Journey to the Japan

ဂ်ပန္တြင္ အလည္အပတ္

ဂ်ပန္ကုမၸဏီတစ္ခုမွ ဝယ္ယူခဲ့ေသာ စက္ရံုအတြက္လိုအပ္သည့္ Urea Autoclave တြက္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ Kobe ျမိဳ႔သို႔ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ေလဆိပ္တြင္ Koble steel မွတာဝန္ရွိသူမ်ားက လာေရာက္ၾကိဳဆိုေနပါသည္။ ျပီးေနာက္ တည္းခိုရန္ ဟိုတယ္သို႔လိုက္ပို႔ေပးၾကသည္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ အခန္းေသာ့ေတာင္းျပီး မိမိအခန္းတြင္ မိမိတို႔ အနားယူၾကသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ Koble steel သို႔သြားေရာက္ၾကျပီး မိမိတို႔မွာယူထားသည့္ Urea Autoclave ၏ျပီးစီးမႈအေျခအေနကို ၾကည့္ရႈၾကသည္။ မိမိက ဖုန္းျဖင့္ဓာတ္ပံုရိုက္မည္ျပဳေသာအခါ ဂ်ပန္က လက္ကို ဖမ္းဆြဲ ထားျပီး Don’t take photo ဟုဆိုသည့္အတြက္ ဓာတ္ပံုယူခြင့္မရပါ။ ေနာက္ေတာ့မွ လက္တြင္ လက္ပတ္အဝါ ေလးလာပတ္ျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ယူႏိုင္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါသည္။ စီးကမ္းၾကီးခ်က္မွာ ဧည့္သည္ပဲ ဟူ၍အားနာျခင္းပင္မရွိပါ။ တို႔ျမန္မာမ်ားဆိုလွ်င္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ကို ဒီလိုလုပ္ရေကာင္းလားဟု အဆူခံမည္မွာ ေသခ်ာ လွေပသည္။

Koble steel မွအျပန္တြင္ မိုမ်ားသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနျပီး Honshu မွ lwaya အထိေဖါက္ လုပ္ထားသည့္ အရွည္ေပေပါင္း 12828 feet ရွည္လ်ားသည့္ ကၽြန္းတစ္ခုမွတစ္ခုကူးေသာ ကၽြန္းကူးတံတားၾကီးကို ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ၾကပါသည္။ ရထားလမ္းကားလမ္းမ်ားပါရွိျပီး ၾကီးမားလွေသာ တံတားၾကီး သည္ ခန္႔ျငားထည္ဝါလြန္းလွသည္။ တံတားထိပ္ကို ပင္ဓာတ္ေလွကားျဖင့္တက္ခဲ့ၾကရျပီး တံတားေအာက္ကို ၾကည့္ရႈႏိုင္ရန္ မွန္ျပားမ်ားခင္းထားသျဖင့္ တံတားေအာက္ေရျပင္၏ လႈပ္ရွားမူမ်ားကို အသည္းယားဖြယ္ျမင္ ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ မွန္ျပားမ်ားသည္ခိုင္ခန္႔မႈရွိေသာ္လည္း မည္သူမွ်ရဲရဲမနင္းရဲၾကပဲ မွန္မ်ား၏ ေဘာင္တန္း မ်ားကို ခြနင္း ေနၾကရေလသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ Koble steel တြင္ Dimension check ျပဳလုပ္ၾကသည္ မိမိတို႔စက္ရံုမွ မွာယူထားေသာ ပစၥည္းအရြယ္အစား၊အခ်ိဳးမ်ားကိုက္ညီမွန္ကန္မႈရွိမရွိ စစ္ေဆးၾကေသာ္လည္း ဂ်ပန္တို႔၏တိက်မႈမွာ အံ့မခန္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မည္သည့္အတိုင္းအတာမွ် 1mm ခန္႔ပင္လြဲမွားသည္ဟူ၍မေတြ႔ရပါေခ်။ ထံုးစံအရစစ္ေဆး ရေသာ္လည္း ကိုယ္ေတြသာဆို အမွားေတြေတြ႔လိုက္မည္မွာ နည္းမည္မဟုတ္ဟုေတြးကာ ျပံဳးမိေသးသည္။ တတိယေန႔တြင္ Pressure test ျပဳလုပ္၍ ယိုစိမ့္မႈကိုစမ္းသပ္ၾကေသာ္လည္း တန္ ၆၀ ခန္႔အေလးခ်ိန္ရွိေသာ Urea Autoclave ၾကီးတြင္ ယိုစိမ့္မႈေသးေသးေလးပင္မရွိေအာင္ welding ပညာ၏ ကၽြမ္းက်င္မႈအဆင့္အတန္းကို အံ့ၾသစရာၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသးသည္။

