ေတာင္ေပၚေျမမွာ ေၾကြတဲ့မ်က္ရည္ (တတိယပိုင္း/ဇာတ္သိမ္း)

ေန႔စဥ္ ကလ်ာမနက္ခင္းစာက်က္ျပီး စက္ဘီးထြက္နင္းခ်ိန္ေရာက္တိုင္း လင္းသစ္ေနမွ အခါအခြင့္သင့္သလို ကလ်ာစားဖို႔ လိေမၼာ္သီးေလးမ်ား ထြက္ေပးတတ္ပါသည္။လူခ်င္းမဆံုသည့္ေန႔ ကလ်ာ့ကို မေတြ႕လိုက္သည့္ ေန႔မ်ားသာ ပ်က္ကြက္မႈရွိခဲ႔တဲ႔ လင္းသစ္ေနဟာ တစ္ရပ္ကြက္သားခ်င္း အတန္းေဖာ္ျဖစ္သည့္ ေျမျပန့္သူေလး ကလ်ာကို သံေယာဇဥ္ေတြပိုခဲ႔ရပါသည္။သို႔ေပမယ့္ အထက္တန္းေက်ာင္းသား အရြယ္ဆိုတာ ပညာေရးကိုသာ ဦးစားေပးသင့္တာေရာ,ကလ်ာဆိုသည့္ မိန္းကေလးမွာလည္း ေက်ာင္းသူအသစ္ျဖစ္ေပမယ့္ အတန္းထဲရွိ စာအေတာ္ဆံုးစာရင္းတြင္ ပါဝင္ျပီး ပညာေရးကလြဲရင္ ဘာမွမစဥ္းစားဘဲ ေနတတ္သူတစ္ဦးသာ ျဖစ္တာေရာ,ေျကာင့္ လက္ရွိခင္မင္မႈေလးကို လင္းသစ္ေနအပ်က္မခံခဲ႔ပါ။

ေက်ာင္းသူအသစ္ျဖစ္သည့္ ကလ်ာ့ကို ေက်ာင္းတြင္လည္း လိုအပ္သည့္အကူအညီ မွန္သမ်ွ အျမဲကူညီေပးတဲ႔ လင္းသစ္ေနအား ကလ်ာမွလည္း အလြန္ခင္မင္ရပါသည္။စာျကိဳးစားသည့္ကလ်ာမွာ ယခုဆိုလ်င္ လင္းသစ္ေနနားမလည္သည့္ သင္ခန္းစာမ်ားကိုပင္ ျပန္လည္ရွင္းျပႏိုင္သည့္အျပင္ အတန္းထဲတြင္လည္း အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္လာကာ ဆရာဆရာမမ်ားအားလံုးမွ အသိအမွတ္ျပဳ ခ်စ္ခင္ျခင္းခံရသူတစ္ဦး ျဖစ္လာသည္။လင္းသစ္ေန သူမကို သံေယာဇဥ္ရွိတာသိေပမယ့္ မိဘေတြရဲ႕ယံုျကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ျခင္တာေရာ တနယ္တေက်းမွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူ အေနႏွင့္ အျခားေသာကိစၥမ်ားျဖင့္ တျခားသူမ်ားေျပာစရာျဖစ္ကာ အာရံုေနာက္ရမည္စိုးတာေရာတို႔ေျကာင့္ စိတ္မဝင္စားခဲ႔ေပ။ထူးခ်ြန္ထက္ျမက္ျပီး အေနအထိုင္ တည္တံ႔ေအးေဆးသည့္ ကလ်ာ့ကို လင္းသစ္ေနတို႔ တစ္မိသားစုလံုးကလည္း ခ်စ္ခင္ျကသည္။

"လင္းသစ္, ေနာက္တစ္ပါတ္ထဲက်ရင္ ငါ့ေမြးေန႔ရွိတယ္သိလား,ညေနပိုင္းက်ရင္ မုန္းေကြ်းမွာ"

"ဟုတ္လား, ဘာေကြ်းမွာလဲ, ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေရာ ဘာလိုျခင္လဲ"

"ရပါတယ္,ေပးစရာမလိုပါဘူး နင္ကငါ့ကိုလိေမၼာ္သီးေတြ အျမဲလက္ေဆာင္ေပးေနတာ,
ငါ့ေမေမကေတာင္ေျပာေနေသးတယ္,
ေမြးေန႔က်ရင္ ဦးတို႔ အန္တီတို႔ပါ မုန့္စားဖို႔ဖိတ္လိုက္ပါတဲ႔"

