ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာစကၤပူ - အပိုင္း - ( ၁၉ )

မဂၤလာပါ။ ယခင္ ေဆာင္းပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာက်င္းအလုပ္သမားတို႔ ေျပာၾကေသာ broken English အေၾကာင္းအား ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျငမ္းအလုပ္သမား မ်ား ၏ ဝင္ေငြ အေျခအေနႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ေဖၚျပေပးလိုပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကၤပူ စေရာက္ကာစတြင္ အရင္ေရာက္ႏွင့္ ေနၾကေသာ ျမန္မာ အကို ႀကီးမ်ားက မိမိတို႔တြင္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သူမ်ား ပါသေလာ ႏွင့္ တရပ္ကြက္တည္း အိမ္နီးခ်င္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား ပါသေလာ ေမးၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ထို senior အကိုႀကီးမ်ားက " ညီေလးတို႔ ရတဲ့ လစာကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ပို႔ၾက အရမ္း မပို႔ၾကႏွင့္ " ဟူ၍ သတိေပးပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ သတိေပးၾကသည္ကို နားမလည္ခဲ့ၾကပါ။ အလုပ္လုပ္၍ ၆ လ ၁ ႏွစ္ၾကာေသာ အခါမွ သေဘာေပါက္လာၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျငမ္းသမား မ်ား အေၾကာင္းဆက္ပါအံုးမည္။ သေဘၤာက်င္းတြင္ ျငမ္းဆင္ၾကေသာ အလုပ္သမားတို႔ မွာ အျခားေသာ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ လစာရပံု ျခင္းမတူညီၾကပါ။

အျခား အလုပ္သမားမ်ားမွာ အေျခခံလစာမ်ား ေပးထားၾကၿပီး အပို ဝင္ေငြဟူ၍ အခ်ိန္ပို over time ဆင္းရေသာ ဝင္ေငြမ်ားရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျငမ္းအလုပ္သမားမ်ားမွာ ထိုသို႔ မဟုတ္ပါ။ မိမိ တို႔ professional ျဖစ္ပါၿပီ ဆိုကတည္းက ကုမၸဏီ ႏွင့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရပါသည္။ ထိုစာခ်ဳပ္မွာ မိမိတို႔သည္ အေျခခံလစာ ေပၚတြင္ ပိုက္ဆံမရပဲ မိမိတို႔ တပ္ဆင္ေသာ ျငမ္းပ်ဥ္ျပား အခ်ပ္ အေရအတြက္ေပၚတြင္ မူတည္၍ ပိုက္ဆံရယူပါမည္ ဟူေသာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါသည္။

ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျငမ္းဆင္၍ ပ်ဥ္ျပား ခင္းလိုက္လ်င္ ပ်ဥ္ျပား တျပားအား တပ္ဆင္ခ အျဖစ္ 4$ ရရွိမည္ ျဖစ္သလို ထိုျငမ္း ျပန္ဖ်က္လ်င္ ဖ်က္ခ အတြက္ ပ်ဥ္ျပား တျပားလ်င္ 2$ ရရွိမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕သည္ တေန႔လံုး ျငမ္းဆင္ထားေသာ ပ်ဥ္ျပား အေရအတြက္ ၁၀ ျပားသာ ရွိလ်င္ ေဒၚလာ 40$ ရရွိမည္ ျဖစ္၍ ထို 40$ အား အဖြဲ႕ဝင္ ရွိသေလာက္ ခြဲေဝယူရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျငမ္းအဖြဲ႕ တဖြဲ႕လ်င္ အနည္းဆံုး လူ ၅ ေယာက္မွ အမ်ားဆံုး ၁၀ ေယာက္ခန္႔ရွိပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အဖြဲ႕တြင္ ၈ ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ျငမ္ဆင္ၿပီးလ်င္ ျငမ္းဆင္ၿပီး ေၾကာင္း form ျဖည့္၍ ထိုျငမ္းတြင္ ပ်ဥ္ျပား မည္မွ် ရွိေၾကာင္း ဘယ္အဖြဲ႕ မွ တပ္ဆင္ေၾကာင္း သေဘၤာက်င္း ႏွင့္ သေဘၤာ အမည္ ၊ ျငမ္းဆင္ေသာ ေနရာ စသည္တို႔ကို ျဖည့္သြင္းရပါသည္။ တာဝန္ခံ supervisor မွ ထိုျငမ္းအား စစ္ေဆးၿပီး မွန္ကန္ေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုး၍ ရံုးခ်ဳပ္သို႔ စာရင္းတင္ေပးပါသည္။