ထိုေန႔ညေနပိုင္းအျပန္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏နာမည္ေက်ာ္ (Matsuyama Himeji-jo Castle) ဟီေမးဂ်ီရဲတိုက္ သို႔သြားေရာက္ေလ့လာခြင့္ရၾကပါသည္။ ဟီေမးဂ်ီရဲတိုက္သည္ ခံတပ္တစ္ခုသဖြယ္ျဖစ္သည္။ ဥပမာျပရလွ်င္ မႏၱေလးျမိဳ႔ရိုးထက္ျမင့္ေသာ ျမိဳ႔ရိုးရွိျပီး သူရဲခို၊ မွ်ားပစ္စင္တို႔မွာ ခိုင္ခန္႔ေကာင္းမြန္လွသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ရဲတိုက္ၾကီး၏ အျမင့္ဆံုးအထပ္သို႔ အဆင့္ဆင့္ ဝါးေလွကားမ်ားျဖင့္တက္ၾကရေသာ္လည္း ဝါးေလွကားမ်ားကို စတီးပိုက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ေထာက္ကန္ထားေပးသည္။ ေရွးေဟာင္းလက္ရာလည္းမပ်က္စီး၊ တက္ေရာက္ၾကည့္ ရႈၾကသူမ်ား လည္းအႏၱရာယ္မျဖစ္ေစရန္ အခိုင္အခန္႔ျပဳလုပ္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ထိပ္ဆံုးအခန္းတြင္ နတ္စင္ လား ဘာလားေတာ့မသိ ဂ်ပန္မ်ားက ရွိခိုးေနသည္ကိုေတာ့ေတြ႔ရသည္။

ဟီေမးဂ်ီရဲတိုက္မွအျပန္တြင္ Viber ျဖင့္အိမ္ကိုဆက္သြယ္ဖုန္းေခၚၾကည့္သည္။ ဂ်ပန္၏ internet connection ကေကာင္းလြန္းသျဖင့္ အလြယ္ပင္ဖုန္း ေခၚ၍ရသည္။ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ရိုက္ကူးထားေသာဓာတ္ပံုမ်ားအား Viber ျဖင့္အားလံုးပို႔လိုက္သည္။

