က်ေနာ့အဖြားရဲ႕ ဘဝအေၾကာင္း (၁)

က်ေနာ့အဖြားရဲ႕ ဘဝအေၾကာင္း (၂)

က်ေနာ့အဖြားရဲ႕ ဘဝအေၾကာင္း (၃)

က်ေနာ့အဖြားရဲ႕ ဘဝအေၾကာင္း (၄)

က်ေနာ့အဖြားရဲ႕ ဘဝအေၾကာင္း (၅)

---

အရင္တစ္ပတ္ကအပိုင္းဆက္ေလးကို ဆက္ပါအံုးမည္။

က်မလည္း ေရနစ္သူက ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္ဆြဲမိတာနဲ႔ အား႐ွိသြားတယ္ဆိုသလိုပါပဲ။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္မဟုတ္ပါဘူး 😂😂
အဲ...သူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ေျပာမို႔ပါ(အရႊန္းဝင္ေဖာက္ျခင္းျဖစ္သည္😂😂)

ဆရာႀကီးက သူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ ဆရာႀကီးကို က်မအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဆရာႀကီးက ""ငါကူညီမယ္ ဘာမွမပူနဲ႔ မနက္ျဖန္ငါလာခဲ့မယ္။ ငါေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္" ဆိုၿပီး ေျပာၿပီးျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆရာႀကီးေရာက္လာေတာ့....."ငါနဲ႔ရင္းႏွီးသူတစ္ေယာက္ တြံေတးမွာ႐ွိတယ္။နင့္ကိုအဲ့ဒီကိုေခၚသြားမယ္။ ဒီတိုင္းသြားလို႔ကေတာ့ ဟိုေကာင္ကနင့္ကိုသြားခိုင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ နင္ကဟိုေကာင့္ကိုငါသင္ထားတဲ့အတိုင္းေျပာ၊ မနက္ျဖန္သြားၾကမယ္"ဆိုၿပီးေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း အဲ့ဒီလူျပန္လာေတာ့...
"အစ္ကို က်မကိုယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီမွာေတာ့ ယူလို႔မျဖစ္ဘူး တျခားကိုသြားမယ္။" ""ဘယ္ကိုသြားမွာလည္း"ဆိုၿပီး သူကေမးေတာ့..
"တြံေတးမွာ က်မအသိ႐ွိတယ္ အဲ့ဒီကိုသြားမယ္"လို႔ က်မကေျပာေတာ့ သူလက္ခံပါတယ္။

ဆရာကလည္း ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း က်မကိုလိုက္ပို႔ရမယ္လို႔ေျပာၿပီးလာေခၚေတာ့ သူကလည္းလိုက္မယ္လို႔ေျပာၿပီး က်မတို႔နဲ႔အတူလိုက္လာပါတယ္။က်မတို႔သံုးေယာက္တ့္ေတးကိုေရာက္ေတာ့ က်မတို႔ေနရမယ့္အိမ္ကိုေခၚလာပါတယ္။ အဲ့ဒီအိမ္ကလည္း ၾကာသပေတးသားသမီးလက္မခံရဘူးဆိုတာနဲ႔ ဆရာက......"အိမ္မွာလက္မခံရင္လည္း အိမ္ရဲ႕အေနာက္မွာ အဖီေလးေဆာက္ၿပီး ေနပါရေစလို႔ခြင့္ေတာင္းၿပီး အားခ်င္းပဲ ဓနိနဲ႔ဝါးဝယ္ ၊ တစ္ဖက္ရက္အဖီေလးေဆာက္ေပးၿပီး က်မတုိ႔သားအမိေနဖို႔ စီစဥ္ေပးပါတယ္။ စီစဥ္ၿပီးသြားေတာ့ "ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔အတူတူျပန္မယ္ ေကာင္မေလးေနတဲ့ေနရာလည္းသိၿပီပဲ ေနာက္ေန႔က်မွမင္းအဝတ္အစားေတြယူၿပီးျပန္လာေပါ့လို႔**"ဆရာကေျပာေတာ့ သူမျပန္ခ်င္ျပန္ခ်င္နဲ႔ ဆရာ့ေနာက္ကိုလိုက္သြားပါတယ္။

ဆရာနဲ႔သူ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ ခေလးကိုေဆးေပးဖို႔ေမ့သြားလို႔ခဏေစာင့္ဆိုၿပီး သူ႔ကိုလမ္းမွာခဏေစာင့္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆရာက်မဆီျပန္လွည့္လာၿပီး..."ေနာက္တစ္ေခါက္ ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္းလာလိမ့္မယ္၊ ဆရာလိုက္မလာေတာ့ဘူး။ခေလးအတြက္ ေဆးတစ္လစာေပးထားခဲ့မယ္။မနက္ျဖန္မိုးလင္းတာနဲ႔အိမ္နားကလူေတြကိုလိုက္ေျပာထားေပေတာ့လို႔" ဆရာကမွာၿပီးျပန္သြားပါတယ္။ က်မလည္း မိုးလင္းတာနဲ႔.....
"သူတို႔က်မကိုအတင္းေခၚလာၾကတာ မယားႀကီး႐ွိရဲ႕သားနဲ႔ က်မကိုမတရားယူခ်င္လို႔ ဒီမွာထားခဲ့တာ။က်မမွာအမ်ိဳးလည္းမ႐ွိ၊ ဘယ္သြားရမွန္းလည္းမသိနဲ႔ျဖစ္ေနပါတယ္။ေနာက္ၿပီး အဲ့ဒီလူကိုလည္းမယူခ်င္ဘူး။သူက ဒီကိုလာေတာ့မွာ က်မေၾကာက္တယ္"ဆိုေတာ့... အဲ့ဒီလမ္းထဲက လူေတြအကုန္လံုးက "ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ ၊ အဲ့ဒီလူလာရင္ နင္ထြက္မေတြ႔နဲ႔ ဒို႔တာဝန္ထား။ ဒီလိုလူမ်ိဳးကိုအလာမခံဘူးလို႔" ေျပာၿပီး က်မကိုအားေပးၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ သူလာတယ္ ဆိုရင္ပဲ ေခြး႐ူးလိုက္သလို တုတ္ေတြ ဂဲေတြနဲ႔ ဝိုင္းေပါက္ၾကတာေၾကာင့္ ေခြးေျပးေျပးရပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္မွ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေခါက္ထပ္လာပါေသးတယ္။ ေရာက္လာတိုင္းလည္း ဝိုင္းလိုက္ၾကတာေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္ တစ္ခါမွမလာေတာ့ပါဘူး။ က်မလည္း သားေလးက်န္းမာေရးေကာင္းလာေတာ့ တြံေတးတစ္ဖက္ကမ္း ဇီးျဖဴကုန္းဘက္က အစိုးရငါးကန္မွာ အုတ္သြားရြက္ပါတယ္။တစ္ေန႔ကို ႏွစ္က်ပ္ ဆယ့္ငါးျပားရပါတယ္။ က်မတို႔သားအမိ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လံုေလာက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔မွာ တြံေတးၿမိဳ႕ အိုးဖိုရြာဖ်ားမွာေနထိုင္တဲ့ ဦးေမာင္ျခယ္ ေဒၚတုတ္တို႔လင္မယားက က်မတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ေနထိုင္စားေသာက္ေနရတာကိုျမင္ၿပီး က်မကို သူတို္ရဲ႕ေမြးစားသမီးအျဖစ္ သူတို႔နဲ႔အတူလာေနဖို႔ေခၚပါတယ္။က်မလည္း သူမ်ားအိမ္မွာေနထိုင္လာခဲ့ရတာေတြကိုေတြးၿပီး စိတ္ကုန္ေနေတာ့ သူတို႔ေခၚတာကိုျငင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔က ဇြဲမေလ်ာ့ခဲ့ပါဘူး။ က်မအလုပ္သြားတုန္း က်မအဝတ္အစား အိုးခြက္ေတြနဲ႔ ခေလးကိုပါ သူတို႔အိမ္ကိုေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မအလုပ္ကျပန္လာေတာ့ သူတို႔အိမ္ကိုလိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔သမီးေတြနဲ႔က်မကို တန္းတူညီတူထားခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔သမီးေတြကလည္း က်မကို ညီမအရင္းခ်ာေတြလိုခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။ က်မဘဝလည္း အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။........................

ကံဇာတ္ဆရာရဲ႕အလိုက်ေနထိုင္ရတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ဘဝ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ တိုင္းရင္းျမန္မာေဆးဆရာႀကီး ဦးစံရင္ႏွင့္တစ္ကြ ေမြးစားမိဘမ်ားႏွင့္အတူ ေက်းဇူး႐ွင္အားလံုးကို ဂါရဝျပဳလိုက္ပါတယ္။
........... ............
.................ေမေမေရးေသာ.................
..... အဖြားရဲ႕အေၾကာင္းေလးပါ......
.......... .......

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့အဖြားႏွင့္ အဖြားတို႔အား ေမြးစားခဲ့ၾကေသာ အဖြားရဲ႕ေမြးစားမိဘမ်ားလည္းမ႐ွိၾကေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ့အဖြားရဲ႕ ဘဝတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို steemitမွမိတ္ေဆြေတြအားလံုးကိုသိ႐ွိရေအာင္ တင္ျပခြင့္ ေရးသားခြင့္ရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ဝမ္းသာမိပါတယ္။

"အဖြား ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ..လို႔ ဆုေတာင္းရင္း.."

ၿပီးပါၿပီ....

@komoezaw

MSC-030