ဤသို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔စဥ္ လုပ္ရေသာ ျငမ္း order form မ်ားအား ရံုးခ်ဳပ္မွ တြက္ခ်က္၍ မိမိတို႔အား ၁၅ ရက္တႀကိမ္ လစာအေနျဖင့္ ေငြေပးေခ်ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ယခင္ ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္ အတိုင္း အဖြဲ႕တြင္ လူညီ ၍ အားလံုး ႀကိဳးႀကိဳးစား စား လုပ္လ်င္ အလုပ္ၿပီးသေလာက္ ပ်ဥ္ျပားပိုရ၍ ဝင္ေငြလည္း ပိုရႏိုင္ပါသည္။

ထိုသို႔ မဟုတ္ပဲ အလုပ္ခိုကပ္သူ မ်ားပါလာပါက အလုပ္မၿပီး ရရွိေသာ ပ်ဥ္ျပားနည္း၍ ပိုက္ဆံခြဲေဝယူေသာ အခါ အားလံုး တန္းတူ ရၾကသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူကလည္း ျမင္လာၾကပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ခိုကပ္သူကလည္း ဒီေလာက္ရ တကယ္ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရသူကလည္း ဒီေလာက္ပဲရ သည္ဟူ၍ အလုပ္ႀကိဳးစားလို စိတ္မ်ား ေပ်ာက္သြားတတ္ပါသည္။

အဖြဲ႕ တဖြဲ႕တြင္ အလုပ္ခို ကပ္သူ ၄ ေယာက္ခန္႔ပါလာလ်င္ ေသခ်ာေပါက္ ထိုအဖြဲ႕မွာ အခ်ိန္ျပည့္ ရန္ ျဖစ္ေနၾကရမည္ ျဖစ္ေသာ အဖြဲ႕ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ တြင္လည္း ထို အတိုင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အဖြဲ႕တြင္ လုပ္သား ၈ ေယာက္ရွိေသာ္လည္း တကယ္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားမွာ ၄ ေယာက္ခန္႔သာရွိပါသည္။ က်န္၂ ေယာက္မွာ သာမန္သာ ျဖစ္၍ အျခား ၂ ေယာက္မွာ ေယာင္ ေျခာက္ဆယ္ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္တကယ္ လုပ္ေတာ့မည္ ဆိုလ်င္ အိမ္သာ သြားတက္ေနသူ ၊ ေရသြားခပ္ေနသူ အျခားသူမ်ား ပစၥည္း သယ္ယူၿပီး ျငမ္းဆင္ေတာ့မည္ ဆိုမွ ဟိုနား နည္းနည္း ဒီနား နည္းနည္း ဝင္ေယာင္ စသည္ျဖင့္ အျခားအဖြဲ႕သားမ်ားကလည္း ရန္ျဖစ္မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့အားသာ ဘုေတာၾကပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နဂို ကတည္းက ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္ ႏွင့္ ေျပာစရာရွိလ်င္ နာ ေအာင္ ေျပာတတ္ေသာေၾကာင့္ ထို႔ အလုပ္ကပ္သူမ်ား ျဖင့္ အၿမဲ တမ္း တက်က္က်က္ ရန္ ျဖစ္ေနရေလ့ရွိပါသည္။ ေဒါသထြက္ လြန္းမက ထြက္လာလ်င္ေတာ့ ကိ္ုယ္ထိ လက္ေရာက္ထိုးႀကိတ္ၾကပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤသို႔ ထိုးႀကိတ္ရန္ ျဖစ္တိုင္း မည္သူမွ် ရံုးခ်ဳပ္သို႔ မတိုင္ၾကပါ။ အေၾကာင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျပန္ပို႔ ခံရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသည္မွာ ျငမ္းအဖြဲ႕သားမ်ား၏ လစာေပးပံု ကို အၾကမ္းဖ်င္း ေဖၚျပေပးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျငမ္း သင္တန္း ဆင္း၍ သေဘၤာက်င္း မ်ားတြင္ ပထမ ၃ လ training သေဘာအေနျဖင့္ ျငမ္းဆင္ ျငမ္းဖ်က္ လုပ္ၾကရပါသည္။ ထို training ကာလတြင္ အေျခခံလစာ $500 ေပးထားသည္ ျဖစ္၍ ျငမ္းအား ေျဖးေျဖးဆင္ ေျဖးေျဖးဖ်က္ လည္း ကိစၥမရွိသလို ခိုကပ္သူမ်ားအားလည္း သိပ္ၿပီး ဂ႐ုမစိုက္ၾကပါ။