Koble steel တြင္မိမိတို႔ Engineer အဖြဲ႔၏စစ္ေဆးမႈလုပ္ငန္းမ်ားျပီးဆံုးသြားျပီျဖစ္သျဖင့္ တိုက်ိဳမွ လွည့္ျပန္ ၾကမည္။ တိုက်ိဳတြင္တစ္ရက္လည္ပတ္ခ်ိန္ရမည္ဆိုသျဖင့္ ရထားျဖင့္ တိုက်ိဳကိုသြားခဲ့ၾကေသးသည္။ ေတာသား ျဖစ္သူကၽြန္ေတာ္သည္ တိုက်ိဳတြင္ ရထားပင္မစီးတတ္ပါ။ ရထားဘူတာၾကီးထဲတြင္ ဘူတာေတြက အထပ္ထပ္ျဖစ္ ေနသည္။ အထက္တက္သြားလည္းဘူတာ၊ ေျမေအာက္ဆင္းလာလည္းဘူတာ၊ အလည္မွာရပ္ေနလည္းဘူတာ ဘူတာေတြမ်ားလြန္းသျဖင့္ ဘယ္ခရီးကိုသြားဖို႔ဘယ္ရထားကိုဘယ္အခ်ိန္စီးရမည္လည္းသိဖို႔ မနည္းလိုက္ရွာေနရ သည္။ ရထားလက္မွတ္ကလည္း ဝယ္ယူျပီး ရထားေပၚေရာက္မွ လက္မွတ္စစ္ကစစ္ေဆးသည္မဟုတ္ ဂိတ္ေပါက္ အဝင္ဝတြင္ ဝါးတားဂိတ္ရွိသည္။ ဝါးတားဂိတ္ဆိုလို႔ဝါးႏွင့္တကယ္တားတာလည္းထင္ေနဦးမည္။ အလြယ္ေျပာ တာပါ ကုန္တိုက္ေတြအဝင္တြင္တားထားသလိုမ်ိဳးတားထားျပီး ေဘးကပံုးကေလးထဲသို႔ ရထားလက္မွတ္ကို ထည့္ လိုက္လွ်င္ ရြတ္ဆိုဆြဲယူသြားျပီးေမာင္းတံကပြင့္သြားသည္။ဟိုဘက္ထြက္သည့္ဘက္မွ ပံုးတြင္လက္မွတ္ကျပန္ေပၚ လာသည္။ အေပါက္ကေလးေဖါက္ထားသည္။စစ္ေဆးျပီးသည့္သေဘာထင္၏။ လက္မွတ္ကိုခရီးသည္ကျပန္ယူ ထားရသည္။ ဘူတာအထြက္တြင္ ေမာင္းတံတစ္ခုတားထားဦးမည္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေမာင္းတံကိုျဖတ္သန္းရန္ ဤ လက္မွတ္ကိုဆက္သံုးရေသးသည္။ဘူတာမွ ထြက္ျပီးလွ်င္ေတာ့လက္မွတ္က ျပန္ထြက္မလာေတာ့ပါ။ အျပီးသိမ္း ဆည္းသြားသည္။

တိုက်ိဳမွဟိုတယ္တစ္ခုတြင္ဆက္လက္တည္းခိုရန္စီစဥ္ၾကသည္။ အခန္းဘာညာငွါးျပီး ေသာ့ေတာင္းရာ ေသာ့ေပးလိုက္ျပီဆို၏။ လက္ထဲတြင္ေသာ့ကပါမလာ ကဒ္ျပားကေလးတစ္ခုသာေတြ႔၏။ အတူလာျပီး ဂ်ပန္သို႔ ေရာက္ဖူးသည့္ လူကိုေမးၾကည့္မွ အဲဒီကဒ္ကေသာ့ပဲေလတဲ့။ လုပ္ၾကပါဦးလာဖြင့္ေပးၾကပါဦးဟုေခၚရသည္။ ေသာ ့ေပါက္တြင္ ကဒ္ျပားေလးကိုျပလိုက္လွ်င္ေသာ့ကပြင့္သြားေလသည္။ ေအာ္ငတို႔ တုံးလိုက္အလိုက္သည္မွာ မေျပာ နဲ႔ေတာ့။

ေနာက္တေန႔မနက္ေရာက္ေသာအခါ တိုက်ိဳမွ ဖူဂ်ီယာမမီး ေတာင္သို႔ ေလ့လာေရး ခရီးတိုတစ္ခုသြား ခြင့္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ခရီးတိုဟုဆိုေသာ္လည္း တိုက်ိဳႏွင့္ ဖူဂ်ီယာမမီးေတာင္သည္ မိုင္တစ္ရာခန္႔ကြာေဝးပါသည္။ ထိုခရီးကို Bus ျဖင့္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး သူရို႔ဆီက ေလ့လာေရး ခရီးအတြက္ ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ကားမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္က ဘုရားဖူးကားမ်ားထက္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။

