ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တို့ ပ်က္သုန္းရာ

ဤေန့ကား (26)ရက္ေန့။လကုန္ရက္ ေရာက္ရန္
5ရက္သာလိုေတာ့သည္။စိတ္ထဲမွာ လျမန္ျမန္ကုန္ပါေစ
ဆုေတာင္းေနမိသည္။လစာထုတ္ရန္အတြက္ကး မဟုတ္။က်ြန္ုပ္တို့MSC အဖြဲ႔ၾကီး၏ တစ္နွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ MSC ညီကိုမ်ား ေတြ႔ဆံုပြဲသို့ သြားေရာက္ရန္ျဖစ္သည္။ရက္လိုေသးေသာ္လည္း စိတ္ဆႏၵကား ေစာလြန္းေနသည္။ထို့ေၾကာင့္ ခရီးသြားရန္ အဝတ္မ်ား၊လမ္းခရီးတြင္ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား၊သြားပြတ္တံ၊မ်က္နွာသုတ္ပုဝါ၊စသည့္ အေသးအဖြဲ႔ပစၥည္းမ်ားပါမက်န္ စနစ္တက် ထုတ္ပိုးေနမိသည္။ကားမူးတတ္သျဖင့္ ကားမူး
သက္သာေစေသာ နည္းလမ္းမ်ားကိုလည္း ေမႊေနွာက္
ရွာေဖြ ထားသည္။လမ္းခရီးတြင္ ဖုန္း Battery အခက္
အခဲမျဖစ္ေစရန္ မိမိတြင္ရွိေသာ Power Bank အျပင္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီမွလည္း ငွားထားေသး၏။
ထို့အျပင္ သြားမည့္လမ္းခရီးမ်ားကို ဘယ္လိုသြားမည္၊ဘယ္လို လည္ပတ္မည္ဆိုတာမ်ားကိုလည္း ၾကိုတင္
Planမ်ား ခ်ထား၏။ခရီးစရိတ္မ်ားကိုလည္း ပုဂံအထိ အသြား၊အျပန္ စရိတ္မ်ား၊လမ္းတြင္ ကုန္က်နိုင္ေသာ အစားအေသာက္စ ရိတ္မ်ား၊လည္ပတ္ရန္ စရိတ္မ်ားကို
ပါ အၾကမ္းတြက္ခ်က္ထားျပီး မိမိတြင္ရွိေသာ ေငြနွင့္
ေလာက္ငွ နုိုင္မည္ေလာ စသည္တို့ကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားမိျပန္သည္။အစီအစဥ္ကား ျမိတ္ကေန ရန္ကုန္
အထိ သြားျပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ အစ္ကိုတင္ထြန္းနိုင္နွင့္အတူ ပုဂံသို့ဆက္သြားရန္ျဖစ္သည္။ပုဂံတြင္ Leaderၾကီး အစ္ကိုဟင္၊ ဆရာတင္လိႈင္ဦး တို့နွင့္တကြ MSC ညီ
အစ္ကို ေမာင္နွမမ်ားနွင့္ ေတြ႔ဆံုရမည့္ အေရးကို ေတြးျပီး အလိုလို ရင္ခုန္ ၾကည္နူးေနမိသည္။ပုဂံက ျပန္သည့္အခါ ကိုေအာင္ၾကီး၊ကိုမိုးဟိန္းတို့နွင့္အတူ မႏၱေလးသို့
လိုက္သြားျပီး မႏၱေလးျမို့ကို လည္ပတ္ကာ၊ေရာက္ဖူး
ခ်င္လွေသာ ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕ကိုပါ အေရာက္သြားရန္ ေတြး
ထားကာ အေတြးနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔ရပါသည္။
ဤေန့ကား(27)ရက္ေန့။ၾကားလိုက္ရေသာ သတင္း
ေၾကာင့္ စိုးရိမ္တုန္လႈပ္သြားမိသည္။သတင္းကား
ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕တြင္ ေရၾကီး ေရလ်ွံမႈမ်ားျဖစ္၍ လမ္းမ်ားပိတ္ထားသည္ဟူ၍ပင္။ေသာကစိတ္တို့သည္ ရင္ထဲမွ
လိႈက္ဖို လ်ွံတက္လာ၏။ေရေဘးကို ခံစားေနရေသာ
ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားကို သနားကရုဏာျဖစ္ေသာစိတ္၊လမ္းမ်ားပိတ္ထားသည္ဟူေသာ သတင္း စသည္အေၾကာင္း
အရာမ်ားသည္ ရင္တြင္ပူျပင္းမႈကို သိသာထင္ရွားေစလွ
သည္။သို့ေသာ္ သြားရန္ရက္က အနည္းငယ္လိုေသးသျဖင့္ ဤ၄ရက္မွာ ေရက်တန္ေကာင္းပါရဲ႔ဟု အေတြးျဖင့္
ေျဖသိမ့္ရျပန္ပါသည္။အိမ္ကလည္း လမ္းခရီးမေကာင္း
