သူေျပာျပေသာ သူ ့ရြာကေလး ( ဇာတ္သိမ္း )

" အေဒၚကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အက်ိဳးထူးတယ္ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္ ဦးဇင္းေရ ။ အဲ႕ဒီေတာရေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကို ဆြမ္းကြမ္းေဝယ်ာဝစၥေတြ ျပဳလုပ္ေပးေတာ့ ကုသိုလ္ကံတတ္လာတယ္ ထင္ပါတယ္ ။ သူပိုင္တဲ႕ ေရႊေမ်ာက တစ္ေန ့ တစ္က်ပ္သားနီးပါးေလာက္ကေန ငါးက်ပ္သား တစ္ဆယ္သားေလာက္ထိရလာတာေပါ့ ။ ပံုမွန္ဆို တစ္လေလာက္ဆိုလ်ွင္ ေမ်ာေတြက ေရႊအလိုက္နည္းလာတတ္တယ္ ။ တျခားေမ်ာအသစ္ေျပာင္းလုပ္ျကရတယ္ ။ ဒါေပမဲ႕ အေဒၚပိုင္တဲ႕ ေရႊေမ်ာက ေရႊေျကာမ်ား မိသြားသလားမသိဘူး ။ တစ္ခါတစ္ေလ အတံုးလိုက္ အခဲလိုက္ကို ရေတာ့တာပဲ ။ ဒါနဲ႕ သူ ့အရင္က တင္ခဲ႕တဲ႕ အေျကြးေတြ အကုန္ဆပ္ ျပီးေတာ့ ရြာထဲလမ္းေတြခင္းေပးေတာ့တာေပါ့ ။ အဲ႕ဒီေတာရေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကိုေတာ့ တပည့္ေတာ္တို ့ရြာမွာပဲ ေက်ာင္းေဆာင္ျကီး ေဆာက္ျပီး ကိုးကြယ္ေတာ့တယ္ " ။

" ဆရာေတာ္က အက်င့္သီလနဲ႕လည္း ျပည့္စံုတယ္ ။ ျပီးေတာ့ အေဟာအေျပာကလည္းေကာင္းတယ္ ။ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ အေရးနွစ္ျဖာလံုး ဆရာေတာ္ရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္အတိုင္းပဲ အေဒၚတို ့လင္မယားနွစ္ေယာက္လံုးလိုက္နာျကတာေပါ့ ။ ဘုရား တပည့္ေတာ္တို ့ဆရာေတာ္ကို ဥပမာေပးရရင္ မသိတာ မတတ္တာလံုးဝမရွိလို ့ " မကာရေလာပအေက်ာ္ ခင္ျကီးေပ်ာ္ " ဆိုတဲ႕ ဘြဲ႕ဂုဏ္ေတြနဲ႕ေက်ာ္ျကားတဲ႕ဆရာေတာ္မ်ိဳးေပါ့
ဘုရား " ။

ခင္ျကီးေပ်ာ္ဆိုသည့္ ဆရာေတာ္ကား ယေန ့ေခတ္ စာသင္သားလက္စြဲ ကစၥည္းသဒၵါက်မ္းစသည့္ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳစုခဲ႕ေသာ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည္ ။ ေလာကုတၱရာအေရးတြင္ ညာဏ္ပညာထက္သည္မဟုတ္ေသး ။ ေလာကီအေရးျဖစ္သည့္ အတီးအမႈတ္ အကအခုန္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳရာ ငါးဖမ္း ကြန္ပစ္ စသည္တို ့ကိုလည္း တတ္က်ြမ္းသည္ ။ သို ့ေသာ္ ပညာျပရံုမ်ွသာျဖစ္သည္ ။ သာဓကအေနနွင့္ စစ္တုရင္၌ က်ြမ္းက်င္ေသာ အမတ္တစ္ဦးက ဆရာေတာ္ကို စိန္ေခၚဖူးသည္ ။ ဆရာေတာ္ကား ျကားလည္းမျကားဖူး ျမင္လည္းမျမင္ဖူးေခ် ။ သို ့ေသာ္ ယွဥ္ျပိဳင္ရာ ပထမဦးဆံုး ပြဲသာဆရာေတာ္ ရံႈးနိမ့္၍ က်န္ပြဲမ်ား အားလံုး အမတ္ျကီးပင္ရံႈးေတာ့သည္ ။ သို ့မွသာ ဆရာေတာ္ ဥာဏ္ပညာထက္ျမတ္ေျကာင္း ယံုျကည္သြားခဲ႕ဖူးသည္ ။ လက္ေဆာင္အေနနွင့္ ဆရာေတာ္မွ စစ္တုရင္ကစားနည္း သံေပါက္အလကၤာ ကိုေတာင္ အမတ္ျကီးအား ေပးသနားခဲ႕သည္ဟုပင္ ဆိုထားပါသည္ ။ ( ဤကား စကားခ်ပ္ )

ယခုလည္း မိမိ၏ စာသင္ေဖာ္က သူ၏ လက္ဦးဆရာကို ထိုကဲ႕သို ့ပင္ ခ်ီးမြမ္းလာသည္မို ့ မိမိစိတ္ထဲမွာေတာ့ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္ဆိုသလိုပဲ အေဖာ္ျဖစ္သူအေပၚ၌ ေလးစားျကည္ညဳိစိတ္ျဖစ္မိေတာ့သည္ ။ ထို ့ေနာက္ သူကဆက္ေျပာျပသည္ ။

