ျမန္​မာစတီးမစ္​ မိသားစု၀င္​မ်ားအားလံုး မဂၤလာပါ ....
ဒီ​၀တၳဳတို​ေလးကို ယ​ေန႔​ေခတ္​လူငယ္​မ်ား အခ်စ္​နွင္​့အလွကို ​ေ၀ဖန္​ခြဲျခားၿပီး ခ်စ္​တက္​ၾကဖို႔ အတက္​နိုုင္​ဆံုႀကိဳးစား​ေရးသားထားျခင္​းျဖစ္​ပါတယ္​ ....

အပိုင္​း - ၁

ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ ၊ အရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေပမဲ့ မက္ေဆ့တဂြမ္ဂြမ္ ပို႔ျပီး ရယ္လိုက္ဟားလိုက္ နွင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနသူကေတာ့ မင္းထက္ရဲရင့္ ျဖစ္သည္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ဆိုေသာ အျပာေရာင္​ေနာက္​ခံနွင္​့စာတန္းျဖဴလးက သူ႔ကို အရူးမူးျဖစ္ေစခဲ့ျပီ။ မနက္မိုးလင္းလို႔ မ်က္လံုးနွစ္လံုးပြင့္တာနဲ႔ ဂြတ္ေမာနင္းဆိုျပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ ေပၚ ပို႔စ္ တင္ျပီး သယ္ရင္းေတြကို တေလးတစားနွင့္ နွုတ္ဆက္လိုက္ရမွ တစ္ေန႔လံုးေနသာထိုင္သာ ရွိသည္။အိမ္က ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြား ေမြးမိခင္နွင့္ တစ္သက္လံုးလုပ္ကိုင္ ေကြ်းေမြးလာတဲ့ ဖခင္ကိုေတာ့ မ်က္လံုးထဲရွိတယ္လို႔ကိုမထင္ေပ။ အေဖနဲ႔ေမ ေနေကာင္းလားလို႔ တစ္ခြန္းေမး ေဖာ္မရေပမဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚျကေတာ့ သယ္ရင္းတို႔ေနေကာင္းလား ၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ညကအိပ္ေရးပ်က္လို႔ ဂါ ေနတာ ဒါနဲ႔စကားမစပ္ က်ေနာ္လန္းရဲ႕ လားဗ်ာ … ဆိုျပီး ကိုယ့္ရဲ႕ မလွတဲ့ပံုကို အဖတ္ ေတြထည့္ မဲေနတာကို ျဖဴကိုေအာင္လုပ္ျပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတင္ ၊ လိုက္ခ္ ေတြကလည္း ၂၀၀၊ ၃၀၀ မနဲမေနာ ရလိုက္တာ၊ ေသာက္ေသာက္လဲ ရလိုက္တဲ့ လိုက္ခ္ ေတြ ဒါေတြကို မင္းထက္ရဲရင့္ ေက်နပ္ေနေလသည္။ ေက်နပ္ဆို လိုက္ခ္ မ်ားမ်ားရမွ ဆယ္လီ ျဖစ္မွာကိုး။ ဆယ္လီ ျဖစ္မွလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚက ေကာင္မေလး ေတြကအေသေျကြျကတာ ဆိုေတာ့ လိုက္ခ္ က သူ႔အတြက္ျမားနတ္ေမာင္လို႔ သူကခံယူထားသည္။ ညညဆို ၁ နာရီထိ လိုင္းေပၚတက္က်ဴ ၊ တခါတေလဆို အသံဆိုးျကီးနွင့္ သီခ်င္းကဆိုျပလိုက္ေသးသည္။ သူ႔အေဖက ထဆဲမွ ကုတ္ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ အိပ္ယာ၀င္ေလသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေဖ့စ္ဘြတ္က သူ႔အတြက္ ကမာျၻကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနေလျပီ။

