ကြ်န္မအားက်ေလးစားခဲ့ရတဲ့ မခ်စ္ပိုရဲ႕သမိုင္း မသိေသးတဲ့သူေတြအတြက္ တင္ျပေပးလိုက္ရပါတယ္။ျမန္မာအမ်ိဳးေကာင္းသမီး ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ကိုထိန္းသိမ္းေသာ အာဇာနည္မိန္းမ သူရမခ်စ္ပို ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ တိုင္းျပည္ ခ်စ္စိတ္ေတြက စံနမူနာ ယူထိုက္တယ္။လြတ္လပ္ေရးေန႔ကလည္း နီးလာေတာ့ ၁၉၅၀-ခုႏွစ္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္၇၀က မခ်စ္ပိုရခဲ့တဲ့ သူရဘြဲ႕ဆိုတာ ေပးခ်င္တိုင္း ေပးလို႔ မရသလို သာမာန္ ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈ ေလာက္နဲ႔ မရဘူး ဆိုတာကိုကန္႔လန္႔ တိုက္ေနတဲ႔သူေတြသိေစဖို႔နဲ႔ သူရမခ်စ္ပိုဆိုတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္း ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကို ယွဥ္ၾကည့္ ႏိုင္ေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။၁၉၅၀ျပည့္နွစ္၊လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ `သူရ´´ဘြဲ႔ ခ်ီးျမွင့္ ေပးအပ္ခဲ႔သူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ရွိခဲ႔ပါသည္။ျမန္မာ့တပ္မေတာ္နွင့္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာ အမ်ိဳးသမီး ``သူရ´´ဘြဲ႔ ပိုင္ရွင္လည္း ျဖစ္ပါသည္။၎မွာ တနသာၤရီတိုင္း ထားဝယ္သူမေလး သူရမခ်စ္ပို´' ျဖစ္ပါသည္။ မခ်စ္ပိုကို ၁၉၀၇ခုနွစ္တြင္ ထားဝယ္ျမိဳ ႔တြင္ ေမြးဖြား၍ ထားဝယ္ျမိဳ ႔တြင္ ၾကီးျပင္းခဲ႔သည္။မခ်စ္ပိုသည္ အသက္(၂၀)အရြယ္ ၁၉၄၇ခုနွစ္တြင္ BE တပ္ထဲ ဝင္သြားေသာ သူမ၏ ေမာင္ျဖစ္သူအား ရွာေဖြရန္ ထားဝယ္မွ ေမၿမိဳ႕ ေခၚ ျပင္ဦးလြင္သို႔ တစ္ဦးတည္း ထြက္ခြာသြားခဲ႔ျပီး ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ႔ရွိ ဦးၾကြယ္•ေဒၚပုတို႔၏ ေမြးစားသမီး ကဲ႔သို႔ ခ်စ္ျခင္းကိုရ႐ွိကာ ထိုအိမ္တြင္ ဆက္လက္ ေနထိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးၾကြယ္•ေဒၚပုတို႔ႏွင့္ ရင္းနီွးသူ BE တပ္မွ တပ္ၾကပ္လွေမာင္နွင့္ လူငယ္သဘာဝ ခ်စ္ကြ်မ္းဝင္ကာ အိမ္ေထာင္က် ေလေတာ့သည္။မခ်စ္ပိုသည္ BE တပ္မွ စစ္သည္ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနာက္ ၁၉၄၉ခုနွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၁ရက္ေန႔တြင္ KNDO ကရင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ ေမျမိဳ႕ ယခုျပင္ဦးလြင္ျမိဳအား