သို႔…ေဖေဖအပိုင္း(၅)

သို႔…ေဖေဖ အပိုင္း(၅)

ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတက္စဥ္က အဖြားအိမ္မွာေနျပီး တက္ရသည္။အေဖတို႕ အေမတို႔မွာ ရြာမွာ ေနႀကသည္။ရြာတြင္ (၄)တန္းထိသာ ရွိေသာေႀကာင့္ ေလးတန္း ေအာင္တည္းက အေဖအေမႏွင့္ ယၡဳခ်ိန္ထို (၁)ျပည့္ေအာင္ တစ္ခါမွ အတူမေနခဲ႕ရေပ။

credit image source
ထိုသို႔အတူ ေနခြင့္မရျခင္းမွာ ဝဋ္လိုက္၍ဟု အခုခ်ိန္ထိ ခံယူမိသည္။အေႀကာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ သံုးတန္း ခန္႕ေလာက္က စာသိုက္ရွိ စာဥေလးမ်ားကို စားသည္မဟုတ္ပဲ အရည္မရ မဖက္မရ ႏွင့္ သက္သက္မဲ႕ ေအာက္သို႔ပစ္ခ်၍ ခြဲခဲ႕ဖူးသည္။မိခင္ စာမႀကီးမွာ တက်ီက်ီ ေအာ္ျပီး ေယာက္ယက္ခက္ေနသည္ကို ႀကည့္ျပီး သေဘာႀကခဲ႕သည္။အခု ခ်ိန္တြင္ အေႀကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ ျပန္ေတြးမိတိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ျမိဳ႕ေရာက္ေသာအခါ ေက်ာင္းကိုး ေျခလွ်င္သြားရသည္။အိမ္တြင္ ဦးေလး အေဒါ ္တို႔အားပါေသာ္လည္း ေက်ာင္းပို႔ႀကိဳကို စက္ဘီးျဖင့္ လိုက္မပို႔ျခင္ႀက။ေက်ာင္းႏွင့္ အဘြားတို႔ အိမ္မွာ (၅)ဖာလံုခန္႕ေဝးသည္။ေက်ာင္းတြင္လည္း ေတာသားကြ်န္ေတာ္ စာသိပ္ျပီး မလိုက္ႏိုင္ခဲ႕။ထို႔ေႀကာင့္ အေဖမွ ထိုေခတ္၏ ထံုးစံအတိုင္း က်ဴရွင္တက္ေစခဲ႕သည္။

အဖြားအိမ္ႏွင့္ ေက်ာင္းမွာ (၅)ဖာလံုခန္႔သာေဝးေသာ္လည္း က်ဴရွင္တက္ရေသာအခါ ထိုခရီး၏ သံုးဆခန္႔ သြားရသည္။တခါတေလ ေက်ာင္းပို႔ ေက်ာင္းႀကိဳ လုပ္ခံရေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အားႀကမိသည္။ထိုသို႔ ေျခလွ်င္သြားရေသာ္လည္း ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အိမ္တန္းမျပန္ပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေဘာလံုး ကန္တက္ေသးသည္။ထိုအခါတြင္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်၍ ဦးေလး၏ ႀကိမ္လံုးစာ မိရသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ငယ္ငယ္တည္းက တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္လာပါက အရိုက္ခံရမည္သိေသာ္လည္း ဇြတ္တိုး လုပ္တက္သည္။အိမ္ျပန္ေနာက္က်၍ အရိုက္ခံရေသာအခါ ေနာင္ ပိတ္ရက္မ်ားတြင္လည္း အပတ္တိုင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေဆာ့၍ အရိုက္ခံသည္။ေနာင္တြင္ ရိုက္သူက မရိုက္ေတာ့ေပ။