တစ္ညမွာေတာ့ ခပ္လန္းလန္း ပံုေလး ပရိုဖိုင္တင္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးက စျပီး လာဟိုင္းတာနဲ႔ ဇာတ္လမ္းစေတာ့သည္။ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ျပီး မက္ဆင္ဂ်ာမွာ ခ်က္တင္ လုပ္သည္။ အေမရိကန္နဲ႔ အီရက္ စစ္ကား ထဲက က်ည္ဆံေတြကမွ ေခတၲ နားရင္နားလိမ့္အံုးမယ္ ၊ သုိ႔ေပမဲ့ " မင္းထက္ရဲရင့္ " ရဲ႕ လက္ေတြကေတာ့ က်ည္ဆံေတြထက္ကို ျမန္ေလျပီ။

ဟုိင္း ေနေကာင္းလား

ျမန္မာလူမ်ိဳးလား

မဂၤလာပါဗ်ာ…

ခင္လို႔ရတယ္မလား

က်ေနာ္က စင္ကနယ္ပါဗ် ။ စင္ကနယ္ဆိုလို႔ သြားတိုက္ေဆး ဟုတ္၀ူးေနာ္

အခ်စ္ဆိုတာ ပူေလာင္တယ္ ေျပာျကလို႔ ရည္းစားကိုမထားဘူး

စသျဖင့္ ေရာက္တက္ရာရာ ေျပာျကသည္။ ေျပာစရာမရွိလွ်င္ ရွာျကံေျပာျကသည္ အိမ္က ေခြးမေလး မိနီ ကေလးေမြးတာက အစ ၊ ေျကာင္ေလးေသသြားလို႔ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုရတာကအဆံုး ၊ ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ အရည္မရ အဖက္ မရ ေျပာျကေလသည္။ ပရိုင္ဖို္င္ ခပ္လန္းလန္းနဲ႔ ေကာင္မေလးက" ဂ်ဴးဂ်ဴးလွဳိင္ " ျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရင္းနွီးသြားျကျပီး အခ်ိန္ျကာလာေတာ့ ခ်စ္ခြင့္ပန္ကာ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားျကေလသည္။ ခုေခတ္မ်ား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္သလဲ အရင္ကလုိမ်ိဳး ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးေစာင့္ပါတို႔ ၊ တစ္နွစ္တိတိ ဘာလုပ္ရမယ္ ညာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာေတြက အလကားပါ။ လူျဖစ္ေစာေသာ အရင္ေခတ္ လူပ်ိဳမ်ားကို" မင္းထက္ရဲရင့္ " သနားမိသည္။ ခုေခတ္မ်ား လူခ်င္းေတာင္ေတြ႔စရာမလိုပဲ တစ္လေလာက္ လိုင္းေပၚမွာ က်ဴလိုက္ရံုနွင့္ ရည္းစားတစ္ေယာက္က ဖြက္ကနဲဆို ေကာက္ရျပီ ၊ ရည္းစားေလးရေတာ့ ဒီအတိုင္းအျငိမ္ဘယ္ေနမလဲ။ နဲနဲေတာ့ ကျမင္းဖို႔ ဇာတ္လမ္းစေလသည္။ ကျမင္း ဆိုလို႔ တျခားမဟုတ္ ဟိုနားဒီနား ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ ကိုေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

ဟိုင္း … ခ်စ္ ၊ ေမာင္တို႔အျပင္မွာေတြ႔ခ်င္ျပီ ။

အင္း … ခ်စ္ကလည္း ေမာင့္ကို ေတြ႔ခ်င္ေနတာ (နဲနဲေတာင္မမူဘူး)

အဲ့တာဆို … လာမဲ့ ဆန္းေဒး က်ရင္ ဘုရားမွာေတြ႔ျကမယ္ ။

အိုေကေလ … အဲ့ေန႔က်ရင္ ခ်စ္က ပန္းနုေရာင္ေလး ၀တ္လာမယ္။

ေမာင္ကေတာ့ ပုဆိုးနဲ႔ တိုက္ပံု ၀တ္လာမယ္ ( တသက္နဲ႔တကိုယ္ ၀တ္ဖူးတာမဟုတ္ဖူး)

ဒါပဲေနာ္ … ေမာင့္အသက္ထက္ခ်စ္ရတဲ့ ဂ်ဴးေလး … ဘိုင့္ ဘိုင့္ …
( အပိုေတြ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးေသးဘူး အသက္ေပးခ်စ္အံုးမယ္တဲ့ )

စူပါဆန္းေဒးမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခ်စ္သူနွင့္ေတြ႔ဖို႔ " မင္းထက္ရဲရင့္ "တစ္ေယက္ ရင္ခုန္သံေတြျမန္လို႔ေနျပီ။ ဓာတ္ပံုထဲက ေဖြးေဖြး ၊ အိအိ ၊ ရြရြ ၊ သူ႔ခ်စ္သူေလးက အျပင္မွာဆို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္မလဲ။ ေတြးျကည့္ယံုျဖင့္ သူရင္ဖိုလိုက္ေမာေနမိျပီ။ ဒါအခ်စ္စစ္လား၊ အခ်စ္တုလား မေ၀ခြဲနိုင္ေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ျကည္နဴးမွဳ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ၊ သာယာမွဳ အျပည့္ျဖင့္ ခ်ိန္းဆိုထားေသာ ဘုရားသို႔သြားဖို႔ မ၀တ္တက္၀တ္တက္ျဖင့္ ပုဆိုးကိုေျဖလိုက္ခ်ည္လိုက္ ၊ ေရွ႕ အစက တစ္ဖက္တုိ တစ္ဖက္ရည္နဲ႔ မနဲကိုညီေအာင္ညွိယူလိုက္ရသည္။ " ဟူး…. သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မွဳတ္ထုတ္လိုက္ျပီး ၊ ဒီလိုကြင္းျကီးစြပ္ျပီး၀တ္​ရတယ္လို႔ ဘယ္သူကမ်ား ထြင္လိုက္ပါလိမ့္ေနာ္ " ဟုျငီးတြားလိုက္သည္။ ဆံပင္ကို အုန္းဆီရြဲေအာင္လူးျပီး ေရွ႕ က်ေနေသာ ဆံျမိတ္ကို အတင္းအေပၚကို ေထင္ျဖီးလိုက္ျပီး ဖိခ်လိုက္သည္။ မွန္ေရွ႕ မွာ ကိုယ္လံုးကို ဟိုဘက္လွည္႔ ဒီဘက္လွည့္ ျကည့္ျပီး ၊ " တယ္ခန္႔တဲ့ငါဘာလားေနာ္ " .. ။ ဆိုုျပီး နထင္ေသြးေရာက္ေနခိုက္ ၊ ထိုစဥ္ ဖုန္းလာေလသည္။

ခ်စ္သူ… ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ …. အေနထိုင္ရိုးေအး …. ယဥ္ေက်းတဲ့သူ … (ဖုန္းသံ)

ဟဲလို …

ေမာင္ … ခ်စ္ ခုဘုရားမွာေရာက္ေနျပီ ၊ ေမာင္မလာေသးဘူးလား …

ခ်စ္က ဘုရားေတာင္ေရာက္ေနျပီလား …

ေရာက္ေနတာျကာေပါ့ အေစာျကီးကတည္းကေရာက္ေနတာ …

အင္းခ်စ္ …. ေမာင္အခုလာျပီသိလား ခနေလးပဲေစာင့္ ….

ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ ခ်စ္ေစာင့္ေနမယ္ ျမန္ျမန္လာခဲ့ေနာ္ …

အိုေက.. ခ်စ္ ဒါပဲေနာ္ မြမြမြ ….