အလစ္အငိုက္ စီးနင္း သိမ္းပိုက္ လာသည္။ထိုအခ်ိန္ ေမျမိဳ ႔တြင္ ဗိုလ္မွဴးထင္ေပၚႏွင့္ ဗိုလ္ၾကီးဘျဖဴ ဦးစီးေသာ အမွတ္(၁) BE တပ္ခြဲနွင့္ အမွတ္(၂) BE တပ္ခြဲတို႔သည္ ရရာ လက္နက္ ခဲယမ္းမ်ား သိမ္းဆည္းကာ လားရွိဳးဘက္သို႔ ဆုတ္ခြာ သြားခဲ႔ၾကရသည္။ထိုသို႔ဆုတ္ခြာသြားေသာ တပ္မ်ားသည္ လားရိွဳးတြင္ ျပန္လည္စုဖြဲ႔ကာ ေမျမိဳ႕႔သို႔ ျပန္လည္ ခ်ီတက္ လာခဲ႔ၾကသည္။ေမျမိဳ ႔ ေရခ်မ္းအိုးရြာ ဘက္တြင္ တိမ္းေရွာင္ ေနၾကေသာ BE တပ္မွ အရာရွိ စစ္သည္မ်ားနွင့္ က်န္တပ္ေပါင္းစံုမွ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား သည္လည္း BE တပ္တြင္ လာေရာက ္ပူးေပါင္း ၾကေလသည္။ထိုေနာက္ တပ္ေပါင္းစု အင္အားျဖင့္ ေဖေဖၚဝါရီလ (၂၄)ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ခဲ႔ရာ BE တပ္ကုန္း (ယခု ေမျမိဳ ႔အင္ဂ်င္နီယာတပ္) ေနရာကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ ရရွိခဲ႔ျပီး လက္နက္ ခဲယမ္းမ်ားကိုပါ ရရွိခဲ႔ေလသည္။ထို႔အျပင္ ျမိဳ႔တြင္း တိုက္ပြဲအျဖစ္ ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ေသာ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္လည္း ေမျမိဳ ႔-လားရွိဳး လမ္းတေလွ်ာက္ ျမိဳ႕႔မရုပ္ရွင္ရံု အထိ သိမ္းပိုက္ လိုက္နိုင္ခဲ႔သည္။အင္ဂ်င္နီယာတပ္မွ ဦးေဆာင္ကာ ေမျမိဳ ႔ကို ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ခဲ႔ေသာ ေဖေဖၚဝါရီ (၂၄)ရက္ေန႔အား BE တပ္ဖြဲ႔(ေခၚ) အင္ဂ်င္နီယာ တပ္ဖြဲ႔ေန႔ အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္း တင္ခဲ႔ေလသည္။
ထိုသို႔ ေဖေဖၚဝါရီ (၂၄)ရက္တြင္ စခန္းမ်ား႐ွိျပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမိဳ႕႔တြင္းတိုက္ပြဲမ်ား ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားဆဲျဖစ္ျပီး တစ္ဖက္နွင့္ တစ္ဖက္ ေျခကုတ္ စခန္းမ်ားကို အားျပဳကာ အဖြဲ႔ငယ္မ်ား ေစလႊတ္၍ အျပန္အလွန္ သတင္းေထာက္လွမ္း တိုက္ခိုက္ ေနၾကေလသည္။ျမိဳ႕ေပၚတြင္လည္း ေလ့က်င့္မႈ မရွိေသာ အရပ္သားမ်ားသည္ပင္ ရရာ လက္နက္ စြဲကိုင္ျပီး တပ္နွင့္ပူေပါင္း တိုက္ပြဲ ဝင္ၾကေလသည္။ ဤအေျခအေနတြင္ ခက္ခဲေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခုမွာ ရန္သူသတင္း ေထာက္လွမ္း ရရွိေရး ပင္ျဖစ္သည္။ထိုစဥ္က BEDT ကုန္းမွ ထြက္လိုက္သည္နွင့္ ရန္သူသည္ ေယာက်ၤား မွန္သမွ်အား ဖမ္းဆီးျခင္း သို႔မဟုတ္ ပစ္ခတ္ျခင္း မ်ားကို