၍ မသြားရန္၊တားျမစ္၏။ဘာေတြပဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္သြားမည္ဟု အားတင္း၍ ေရက်သည့္ သတင္းကိုပင္
မျပတ္နားစြင့္ေနမိသည္။မ်ားျပားလွေသာ အေတြးတို့က
နိွပ္စက္သျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းငွာပင္ မစြမ္းသာေတာ့ေပ။
28ရက္။ေရကား မက်ေသး။ကားမ်ား ဆက္သြားမရသျဖင့္ ပိတ္မိေနၾကသည္ဟူ၏။29ရက္၊သတင္းကား
မေျပာင္းလဲ။က်ြန္ုပ္တို့ျမိဳ႕မွာလည္း မိုးက အဆက္မျပတ္
ရြာသြန္းေန၏။တျဖည္းျဖည္း စိုးရိမ္စိတ္တို့ ပို၍ ပို၍
ျပင္းထန္လာျပန္၏။"3ရက္ေတာင္ က်န္ေသးတာပဲ႔၊ဒီရက္ေတြမွာ က်တန္ေကာင္းပါရဲ႔"ဟု တဖန္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္
တို့ ေမြးျမဴရျပန္ပါသည္။29၊30၊ လမ္းမ်ားဆက္သြားမရ
သျဖင့္ ပိတ္ထားဆဲ။မနက္ျဖန္ကား31ရက္ေန့။ရန္ကုန္သို့သြားရန္ စီစဥ္ထားေသာေန့ျဖစ္သည္။ လမ္း
မ်ား ျပန္ဖြင့္ပါေစ၊ေရမ်ားျပန္က်ပါေစ ဟု ထပ္တလဲလဲ
ဆုေတာင္းရတာလည္းအေမာပါပဲ့။လိုင္းဖြင့္ျပီး သတင္းအေျခအေန ေစာင့္ၾကည္႔ရင္း ညနက္သည္ထိ အိပ္မေပ်ာ္ေခ်။
31ရက္။မနက္ေစာေစာ နိုးသည္နက္ပင္ ဖုန္းကိုယူ
လိုင္းဖြင့္ကာ ဘီးလင္း အေျခအေနကို ရွာေဖြမိသည္။
ေတြ႔ရေသာ သတင္းေၾကာင့္ အရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ႔ပါသည္။ဘီးလင္းတြင္ ေရအတန္ က်ကာ ကားမ်ားကို
အဖြဲ႔လိုက္ သြားခြင့္ျပဳေနပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔လိုက္ရသည္။"ငါ သြားလို့ ရေတာ့မည္"ဟု ေတြးကာ ျမူးတူး
တက္ၾကြေနခဲ႔သည္။ထို့ေၾကာင့္ ကားလက္မွတ္ျဖတ္ရန္
အိမ္မွ ထြက္ခြာလာခဲ႔ပါသည္။ဟိုေရာက္ေသာ္ က်ြန္ုပ္
အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္သုန္းသြားေစေသာ သတင္း
တစ္ခုကား အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနျပန္ပါေတာ့သည္။ဤကား ထားဝယ္ျမိဳ႕တြင္ ေရၾကီး ေရလ်ွံ၍ ကားမ်ားဆက္သြားမရဘဲ ပိတ္မိေနေၾကာင္း၊လမ္းမ်ားပိတ္ထားလိုက္ပီျဖစ္ေၾကာင္း ဟူ၍ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။က်ြန္ုပ္ငိုင္
သြားရပါျပီ။၂လ၊၃လ၊၄လ မက ျပင္ဆင္ထားခဲ႔ရေသာ
ေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ႔ရေသာ ေန့ ပ်က္စီးခဲ႔ရပါျပီ။MSCညီကို
မ်ားနွင့္ အျပင္မွာ ဆံုရမည္အေရး ေမ်ွာ္ေတြးခဲ႔ရသမ်ွ
အခု မျဖစ္နိုင္ေတာ့ျပီ အေတြးသည္ တကယ္ကို စိတ္
မေကာင္းျဖစ္ရပါသည္။ဘာလို့ဒီေလာက္အေနွာက္အယွက္မ်ားေနရတာလဲဟု က်ြန္ုပ္ဟစ္ေအာ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။မနက္ျဖန္အထိ ေရက်မည္မဟုတ္သျဖင့္ စိတ္မေကာင္းစြာနွင့္ပင္ က်ြန္ုပ္လက္ေလ်ာ့ခဲ႔ရပါသည္။ထိုမတိုင္ခင္က အေနွာက္အယွက္ အတားအဆီးမ်ားကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေက်ာ္လႊားနိုင္ခဲ႔ေသာ္လည္းသဘာဝၾကီးက ေပးေသာ အေနွာက္အယွက္အတားအဆီး၌မူ က်ြန္ုပ္ လက္ေျမွာက္အရႈံးေပးခဲ႔ရပါေတာ့သည္တကား။ ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေႏြဦးသစ္
@kyawthuyein
MSC-252