ကားေပၚတြင္ အမ်ိဳးသမီး Presentor တစ္ေယာက္ပါျပီး ခရီးစဥ္ကိုရွင္းလင္းျပသျခင္း၊ အျခားဗဟုသုတျဖစ္ ဖြယ္စကားမ်ားတင္ဆက္ျခင္း၊ ရယ္ေမာဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ဂိမ္းစကားျခင္းမ်ားကို ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မနားတမ္းတင္ ဆက္ေပးပါသည္။ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးမွာ အသက္၃၀ ခန္႔ရွိမည္ျဖစ္ျပီး ဗဟုသုတၾကြယ္ဝျခင္း၊ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား ျပားလွျခင္းကို အကဲခတ္သိရွိႏိုင္သည္။သူ၏တင္ဆက္ပံုေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ ဖူဂ်ီယာမမီးေတာင္သို႔ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရပါသည္။မီးေတာင္ၾကီးကို အေဝးမွ လွမ္းျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း တကယ္သြားေသာအခါေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္ႏိုင္ပါ။ ျမန္မာျပည္က ပုပၸါးေတာင္ကို သြား၍ သတိယမိသည္။ ပုပါးေတာင္ကို အေဝးမွလွမ္းျမင္ ေနရ ေသာ္လည္း ေတာင္ေျခသို႔ေရာက္ရန္ အၾကီးသြားရေသးသည္မဟုတ္ပါလား။ ဖူဂ်ီယာမေတာင္ေျခသို႔ေရာက္ရွိလာ ေသာအခါ ေတာင္ေျခတြင္အေပ်ာ္စီးမိုးပ်ံရထား ဆင္ထားသည့္ ၾကီးမားေသာ စင္ၾကီးကိုေတြ႔ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္ တို႔၏ bus ကေလးသည္ ေတာင္ေျခကိုဝိုင္းပတ္ျပီး ေၾကာင္လိမ္ေလွကားကဲ့သို႔တက္ေနသည္။ လမ္းေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္တြင္ ထင္းရူးပင္ႏွင့္တူေသာအပင္မ်ားေပါက္ေနသည္မွာ လူတို႔တကူးတက အလွဖန္တီးစိုက္ပ်ိဳးထား သကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။ဂ်ပန္တြင္မည္သည့္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ေပါက္ေရာက္ေနေသာ အပင္၊အရြက္မ်ားမွာ စီစီစင္းစင္း ကေလးမ်ားျဖစ္ျပီး လွပေနသည္။ေတာင္တက္လမ္းကေလးသည္ ျမန္မာျပည္မွ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားေတာင္တက္ လမ္း၊ ပုပၸါးေတာင္တက္လမ္းမ်ားကဲ့သို႔မဟုတ္ပဲ ေတာင္တစ္ခုလံုးကို အဝိုင္းပတ္ပတ္သြားေနျပီး ေတာင္ကိုတက္ မွန္းမသိေတာင္ေပၚတက္လာျခင္းျဖစ္သည္ သိသိသာသာေမာ့တက္ကိုမေတြ႔ရပဲ။ သာမန္လမ္းမ်ားတြင္ေတြ႔ရေလ့ ရွိေသာ အတက္ကေလးမ်ားသာေတြ႔ရျပီး ေတာင္ေပၚသို႔ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