အခ်ိန္တန္လ်င္ လစာ ရမည္ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထို training ကာလ လြန္ၿပီး၍ ျငမ္း professional စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးလ်င္ေတာ့ မိမိတို႔ လုပ္အားကိုသာ အားကိုးရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ မွတ္မိပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ၾကေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွာ သေဘၤာက်င္း အေသးေလးတခုတြင္ ျငမ္းဆင္ေနၾကေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။

ရံုးခ်ဳပ္မွ HR ေရာက္လာ၍ စာခ်ဳပ္မ်ားျပ၍ မိမိတို႔ professional စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရေတာ့ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ကရင္ေလး ၊ မြန္းေလး ၊ ဇမ္ႀကီး ( ခ်င္း တိုင္းရင္းသား ) တို႔က ကၽြန္ေတာ့အား သတိေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕တြင္ အညာသား တေယာက္ႏွင့္ ရန္ကုန္သား ၃ ေယာက္ပါပါသည္။

ဇမ္ႀကီးတို႔က ထိုရန္ကုန္သား အလုပ္ကပ္သူမ်ား ျဖင့္ တဖြဲ႕တည္း မလုပ္လို မိမိတို႔ သီးျခား အဖြဲ႕ ဖြဲ႕ မည္ ျဖစ္လာပါသည္။ ထို အခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လူသစ္မ်ား ျဖစ္၍ အနည္းဆံုး ျငမ္းလုပ္သား ၈ ေယာက္ျပည့္ မွ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕ခြင့္ ေပးပါသည္။ ၅ ေယာက္ႏွင့္ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕ မရပါ။ အေၾကာင္းမွာ အဖြဲ႕ မွ ထုတ္ခံရသူသည္ အျခားမည္သည့္ အဖြဲ႕မွ မလို ခ်င္သျဖင့္ ႐ုံုးခ်ဳပ္မွ သူတို႔ အတြက္ သီးျခား အလုပ္ရွာ မေပးႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤတြင္ ထို ရန္ကုန္သားမ်ားကလည္း မင္းတို႔က ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္လို႔လဲ ႏွင့္ စကားမ်ားၾကပါေတာ့သည္။