"လာရမွာေပါ့ ,ငါ့အခင္ရဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလးရဲ႕ေမြးေန႔ဘဲ,
ဒါနဲ႔,ဒီရက္ထဲမွာ နင္စက္ဘီးထြက္စီးတာ မေတြ႕မိသလိုဘဲ"

"ဟုတ္တယ္,ေနသိပ္မေကာင္းလို႔,
မနက္ေစာေစာေတာင္ စာထမက်က္ျဖစ္ဘူး"

"ဂရုစိုက္ဦးေနာ္,ေတာ္ျကာေန ေမြးေန႔မွာ မလွဘဲ ရုပ္ဆိုးမေလး ျဖစ္ေနဦးမယ္ ဟဲဟဲ"

"ေအာင္မယ္, ငါ့ကိုမ်ား ရုပ္ဆိုးမတဲ႔ "

"စတာပါဟာ,ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ေခ်ာျပီးသားပါ,နင္က်ဴရွင္မရွိရင္ ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္ ငါတို႔အတူတူျပန္ျကမယ္ေလ"

"အင္း, မရွိဘူး ျပန္လို႔ရတယ္"

ေက်ာင္းသူသစ္ေလးကလ်ာ ႏွင့္ လင္းသစ္ေနတို႔၏ ခင္မင္မႈေလးသည္ တစ္စတစ္စတိုးလာကာ ကလ်ာ့ေမြးေနရက္ေလးသို႔ပင္ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာေလသည္။တြယ္တာရေသာ ေျမျပန့္သူ သူငယ္ခ်င္းမေလး၏ ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္ရေတာ့မည့္အေတြးေလးမ်ားစီကံုးျပီး ညတိုင္းျကည္ႏူးမိသည္မွာ လင္းသစ္ေနပင္ျဖစ္သည္။

"ဖလပ္,ဖလပ္,ခ်ပ္,ခ်ပ္"

ျပတင္းတံခါးကို အဆက္မျပတ္ ရိုက္ခတ္လာသည့္ ခ်ယ္ရီပင္အကိုင္းအခက္ေလးမ်ားရဲ႕ လႈပ္ခတ္သံမ်ားေျကာင့္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ကလ်ာလန့္ႏိုးလာခဲ႔သည္။ပါတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မိုက္လာကာ သစ္ခက္သစ္ႏြယ္မ်ား၏ ယိမ္းႏြဲ႕လႈပ္ရွားမႈတို႔ေျကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ကိုယ္ပိုင္အခန္းထဲမွာ စာက်က္ရင္းအိပ္ေလ့ရွိသည့္ ကလ်ာမွာ ေျခာက္ျခားစိတ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။မိုးဥတုလည္း မဟုတ္ပါဘဲ သည္ေန႕မွပင္ ထူးျခားစြာ ေဖာက္ျပန္လာသည့္ ရာသီဥတုကိုလည္း အံ႔ျသမိသည္။တံခါးအျပင္ဘက္မွ တစ္စံုတစ္ဦး လာေခါက္ႏိႈးေနသလိုျဖစ္ကာ ရုတ္တရက္ထထိုင္မိေတာ့သည္။အိပ္ေနရာမွ ထရပ္ျကည့္မိေတာ့လည္း အားလံုးျငိမ္သက္ေနသား။ေထြျပားလာေသာ စိတ္တို့ေျကာင့္ ျပန္မအိပ္ေတာ့ဘဲ အိပ္ယာထက္မွာပင္ ကလ်ာလွဲေနလိုက္သည္။နာရီျကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္ ၅နာရီခြဲျပီျဖစ္သည္။ဒီေန႔ သူမ၏ေမြးေန႔ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေစာေစာထ ကိုယ္လက္သန့္စင္ျပီး ဘုရားဝတ္ျပုရန္ ျပင္ဆင္ေလေတာ့သည္။

မ်က္ႏွာသစ္ျပီး ကိုယ္လက္သန့္စင္ျပီးသည့္တိုင္ေအာင္ ကလ်ာ့စိတ္ေတြြ မျကည္လင္သည့္အတြက္ စက္ဘီးထြက္စီးျပီး ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရန္ စိတ္ကူးမိသည္။

"ဟင္,လင္းသစ္တို့ေတာင္ လိေမၼာ္သီး ေဖာက္သည္မေပးေတာ့ပါလား"