တီ ဆိုျပီး ဖုန္းခ်သြားတာနဲ႔ လက္ဆြဲေတာ္ပါး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္အားခြျပီး ခ်စ္သူဆီသို႔ ၀ရုန္းသုန္းကား အေျပးေမာင္းေလေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျမန္လဲမျမန္လဲမသိ လမ္းေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေခြးကေတာင္ လန္႔ျပီး ထေဟာင္ရတဲ႔ထိပင္။
ကြ်ီး …. ဆိုတဲ့ ဘရိတ္အုတ္သံနွင့္ အတူ ဆိုင္ကယ္စက္သက္ကာ ဂြေထာက္ ေထာက္ျပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ တရိုတေသ ဆင္မယဥ္သာေလး ဆင္းလိုက္သည္။ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ရုပ္ရွင္ထဲကလို ခ်စ္သူဆီကို အေျပးသြား ၊ ခ်စ္သူကိုေတြ႔ နာမည္ေခၚလိုက္ေတာ့ ခ်စ္သူေလးက သမင္လည္ျပန္ေလးျကည့္ ျပီးေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ေျပး ခ်စ္သူေလးကလည္း ေျပးလာ လမ္းလယ္ေရာက္ေတာ့ဆံုျကျပီး အတင္းဖက္၊ ထိုကဲ့သို႔ စိတ္ကူးယဥ္ျကည့္ေပမဲ့ ခုေရာက္ေနတာက ဘုရားေလ ဒါေျကာင့္ ဆႏၵကို ဘရိတ္အုတ္ထားလိုက္သည္။ ဒီလိုနွင့္ ဘုရားေစာင္းတန္းဘက္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေတြ႔ပါျပီ … ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မ်က္နွာေလးကလည္း ေျခာက္ပစ္စင္ ၊ ကိုယ္လံုးကိုေပါက္ေလးကလဲ နုထြားေလး၊ မင္းထက္ရဲရင့္ ဆီသို႔တည့္တည့္ ေလ်ာက္လာေနသည္။ ကိုယ္ကလည္း " ဂ်ဴး.. " ဆိုျပီး ေျပးဖတ္မယ္ အလုပ္ ၊ အေနာက္က " ေမ … " ဆိုေသာ ေခၚသံေျကာင့္ ေကာင္မေလးက ေနာက္လည့္ျပီး ေမာင္ဆိုျပီး ေကာင္ေလးဆီသို႔ ေျပးသြားျပီး လက္ခ်င္းတြဲကာ ဘုရားေပၚသို႔ တက္သြားျကေလသည္။ မင္းထက္ရဲရင့္မွာ တက္လာေသာ အလုန္းျကီးကို ဂလုဆိုျပီး ျပန္မ်ိဳခ်လိုက္ရေလသည္။ ေအာ္ခုမွ ေသခ်ာျကည့္မိသည္ ခုနက ေကာင္မေလးက အျပာေရာင္၀န္းဆက္ ၀တ္ထားေလသည္။ သူ႔ခ်စ္သူက ပန္းနုေရာင္ ၀တ္လာမွာဟုေျပာထားသည္မဟုတ္လား။ အခ်စ္ဆိပ္ေတြတက္ျပီး ကေယာင္ကတန္း ျဖစ္ေနေသာ သူ႔ကိုယ္သူ ရွက္မိသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ တည့္တည့္ပဲ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ခပ္ေ၀းေ၀း မွ နားေနခံုတန္းေလး ေပၚတြင္ ပန္းနုရာင္၀န္းဆက္နွင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္္ေက်ာေပးထိုင္ေနသည္ ခပ္ေရးေရးေလးလွမ္းျမင္ေနရသည္။ မင္းထက္ရဲရင့္လည္း ေျခလွမ္းကို နဲနဲသြက္လိုက္ျပီး ေလွ်ာက္လိုက္သည္။ စိတ္ေတြက အရမ္းကို လွဳပ္ရွားျပီး ရင္ေတြလည္းတဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနျပီကိုး။