ျပဳလုပ္လွ်က္ရွိျပီး မိန္းမမ်ားမွာ ေစ်းေရာင္းျခင္း ႏြားေက်ာင္းျခင္း မ်ားျဖင့္ ဝင္ထြက္လွ်က္ ရွိေလသည္။BE တပ္ဦးစီးေသာ တပ္ေပါင္းစု အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိေသာ သတင္းေထာက္လွမ္း ရ႐ွိေရးအတြက္ မိမိဆႏၵ အေလ်ာက္ တာဝန္ကို ယူလိုက္သူမွာ ထားဝယ္သူ မေလး ``မခ်စ္ပို´´ ပင္ျဖစ္ပါသည္။မခ်စ္ပိုသည္ ထားဝယ္သူ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စကားေျပာလွ်င္ အသံဝဲျပီး အသားမျဖဴ မညိဳ၊ မ်က္နွာ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ အရပ္ ငါးေပသံုးလက္မ ခန္႔ရွိသည္။စကားေျပာလွ်င္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာတတ္သျဖင့္ လုပ္စရာရွိလွ်င္ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္မည့္ သေဘာကိုလည္း ေဆာင္ေလသည္။မခ်စ္ပို၏ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူ တပ္ၾကပ္လွေမာင္ အပါအဝင္ အင္ဂ်င္နီယာ တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ ေလ့က်င့္ေရး တပ္ကုန္းတြင္ ရင္ဆိုင္ထားစဥ္ တစ္ဖက္နွင့္ တစ္ဖက္ အဖြဲ႔ငယ္မ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ၾကရာမွ တပ္ၾကပ္လွေမာင္အား ေသနတ္ထိမွန္ကာ ဒဏ္ရာ႐ွိထားသည္။မခ်စ္ပိုသည္ ဓားတိုတလက္နွင့္ လက္ပစ္ဗံုး တို႔ယူေဆာင္ကာ ခေမာက္ေဆာင္းကာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း လြယ္အိပ္ တစ္လံုး တို႔ျဖင့္ ႏြားေက်ာင္းသားမ ပံုသ႑ာန္ျဖင့္ KNDO တပ္မ်ား တပ္စြဲထားေသာ ေမျမိဳ႔ေလ့က်င့္ေရး တပ္ကုန္း ေဆးတပ္ကုန္းမ်ား ဘက္သို႔ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဝင္ေရာက္ကာ ရန္သူ၏ လက္နက္ၾကီးမ်ား ထားရွိရာ ေနရာ ကြပ္ကဲေရးရံုး တည္ေနရာနွင့္ အျခားေသာ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ ေပးခဲ႔ေလသည္။ရန္သူသည္ ႏြားတစ္အုပ္နွင့္ မခ်စ္ပိုအား ႏြားေက်ာင္း ေနသည္ဟုသာ ထင္ျမင္ ေနၾကသည္။မခ်စ္ပိုသည္ ႏြားေက်ာင္းရင္းျဖင့္ ရန္သူ လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူေနရာမ်ား စစ္ေသနတ္ၾကီးမ်ား ခ်ထားသည့္ ေနရာမ်ားအား တပ္ဖြဲ႔ထံ သတင္းျပန္လည္ ပို႔ေပးနိုင္ခဲ႔ေလသည္။တစ္ခါတစ္ရံ ရန္သူ အဖြဲ႔ငယ္ သံုးေလးဦးခန္႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္ အခြင့္သာပါက ေျပာက္က်ား နည္းစနစ္အျဖစ္ လက္ပစ္ဗံုးျဖင့္ တိုက္ခိုက္လာခဲ႔ရာ ရန္သူတပ္ဖြဲ႔မ်ား အေတာ္ပင ္အထိနာ ခဲ႔ၾကသည္။စစ္ဆင္ေရးတြင္ က်င္လည္လာေသာ မခ်စ္ပိုသည္ လက္ရွိ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို အားမလိုအားမရ ျဖစ္ကာ ထမီအစား ေဘာင္းဘီဝတ္လိုေၾကာင္း ေနရာတိုင္း သံုးမရေသာ လက္ပစ္ဗံုးအစား ေသနတ္ေပးရန္နွင့္ ေန႔ခင္းဘက္တြင္ ေထာက္လွမ္းရရွိခဲ႔ေသာ ေနရာမ်ားအား ညဘက္တြင္ တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္အတူ လိုက္ပါ တိုက္ခိုက္လိုေၾကာင္း တင္ျပခဲ႔ေလသည္။မခ်စ္ပို၏ တင္ျပခ်က္အား ဗိုလ္ၾကီးဘျဖဴမွ သေဘာတူကာ ရိုင္ဖယ္ျဖင့္ အဆင္မေျပနိုင္သျဖင့္ မခ်စ္ပိုအား ေျခာက္လံုးျပဴး ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
မခ်စ္ပိုသည္ ေန႔ခင္းဘက္တြင္ သတင္းေထာက္လွမ္း၍ ညဘက္တြင္ ညတိုက္ပြဲမ်ားကို ဆက္လက္၍ ဆင္ႏႊဲေလေတာ့သည္။မခ်စ္ပို ပါဝင္ေသာ တပ္ဖြဲ႔၏ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ KNDO အဖြဲ႔မ်ားမွာ မ်ားစြာ အထိနာ ခဲ႔ေလသည္။ထို႔ေနာက္ ေထာက္ပံ႔ေရးကုန္းသို႔ ဝင္စီးေသာ ညတြင္ကား မခ်စ္ပိုကို က်ည္ဆံထိမွန္ ေလေတာ့သည္။ေန႔ခင္းဘက္က မခ်စ္ပို ဝင္ေရာက္ ေထာက္လွမ္းရရွိခဲ႔သည့္ လက္နတ္ၾကီး ေနရာအား တပ္ဖြဲ႔မွ ေနာက္ပိုင္းမွ ေမာ္တာျဖင့္ ဦးနွိမ္ပစ္ခတ္ထားျပီး မခ်စ္ပို ပါဝင္ေသာအဖြဲ႔က ရန္သူ၏ ခံစစ္စည္းထဲသို႔ အတင္းထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ သြားၾကေလသည္။ရန္သူမ်ား ေခါင္းမေထာင္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ စစ္သည္မ်ားက လွံစြပ္ျဖင့္ တက္ထိုးရန္ ျပင္ဆင္ ၾကေလရာ မခ်စ္ပိုက လက္မခံပဲ လက္ပစ္ဗံုးျဖင့္ ပစ္မည္ဟုဆိုကာ လွိမ့္၍ ခ်ည္းကပ္ သြားေလသည္။မခ်စ္ပို အပစ္မခံရေစရန္ စစ္သည္မ်ားက ကာပစ္ ပစ္ေပးရင္း ေယာင္ျပလႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပး ၾကေလသည္။ ရန္သူ ေသနတ္သံမ်ား ရပ္ဆဲသြားခဲ့ ျပန္ေလသည္။မခ်စ္ပိုကား ထပ္မံ၍ လက္စြမ္းျပ ခဲ႔ျပန္ေလသည္။ခ်ည္းကပ္မ်ဥ္းမွ ျပန္အထြက္တြင္ မခ်စ္ပိုကို လွိမ့္ေမွာက္ျပီး ဆုတ္ခဲ႔ရန္ ေျပာေသာ္လည္း ရန္သူအား အထင္ေသးမိကာ မတ္တပ္ျပန္လာခဲ႔သည္။ရန္သူေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာျပီး မခ်စ္ပို ဗိုက္ကို လက္နွင့္ဖိကာ လဲက်သြားခဲ႔ေလသည္။မခ်စ္ပိုကား သတိၱေကာင္းလွေပသည္။ဒဏ္ရာ ရသည့္တိုင္ ညည္းညဴျခင္းမရွိ၊ ဗိုက္ကို အဝတ္ျဖင့္ ပတ္ျပီး ဖိထားေလသည္။ရဲေဘာ္မ်ား မခ်စ္ပိုကို ေပြ႔ကာျမိဳ႔ထဲဘက္သို႔ ေခၚေဆာင္၍ သြားၾကေလသည္။ထို႔ေနာက္ နယူးေဆးတိုက္မွ ဆရာဝန္ ေဒါက္တာဘရွင္ ေရာက္ရွိလာျပီး မခ်စ္ပိုအား ကားျဖင့္တင္ကာ ေဆးတိုက္တြင္ ညတြင္းခ်င္း ခြဲစိတ္ကုသေပးေလသည္။ထို႔သို႔ခြဲစိတ္ ကုသျပီးေသာအခ်ိန္တြင္ KNDO အဖြဲ႔မ်ားက မသကၤာသျဖင့္ ေဆးတိုက္သို႔ လာေရာက္ စစ္ေဆးၾကေၾကာင္း ေဒါက္တာဘရွင္က မင္ေသေသျဖင့္ ေဟာက္လႊတ္ေသာေၾကာင့္ ျပန္သြားၾကေၾကာင္း သိရွိရေလသည္။ထိုအခ်ိန္က ေခတ္အေျခအေနရ လွ်ပ္စစ္မီးနွင့္ ေအာက္လင္းမီး မရွိျခင္းေၾကာင့္ မခ်စ္ပို၏ ဒဏ္ရာကို ဖေယာင္းတိုင္ မီးျဖင့္ ခြဲစိတ္ကုသ ေပးခဲ႔ေၾကာင္း ဒဏ္ရာအား ၁၅ခ်က္ခန္႔ ခ်ဳပ္ခဲ႔ရေၾကာင္း မခ်စ္ပိုသည္ ထိုေဆးတိုက္မွာပင္ တစ္ပတ္ခန္႔ ပုန္းေအာင္းကာ ေဆးကုသေနခဲ႔ရေၾကာင္း အနာမက်က္ေသးမီ မခ်စ္ပိုက ျပန္ခ်င္လွျပီဆိုကာ ေမြးစာဖခင္ ဦးၾကြယ္၏ ေနအိမ္သို႔ ျပန္ခဲ႔ေလသည္။KNDO အဖြဲ႔မွ ဗိုလ္အဆင့္ ရွိေသာ ေစာဘစံ ဆိုသူမွာ ထံုးဘိုရပ္ထဲမွ မခ်စ္ပုဆိုသူ အမ်ိဳးသမီးနွင့္ ပတ္သက္လွ်က္ ရွိေၾကာင္း၊ မခ်စ္ပုနွင့္ ေစာဘစံ၏ ယုတ္မာမႈမ်ားေၾကာင့္ အရပ္ထဲမွ တျခား မိန္းကေလးမ်ားမွာလည္း ဖ်က္ဆီးခံခဲ႔ရသည္မ်ား လည္းရွိခဲ႔ေၾကာင္း ေစာဘစံ၏ အေျမွာင္မယား မခ်စ္ပု၏ လက္ေထာက္ခ်မႈေၾကာင့္ ေစာဘစံအဖြဲ႔သည္ မခ်စ္ပိုကို သိရွိသြားေလေတာ့သည္။မခ်စ္ပို၏ လွဳပ္ရွားမႈမ်ားအား ေစာင့္ၾကည့္ကာ ေဆးတိုက္မွဆင္းျပီး ဦးၾကြယ္၏ အိမ္တြင္ ပုန္းခို ေနထိုင္ေနေသာ မခ်စ္ပိုအား ေစာဘစံ ဦးေဆာင္ျပီး လက္နတ္ကိုင္ ေလးငါးဦးခန္႔ျဖင့္ မခ်စ္ပိုအား လာေရာက္၍ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားၾက ေလေတာ့သည္။မခ်စ္ပိုသည္ ထြက္ေျပးရန္ မၾကိဳးစားပဲ ဓားတို တစ္ေခ်ာင္းကို ဝွက္ကာ လိုက္ပါသြားေလသည္။ထိုရက္မ်ားတြင္ ေမျမိဳ ႔ရွိ BE တပ္မ်ားမွာ မႏၲေလးသို႔ ဆင့္ေခၚျခင္း ခံရသျဖင့္ ျပန္လည္ဆုတ္ခြာ၍ သြားၾကေလရာ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား၏ ဇနီးနွင့္သားသမီးမ်ားကို ၾကည့္ရွဳေစာင့္ေရွာက္ ထားနိုင္ျခင္း မရွိေတာ့သျဖင့္ မိသားစုဝင္မ်ားမွာ ဟိုသည္ ပုန္းေအာင္း၍ ေနၾကရ ရွာေလသည္။မခ်စ္ပိုမွာလည္း ဒဏ္ရာ မေပ်ာက္ကင္း သျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ႔ရာမွ အဖမ္းခံရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။KNDO အဖြဲ႔မ်ားသည္ သာမန္စစ္သည္ မိသားစုမ်ားကို စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိဘဲ ၎တို႔အား နည္းမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တိုက္ခိုက္ခဲ႔ေသာ မခ်စ္ပိုကိုသာ သဲၾကီးမဲၾကီး လိုက္ရွာ ေနခဲ႔ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မခ်စ္ပိုကို ေစာဘစံက သူ၏အေျမွာင္မယား မခ်စ္ပုေနအိမ္သို႔ ဖမ္းဆီး၍ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ထိုအခ်ိန္က မခ်စ္ပိုတြင္ အံပၸြားရွိျခင္းေၾကာင့္ ဓား ေသနတ္ျပီးကာ သူမကိုယ္တိုင္ သာမက ေနာက္က လိုက္ပါၾကသူမ်ားသည္လည္း က်ည္ဆန္ ထိမွန္ျခင္း မရွိဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္။ေစာဘစံ၏ မယားမခ်စ္ပု၏ ေနအိမ္သို႔ ေရာက္သည္နွင့္ မခ်စ္ပိုကို ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ သူမ၏ အံသြားမ်ားကို ဓားျဖင့္ ကလန္႔ထုတ္ၾကေလသည္။မခ်စ္ပိုသည္ အမွန္လည္း အံသြားအပို(အံပြား) ပါသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။မခ်စ္ပိုသည္ ဝွက္ယူလာေသာ ဓားတိုျဖင့္ သြားကို ႏွဳတ္ေနသူအား ထိုးေလရာ သူပုန္နွစ္ဦး ဓားထိုးခံရကာ ေသဆံုးေလေတာ့သည္။သူပုန္ဗိုလ္ ေစာဘစံသည္ မခံရပ္နိုင္ျဖစ္ကာ ေသနတ္ဆြဲ၍ မခ်စ္ပိုအား တရစပ္ ပစ္ခတ္ေလရာ မခ်စ္ပိုမွာ လဲက်သြားေလေတာ့သည္။မခ်စ္ပိုသည္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရေနေသာ္လည္း အတန္ၾကာသည္အထိ ေသဆံုးျခင္း မရွိသျဖင့္ အသက္ ျပင္းသည္ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။ထို႔ေနာက္ ေစာဘစံသည္ မခ်စ္ပိုအား ေရတြင္းထဲသို႔ ပစ္ခ် လိုက္ေလသည္။ အေပၚမွ အုတ္ခဲက်ိဳးမ်ား ပန္းအိုး ကြဲမ်ား ပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။ဤသို႔ျဖင့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး သူရဲေကာင္း မခ်စ္ပိုသည္ (၈.၄.၄၉) ရက္ေန႔၊ အသက္(၄၂)အရြယ္တြင္ က်ဆံုး သြားရရွာေလသည္။မခ်စ္ပို က်ဆံုးေသာ ေန႔ရက္တြင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ထိုစဥ္က ေတာင္ေျမာက္ စစ္တိုင္းႏွစ္ခုသာ႐ွိ) လက္ေအာက္ခံ တပ္မ်ားက မႏၲေလးျမိဳ႕အား ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္ေသာ ေန႔ ျဖစ္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ မခ်စ္ပိုေသဆံုးအျပီး (၃) ရက္ခန္႔ အၾကာတြင္ တပ္မ်ား ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာျပီး မခ်စ္ပို၏ အေလာင္းအား ျပန္လည္ ဆယ္ယူၾကရ ေလသည္။မပုတ္မသိုး အေကာင္းအတိုင္း ရသည္ဟု ဆိုသည္။ တခ်ိဳ႕က မေသေသးဟု ဆိုျပန္သည္။(၁၆.၄.