စက္ဘီးမစီးျဖစ္တာ တစ္ပါတ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္ေနေသာ ကလ်ာမွာ လင္းသစ္ေနတို႕ အိမ္ေရွ႕အေရာက္တြင္ ထူးဆန္းစြာျဖင့္ ျခံထဲတြင္လူရွင္းေနေသာေျကာင့္ အံ႔ျသစြာ ေ႐ရြတ္မိေလသည္။ခါတိုင္းရက္ေတြ စက္ဘီးစီးခ်ိန္ဆိုလ်င္ လိေမၼာ္သီး ေဖာက္သည္ယူသူမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားေတြျကား ဟိုေျပးသည္ေျပးျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ေသာ လင္းသစ္ေနကို မေတြ႕ရသည့္အတြက္ သတိေတာ့ရမိသား။ညေန ေမြးေန႕မုန့္လာစားေတာ့မွဘဲ ေမးမည္ စိတ္ကူးကာ ကလ်ာ စက္ဘီးကိုသာဆက္နင္းလာခဲ႔သည္။

"ကလ်ာ"

ရုတ္တရက္ထြက္လာသည့္ အသံေျကာင့္ ကလ်ာေနာက္လွည့္ျကည့္မိလိုက္သည္။
ျခံေထာင့္တြင္ရပ္ကာ ကလ်ာ့ကိုေငးျကည့္ေနသည့္ လင္းသစ္ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္သည္။

"လင္းသစ္ပါလား, ငါေတာင္ ခုပဲ နင္တို႔ျခံထဲတိတ္ဆိတ္ေနလို့ လွည့္ျကည့္ေနတာ,
အလုပ္သမားေတြေရာ နင္ေရာမေတြ႕လို႔ ဘာမ်ားျဖစ္လို့လဲလို့"

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး, ငါေနမေကာင္းလို႔"

"ေဟာေတာ့,ငါ့ကို က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ေျပာျပီး နင္ကေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလား"

"ေအးဟာ,ျကာေနျပီ ငါျဖစ္တာ
နင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို့ မေျပာတာ"

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဟာ"

"ငါက ငယ္ငယ္တည္းက အစာအိမ္ေရာဂါရွိတာ,
ဒီတစ္ခါျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္
ညေန နင့္ေမြးေန႔ကို ငါလာႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဟာ"

"ရပါတယ္ဟာ နင္ကလည္း,အဲ႔ဒါေတြက အေရးမျကီးပါဘူး"

"နင္စားဖို့အတြက္ လိေမၼာ္သီး,ငါကိုယ္တိုင္ ခူးထားတာ,ဒီေန့က နင္႔ေမြးေန့လည္း ျဖစ္လို့"

"ေအးပါ ငါဘုရားဆြမ္း ေသခ်ာတင္ျပီးမွ စားပါ့မယ္"

"သြားေတာ့ေလ ,ရာသီဥတုအရမ္းေအးတယ္,ေနာက္ရက္ေတြ အရမ္းေအးရင္လည္း ထြက္မစီးနဲ႔ဦး"

"အင္းပါ,သြားေတာ့မွာပါ,နင့္က်န္းမာေရးသာ ဂရုစိုက္ပါ"

ေနမေကာင္းသည့္ျကားက တဖြဖြမွာေနေသာ လင္းသစ္အား ႏႈတ္ဆက္ျပီး ကလ်ာျပန္လာခဲ႔ေလသည္။အျပန္လမ္းတြင္ေတာ့ တပါတ္အတြင္း အေတာ္ေလးပိန္က်သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်က္ႏွာေလးအား စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ျမင္ေယာင္ရင္း.....................

"အရမ္းျကီး စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ သမီးရယ္,
စာေမးပြဲကလည္း နီးလာျပီ,သမီးပါ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေနပါမယ္"

ေဘးမွသတိေပးလိုက္ေသာ ေမေမ့စကားသံျကားမွ ကလ်ာ့အေတြးစတို့ ပ်ံ႕လြင့္ ပ်က္ျပယ္သြားသည္။

ဆံုေတြ႕ခ်ိန္ ခနတာေလးဆိုေပမယ့္ ကလ်ာ့ကို ျဖူစင္စြာ အရိပ္တျကည့္ျကည့္ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း....,
ခုလို ေဝဒနာေတြခံစားျပီး လာကျကီးကထြက္ခြါခ်ိန္မွာေတာင္ ကလ်ာ့ကို စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ တကူတက ႏႈတ္ဆက္သြားရွာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း.....,
ေနာက္ဆံုး ကလ်ာသိပ္ျကိုက္သည့္ လိေမၼာ္သီးေလးကိုပင္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေပးသြားသည့္ သူငယ္ခ်င္း....

ကလ်ာ့ငိုရိႈက္သံေတြ ျကားေယာင္ျပီး ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘဝကို ေရာက္ရွိႏိုင္ပါေစ.....
Author @jesminpoe