ေနာက္ဆံုး
လူဆိုတာမ်ိဳးဟာ ဘ၀အသီးသီးနဲ႔ အေတြ႕ႀကံဳအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထိေရာက္စြာပံုေဖာ္ေနၾကတာ၊
ငါ…..အေပၚယံအလႊာ အလင္းေရာင္ေတြ၀င္ေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္
ေလထုကိုထိုးခြဲလိုက္တယ္၊အျဖဴေရာင္အကန္႔
အတြဲလိုက္ေတြေတာ႕စီစီျဖစ္လို႔ေပါ႔၊
အရာ၀တၱဳေတြကိုခြဲျခားသိနိုင္တဲ႔အရာထဲမွာလဲ မေမွာင္ခင္ကလွပခဲ႔တဲ႔အရာ ေတြက
ဒီတစ္ခါအလင္းေရာင္ရေတာ႔ညစ္ညမ္းမႈေတြအျဖစ္ထြက္ရွိိလာေလရဲ႕….အၾကိမ္ၾကိမ္လက္စံုမိုးၿပီး
ဆုေတာင္းထားတဲ႔အရာက ငါ႔အတြက္ညစ္ညမ္းမႈေတြဖယ္ထုတ္ရေအာင္
စိတ္ညစ္ေစပါေသးလားဆိုတာ ငါေတြး ေတာ႔ေတြးမိပါရဲ႕…ပထမဆံုးသတိရလိုက္မတယ္
အပုပ္နံ႕ေတြတေထာင္းေထာင္းထြက္ေနၿပီး ဒီအပုပ္ေတြကိုပဲ ေတာင္းတေနတဲ႔ အရာထဲက
အမွန္တရားေတြေထြးထုတ္ခြင့္မရခဲ႔တာအေတာ္ၾကာၿပီ၊ ဒီဟန္ေဆာင္ဖုန္းကာထား တဲ႔
ကာဘာထဲက ၁မီနစ္ကို အခ်က္(၈၀)ေက်ာ္တုန္ခါမႈရဲ႕
နာက်င္မႈကိုေဘးကန္ထုတ္ထားၿပီး ဒီရူးသြတ္မႈရဲ႕ အသိတရားက
ငါဘက္ကိုလွည့္မေနတဲ႕ငါရဲ႕တန္ဖိုးထားမႈကိုတန္ဖိုးမေရာ႔ေအာင္သြန္သင္ေနေလရဲ႕
……
တတိယမေရာက္ခင္အခ်ိန္မွာ
ငါမလုပ္နိုင္တဲ႔မမွားေသာအေၾကာင္းရာေတြကို ေျပာျပအႀကံျပဳခ်င္လို႔
အ၀ါေရာင္ႀကိဳးေလးေတြကတဆင့္……….. ဒါေပမယ့္ေကာ္နံ႕တေထာင္းေထာင္းတေနတဲ႔
ဒီအရာထဲကေနေတာင္ ငါ့ရနံ႕ေတြက
ခါးသက္လွတယ္လို႔သူထင္ခဲ႔တယ္ေလ…..ထက္ေရးရရင္ေတာ႔ဖက္မရျဖစ္ရခ်ီရဲ႕
ေတာ္ပါၿပီေလ ေစတနာနဲ႔ပါ အို ေတာ္ပါၿပီ…….
ဒီလိုနဲ႔မလိုခ်င္္ပဲေရာ႔ပါးသြားၿပီး မေဆာင့္ဘူးလို႔
သတိမေပးတဲ႔အရာက သြားေနေတာ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွင္း လင္းတိုင္းေျပာင္ရွင္းမလာတဲ႔
ဒီအေပၚယံအလႊာကို ေဘးနားက ႏွေခါင္းေတြအာရံုမမ်ားလွေအာင္ တင္ႀကံခဲ႔မႈမရွိ
ဘူးဆိုတာသိရက္နဲ႔ စကၠဴေတြ
အထပ္ထပ္နဲ႔လည္းလွယ္ထားတဲ႔အရာနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္တိုက္ေနမိတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ႔
သည္ပံုကိုလူယံုေအာင္ အသိညာဏ္ရွိရက္နဲ႔ ရူးသြပ္ေနၾကတဲ႔သတၱ၀ါေတြ
ျမင္ေကာင္းေအာင္လို႔တဲ႔ ငါ႔အရူးအသိညာဏ္က သတိေပးလို႔ ငါ႕လႊာရံုကို
ေကာက္လႊာလိုက္တယ္ …. အင္းေတာ္ေတာ္ေလးေတာ႔အဆင္ ေျပပါတယ္……
သတတၱ၀ါေတြမ်ားလွတဲ႔ဒီေတာထဲကိုတိုးဖို႔ေတာ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ
ယံုၾကည္မႈရွိေစပါတယ္။….အင္းထပ္ ၿပီးေတာ့ ျမင့္မားမႈဆိုတဲ႔
အပၚကေနစီးၾကည့္ဖို႕ ထံုၾကင္ေနတဲ႔ ငါ့လက္ျဖားေတြကို
ေဘာ႔ပင္နဲ႔ထိေတြ႕ေစခဲ႔တယ္…. သို႔ေပမယ့္ ငါ႔ရဲ႕ဒီတစ္ထြာကို
အလိုျပည့္ေစဖိုု႕ငွာ မစြမ္းေဆာင္ေသးခင္ ေသြးလည္ပတ္ေနတဲ႔ ဒီလက္ေျခာင္း
ျဖားေတြက လူနားမလည္တဲ႔ ဘာသာစကားေတြကိုဖန္တီးလို႕…………. ၿပီးေတာ႔မွ
ငါ႔ကိုယ္တိုင္ဘာမွမသိတဲ႔ အေၾကာင္းရာေတြကို ငါ့ထက္သိတဲ႔လူေတြကို
လွည့္ပတ္လိမ္ညာဖို႕ ငါ့အရိုးက်တဲ႔အထိ ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ ဖုန္းဖိထားမယ့္
ဒီအရာ၀တၱဳအပၚ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး တန္ဖိုးထားစြာ နမ္းရိႈက္ခဲ႔ၿပီ……..
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ခ႑တာ
ဘယ္အရာမွ်မျမဲပါ……….
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ
ပီတိေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ျဖာ………
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ၀မ္းနည္းစရာ
ေသာကေတြနဲ႔ ျခံဳငံုကာ……
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ခရီးသြားပါ
ထိမ္းလွ်က္ ပိုးလွ်က္မေမာနိင္ပါ……
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ေမြးဖြားၿပီးမွေသဆံုးတာ
ငိုကာရယ္ကာ ေနခဲ႔ပါ……….
ေတြ႕ၾကံဳဆံုကြဲ လူ႕ဘ၀ဟာ
သံသယာ ေရစက္လွ်က္ႏြယ္ကာ
ငါ့ဘ၀လည္း ဒီအတိုင္းပါ
တစ္ေန႕ေတာ႕လည္း ေသရမွာ
သဘာ၀တရားဟာ ဒီအတိုင္းပါ
ငါစဥ္းစားမိတာ ငါခ်ေရးတာ
သည္ကဗ်ာက ေနာက္ဆံုးပါ…….
သူရိမ္