Changes-ေျပာင္းလဲျခင္း(အစေကာင္းမွအေႏွာင္းေသခ်ာ)

Changes(.....ေျပာင္းလဲျခင္း) လူသားတိုင္း လူသားတိုင္းတြင္ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ေ႐ွာင္လႊဲ၍ မရေသာ သဘာဝတရားႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ဦးစြာပထမ မိခင္ ဝမ္းဗိုက္ထဲမွ စတင္လာသည့္ လူမမယ္ကေလးတြင္ မိခင္ဝမ္းထဲတြင္ အခ်င္းမွတဆင့္ မိခင္၏ အဟာရမွန္သမ်ွ စားသံုးသည္။ မိခင္ဝမ္းတြင္းမွ စတင္ ေမြးဖြားလာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိခက္၏ ႏို႔ရည္ျဖင့္ ႀကီးထြားဖြံၿဖိဳးမႈစတင္သည္။ ထိုမွတဆင့္ တျဖည္းျဖည္း လူလားေျမာက္လာသည့္အခါတြင္ ထမင္း ၊ ပဲ ၊ အသီးအႏွံ ၊ အသား၊ ငါး စသျဖင့္ေျပာင္းလဲ၍ အဟာရျဖစ္တည္မႈကို ရယူၾကရသည္။ ထိုသို႔ အရြယ္ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ မိခင္ႏို႔ရည္အား ေတာင့္တ၍ အဟာရျပဳျခင္းငွါ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထိုနည္းတူ ငယ္ရြယ္စဥ္အခ်ိန္တြင္ မိဘ တို႔အား အားကိုး၍ ပညာ ႐ွာမွီးၾကရသည္။(ပညာဆိုသည္မွာ အသိပညာ၊အတက္ပညာ၊အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း စသည့္ ပညာရပ္မ်ားကိုဆိုလိုသည္။) မိဘတို႔၏ အေထာက္အပံ့ျဖင့္ ပညာ႐ွာမွီး၍ ျပည့္စံုၾကေသာအခါ စီးပြားဥစၥာမ်ားကို ႐ွာၾကရသည္။ ထိုသို႔စီးပြားဥစၥာ ႐ွာေဖြေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း ေလာကဓံ ဟူသည့္ ဒဏ္ကိုလည္း ၾကံ့ၾက့ံခံႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းသည္ ေမြးဖြားစကတည္းကပင္ ေျခႏွစ္ဖက္ လက္ႏွစ္ဖက္ ေခါင္းတစ္လံုးျဖင့္ေမြးဖြားလာခဲ့ျကသည္ပင္သည္ျဖစ္သည္။ (အခ်ိဳ႕ ေမြးရာပါ ေျခလက္အဂါၤ ခြၽတ္ယြင္းသူမ်ားမွအပ)။ ထိုသို႔ ေမြးဖြားလာၾကသည္တြင္ တခ်ိဳ႕သည္ နဂိုမိဘမွ ျပည့္စံုခ်မ္းသာ ၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕တြင္ မိဘ မ်ား မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး၍ေသာ္လည္းေကာင္း ကံအေၾကာင္းတရားမ်ားမတူညီခဲ့ၾကသည္မ်ား ႐ွိႏိုင္ပါသည္။ ထိုအရာမွာ ပစၥည္းဥစၥာ ဓန ေပါႂကြယ္ဝမႈဖက္မွၾကည့္လ်ွင္ေတာ့ ေ႐ွးဘဝက ျပဳခဲ့သည့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထိုသို႔အေၾကာင္းတရားမ်ားမတူဘဲေမြးဖြားလာၾကသည္ ျဖစ္လင့္ကစား ၊ မိမိကိုယ္တိုင္မွ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားမျပဳလုပ္လ်ွင္ မိဘ၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွာ မည္သည့္အခ်ိန္ထိ တည္ျမဲေနမည္ဆိုတာကို သိ႐ွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဥပမာ - ကေလးတစ္ေယာက္သည္ တစ္ႏွစ္မွ သံုးႏွစ္အရြယ္ထိ မိဘ ႏွစ္ဦးထိ အကြၽမ္းတဝင္ ႐ွိမည္။ ထိုအရြယ္တြင္ မိဘႏွစ္ဦးစလံုးမွ ထိုကေလး အား အရာရာကို မေကာင္းျမင္တက္စိတ္ႏွင့္ အေကာင္းျမင္တက္ေစရန္တို႔ကို ဦးစြာ ပထမ သင္ၾကားေပးရန္လိုအပိသည္။ သံုးႏွစ္မွ ငါးႏွစ္- ျပင္ပေလာက ႏွင့္ ထိေတြ႔ခိုင္းရေတာ့မည္။ မူႀကိဳ စတင္ထားရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ကေလးအား စာသင္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ မွားယြင္းသည့္ ဟု ကြၽႏု္ပ္အေနျဖင့္ သံုးသပ္မိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ ဝလံုးေရးခိုင္းမည့္အစား ကဗ်ာ ရြတ္ဆိုျခင္း၊ ႐ုပ္ပံုကာတြန္းေလးမ်ား ျဖင့္ နာမည္မ်ားတြဲမိေအာင္ သင္ၾကားေပးသည္အထိသာ ျပဳလုပ္ေစခ်င္သည္။ ထိုသို႔ျပင္ပေလာကႏွင့္ ဆက္ဆံခိုင္းသည့္အခ်ိန္တြင္ ကေလးတစ္ဦးအား ဖိအာေပးျခင္းျဖင့္ ဆံုးမေစမည့္အစား အားေပးခ်ီးက်ဴးျခင္းျဖင့္ ဆံုးမေစခ်င္မိသည္။ အမွန္တကယ္မ႐ွိေသာ အရာမ်ားျဖင့္ ကေလး၏ စိတ္ထဲသို႔ ေၾကာက္ရြံျခင္းအား ႐ိုက္သြင္းမႈကို ႐ွံူ႔ခ်ပါသည္။ ေျခာက္ႏွစ္မွ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္တြင္ မိဘမ်ားအား အားကိုးသည့္စိတ္မွ မိမိကိုယ္မိမိအားကိုးတက္ေစရန္ နည္းလမ္းမ်ားအား ေျပာင္းလဲ၍ ဆံုးမသြန္သင္တက္ရမည္။ ထိုသို႔သြန္သင္ရာတြင္ ကေလးငယ္မ်ားအား မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ အမွန္ျမင္တက္ေစရန္ ဦးစြာ ေလ့က်င့္ေပးရမည္။ မိမိကိုယ္မိမိမွန္ျမင္တက္ မွ မိမိကိုယ္မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္တက္ေစရန္ သင္ၾကားေပးရမည္။ ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ကေလးအား မိဘမွ ထမင္းခြံ႔ေပးျခင္းထက္ ဇြန္းတပ္၍ ထမင္းစားေစျခင္းသည္ မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈ (self confidence) တိုးပြားေစျခင္းကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။
ထို႔ေနာက္ သူ၏ တီထြင္ႏိုင္မႉ စြမ္းရည္အား အျမဲခ်ီးက်ဴးေပးရမည္။ ဇြန္းႏွင့္စားသည္မွ ခရင္းကိုင္တက္လာျခင္း၊ တူကိုင္တက္လာျခင္းမ်ားအား ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုေပးရမည္။ ကေလးငယ္ တစ္ဦးသည္ အတန္းထဲတြင္ အဆင့္တစ္မရျခင္းကို ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမ၍ အျပစ္ေပးျခင္းထက္ အဆင့္တစ္ရလ်ွင္ ဂုဏ္ျပဳျခင္းႏွင့္ ဆုခ်မည့္ plan အား ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားျခင္းမွာ ပိုေကာင္းသည္ဟု စဥ္းစားမိသည္။ ၎တို႔ လိုခ်င္သည့္အရာကိုပူဆာေသာအခါတြင္လည္း ခ်က္ခ်င္းဝယ္ေပးျခင္းထက္ challenge လုပ္၍ ႏိုင္သည့္အခါမွသာ လိုခ်င္သည့္ပစၥည္းအားဝယ္ေပးသည့္ အေလ့အက်င့္ေကာင္းကို ေလ့က်င့္ေပးသင့္ေပသည္။ သို႔မွသာ ၎တို႔ အရြယ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္စိန္ေခၚမႈမ်ိဳးကိုမဆို မတုန္လႈပ္ပဲ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခု--- ငယ္စဥ္အခ်ိန္ကပင္ မိမိလုပ္သည့္ အလုပ္တစ္ခုအား ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္တက္ေစျခင္းအားအထူးေလ့က်င့္ေပးေစခ်င္သည္။ ယေန့ေအာင္ျမင္ေနေသာသူမ်ားသည္ အလုပ္ကို တစ္ဝက္တစ္ျပတ္ မထားခဲ့ဘဲ ၿပီးဆံုးတိုင္ေအာင္ လုပ္တက္ၾကသည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခ်ိန္ကပင္ အေလ့အက်င့္ေကာင္းမ်ား ႐ွိမွသာ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာစဥ္တြင္ လူအမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရခ်ိန္ တြင္ လူတန္းေစ့ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ photo credit from google