ေတာင္ေပၚသို႔ေရာက္ရွိလာေသာအခါ အေအးဓာတ္မွာ သိသိသာသာပိုလာသည္ ၁၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ ေအာက္ေရာက္ေနျပီးလမ္းေဘးတြင္ ဆီးႏွင္းခဲမ်ားကို မိုးတိမ္ေတာင္မ်ားသဖြယ္ စုပံုေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းၾကေသာအခါ Presentor အမ်ိဳးသမီးက တစ္နာရီတိတိလည္ပတ္ရန္အခ်ိန္ေပးမည္ျဖစ္ျပီး တစ္နာရီျပည့္လွ်င္ ကားနေဘး၌ ျပန္လာစုၾကရန္မွာေနသည္။ဖူဂီ်ေတာင္ေပၚစခန္းတြင္ တည္းခိုေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဂ်ပန္ရိုးရာနတ္ကြန္းတို႔ရွိသည္။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္မ်ားရွိသည္။ဖူဂ်ီေတာင္မၾကီးေပၚသို႔ လွမ္းၾကည့္ ႏိုင္သည့္ မွန္ေျပာင္းၾကည့္စင္ရွိသည္။ထိုေနရာတြင္ မွန္ေျပာင္းကို လု,၍ၾကည့္ရသည္။ေတာင္ေပၚဆိုက္ေရာက္ လာသည္မွာ ကိုယ့္ Bus ကားတစ္စီးတည္းမဟုတ္ပါ။ ကားေျခာက္စီးခန္႔ရွိမည္ထင္သည္။ သူ႔ကားမွ ကိုယ့္ကားမွ လူမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနျပီး မွန္ေျပာင္းက တစ္ခုသာရွိ၍ လုၾကည့္ရသည္ဟုေျပာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ျပီးလွ်င္ေတာင္မၾကီးကိုေနာက္ခံထားလ်က္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။ ဖူဂ်ီေတာင္ေရာက္အမွတ္တရ ေန႔စြဲပါ သည့္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးကို ေနာက္ခံထား၍ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။ တစ္ဦးခ်င္းလည္းရိုက္ၾကသည္။ အမ်ားစုေပါင္း ပံုမ်ားလည္းရိုက္ၾကသည္။ေတာင္ေအာက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေသာအခါ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို Google Earth ကၾကည့္ရသလို ျမင္ရျပီး လွပစိမ္းစိုေနေသာ ရႈခင္းမ်ားကိုသာ မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးၾကည့္ျမင္ရေလသည္။တစ္နာရီျပည့္ေသာအခါ Bus ကားအနီးလူမ်ားျပန္စုလာၾကျပီးလူစံုမစံုစစ္ေဆးၾကသည္။ထိုမွ ေတာင္ေအာက္သို႔တက္လာခဲ့သည့္လမ္းအတိုင္း တျဖည္းျဖည္းျပန္ဆင္း လာၾကသည္။ ျပီးလွ်င္နာမည္ေက်ာ္ Cable Car ရွိရာ Akechidaira သို႔ခရီးဆက္ၾကသည္။ လမ္းခရီးတြင္ အေအးဓာတ္ပိုမိုလာဦးမည္ျဖစ္၍ ကားအတြင္းမွထြက္သည့္အခါ အေႏြးထည္မ်ားဝတ္ဆင္ၾကရန္ Presentor အမ်ိဳးသမီးက သတိေပးေနသည္။လမ္းခရီးတြင္ စကၠဴကေလးမ်ားေဝငွျပီး ဂ်ပန္စကၠဴအရုပ္ေခါက္ နည္းကို သင္ေပးေသးသည္။ ေတာ္လိုက္သည့္ ဂ်ပန္မ ျပင္းခ်ိန္ကိုမရေတာ့။ ၂ နာရီခန္႔ခရီးစဥ္အတြင္း မနား တမ္း တတြတ္တြတ္သူမို႔ေျပာႏိုင္ပါေပသည္။

Cable Car မစီးခင္ (Lake kawaguchi)ကဝါကူခ်ိ ေရကန္အတြင္း ေရွးေဟာင္းေလွစီးၾကသည္။ ေရွး ေဟာင္းေလွဆိုေသာ္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ျမန္မာေတြစီးေနသည္ေလွမ်ားထက္ပင္ေကာင္းေသးသည္။ ေလွေပၚတြင္ ပင္လယ္ဓါးျပမ်ားအသံုးျပဳသည့္ေရွးေဟာင္းေသနတ္မ်ားကို ခ်ိတ္ဆြဲျပထားသည္။ ခဏသာၾကည့္ ရႈျပီး ေအးလြန္းသျဖင့္ ေလွဝမ္းအတြင္းမွာဝင္ထိုင္၍စီးခဲ့ၾကသည္။ ကန္ၾကီးတစ္ပတ္ပတ္ေပးသည္။

ေလွၾကီးကမ္း သို႔ျပန္ကပ္လွ်င္ Cable Car ရွိရာ ေမွ်ာ္စင္ေပၚသို႔တက္ၾကသည္။ အခ်ိန္မရေတာ့သည္မို႔ Cable Carကိုမည္သူမွ် မစီးၾကေတာ့ပဲ အလွအပဓာတ္ပံုမ်ားကိုသာ အုပ္စုလိုက္တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ဦးခ်င္းတစ္ဖံုရိုက္ကူးခဲ့ၾကျပီး ထိုေနရာမွ တိုက်ိဳသို႔ျပန္လာခဲ့ၾကပါသည္။

ေရးသားသူ-မင္းစိုးႏိုင္
MSC 010
Photo - Google