ဤသို႔ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ရွစ္တန္းေရာက္ေသာအခါ အေဖမွ ကြ်န္ေတာ့္အား စက္ဘီးတစ္စီးဝယ္ေပးသည္။ကြ်န္ေတာ္ လြန္စြာေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။အေဖကေတာ့ မင္းေနာက္က်ရင္ စက္ဘီးကို လႊင့္ပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာမည္ဟု ေျပာသည္။ထိုစဥ္က အေဖေျပာတာကို ကြ်န္ေတာ္သေဘာမေပါက္ခဲ႕ပါ။

သီတင္းကြ်တ္ေက်ာင္း ပိတ္ရက္ေရာက္ေသာအခါ အေဖမွ အိမ္ဆိုင္အတြက္ ေစ်းဝယ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္အား ရြာျပန္ရန္လာေခါ ္သည္။ဤတြင္ ကြ်န္ေတာ္မွ အေဖ႔ေစ်း ဘီးကိုနင္းျပီး အေဖ့ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စက္ဘီးအား နင္းခိုင္သည္။အေဖကေတာ့ ဘာမွမေျပာပဲ ျပံဳသာေနသည္။

အေဖ႔ေစ်းဘီး၏ ေရွ႕လက္ကိုင္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြက္ ပစၥည္းထည့္ထားေသာ လြယ္အိပ္ ႏွစ္လံုးစီပါသည္။ေနာက္ကယ္ရီယာခံုတြင္ေတာ့ ဂ်က္ဖာေလးလံုး တင္ထားထားသည္။ထိုသို႕တင္ႏိုင္ရန္လည္း ေနာင္ကယ္ရီယာ ခံုကို သစ္သားတန္းပိုးထားသည္။ဤသို႔ျဖင့္ စက္ဘီးနင္းလာရာ အစပိုင္းတြင္ မသိသာေသာ္လည္း လမ္းတစ္ဝက္ခန္႔ရွိလာေသာအခါ ခရီးေဝး နင္းေနႀကမဟုတ္၍ ေျခေထာက္မ်ား ေညာင္းလာသည္။ေနမွာ က်ေနျဖစ္ေသာ္လည္း ခါတိုင္းထက္ ပို၍ ပူသည္ဟု ထင္မိသည္။

မိမိမွာ ရြာထိနင္းမည္ဟု အေဖအား ေျပာထားေသာေႀကာင့္ မနင္းႏိုင္ေတာ့ဟု အေဖ့းအား ေျပာျပရန္ ရွက္မိသည္။ထို႔ေႀကာင့္ က်ိဳးစား နင္းသည္။ဤတြင္အေဖေျပာေသာ"မင္း ေနာင္က်ရင္ စက္ဘီးကို လႊင့္ပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာမယ္"ဟူေသာ စကား၏ အဓိပၸါယ္ကို သိရေတာ့သည္။အေဖကေတာ့ လည္းျပီးနင္ူမလားဟု ခဏတိုင္းေမးသည္။ကြ်န္ေတာ္က ေခါင္းမာမာျဖင့္ မလဲခဲ႕။ဤသို႔ျဖင့္ သားဖႏွစ္ေယာက္ နားလိုက္ နင္းလိုက္ျဖင့္ (၁၂)မိုင္ခရီးကို နင္းလာခဲ႕ရင္း ရြာသို႔ေရာက္လာခဲ႕သည္။

ကြ်န္ေတာ္ အေဖ့စက္ဘီးကို နင္းလားသည္ကို ျမင္ေသာအခါ အေမမွ ခရီးေရာက္မဆိုက္ အေဖ့အား တန္းဆူးသည္။အေဖကေတာ့"မင္းသားက ေယာက္်ားဟ မိန္းကေလးမွမဟုတ္တာ…"ဟုသာေျပာသည္။ဤသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္၏ အေဖ့တာဝန္ကို ပထမဆံုး အႀကိမ္ လႊဲေျပာင္းယူခဲ႕ေသာ အျဖစ္ပ်က္တစ္ခုသာျဖစ္ပါေတာ့သည္။

MSC-224
@myintlwinsoe