" ကိုလွသိန္း နွင့္ ေငြႏွစ္ရာ "

မိုးသည္ ေတြ႔ခါစခ်စ္သူနွစ္ေယာက္ ခြဲခြါခါနီး တေယာက္မ်က္နွာကိုတေယာက္ အငမ္းမရ ျကင္နာမွဳလြန္လြန္ကဲကဲနွင့္ ျကည့္ေနၾကသည့္နွယ္ တစိမ့္စိမ့္ တအိအိ မထိတထိ ရြာေနေလ၏။
တိမ္ဆိုင္ တိမ္တိုက္ တိမ္သားတို႔သည္လည္း ေကာင္းကင္တခြင္လံုး ျဖဴညစ္ညစ္ အေရာင္ျဖင့္ ညဳိ႕မိွဳင္းအံုဆိုင္းေနသည္မွာ အလြမ္းဓါတ္ခံရွိသူတို႔အဖို႔ စိတ္နွလံုးနံဳးခ်ိ၍ မ်က္ရည္စို႔ဖြယ္။

ဤသို႔ဤနွယ္ ကဗ်ာဆန္ လြမ္းဖြယ္ေကာင္းေသာ ညေနရီတေရာတြင္ ကိုလွသိန္းတေယာက္ ညစ္စုတ္နံေစာ္လွေသာ ေသးငယ္သည့္ က်ဴးေက်ာ္တဲအိမ္တစ္လံုးအတြင္း ဇနီးျဖစ္သူအား ျကိမ္းေမာင္းပြက္ေလာရိုက္ေနသည္မွာ အသံခ်ဲ႕စက္ႏွင့္ ရက္ပါသီခ်င္းဖြင့္ထားသလို အခ်က္က်က် စကားနာထိုးသံမ်ားျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ လႈိင္သာယာ ညေနခင္းသည္ တမူဆန္းေနေတာ့ေပ၏။
ကိုလွသိန္း၏ အဓိကလိုအပ္ေနေသာ အရာသည္ကား ယေန႔ညေနအတြက္ ေငြႏွစ္ရာ ရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္။ ၎ေငြႏွစ္ရာသည္ ကိုလွသိန္းအဖို႔ေတာ့ ေလာကနိဗၺာန္သို႕ ကူးတို႔ခ အရက္တခြက္စာ ျဖစ္ေနသည္။

ကိုလွသိန္း၏ ခႏၶာကိုယ္ပိန္လွီေသးသြယ္ေသာ္လည္း ပုဏၰကဘီလူး နတ္စစ္သူျကီးနွယ္ အဆဲအဆိုေနွာသည့္ ျကံဳးဝါးသံတို႔အား ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚအိတင္ မေတာင့္ခံနိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ေစ်းေရာင္းရေငြထဲမွ ေငြႏွစ္ရာက်ပ္ကို ဆူေဆာင့္ဆဲဆို က်ိန္ဆဲ၍ ေဘာ္လီျကားမွ လ်င္စြာထုတ္ကာ ေဆာင့္ျကီးေအာင့္ျကီးျဖင့္ ကိုလွသိန္းထံ ေပးအပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ကိုလွသိန္းသည္ စိတ္ထားေကာင္းသူတစ္ဦးပင္။ မရွိဆင္းရဲေသာ္လည္း စိတ္ထားေကာင္း၍ ကူညီတတ္သျဖင့္ လမ္းေဘးေစ်းသည္ ေဒၚအိတင္ကို ဆိုက္ကားနင္းကာ ေစ်းသြားေစ်းျပန္လိုက္ပို႔ရင္း ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၾကသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

အခ်စ္တစ္ခုကိုအရင္းျပဳ၍ မိသားစုဘ၀ေလးကိုထူေထာင္ကာ ကိုလွသိန္း ဆိုက္ကားနင္းရင္း ၀င္ေငြရွာသလို ဇနီးသည္ ေဒၚအိတင္ကလည္း နဂိုလုပ္ေနက် လမ္းေဘးမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားေရာက္ကာ ၀င္ေငြရွာ၍ ဘ၀ကိုရပ္တည္ေနၾကရင္း တစ္ေန႔ ကိုလွသိန္းနင္းေနေသာ ဆိုက္ကားမွာ လိုင္စင္မဲ႔ဆိုၿပီး စည္ပင္မွသိမ္းဆည္းသြားသည္ကစ၍ ကိုလွသိန္းတစ္ေယာက္ အလုပ္အကိုင္မဲ႔ စိတ္ေလလြင့္ကာ အရက္သမားဘ၀ လံုးလံုးေရာက္ရွိသြားျခင္းျဖစ္သည္။