၄၉) ရက္ေန႔တြင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ မႏၲေလး-ေမျမိဳ ႔ကားလမ္းအား စစ္ေဆးရန္ ေရာက္ရွိ၍ လာေသာ ဗိုလ္မွဴးၾကင္နွင့္ စစ္သည္မ်ားသည္ မခ်စ္ပို၏ အေလာင္းကို စစ္အခမ္းအနားျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ သျဂၤ ိဳလ္ခဲ႔ၾကေလသည္။မခ်စ္ပိုအတြက္ အမိန္႔စာအား ဦးထြန္းအံုမွ ဖတ္ၾကားေၾကာင္း သိရွိရသည္။နိုင္ငံေတာ္အတြက္ အသက္ကို ပဓနမထားပဲ သတိၱ ေျပာင္ေျမာက္စြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ရဲဝံ႔စြန္႔စားစြာ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ႔ေသာ ``မခ်စ္ပို´´အား (၁၉၅၀)ျပည့္နွစ္၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ သူရ´´ ဘြဲ႔ တံဆိပ္ေတာ္အား ခ်ီးျမင့္ေပးအပ္ခဲ႔သည္။ယေန႔အထိ ေမျမိဳ ႔ရွိ မခ်စ္ပို၏ အုတ္ဂူေလးကို အစဥ္အဆက္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔ၾကေလသည္။အမိေျမကိုခ်စ္ေသာ အာဇာနည္အမ်ိဳးသမီး သူရမခ်စ္ပို´´၏ အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကို ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ႔ ထံုးဘိုရပ္တြင္ ယေန႔တိုင္ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။မသိနားမလည္ၾကေသာ လူအခ်ိဳ႕က အုတ္ဂူသခ်ၤဳိင္းမွာျမိဳ႔ထဲ ေရာက္ေနသျဖင့္ ေျပာင္းေရြ႕ပစ္သင့္သည္ဟု ယူဆေနၾကပါသည္ မ်ားစြာ သတိထားသင့္သည္။အမ်ိဳးခ်စ္သူမ်ားက ဝိုင္းဝန္းကာကြယ္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရန္ တာဝန္႐ွိသည္။သူရမခ်စ္ပို´´၏ အုတ္ဂူသည္ သခ်ၤဳိင္္းမဟုတ္သည္ကို သတိျပဳပါ။ေမျမိဳ ႔(ျပင္ဦးလြင္) တိုက္ပြဲတြင္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္ကိုျပ၍ ဂုဏ္ေရာင္ကို ထြန္းလင္းေစေသာ စံအိမ္ေလး တစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။သူရမခ်စ္ပို´´သည္ ႐ုပ္ခႏၶာ ေသဆံုးသြားေသာ္လည္း စြမ္းရည္သတိၱ မေသဆံုးေသးေသာ ထာဝရ အစဥ္အျမဲ ရွင္သန္ေနမည့္ ျမန္မာအမ်ိဳးေကာင္းသမီး တစ္ဦးသည္ ထိုအုတ္ဂူ စံအိမ္ေလးထဲတြင္ ေအးၿငိမ္းစြာလဲေလ်ာင္း ေနသည္သာျဖစ္သည္။ ႐ုုပ္ထုအထိမ္းအမွတ္ စိုက္ထူ အပ္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္ အာဇာနည္ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္။ဂုဏ္ယူေလးစားပါတယ္ မခ်စ္ပို....
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by moekhaing from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit