အစြဲအလန္း

"ညီေလး ဘယ္သြားမလို႕လဲ" "လမ္းထိပ္က အေခြဆိုင္ခဏသြားမလို႕အကို" "ခဏေလးပဲ" "ေအး လမ္းမွာကားေတြ သတိထားသြားေနာ္" "ဟုတ္ကဲ႕ အကို"
ကိုေက်ာ္ေမာင္ မ်က္စိေရွ့မွထြက္သြားေသာ ညီျဖစ္သူေက်ာ္ျမအား ေငးေမာၾကည့္ေနသည္။ညီျဖစ္သူ ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္ကြယ္ထားေသာအခါ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိသည္။ထို႕ေနာက္ သူဒီလို ရပ္ကာ သက္ျပင္းပဲခ်ေနလို႕ မျဖစ္ေသးပါဘူးဟုေတြးမိကာ ခ်က္ခ်င္း ဘုရားခန္းသို႕သြားသည္။ကိုေက်ာ္ေမာင္ရေသာ ဘုရားစာမ်ားအားလံုး ရြတ္ကာ ဘုရားကို ဦးခ်ရင္း ေနာက္ဆံုး ကိုေက်ာ္ေမာင္ ေတာင္းသည့္ဆုေတာင္းက "တပည့္ေတာ္ ညီေလး ေဘးမသီရန္မခပါေစနဲ႕ဘုရား" "တပည့္ေတာ္ ညီေလး ေဘးဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါဘုရား" ဟူ၍ျဖစ္သည္။ညီျဖစ္သူၾကားလ်ွင္ အကိုရာ ဘုရားပဲေအးေအးေဆးေဆးရိွခိုးပါ,ဒီဆုေတာင္းၾကီးထည့္ ဆုေတာင္းမေနပါနဲ႕ ဟုေျပာဦးမည္။ညီျဖစ္သူကို သိပ္ခ်စ္ေသာကိုေက်ာ္ေမာင္ကလည္း မေနႏိုင္။အခုတစ္ေလာ ဘုရားရိွခိုးလ်ွင္ ထိုဆုေတာင္းပါ ထည့္ရြတ္ဆိုကာ ဘုရားရိွခိုးေနမိသည္။

ကိုေက်ာ္ေမာင္ အခုတစ္ေလာ ထိုသို႔ေသာဆုေတာင္းပါ ထည့္ရြတ္ဆိုကာ ဘုရားရိွခိုးေနရသည္မွာ အေၾကာင္းရိွသည္။ထိုအေၾကာင္းကေတာ႕ ကိုေက်ာ္ေမာင္၏အိမ္မက္ပင္ျဖစ္သည္။ျပီးခဲ႕ေသာ ႏွစ္ရက္ေလာက္က ကိုေက်ာ္ေမာင္ အိမ္မက္တစ္ခု မက္သည္။အိမ္မက္ထဲမွာ ညီေလးသည္ လမ္းမက်ယ္ၾကီးတစ္ခုထဲမွာ တစ္ဦးတည္း ညဘက္လမ္းေလ်ွာက္ေနသည္။ထိုစဥ္ ရုတ္တရက္ ေနာက္မွအရိွန္ျပင္းစြာ ေမာင္းႏွင္လာေသာ ကုန္တင္ကားၾကီး ေပၚလာကာ ေရွ့မွလမ္းေလ်ွာက္ေနေသာ ညီေလးအားတိုက္သြားသည္။ ကားတိုက္ခံရသည့္ ညီေလးမွာ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ဒဏ္ရာမ်ားရေနကာ လူမရိွဘဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည့္ လမ္းမက်ယ္ၾကီးထဲ " ကူညီၾကပါဦးဗ်ာ" "ကယ္ၾကပါဦး" ဟုတစ္ေယာက္တည္း ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေနရေလသည္။ေအာ္ဟစ္ကူညီေတာင္းေနေသာ္လည္း ကူညီမဲ႕သူတစ္ေယာက္မွမရိွေသာ သနားစဖြယ္ညီေလး၏ပံုရိပ္လႊာ အိမ္မက္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္ေမာင္မွာ "ညီေလးေရ အဲ႕ဒီ့ေနရာ ဘယ္ေနရာလဲ အကိုလာခဲ႕မယ္" "အကိုလာမယ္" ဟုေရာင္ရမ္းေအာ္ဟစ္ကာ အိမ္မက္မွလန္႕ႏိုးလာခဲ႕ရသည္။ထိုေန႕က အိမ္မက္မွလန္႔ႏိုးျပီးျပီးခ်င္း ကိုေက်ာ္ေမာင္မွာ ေခြ်းတစ္စီးစီးႏွင့္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ကာ ခ်က္ခ်င္းညီေလးအခန္းသို႕ပင္ သြားၾကည့္ရသည္။ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ညီေလးအားျမင္လိုက္ရေသာအခါမွသာ ကိုေက်ာ္ေမာင္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ စိတ္ေအးခ်မ္းသာ သြားခဲ႕ရသည္။

ထိုအိမ္မက္ေၾကာင့္ အခုတစ္ေလာ ကိုေက်ာ္ေမာင္ ညီေလးအတြက္ ပူပန္ေသာကမ်ားေနရသည္။ခုရက္ပိုင္းအတြင္း ညီေလးတစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုး၍ "ဟိုေနရာ မသြားနဲ႕" " ဒီေနရာမသြားနဲ႕" "ဟိုဟာမစားနဲ႕" "ဒီဟာမလုပ္နဲ႕" စသျဖင့္ အစစအရာရာ ပူပန္ေသာကမ်ားစြာျဖင့္ ညီေလးအား အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ ေျပာဆိုမိေနသည္။ၾကာေတာ႕ ညီေလးကပင္ "အကိုရာ ေတာ္ပါေတာ႔" "အကို႕ေျပာတာ သိပ္မ်ားလြန္းေနျပီ" "ညီေလးလည္းခုခ်ိန္ထိ ဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူး" "အကိုက အိမ္မက္တစ္ခုကို အစြဲအလန္းလုပ္ျပီး စိုးရိမ္ေသာက သိပ္မ်ားေနတာ မေကာင္းပါဘူး" "အရာရာအားလံုးသူ႕ဟာသူ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ ျဖစ္မွာပဲ,မျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ မျဖစ္ပါဘူး" "စိုးရိမ္ေနလည္း အပိုပါပဲ" "ေနာက္ျပီး အကိုခုလို အစြဲအလန္းနဲ႕စိုးရိမ္ေသာက သိပ္ၾကီးေနတာ မေကာင္းဘူးေနာ္" "ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္တတ္တယ္ အကိုရဲ႕" ဟုပင္ကိုေက်ာ္ေမာင္အား ျပန္လည္ ေျပာဆိုေနသည္။ကိုေက်ာ္ေမာင္မွာ ညီျဖစ္သူ၏စကားအား "အင္းပါကြာ" "အင္းပါ" ဟု ျပန္လည္ေထာက္ခံေျပာဆိုေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ကိုေက်ာ္ေမာင္၏ အစြဲအလန္းစိုးရိမ္ေသာကၾကီးမႈၾကီးကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေပ။

ပိတ္ရက္တစ္ေန႔မွာ ကိုေက်ာ္ေမာင္သည္ ညီေလးအား ရပ္ကြက္တြင္းမွေစတီေလးသို႔သြားကာ အညံ့မ်ားေပ်ာက္ေအာင္ ေစတီမွာ ေငြမ်ားလွဴဒါန္းကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳရင္း ဘုရားရိွခိုးဖို႕သြားရန္ အေဖာ္စပ္ေလသည္။ညီေလးမွာ မလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ကိုေက်ာ္ေမာင္ အတင္းေခၚေသာေၾကာင့္ မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္ႏွင့္ပါလာခဲ႔ေလသည္။ညီေလး သူႏွင္အတူ ဘုရားသို႔လိုက္မည္ဆိုေတာ႕ ကိုေက်ာ္ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားသည္။ညီေလး အိမ္မက္ထဲကလို မျဖစ္ေအာင္ ညီေလးကို ဘုရားမွာ ဘုရားရိွခိုး,ပုတီးစိတ္တာေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ခိုင္းရမယ္,ဒါမွ ညီေလး ကံဇာတာတက္ျပီး အိမ္မက္ထဲကလို မျဖစ္မွာ ဟုေတြးေတာကာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားရေလသည္။