HR ကလည္း ရံုးခ်ဳပ္သို႔ ဖုန္းဆက္၍ မန္ေနဂ်ာ အား ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ မဖြဲ႕လိုေၾကာင္းႏွင့္ ရန္ျဖစ္ ေနၾကေၾကာင္း တိုင္ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ HR မွ ကၽြန္ေတာ့အား ဖုန္းေပး၍ မန္ေနဂ်ာက စကားေျပာလို ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္လိုက္ သည္ႏွင့္ တဖက္မွ မန္ေနဂ်ာ ေျပာသည္မွာ " မင္းတို႔ အဖြဲ႕ စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ မထိုးခ်င္ရင္ ရံုးခ်ဳပ္ကို လာၿပီး ေလယ်ဥ္လက္မွတ္လာယူ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ " ဟူ၍ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အဖြဲ႕သားမ်ားအား ရွင္းျပရပါေတာ့သည္။ " ျမန္မာျပည္ျပန္မည္ေလာ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕၍ အလုပ္လုပ္ၾကမည္ေလာ"။ မည္သူမွ် မေျပာသာေတာ့ပါ။ အားလံုး ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ လက္မွတ္ထိုးၾကရပါေတာ့သည္။ မွတ္မိပါေသးသည္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အဖြဲ႕မွ ဇမ္ႀကီးကေတာ့ သူလက္မွတ္ ထိုးမည့္ ေနရာတြင္ လက္မွတ္ မထိုးပဲ ျမန္မာလို ( -ီးပဲ ) ဟူ၍ ထိုးေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ HR မွ စာခ်ဳပ္မ်ားယူၿပီး ျပန္သြားပါေတာ့သည္။ ထိုေန႔မွ စၿပီး မိမိတို႔လည္း စကၤပူ ျငမ္းလုပ္သားဘဝျဖင့္ မိမိတို႔ ပိုက္ဆံကို ေခၽြးႏွင့္ ရင္း၍ ရွာၾကရပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ ၏ ပထမဆံုး professional လစာမွာ တေယာက္ကို 120$ သာရရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဤသို႔ ျဖင့္ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျငမ္းဆင္လိုက္ ျပသနာတက္လိုက္ ျဖင့္သေဘၤာက်င္း တကာသို႔ သြား၍ ျငမ္းဆင္ခဲ့ရပါသည္။ ဤတြင္ ၾကံဳ၍ အထက္တြင္ senior အကိုႀကီးမ်ား မ်ားေျပာေသာ ပိုက္ဆံ အရမ္း ျပန္မပို႔ၾကနဲ႔ ဟူေသာ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပလိုပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕မွာ လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ျဖင့္ တလကို ျငမ္းဆင္ ခ လစာ 400$ ခန္႔ ရရွိခ်ိန္တြင္ အျခားေသာ လူညီ ေသာ အဖြဲ႕မ်ားမွာ 700$ 800$ စသည္ျဖင့္ ရရွိေနၾကပါသည္။ အျခားအဖြဲ႕မွ ကရင္ တေယာက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ အဖြဲ႕မွ ကရင္ေလး မွာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည့္ အျပင္ အိမ္နီးခ်င္းလည္း ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထိုကရင္က တလလ်င္ ၁၀ သိန္း ပို႔ႏိုင္ေသာ အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕မွ ကရင္ေလးက ၅ သိန္းသာ ပို႔ႏိုင္ပါသည္။ ပိုက္ဆံ ပို႔တိုင္းလည္း ကရင္ေလးက သူ႔အိမ္ႏွင့္ ျပသနာ ျဖစ္ရပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ စကၤပူ ကို တရက္တည္း အတူတူ သြားၾကသည္ ကုပၼဏီ တခုတည္းတြင္ အတူ လုပ္ေနၾကရသည္ လုပ္ေနေသာ အလုပ္ကလည္း ျငမ္းအလုပ္ခ်င္းလည္း တူၾကေသာ္လည္း အျခားသူက ၁၀ သိန္း ပို႔ ႏိုင္၍ သူကေတာ့ ၅ သိန္းသာ ပို႔ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ ရွိေနသူမ်ားက ဤအေျခအေနကို နားလည္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ကုမၸဏီ တူ အလုပ္တူ လ်င္ တန္းတူရၾကမည္ဟုသာ ထင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မိန္းမ ရွိသူမ်ားကလည္း ဤအတိုင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပထမ သံုး ေလး လ တြင္ အလုပ္ေကာင္း၍ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား ပို႔ႏိုင္ေသာအခါ ပို႔ထားၾကေသာ္လည္း အလုပ္မေကာင္း၍ ပိုက္ဆံပို႔ နည္းလာလ်င္ အသံုး အျဖဳန္း ႀကီးလာသည္ ၊ စကၤပူ တြင္ အငယ္အေႏွာင္း ရွိေနၿပီ ေလာ စသည္ျဖင့္ ရန္ျဖစ္ၾကရပါေတာ့သည္။

အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျငမ္းအလုပ္သမားမ်ား၏ လစာမွာ အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ပံုမွန္ ပံုမွန္ အေျခခံလစာမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အလုပ္ေကာင္း၍ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရ သျဖင့္ အသံုးအျဖံဳန္းႀကီးလာၾကသူမ်ား ရွိသလို ရသမွ် ပိုက္ဆံ က်စ္က်စ္ပါေအာင္စု ၾကသူမ်ားလည္း ရွိၾကပါသည္။ ဤ ျငမ္းအလုပ္သမားမ်ားတြင္ ထက္ေအာင္ေက်ာ္ဟူေသာ အလုပ္သမားေလး အေၾကာင္းကို ေဖၚျပေပးခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ Supervisor ျဖစ္လာ၍ သေဘၤာက်င္း တခုအား စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ရေသာအခ်ိန္တြင္ သူႏွင့္ ေတြ႕ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထက္ေအာင္ေက်ာ္မွာ စကၤပူ တြင္ ျငမ္းအလုပ္သမား အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ္လည္း စကၤပူ ႏိုင္ငံ ဘယ္ေနရာမွ မေရာက္ဘူးပါ။ အလည္အပတ္လည္း မထြက္ပါ။ သူသြားတတ္ေသာ ေနရာမွာ စကၤပူရွိ ျမန္မာျပည္သို႔ ပိုက္ဆံလြဲပို႔ေသာ ေနရာ တေနရာသာရွိပါသည္။ က်န္အခ်ိန္မွာ အလုပ္ႏွင့္ အေဆာင္ အတြင္းသာရွိပါသည္။

အလုပ္ပိတ္ရက္ ျဖစ္၍ အျခားသူမ်ား ေလွ်ာက္လည္ၾကလ်င္လည္း ဘယ္မွ လိုက္မသြားပါ။ ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာ လည္း မေသာက္မစားသလို အပို အျဖစ္ မုန္႔ပဲ သေရစာပင္ ဝယ္မစားပါ။ အေဆာင္မွ ေပးေသာ ထမင္းဟင္းသာ စားပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း ရသမွ် ပိုက္ဆံ က်စ္က်စ္ပါေအာင္စု၍ သံုးႏွစ္ခန္႔ စကၤပူတြင္ အပင္ပန္းခံ အလုပ္လုပ္သြားပါသည္။

သူျပန္ခါနီး ကၽြန္ေတာ့အား နႈတ္ဆက္ေသာအခါ စကၤပူလာတာ ပိုက္ဆံရွာ ဖို႔သာ ျဖစ္၍ ယခု သူ႔တြင္ လယ္ဧက ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ား ဝယ္ထားသည့္ အျပင္ ႏြား အေကာင္ ၂၀ ေက်ာ္လည္း ဝယ္ထားႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ ျပန္၍ ေတာင္သူ လုပ္ေတာ့မည့္ အေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာလ်င္ သူ႔ထံလာလည္ပါမည့္ အေၾကာင္း ေျပာ၍ နႈတ္ဆက္ျပန္သြားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စကၤပူ တြင္ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ ထက္ေအာင္ေက်ာ္ကဲ့သို႔ ပိုက္ဆံႀကိဳးစားစုသူ မ်ား ေတြ႕ဘူးသလို ရသမွ် သံုးျဖဳန္း လိုက္သျဖင့္ လက္ဗလာျဖင့္ အိမ္ျပန္သြားရသူ အမ်ားအျပားလည္း ေတြ႕ဘူးပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photo Credit : Original source

Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001