" ဆရာေတာ္ကို ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ေဆာက္လႈေတာ့ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲမွာပဲ တပည့္ေတာ္လို ရြာက ကေလးေတြအားလံုး အေဒၚကရွင္ျပဳေပးတာေပါ့ ။ ဘုရား တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးေတြကလည္း မေပ်ာ္ပိုက္လို ့ ထြက္ကုန္တယ္ ။ ခုထိေတာ့ တပည့္ေတာ္ အပါအဝင္ ငါးပါးက်န္ေသးတာေပါ့ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အငယ္ဆံုးေပါ့ ။ အဲ႕အခ်ိန္က ဆရာေတာ္က အဂၤလိပ္စာေတြ ပါဠိစာေတြ အေျခခံသင္ေပးတယ္ ။ ျပီးေတာ့ အျမိဳ႕ျမိဳ႕အနယ္နယ္က သူ ့မိတ္ေဆြ စာခ်ဆရာေတာ္ေတြဆီ လိုက္အပ္ေပးတယ္ဘုရား ။ အဲ႕ဒီမွာ တပည့္ေတာ္ကို ရန္ကုန္က စာသင္တိုက္တစ္တိုက္မွာ စာသင္ဖို ့လိုက္အပ္ေပးတာေပါ့ ။ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မိတယ္ဘုရား ။ ေရႊတိဂံုဘုရားျကီး ဖူးရေတာ့မယ္ ။ ငါ့အိပ္မက္ေတြ တကဟ္ျဖစ္လာျပီဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ။ အဲ႕အခ်ိန္ထဲက သံုးနွစ္တစ္ေခါက္ပဲ ရြာျပန္ေတာ့တယ္ ။ ဆရာေတာ္အနားကိုေတာ့ တပည့္ေတြ အလွည့္က်ေနျပီး ျပဳစုေပးရတာေပါ့ဘုရား " ။

သူငယ္ခ်င္း၏ဇာတိေျမျဖစ္ေသာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းနံေဘးကရြာငယ္ေလး

တပည့္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္မွာပဲ အစိုးရ ငယ္လတ္ျကီးစာေမးပြဲေတြေအာင္ေတာ့ အခုဓမၼာစရိယတန္းကို မတတ္ေသးဘဲ အသက္ငယ္တုန္းေလး သီတဂူဗုဒၶတကၠသိုလ္ကို ေရာက္လာတာဘုရား ။ ရြာကေန ပို ့လိုက္တဲ႕တပည့္ေတြထဲမွာေပါ့ တပည့္ေတာ္ကပညာရည္ နိမ့္ေသးတာေပါ့ ။ တျခားေနာင္ေတာ္ေတြက နိုင္ငံျခားက ဘြဲ႕ေတြရတဲ႕သူရျပီ ။ စာခ်ကိုယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ႕သူကျဖစ္ျပီ ။ ေက်ာင္းထိုင္တဲ႕သူက ထိုင္ေနျကျပီ ။ တပည့္ေတာ္ကသာ ပညာအရည္အခ်င္း မမွီေသးလို ့ ျကိဳးစားေနရတာေပါ့ " ။ ဆိုျပီး ေမာသြားဟန္ျဖင့္
ဆရာသမားေက်းဇူးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နိုင္ဘူး ။ သူျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလို ့ တပည့္ေတာ္တို ့ ရြာရဲ႕အျပင္ဘက္ ေရာက္ခဲ႕တာဘုရား ။ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခဲ႕ရတာေပါ့ ခုေတာ့ ရြာသူရြာသားေတြ မ်က္စိပြင့္ နားပြင့္ျဖစ္ေနျကပါျပီ ။ တပည့္ေတာ္တို ့တုန္းကလို အူတူတူ အတတ ေတြမဟုတ္ျကေတာ့ဘူး ။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ေက်းဇူးေတြေပါ့ ဒီနွစ္ကုန္ရင္ တပည့္ေတာ္ တစ္လွည့္ျပဳစုရမဲ႕နွစ္ေရာက္ျပီ ။ အလည္လိုက္ခဲ႕ေပါ့ဘုရားဆိုျပီး " ။ သူ ့ရဲ႕ရန္ကုန္ေရာက္လာပံုေလးကို အဆံုးသတ္ေတာ့သည္ ။ မိမိသာ သူငယ္ခ်င္း၏ဇာတိျဖစ္တဲ႕ ဒီလိုေဝးလံေခါင္သီတဲ႕ ခ်င္းတြင္းျမစ္အထက္ဖ်ားက ေက်းရြာေလးမွာ ဘယ္လိုမ်ားေျပာင္းလဲေနျပီလဲဟူေသာ သိခ်င္စိတ္တို ့ျဖင့္ လိုက္ျဖစ္ေအာင္လိုက္မည္ဟုသာ ဆံုးျဖတ္မိေတာ့သည္ ။

ျပီးပါျပီ အားေပးဖတ္ရႈေပး မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းမ်ားနွင့္ ျပည့္စံုျကပါေစ ။

MSC-181
Author @gunapeya