိန္က မေလ်ာ့ေသာဇြဲ ျကံခိုင္ေသာ စိတ္ဓာတ္တို ့ျဖင့္ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာ အံတုခဲ႕ရသည္ကို သိျကသူက ရွားလွပါသည္ ။ ဆရာေတာ္ျကီး ငယ္စဥ္စာသင္တိုက္ေနေတာ့ အလြန္ပင္ခ်ိဳ႕တဲ႕ခဲ႕သည္ ။ ေက်ာင္းတိုက္ထဲ ေနစရာေနရာပင္မရခဲ႕၍ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အစြန္ ေခ်ာ္တြင္းကုန္းရွိ လယ္ကြက္ထဲက တဲေက်ာင္းေလးတြင္ သီတင္းသံုးျပီး စာဝါလိုက္ခဲ႕ရသည္ဟု ဆိုပါသည္ ။ မိမိတို ့ေခတ္နွင့္ နိႈင္းယွဥ္ျပီး ျသဝါဒစကားေျပာရင္း သိခဲ႕ရပါသည္ ။

ေနာက္ထပ္စိန္ေခၚမႈ တစ္ခုရွိပါေသးသည္ ။ ငယ္လတ္ျကီး ဓမၼာစရိယ ျပီးသည့္ အခါမေတာ့ သံဃတကၠသိုလ္တတ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေလ်ွာက္ထားခဲ႕သည္ ။ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ ကာလအတြငး္ သူ၏ ဇာတိေျမ ( ယခု မိမိေနထိုင္ရာေက်ာင္းတိုက္ ) သို ့ျပန္ကာ ဆရာသမားမ်ား ဝတ္ျဖည့္ဦးခ်ကန္ေတာ့ရန္ ျပန္လာခဲ႕သည္ ။ ဆရာသမားေတြကလည္း ဝမ္းသာအားရပင္ ျကိဳဆိုျပီး " ေဟ့ ေမာင္ဥာဏ္ အခုဘယ္စာဝါေတြ လိုက္ေနလဲကြ " ဟုေမးရာ
အရွင္ဥာဏိႆရျဖစ္သည့္ သီတဂူဆရာေတာ္ ဘုရားျကီးမွ ရိုေသစြာပင္ " တပည့္ေတာ္ သံဃာတကၠသိုလ္ တတ္ဖို ့ဘုရား ေလ်ွာက္ထားတုန္းပါဘုရား " ။ ဟုအမွန္အတိုင္းေလ်ွာက္ထားေလသည္ ။ ဤမွာတင္ ဆရာတပည့္ ပဋိပကၡသဖြယ္ အဖုအထစ္ေလးမ်ားျဖစ္ေတာ့သည္ ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ေရွးေခတ္ဆရာေတာ္ျကီးမ်ားသည္ အဂၤလိပ္စာေပ သင္ယူသူမ်ားအား အလြန္ပင္ရြံ႕ရွာျကသည္ ။ က်ြန္သေဘာက္စာေပ တိရိစၧာန္စာေပဟုသာ သတ္မွတ္ထားျကသည္ ။ တပည့္ျဖစ္သူက ထိုစာေပေတြ သင္ျကားေတာ့မည္ဆိုေတာ့ တားသည္ ။ တားမရသည့္အခါ မည္သည့္အရာမွ စြန္ ့ျကဲေပးကမ္းမႈမျပဳေတာ့ေပ ။ ဒီေတာ့ သီတဂူအရွင္လည္း ရည္မွန္းခ်က္ခ်ထားျပီးသည္မို ့ ဆရာသမားအားမေပးေသာ္ျငားလည္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာပင္ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ႕တဲ႕နွင့္ တကၠသိုလ္တတ္ခဲ႕ရသည္ ။ မိမိတို ့ ယခုလို စားဖို ့ ေနဖို ့ ဝတ္ဖို ့ ဘာမွ မပူရပဲ ပညာသင္ျကားေနရေသာေျကာင့္ အလြန္ကံေကာင္းတယ္ ။ စာသာျကိဳးစားဟု ျသဝါဒေပးရင္း သူငယ္စဥ္က ရုန္းကန္ခဲ႕ရသည္မ်ားကို ျပန္ေျပာင္းေဟာျပေနျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။

ထိုအခ်ိန္ကသာ ဆရာသမားစကားကို နားေထာင္၍ တကၠသိုလ္မတတ္ျဖစ္ခဲ႕ရင္ ဗုဒၶဘာသာ ကိုကမၻာကသိေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္မည္လည္းမဟုတ္ေပ ။ ယခုလို ကမၻာအနွံ႕ madetation centre မ်ားလည္း ဖြင့္လွစ္နိုင္ခဲ႕မည္မဟုတ္ေပ ။ တစ္ခ်ိန္က အဂၤလိပ္စာေပကို က်ြန္သေဘာက္စာဟု ထင္မွတ္ခဲ႕ေသာ ဆရာေတာ္ျကီးတစ္ပါး၏ ေနာင္တစကားေလးရွိခဲ႕ဖူးသည္ ။ " တပည့္တို ့ ငယ္ရြယ္တုန္း အဂၤလိပ္စာသင္ျက တပည့္ေတာ္ နိုင္ငံျခားတစ္ခါသြားမိတယ္ ။ ပါးစပ္ပါေပမဲ႕ ဆြံ႕အခဲ႕ရတယ္ နားပါေပမဲ႕ မျကားသလိုျဖစ္ခဲ႕ရတယ္ ။ ဘာလို ့ဆို တပည့္ေတာ္က အဂၤလိပ္စာမတတ္ဘူးေလ " ဆိုျပီး မိန္ ့ခဲ႕ဖူးပါတယ္ ။ ဒါေျကာင့္ ဒီေန ့ေခတ္ မိမိနိုင္ငံ မိမိတကၠသိုလ္မွာ အဆင့္ျမင့္ အဂၤလိပ္စာေပေတြ သင္ယူေနရတဲ႕အခိုက္အတန္ ့ေလး တတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ပါ ။ သင္ျကားပါ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ နိုင္ငံတကာ သာသနာျပဳမသြားရဘူးလို ့ ေျပာလို ့မရဘူး ။ သြားရျပီဆိုရင္လည္း ကိုဟ့္ဘက္က အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနရမယ္ ဆိုျပီ ဆရာေတာ္ျကီး ဆံုးမခဲ႕သည္ ။

မိမိအား ခ်စ္သူ မုန္းသူ ထိုထိုလူ သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာရွိျကပါေစ ။

MSC-181
Author @gunapeya