တေျဖးေျဖး ေကာင္မေလးနားကိုေရာက္ေလ ရင္ခုန္သံေတြကျမန္ေလ၊ အရက္ဆာေနေသာ လူတစ္ေယာက္လို အသားပင္ နဲနဲတုန္လာသလိုပင္။ သူက အခ်စ္ဆာေနသည္မဟုတ္လား ထို႔ေျကာင့္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေကာင္မေလးကလည္း ေက်ာေပးထိုင္ထားေလသည္။ တစ္ခ်က္မွေနာက္လွည့္မျကည့္ ၊ သူမလည္း ေျကာက္ေျကာက္နဲ႔ လာေတြ႔ရျခင္းေျကာင့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို မျကည့္ရဲတာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အေတာ္ေလး အနားကို ကပ္လာေတာ့ ေျခလွမ္းကို ရပ္လိုက္သည္။ ဘာေျပာရမွန္းမသိ အတန္ျကာရပ္ေနမိသည္။ ေကာင္မေလးကလည္း တုတ္တုတ္မလွဳပ္ ၊ ဒီလိုဆိုမျဖစ္ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္မွျဖစ္မည္။ ကိုယ္ကေယာက္က်ားေလးပဲ ကုိယ္ပဲ စေခၚလိုက္မယ္ဆိုျပီး စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္လိုက္ကာ ဂ်ဴး ဆိုျပီး အသံခပ္အဲ့အဲ့နဲ႔ ေခၚလိုက္သည္။ အသံက က်ယ္က်ယ္ေခၚလိုက္ေပမဲ့ တိုးတိုးေလးသာ ထြက္သြားသည္။ သူမ မျကားပါ ။ ေနာက္တစ္ျကိမ္ နဲနဲအားထည့္ကာ ထပ္ေခၚလိုက္သည္။

ဂ်ဴး…

ရွင္ … ဟင္..ေမာင္ ေရာက္လာျပီလား ။

မင္းထက္ရဲရင့္ ရင္ထဲေအာင့္တက္တက္ ျဖစ္သြားသည္။ ဘာေျကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္သူက ဓာတ္ပံုထဲကနဲ႔ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနသည္။ အသားက ခပ္ညိဳညိဳ သနပ္ခါး ပါးကြက္ျကားနွင့္ သြားေလးက နဲနဲေခါခ်င္သည္။ သူမက လိွဳက္လိွဳက္လွဲလွဲ ျပဳံးျပေပမဲ့ မင္းထက္ရဲရင့္လည္း အားနားစြာ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ရသည္။

ေမာင္ … လာထိုင္ေလ …

အင္း …

ခ်စ္ ေမာင့္ကို ေစာင့္ေနတာ …

အင္း ေဆာရီးေနာ္ နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္

ရပါတယ္ … ကဲ ဘုရားဖူးရေအာင္ေလ

အင္းသြားျကတာေပါ့ …

မင္းထက္ရဲရင့္ အလိုက္သင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေလးပင္ေနသည္။ အမွန္ဆို ကိုယ့္ခ်စ္သူနွင့္ အတူေတြ႔ဆံုရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ျကည္နဴးေနရမည္မလား။ ခုေတာ့ အျပင္ပံုစံနဲ႔ ဓာတ္ပံုထဲက ပံုစံ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနလို႔ သူဘယ္လိုမွ မေပ်ာ္နိုင္ ၊ သူေမ်ာ္လင့္ထားေသာ သူ႔ခ်စ္သူက ေဖြးေဖြးနုနု ၊ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး ျဖစ္သည္။

ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ဘုရားဖူးျပီး ဘုရားရင္ျပင္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ျကသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ စကားေတြ တစ္တြက္တြက္ေျပာသည္။ သို႔ေပမဲ့ မင္းထက္ရဲရင့္ မျကားပါ ။ ဘယ္လိုစကားကို ေရွာင္ေျပာျပီး နွဳတ္ဆက္ရမလဲသာ စဥ္းစားေနေလသည္။ ထိုစဥ္ အခ်ိန္ကိုက္ သူငယ္ခ်င္းဆီမွ ဖုန္းလာေလသည္။

ေအးသူငယ္ခ်င္းေျပာ …

ဘာ …..

