အင္းေလး အမွတ္တရ စက္ေလွစီးမိသည့္ခဏ

႐ုံးမွ ႐ုံးသူ ႐ုံးသားမ်ားစု၍ ႐ွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းသို႔
ဘုရားဖူးထြက္ၾကသည္။ ပင္းတယ၊ ထန္စမ္းႏွင့္
ျမင္းမထိ လိုဏ္ဂူဘုရားမ်ား အျပင္ အင္းေလး
ဘုရားမ်ားသြားေရာက္ဖူးၾကသည့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္
သည္။

႐ုံးမွ ညေန ၄နာရီ အခ်ိန္တြင္ ေရႊမန္းသူကားငွါး၍
ခရီးစခဲ့ၾကသညိ။ ခရီးအစ ကားစထြက္သည္ႏွင့္
လူတိုင္း ရႊင္လန္းစြာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စၾက
ေနာက္ၾကရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကားေခၚေဆာင္ရာ
လိုက္ပါခဲ့ၾကသည္။အခ်ိန္က တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း
အခ်ိန္အခါသမယျဖစ္သည္။

မႏၱေလး အထြက္ ေနက်ခိ်န္ျဖစ္၍ အပူခ်ိ္န္
အနည္းငယ္ရိွသျဖင့္ လူတိုင္းနီးပါး အက်ႌ ကို
ေပါ့ပါးစြာဝတ္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ညေနေမွာင္ရီရီ
အခ်ိန္ တြင္ သာစည္လြင္ျပင္မွ ေက်ာ္၍
ေတာင္တန္းမ်ားေပၚသို႔ ေတာင္တက္လမ္း
စတင္ခဲ့သည္။ ေတာင္ေပၚသို႔ စတက္သည့္ႏွင့္
အေအးက သိသာစြာေအးလာသည္။

ကားက အလုံပိတ္ျဖစ္၍ အေအးဒဏ္ကို
သိပ္မသိသာေသးပါ။ ယင္းမာပင္ ေရာက္ေတာ့
ထမင္းစားနားၾကသည္။ ကားေပၚမွအဆင္း
ေတာင္ေပၚေလေအးက စတင္ႏူတ္ခြန္းဆက္သ
သည္။ ထမင္းဆိုင္မွာ ထမင္းစားနားကာ
က်န္းမာေရးျပဳလုပ္၍ ကားေပၚတက္ကာ
ခရီးဆက္ၾကပါသည္။

ကားအထြက္ အေအးဓာတ္ကပိုလာသည္။
ေတာင္ေပၚလမ္း အေကြ႔အေကာက္မ်ား၍
ကားမွာ ေကြ႔ဝိုက္ေမာင္းႏွင္သည္။ ယင္းမာပင္
နားစဥ္ ကြၽန္ေတာ္မွာ ထမင္းတစ္လုပ္ ႏွစ္လုပ္
သာစားႏူိင္သည္။ အေအးသည္ ကားအတြင္း
ထိုးေဖာက္ဝင္လာသည့္ႏွယ္ ရိွလွသည္။
ေတာင္ေပၚလမ္း အေကြ႔အေကာက္ႏွင့္
အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ကားေပၚပါသူ လူအခ်ိဳ႕
သည္ ေအာ့အန္က်ပါေလသည္။

ကားဆရာမ်ားက ခုံေနာက္တြင္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္မဲ
မ်ားထားေပး၍ ေတာ္ေပသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း
အန္မိပါေသးသည္။ ေအာ္ ေအးလိုက္သည့္
ေမာ႐ွမ္းတို႔ရဲ႕ေဒသ အေအးကိုပတ္ပါေရာ
လားကြယ္႐ို႔။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ ေတာင္ေပၚလမ္းရဲ႕
လွပသည့္ ထင္း႐ွဴးေတာတန္းမ်ားမျမင္ရ၍
ကားစီးရင္း ေန႔အခ်ိန္ကို တမ္းတမိျပန္ပါေသးသည္။

ည ၂နာရီတြင္ ပင္းတယသို႔ေရာက္ရိွသည္။
ပင္းတယ အနီးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ တည္းခိုၾက
သည္။ ည ၂နာရီ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရိွ အုတ္ေရကန္မွာ သြားတိုက္ေတာ့ အမေလး ေအးလိုက္တဲ့ေရဗ်ာ လက္ေတြကို ထုံလို႔ လက္ခါၿပီး သြားတိုက္ခဲ့ရတာ။ အိပ္ေတာ့လည္း ပူးကပ္အိပ္တာေတာင္ ေအးလြန္းလို႔ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ မနက္ ၅နာရီထၿပီး ပင္းတယလိုဏ္ဂူသို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြာျကသည္။

ပင္းတယ မွ ထန္စမ္း၊ ထိုမွ ျမင္းမထိလိုဏ္ဂူဘုရားမ်ားဖူးေမ်ွာ္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္
ေတာင္ႀကီး မွာ ညအိပ္နားၾကျပန္သည္။
ေတာင္ႀကီးမွ ေစာေစာထကာ အင္းေလး
သို႔ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ အင္းေလး ခရီးစဥ္ကေတာ့ရင္တုန္ ရင္ခုန္စရာပါ။ အင္းထဲသို႔ ဘုရားဖူးသြား
ေတာ့ လူမ်ား၍ စက္ေလွႏွစ္စီး လူခြဲစီးၾကသည္။
စက္ေလွသမားက တစ္စီးထဲစီး၍ ရေၾကာင္းေျပာ
သည္။

