သခၤဴ ိင္းသို့တေခါက္

သခၤဴ ိင္းသို့တေခါက္
ေပ်ာ္ရႊင္ျကည္နူးစရာ ေကာင္းသည့္ေနရာ စိတ္နွလံုးျကည္နူး ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းသည့္နရာ ရင္သပ္ရႈ႕ေမာဖြယ္ ရင္ခုန္ဖြယ္ရာေကာင္းသည့္ေနရာ ထူးဆန္း အံ႕့ျသဖြယ္ရာ ေကာင္းသည့္ ေနရာမ်ား၌သာ သြားလာေလ့ ရွိျကပါသည္။
သို့ေသာ္ သခၤဴ ိင္းရွိရာ ေနရာသို့ကား
မည္သူမွ မသြားျကေပ။ထို့သို မသြားျခင္းကိုလည္း အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာေတာ့ မရွိေခ်။သခၤဴ ိင္းတြင္ စင္ျကယ္မႈ မရွိျခင္း အနံ႕အသက္မေကာင္းျခင္း တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ား ဖြယ္ရာေကာင္းသည့္ ေနရာျဖစ္ျခင္း လူအမ်ားတို့၏
ငိုေျကြးရာ အရပ္ျဖစ္္ျခင္း သားရဲ ျပိတၱာတို့ရွိရာ အရပ္ျဖစ္ျခင္း စသည့္အေျကာင္းမ်ားေျကာင့္ မသြားျကေပ။လူတိုင္းေသမွာ ေျကာက္ျကေပသည္။ ထို့ေျကာင့္ "ေသ"သူမ်ား ျမုပ္နွံရာ သခၤဴ ိင္းသို့ မသြားဝံ့ျကေခ်။
မည္သို့ပင္ဆိုေစ မသြားခ်င္ေပမယ့္လည္း လူသားတိုင္း မျဖစ္မေန တေခါက္ေတာ့ ေရာက္ျကရေပသည္။မိမိ၏ေဆြမိဴးသားခ်င္းထဲမွျဖစ္ေစ မိတ္ေဆြ သူငယ္ျခင္းမ်ားထဲမွျဖစ္ေစ တဦးတေယာက္ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္သြားသည့္ အခါမိဴး၌ ေရာက္ရေပသည္။ယခုမေရာက္ဖူးေသးလ်ွင္ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းတိုးပြားသည့္ အခါမ်ား၌ ေရာက္ရေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာစကားပံု တခုရွိပါသည္။"မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္း၁၀ေခါက္"ပင္ ျဖစ္ေပသည္။"မသာ"၁-ေခါက္ လိုက္ပို့ရင္ ဘုန္းျကီးေက်ာင္း ၁၀-ေခါက္ေရာက္သည္နွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေပသည္။
ေရွးဆရာေတာ္ျကီးမ်ား၏ အဆိုအမိန့္ တခုရွိပါသည္။ (မေသလိုလ်ွင္သုႆာန္သြား မရဏာနုႆတိကိုိ နာနာပြား) ဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။ေသျခင္းတရားကို မျပတ္ဆင္ျခင္ ပြားမ်ားေနရင္ မစင္္ျကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈ မအပ္ေသာ ရွားမွီးျခင္း စသည္တို့အား ပယ္နိုင္၏ဟု ဆိုေပသည္။ထိုမွတဆင့္ သံေဝဂဥာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တိုးပြားကာ ေကာင္းျမတ္မွန္ကန္သည့္ က်င့္ျကံမႈမ်ား၌ မတြန့္မဆုတ္ ထက္သန္ေသာစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဆိုခဲ့ျပီးသလို မိမိနွင့္ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ရာမ်ားမွ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္သည့္ အခါတိုင္း အေခါက္ေပါင္းမနည္း ေရာက္ျကသူမ်ားလည္း ရွိျကသည္။က်ေနာ္၏ သူငယ္ခ်င္း ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္သည့္အခါ အလည္တေခါက္ ေရာက္ရွိသြားျပန္သည္။
အျခားေသာ အသုဘအတြက္ ေဝယ်ာဝစၥေဆာင္ရြက္ေသာ အခ်ိန္မ်ား၌ မည္သည့္ ခံစားခ်က္မွ မျဖစ္ေပၚေသး။ သုႆာန္ေရာက္လာျပီး မီးသျဂၤ ိဳလ္စက္ထဲ မသြင္းခင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ျကည့္ရႈ႕ခြင့္ေပးသည့္ အခါဝယ္....
ရင္ထဲမယ္ ဆို့နစ္လာပါေတာ့သည္။
ေသဆံုးသူ သူငယ္ခ်င္း၏ မိခင္မွာလည္း ေရွးေဟာင္းေနွာင္းျပစ္ေတြ ေျပာဆိုျပီး ငိုေျကြးပါေတာ့သည္။ထို့အတူ
ေသဆံုးသူရဲ႕ အေဒၚျဖစ္သူမွလည္း
ငါ့တူေလးရယ္ နွေျမာ္လိုက္တာ ... ကံဆိုးလိုက္ခ်ည္လား ငါ့တူေလးမွ ျဖစ္ရေလတယ္။စသည္ျဖင့္ေျပာဆို ငိုေျကြးပါေလေတာ့သည္။ ထိုသူတို့မွ ေရွးေဟာင္းေနွာင္းျပစ္ ေျပာဆိုကာ ငိုေျကြးျခင္းသည္ ကြ်နူ္ပ္အား ကူးစက္လာပါေတာ့သည္။"အရပ္ရွည္ရွည္ အသားေဖြးေဖြးနဲ႕ အရမ္းေခ်ာေမာ ေျပျပစ္သူတေယာက္။ရယ္လိုက္ရင္ သြားတက္ေလးနဲ႕ ရိုးသားတဲ႕ နွစ္လိုဖြယ္ရာအျပံုးနဲ႕ အျမဲဆက္ဆံေလ့ရွိသူတေယာက္။
အျမဲတန္း ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္တဲ႕တေယာက္ က်ေနာ့္အားဆိုရင္ အူယား ဖားယား ဒါမွ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကြလို့ အျမဲဂုဏ္ယူ ဝင့္ျကားတတ္တဲ႕တေယာက္"
ေျသာ္... အခုေတာ့လည္း ရုပ္အဆင္း အဂၤါေတြ ပ်က္ျပီး ေလာကျကီးထြက္ခြာ
သြားျပီေပါ့ေလ။ နွေျမာတသစိတ္နဲ႕ ငါနဲ႕ ရြယ္တူ ငါ့အေပၚခ်စ္ခင္တဲ႕ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ေသရတယ္။ ငါလည္း တေန့မွာ အေျကာင္းတမိဴ းမိဴးနဲ႕ ေသရမွာပါလားဆိုကာ။ ဒီတျကိမ္ အသုဘပို့ေဆာင္ရင္း သခၤဴ ိင္းသို့တေခါက္ေရာက္လာျခင္းဟာ က်ေနာ့္အား ေသျခင္းတရားကိုေတြးမိျပီး သံေဝဂ ျဖစ္မိပါေတာ့သည္။
##အသက္ (၂၆)ႏွစ္အရြယ္၌ ဆိုကယ္ accidentျဖစ္၍ ေသဆံုးသြားသူ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္။