အေမ အဲ့ဆီးဒန္႔ ျဖစ္လို႔ဟုတ္လား ….

ေအး … ခုငါလာျပီ ….

တစ္ဖက္မွ သူငယ္ခ်င္းက ေျကာင္္သြားကာ မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ ဟု ေျပာေနေပမဲ့ မင္းထက္ရဲရင့္ မသိဟန္ေဆာင္ကာ ဖုန္းကို ဇြတ္ခ်လိုက္သည္။

ဂ်ဴးေရ ….

ကို္ယ့္အေမ အဲ့ဆီးဒန္႔ ျဖစ္လို႔တဲ့ အခုသြားလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္ ….

ဟာ ဟုတ္လား အဲ့ဒါဆို ေျဖးေျဖးသြားေနာ္ တကယ္လို႔ ဟိုေရာက္ရင္ အဆင္ေျပမေျပ ဖုန္းဆက္အုန္းေနာ္

အင္း ပါ … ကို္ယ္သြားျပီေနာ္

×××

သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူ႔ရဲ႕ စူပါဆန္းေဒးေန႔က ျဖစ္စဥ္ေတြကို အားပါးတရေျပာျပျပီး မင္းထက္ရဲရင့္ တစ္ေယာက္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရယ္ေနေလသည္။ တစ္ျခား သူငယ္ခ်င္း မ်ားလည္း ေယာေယာင္ကာ ၀ိုင္းရယ္ျကေလသည္။ သို႔ေပမဲ့ မင္းလြင္ကေတာ့ မရယ္
ခပ္တည္တည္ သာေနေလသည္။ သူတို႔ အားရပါးရရယ္ျပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ မင္းလြင္က စကားဆိုေလသည္။

မင္းတို႔ကြာ ကိုယ့္ကို ယံုျကည္လို႔လာေတြ႔တဲ့ မိန္းခေလးသိကာၡကိုမွ မေထာက္ပဲ ရယ္ေမာေနလိုက္ျကတာ မင္းတို႔ ဒီလိုရယ္ေမာေနတာကို ဟိုမိန္းခေလးမ်ားသိသြားရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားရမလဲ ။ မင္းတို႔ နွမခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာသင့္တယ္ကြာ ….

ငါတို႔ကစတာပါကြာ မင္းကလဲဘာျဖစ္ေနတာလဲ ….

မင္းတို႔က စတယ္ဆိုေပမဲ့ ဟုိဘက္မိန္းခေလး ကလူသားေလ။ သူလည္း နာက်င္တက္မွာပဲကြ ၊ မင္းတကယ္မခ်စ္ပဲနဲ႔ တစ္ဖက္သားကို မလွည့္စားသင့္ပါဘူးကြာ ….

ေအးပါကြာ ငါလည္းကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ ။ ပ်င္းလို႔စတဲ့သေဘာနဲ႔ေျပာတာပါ ၊ ခုလည္းသူနဲ႔ အဆက္သြယ္မလုပ္ေတာ့ဘူး …

ဘာ … ေအးမင္းကသာ လြယ္ေန။ ဟိုဘက္က ေရာဂါတစ္ခုခု ဒါမွမဟုတ္ သိပ္ျပီး စိတ္နုတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သက္ေသတာေတြျဖစ္နုိင္တယ္ေနာ္ …

ဟာမင္းေျပာမွပဲ ငါကလူသက္ေကာင္ျကီး လုံးလုံးကိုျဖစ္ေရာ …
ငါကသေဘာေျပာတာ ပါကြာ …

အပိုင္​း ၂ ဆက္​ရန္​ >>>

ဖတ္​ရွဴ​ေပးပါ​ေသာ စာဖတ္​ပရိတ္​သက္​မ်ားကို
အထူး​ေက်းဇူးတင္​လွ်က္​ ....

ကိုကိုမိုးဟိန္​း
သစ္​အယ္​သီး

Author KoKoMoeHein @myanmarkoko

Photos credit >> google images

MSC no.118