ကိုလွသိန္းသည္ အရက္သမားဆိုေသာ္လည္း အတိုင္းအတာရွိသည္၊ မည္ေသာအခါမွ အလြန္အကၽြံမေသာက္တတ္ေပ။ တစတစႏွင့္ ျဖတ္ရခက္သည့္ သည္အရက္ကို မေသာက္ရရင္ မေနနဳိင္ေတာ့၍ ညေနတိုင္း အရက္တခြက္စာ ႏွစ္ရာက်ပ္ကို ဇနီသည္ထံမွေတာင္း၍ ေသာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတပါးကိုလည္း ျပႆနာမရွာတတ္၊ သူ႔ဘာသူေသာက္ၿပီး မည္သူႏွင့္မွ် စကားမေျပာေတာ့ပဲ အိပ္ေနတတ္ေလသည္။
ယေန႔ ကိုလွသိန္းသည္ ေငြႏွစ္ရာက်ပ္ လက္ဝယ္ရရွိသည္နွင့္ တျကြျကြ တရြရြျဖင့္ လက္ကိုင္မပါေသာ ထီးစုတ္ကေလးကိုေဆာင္းၿပီး ေလးေပသာသာရွိေသာ ရႊံ႔႔လမ္းက်ဥ္းမွ ဆယ့္နွစ္ေပခန္႔က်ယ္ေသာ ကြန္ကရစ္လမ္းကို တက္ကာ တလမ္းလံုး တဦးတည္းေမာင္ပိုင္စီးလ်က္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ အရက္ဆိုင္သို႔ ခ်ီတက္ေလေတာ့၏။
ပုဆိုးစတစ္ဖက္မ၍ အရက္ဆိုင္သို႔ ဝင္ရန္ျပင္ေနေသာ ကိုလွသိန္း၏ ရီေဝေဝ မ်က္လံုးထဲသို႔ အရက္ဆိုင္ေဘးကပ္လ်က္ အသုတ္ဆိုင္မွ ရင္နင့္ဖြယ္ျမင္ကြင္းသည္ ခ်က္ေကာင္းထိသည့္ ျမွားနွယ္ စူးနစ္စြာ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
မိုးစက္ဖြဲဖြဲေအာက္တြင္ ညစ္ေထးေပါက္ျပဲေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုယ္စီနွင့္္ တကိုယ္လံုး ဖႈံ သဲမ်ားတက္ကာ ညိဳမဲမဲ အကြက္ အကြက္ ေခ်းလက္ေလးသစ္ နွင့္ ကေလးနွစ္ဦး အသုတ္စားေနသူမ်ားအား အငမ္းမရ သားေရယို ေငးေမာေနေလသည္။

ဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီး ေဒၚရႈတင္၏ ေမာင္းထုတ္ ဆဲဆိုသံနွင့္ မတူမတန္ ေအာင့္သက္သက္ၾကည့္၍ မ်က္နွာလႊဲေနၾကသည့္ စားေသာက္ေနသူတို႔ဟန္ပန္မ်ားသည္ ကိုလွသိန္း၏ နွလံုးသားကို အပ္နွင့္ တတိတိ ထိုးဆြသည့္နွယ္ ျဖစ္ေခ်ျပီ။
ကိုလွသိန္း၏ စိတ္နွလံုးသို႔ ေဝသႏၲရာထံုး ပူးကပ္ေလျပီ။
ကိုလွသိန္းသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု အျမန္ခ်ၿပီး ေျခတဖက္လွမ္းဝင္ျပီးေသာ အရက္ဆိုင္မွ ေဆြ႕ကနဲ ေနာက္လွည့္ကာ အသုတ္ဆိုင္ဖက္ကို ေျခဦးလွည့္ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ မိမိဆိုင္ဖက္ကို လွမ္းလာေနေသာ ကိုလွသိန္းကို အေ၀းကပင္ မ်က္စင္းပစ္ၿပီး အထင္ေသးေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ မဲ႔ၾကည့္ၾကည့္ေနေသာ အသုတ္သည္ ေဒၚရႈတင္ကို ခါးျကားမွ ေငြႏွစ္ရာကိုထုတ္ေပးရင္း အမိန္႔ခ်သလို ေျပာျကားလိုက္သည္ကား >>>
လွသိန္း >>>
"ေရာ့…..ရႈတင္ အသုတ္ႏွစ္ပြဲထုပ္ျပီး ဟိုကေလးနွစ္ေယာက္ကို ေပးလိုက္" ျမန္ျမန္လုပ္ မိုးသည္းလာမယ္၊ ဒီကေလး နွစ္ေယာက္ကို နင္လည္းေခၚထားမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ !! "
ရႈတင္ >>>
"အံမယ္…..ေခၚစရာလား ေဟ့၊ အရက္ေစာ္ နံေစာ္ေနတာပဲ။ သူေတာင္းစား နင္ျမန္ျမန္ျကြ၊ နင့္မယားနွစ္ေယာက္ကို အခုသုတ္ျပီး ေပးလိုက္မယ္၊ သြား…ျမန္ုျမန္ ငါ့ဆိုင္ကေန"
အသုတ္သည္ ေဒၚရႈတင္ ၏ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ စကားအဆံုး၌ ကိုလွသိန္းသည္ အသုတ္ဆိုင္ စတီးခြက္ထဲမွ ငရုပ္သီးေတာင့္မ်ားကို အျမန္အဆန္ ပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ ေရတခြက္ကို " ဂြပ္ " ခနဲ ေမာ့ေသာက္ၿပီး ဆယ့္နွစ္ေပ ကြန္ကရစ္လမ္းကို ျခေသၤ႔လည္ျပန္တက္ကာ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ အိမ္ျပန္ခဲ႔ေလေတာ့သည္။

မိုးသည္ ေတြ႔ခါစခ်စ္သူနွစ္ေယာက္ ခြဲခြါခါနီး တေယာက္မ်က္နွာကိုတေယာက္ အငမ္းမရ ျကင္နာမွဳလြန္လြန္ကဲကဲနွင့္ ျကည့္ေနၾကသည့္နွယ္ တစိမ့္စိမ့္ တအိအိ မထိတထိ ရြာေနေလ၏။

တိမ္ဆိုင္ တိမ္တိုက္ တိမ္သားတို႔သည္လည္း ေကာင္းကင္တခြင္လံုး ျဖဴညစ္ညစ္ အေရာင္ျဖင့္ ညဳိ႕မိွဳင္းအံုဆိုင္းေနသည္မွာ အလြမ္းဓါတ္ခံရွိသူတို႔အဖို႔ စိတ္နွလံုးနံဳးခ်ိ၍ မ်က္ရည္စို႔ဖြယ္။
ဤသို႔ဤနွယ္ ကဗ်ာဆန္ လြမ္းဖြယ္ေကာင္းေသာ ညေနရီတေရာတြင္ ကိုလွသိန္းတေယာက္ ညစ္စုတ္နံေစာ္လွေသာ ေသးငယ္သည့္ က်ဴးေက်ာ္တဲအိမ္တလံုးအတြင္း ငရုပ္သီးေတာင့္မ်ားတန္ခိုးျဖင့္ ေလာကနိဗၺာန္ကို တခူးခူး တေခါေခါ ျဖင့္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ဒူးေပၚ ေပါင္ေပၚ ပုဆိုးေဖာ္၍ ေရာက္ရွိေနေလေတာ့သည္။
ကိုလွသိန္း၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီးသည္ ေဒၚအိတင္လည္း မိုးေအးေအးျဖင့္ ထမင္းအိုးတည္ရင္း မနက္ေစ်းေရာင္းရန္ အေျကာင္းကို အျကံျကီးျကံလ်က္ ေတြးေတာေနေလေတာ့သည္တကား……။

photo = google image
@kyawhlaing