အိမ္ကထြက္သည္ႏွင့္ ထံုးစံအတိုင္း ကိုေက်ာ္ေမာင္က
"ေရာ့ ညီေလး ထီးယူ" "ဟာ အကိုကလည္း ေနလည္း သိပ္မပူပဲနဲ႕" "မရဘူး ထီးေဆာင္းရမယ္ ခုတစ္ေလာ အိမ္မက္ေတြလည္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး" "ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီး တစ္ခုခုျဖစ္သြား ဘယ္လိုလုပ္မလဲ" "ဟာ အကိုကလဲ ဒီအိမ္မက္ေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ႀကီးေနျပန္ပါျပီ" "ဒီအကိုတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ႔ ဒုကၡပါပဲ" "ဒုကၡလုပ္မေနနဲ႕" "ယူဆိုယူ" "ဟုတ္...ဟုတ္" "ေပး...ေပး...ယူမယ္" "အကိုစိတ္ခ်မ္းသာရင္ျပီးသာပဲ" "ဟင္းေနာ္ ....ဒီေကာင္ေလး"
အိမ္ကထြက္လာကတည္းက ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ပြစိပြစိႏွင့္ စကားမ်ားကာ ထြက္လာၾကရင္း "ညီေလး အဲ႕ဒီလမ္းက မသြားနဲ႕ ကားေတြမ်ားတယ္" "ညီေလး ေဘးကပ္ေလ်ွာက္" "သတိထား ညီေလး" စသျဖင့္ ထံုးစံအတိုင္း ပူပန္ေသာက စီးရီးေခြၾကီးကုို တစ္လမ္းလံုးဖြင့္ကာ နားပူနားဆာ လုပ္သြားေလသည္။လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္းနဲ႕လည္း သူ႕ညီေလးကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕။ထိုသို႕ ကိုေက်ာ္ေမာင္ႏွင့္ သူ႕ညီေလး လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္း တစ္ေနရာအေရာက္ "ဟာ" "ဝုတ္" "ဝုတ္" "အား" ကိုေက်ာ္ေမာင္ တစ္လမ္းလံုး စိုးရိမ္ေသာကၾကီးစြာႏွင့္ သူ႕ညီေလးကိုပဲၾကည့္။သူ႕ညီေလးအတြက္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကကာ စကားတတြတ္တြတ္ေျပာရင္း လမ္းေလ်ွာက္ေန၍ ကိုေက်ာ္ေမာင္ေလ်ွာက္ေနေသာလမ္းမွာ အိပ္ေနေသာ ေခြးတစ္ေကာင္အား မျမင္ဘဲ တက္နင္းမိေလသည္။ေခြးကို တက္နင္းမိေတာ႔ ေခြးက ကိုေက်ာ္ေမာင္ကို ကိုက္ေလေတာ႔သည္။
"အား...က်ြတ္...က်ြတ္" "ကဲ က်ြန္ေတာ္ေျပာတယ္မလား" "ခုေတာ႔ျဖစ္ျပီ" "အကို႕ကို က်ြန္ေတာ္ေျပာတယ္" "စိုးရိမ္ေသာကနဲ႕အစြဲအလန္း သိပ္မၾကီးပါနဲ႕လို႔" "ခုေတာ႔ အကိုက စိုးရိမ္ေသာကနဲ႕အစြဲအလန္းၾကီးျပီး က်ြန္ေတာ့္ကိုပဲ စကားတတြတ္တြတ္ေျပာေနေတာ႔ ကိုယ့္ေရွ့ကလမ္းမွာ အိပ္ေနတဲ႕ ေခြးေတာင္ မျမင္ဘဲ တက္နင္းမိျပီ" "တကယ္တမ္းအကိုသာ စိုးရိမ္ေသာကနဲ႕ အစြဲအလန္းသိပ္မၾကီးဘဲ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႕သာ လမ္းေလ်ွာက္ခဲ႕ရင္ ခုလိုေခြးကိုက္ခံရမွာမဟုတ္"
ေခြးကိုက္ခံရျပီး ညီေလး၏စကားမ်ားကို ၾကားရေသာအခါမွ ကိုေက်ာ္ေမာင္ ကိုယ္အျဖစ္ကိုယ္ေတြးမိျပီး အသိတရားရမိေလသည္။ဟုတ္ေပသည္။အခုတစ္ေလာ အိမ္မက္ေၾကာင့္ ညီေလးအတြက္စိုးရိမ္ေသာကမ်ားျပီး ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ေတာင္ သိပ္ဂရုမစိုက္မိ။စားလည္း ညီေလးအတြက္စိုးရိမ္စိတ္,သြားလည္းစိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ မိမိ၏အလုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ပင္ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ပ်က္ျပားခဲ႕ရသည္။ယခုလည္း ထိုစိတ္ေၾကာင့္ပင္ ေခြးကိုမျမင္ဘဲတက္နင္းမိ၍ ေခြးကိုက္ခံရေသာအျဖစ္ပင္ ျဖစ္ခဲ႕ရေလသည္။ယခုေတာ႔ ကိုေက်ာ္ေမာင္စိတ္ထဲမွာ ေနာင္တႏွင့္အသိတရား ႏွစ္ပါးလက္ကိုင္ထားကာ ညီေလး၏ေဘးမွဆူပူေျပာဆိုသံမ်ားကိုနားေထာင္ရင္း ေဆးခန္းရိွရာဆီသို႔သာ ေျခဦးလွည့္မိေနပါေတာ႔သည္။

Photo credit- google image

Author-myothuzar,MSC-033