ဘဝသံသရာတံတားအား ကားလမ္းမွျမင္ရစဥ္

သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔သည္ စက္ေလွႏွစ္စီး
ငွါးသည္။ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းခ်ိခ်ိစီးရန္ႏွင့္ အႏၱရာယ္
ကင္းရန္အတြက္ျဖစ္သည္။ အသြားတြင္ စက္ေလွ
ႏွစ္စီး အၿပိဳင္အဆိုင္ တေဟးေဟး တဟားဟား
တစ္စီးမွ တစ္စီး လွမ္းေအာ္ၾကသည္။ ငွက္မ်ား
ကိုလဲ အစာေကြၽးရင္းျဖင့္အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသို႔ ေရာက္ရိွၾကသည္။

အင္းေလးဘုရားမ်ားဖူးၿပီး အျပန္ခရီးမွာ ရင္တုန္
ရပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္စီးသည့္ စက္ေလွမွာ
ဘုရားမွ အျပန္ ၁၀မိနစ္ခန္႔ ေမာင္းအၿပီးတြင္
စက္ရပ္သြားသည္။ စက္ေလွတစ္စီးလ်ွင္ ၁၅ ဦးခန္႔
စီးၾကသည္။ စက္ေလွမွာ ေရလယ္မေရာက္႐ွိ
ေသးပါ ေဗဒါပင္မ်ားႏွင့္ အိမ္မ်ားကိုျမင္ရသျဖင့္
စိတ္မွာအနည္းငယ္သာေၾကာက္မိသည္။ စက္ေလွ
ေမာင္းသူေကာင္ေလးက ေ႐ွ႕တစ္စီးကို ဖုန္းဆက္
ေခၚလိုက္သည္။

အဆိုပါဖုန္းျဖင့္ေခၚသည့္ စက္ေလွမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ုံးအဖြဲ႔စီးသည့္ေလွပင္ျဖစ္သည္။ ထိုစက္ေလွမွ
ကြၽန္ေတာ္တို႔စက္ေလွကို ႀကိဳးျဖင့္ဆြဲေခၚသည္။
ႏွစ္စီးလုံးမွာ လူပါရိွ၍စက္ေလွမ်ားသည္ ေရြ႔အား
နည္းလွသည္။ ေရထဲမွာ ေလွႏွစ္စီးတရြတ္တိုက္
ေန၍ ဘုရားတေနရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္
ေလွႏွစ္စီးကို တစ္စီးထဲျဖစ္ေအာင္ေပါင္းရ
ေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေလွမွ လူအားလုံးသည္ ဆြဲသည့္
ေလွေပၚသို႔တက္ၾကရသည္။ေရထဲမွာ ေလွႏွစ္စီး
ယွဥ္၍ေျပာင္းစီးၾကသျဖင့္ အားလုံးဘုရား တ ကာ
ေျပာင္းၾကရသည္။ ကြၽန္ေတာ္မွာေနာက္ဆုံးမွ
ေျပာင္းရသျဖင့္ ေလွမွာလူျပည့္ေနသည္။အဆိုပါ
ေလွေပၚတြင္ ေပါင္ ၃၅၀ ခန္႔ရိွ ႐ုံးအဖြဲ႔တစ္ဦးပါ၍
စက္ေနရာအနီးရိွခုံေပၚတြင္ သူ႔ကိုထိုင္ခိုင္းထားသည္။

ေနာက္ဆုံး ေနရာမရသည့္ အဆုံး ကြၽန္ေတာ္သည္
ေပါင္၃၅၀ ၏ ခုံေဘာင္တန္းေလးတြင္ ကပ္၍ထိုင္ရ
ေတာ့သည္။ လူအားလုံးေျပာင္းၿပီး ေလွထြက္ခဲ့
သည္။ ေလွေဘာင္နံရံႏွင့္ အင္းေရျပင္မွာ ထိစပ္
ရန္ လက္ႏွစ္လုံးခန္႔သာလိုေတာ့သည္။ စက္ေလွမွာ
အင္းေရျပင္ကို ခြဲ၍ေျပးလႊားေနသည္။ ေရစက္မ်ားက တခါတရံ မ်က္ႏွာကိုလာထိမွန္သည္။

အသြားတြင္ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့သေလာက္ အျပန္ခရီးမွာ
အသက္ပင္ဝဝမ႐ွဴ ခဲ့ရဲပါ။ အင္းေရျပင္ တေမ်ွာ္
တေခၚႀကီးအလယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကမ္းစပ္ကို
အျမန္ေရာက္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့
ရသည့္ဘုရားစာမ်ိဳးစုံကို ရြတ္ဖတ္မိသည္။
ကမ္းစပ္ေရာက္မွ ရင္ထဲက အလုံးႀကီးက်သြား
သလိုခံစားရသည္။တစ္ဦးမ်က္ႏွာ တစ္ဦးၾကည့္ကာ
ျပဳံးႏိုင္ၾကပါေတာ့သည္။

Author @htwegyi
Photo @htwegyi
MSC.036